Pintura,

escultura e

arquitectura

Arte do

Renacemento

en España

O greco • Doménikos Theotokópoulos (Candía

1541 – Toledo 1614)A súa obra componse de grandes cadros para retábulos de igrexas, cadros de devoción para institucións relixiosas -nos que moitas veces participou o seu obradoiro- e un retratos considerados obras de primeiro nivel.

• Ao comezo do seu traballo en España apréciase o influxo dos seus mestres italianos,e do manierismo*, pero pronto evolucionou cara un estilo persoal caracterizado polas súas figuras extraordinariamente alongadas e delgadas, case fantasmais, con iluminación propia e moi expresivas situadas en ambientes non moi definidos. As cores frías buscan fortes contrastes. A súa preocupación principal era a expresión dos sentimentos, o que fai que os seus cadros teñan un gran dramatismo

• Este estilo identificouse co espírito da Contrarreforma e foise facendo cada vez máis esaxerado nos seus derradeiros años

* O manierismo preocupábase por solucionar difíciles problemas artísticos , como espidos en posturas difíciles ou artificiais . As figuras manieristas teñen frecuentemente cabezas pequenas con cara estilizada e as extremidades raramente son alongadas.

Retrato dun home vello (1595-1600)

(posible autorretrato)

Características do seu estilo

figuras

extraordinariamente

alongadas e

delgadas, case

fantasmais

Composicións

situadas en

ambientes non

moi definidos.

cores frías

buscando fortes

contrastes.

Figuras que

parecen ter

iluminación propia

Gusto polo

claroscuro,

chegando ao

tenebrismo

cabezas

pequenas, caras

estilizadas,e moi

expresivas

posturas difíciles

complicadas, ou

artificiais . Corpos

espidos ou

amosando moita pel

Frecuente

división do cadro

en dous planos:

“terrestre” e

celestial

Evolución do seu estilo Tres versións

do mesmo tema:

A purificación do templo

1.- Venecia (1570)

2.- Roma (1571-1576) 3.-Toledo (1610-1614)

Na primeira cunhas cores cálidas de estilo veneciano e con mulleres semellantes ás de Tintoretto.

Na segunda, salienta máis a figura central e a arquitectura é máis de estilo romano. A luz iguala todo.

Na terceira, as figuras xa son típicas do seu estilo, o cudro é máis estreito e alto, e está dividido nunha zona inferior con figuras e noutra superior de arquitectura alongada e fantasmal. Cores frías e dramatismo nas expresións

1 2

3

Obras mestras:

Enterro do Conde de Orgaz

• No contrato do cadro, asinado en 1586, incluíase unha descrición dos elementos que o artista tiña que representar: "En lo de más abajo... se ha de pintar una procesión de cómo el cura y los demás clérigos que estaban haciendo los oficios para enterrar a don Gonzalo de Ruiz de Toledo, Señor de la villa de Orgaz, y bajaron san Agustín y san Esteban a enterrar el cuerpo de este caballero, el uno teniéndole la cabeza y el otro los pies echándole en la sepultura y fingiendo alrededor mucha gente que estaba mirando y encima de todo esta se ha de hacer un cielo abierto de gloria..."

Obras mestras:

O Cabaleiro da man no peito

• Símbolo do cabaleiro español do Renacemento. A man no peito levada de forma solemne a rica espada, e lea relación que o cabaleiro establece co espectador mirándolle aos ollos, converteron este retrato no modelo do que se considera esencia do español e da honra dun cabaleiro de de Castela.

• Este retrato é unha obra temperá do Greco(1580), recén chegado a España, que aínda deixa ver pouco o que sería seu estilo persoal, e aproxímase á pintura veneciana.

Outras obras mestras

A visión da Apocalipse

(1609-1614)

O cadro recortouse e non corresponde co

encadre ideado polo Greco.

San Xoan, axeonllado en actitude violenta,

está moi desproporcionado.

Ao fondo mártires espidos que recollen as

súas túnicas forman un conxunto

expresionista que anticipa a pintura do

século XX

O Expolio (1577-79). Xesús é despoxado das súas roupas.

O interese céntrase na figura de Cristo". Grazas a unha composición en círculo arredor de Xesús , ao que viste cunha túnica dun vermello rechamante. Aos pés, hai outra escea:o home que prepara a cruz –tamén cunha cor salientada - observado con tristeza polas tres Marías. O personaxe da dereita de Xesús viste armadura

Outras obras

Vista de Toledo

1596–1600

Martirio de San Mauricio Adoración dos pastores

Juan de Herrera: estilo herreriano

Felipe II creou un mosteiro para ser a súa residencia ea súa corte. Era un rei católico e debía implantar a nova relixiosidade do Concilio de Trento. O Mosteiro do Escorial fíxose para conmemorar a Victoria de San Quintín (10 de agosto de 1.557). Os planos son de Juan Bautista de Toledo(formado en Italia e colaborador con Miguel Ánxo na basílica de S. Pedro do Vaticano). Tras da súa morte, o seu discípulo Juan de Herrera continuou a obra. É un mosteiro, templo, palacio e biblioteca. Juan de Herrera deulle unha estrutura máis unitaria e simétrica. O seu estilo renacentista de tipo manierista, chamouse herreriano na súa honra, e imitouse ata entrado o século XVII

Mosteiro do Escorial O exterior do

edificio é de granito,

austeiro e sólido.

Ten catro torreóns

nos extremos e os

seus muros están

cheos de ventás

cadradas, sen

molduras nin

cornixas.

As cubertas son de

xisto negro rematan

en chapiteis e bolas

de granito. A

fachada principal,

na parte oeste,

racha a monotonía

do edificio cun doble

piso de columnas

dóricas xigantes

rematado por un

frontón. No interior

da a hornacina hai

unha imaxe de San

Lourenzo.

Renacemento clasicista

1 Universidade de Alcalá

Rodrigo Gil de Hontañón evolucionou dende o gótico a formas renacentistas. Su fachada,moi harmónica, componse de dous cadrados rematados nunha galería corrida, aos lados dunha portada coroada por un frontón triangular.

2 Palacio de Carlos V en Granada

Pedro Machuca viaxou a Italia facéndose

admirador de Miguel Anxo.

A fachada é moi monumental, Ten o

almohadillado típico do cattrocento.No

piso alto as fiestras teñen frontóns,

triangulares e curvos. Imitando o estilo de

Miguel Anxo

1

2

Mosteiro do Escorial

http://luz-historia-arte.blogspot.com.es/2009/05/renacimiento-espanol.html

Vista aérea Vista: cadro da época Patio de entrada

Biblioteca Nave da igrexa retábulo da igrexa

Palacio de Carlos V en Granada

Situación dentro da Alhambra Vista do proxecto

Vista aérea Patio central fachada

Detalle dun

medallón co

emperador

Alonso de Berruguete A escultura está

vencellada coa relixión e a contrarreforma. Busca retratar con intensidade sentimentos relixiosos e representar a espiritualidade. As obras máis importante son encargos para igrexas: retábulos, imaxes relixosas, monumentos funerarios e pasos para as procesións de Semana Santa.

Utilizan a policromía para resaltar as imaxes.

Os escultores máis importantes (moi influídos por Miguel Anxo) son Alonso de Berruguete e Juan de Juni

1 Sacrificio de Isaac

2 Ecce Homo

3 Martirio de S. Sebastián

4 Retabulo da Anunciación

1 2

4

3

Juan de Juni

De orixe

francés

traballou

sobretodo en

Valladolid e

tamén en León

e Segovia. A

intensidade

emocional das

súas imaxes, o

e o revolar das

roupas fan que

se lle teña

como o pai da

escultura

barroca

española.

Enterro de Cristo1571

Piedade

Virxe dos coitelos

Ecce Homo