revista curso 2010-2011

Sumario

1. LetraS GaLeGaS 2011.páx.1

2. VertebradoS ViVoS en

directo.páx.3

3. acróSticoS poéticoS.páx.5

4. adiViñaS de 3ºa.páx.6

5. poeSíaS de 3ºa.páx.7

6. Saída SaLón do Libro.páx.8

7. a ratiña preSumida.páx.9

8. adiViñaS, acertixoS e

eniGmaS.páx.10

9. aS xoaniñaS.páx.12

10. refraneiro 2ºb.páx.14

11. adiViñaS, trabaLinGuaS e

poeSíaS.páx.16

12. poeSía do outono.páx.18

13. aS cíeS.páx.19

14. adiVíñao Sen medo.páx.20

15. ViSitamoS o muSeo do

mar.páx.21

16. un choqueiro de

corazón.páx.22

17. reGueifa.páx.24

18. que atopamoS? .páx.26

19. que paSou? .páx.27

20. a paz.páx.28

21. copLaS doS maioS.páx.30

22. como facer un medaLLón

ceLta.páx.31

23. a coca.páx.33

24. o SaLGueiro chorón.páx.34

25. a ruta da Seda.páx.35

26. árboreS para a paz.páx.36

27. teatro de SombraS.páx.38

28. carta de deSpedida.páx.39

editoriaL

Un novo número da revista escolar

Murmurio está nas vosas mans, grazas,

sobre todo ao esforzo do alumnado,

protagonista fundamental desta

interesante aventura informativa.

Este curso está a rematar e,

quizais sexa o momento de lembrar e

valorar todo o traballado. Este ano

continuamos mellorando a calidade do

ensino no noso centro mediante proxectos

como as aulas bilingües, o Plan Proa,

Proxecto Abalar, Proxecto de Mellora da

Biblioteca…

Ademais como é sabido retomamos

a celebración das festas tradicionais ao

longo do curso como O Samaín, O

Entroido, O Magosto, O Festival das

Letras Galegas…

Como vedes este curso foi moi

intenso, enriquecedor e engaiolante.

Todos estes acontecementos, actividades

e experiencias contribúen a aumentar a

bagaxe formativa, cultural e social da

nosa Comunidade Educativa.

Por último, queremos recordar que

esta revista pretende contribuír á

normalización do uso do galego entre o

noso alumnado, maioritariamente

castelán falante, pero que, como vedes,

pode expresarse na nosa lingua

perfectamente. Animáde@s a facelo máis

a miúdo.

REVISTA ESCOLAR MURMURIO CEP SANTA MARIÑA

1

2011

LETRAS GALEGAS 2011 1º A

Revisando os danos revisando os danos revisando os danos…

A man dereita á dereita do corpo

a man esquerda á esquerda.

En plenas facultades,


2

2011

teño a cabeza no centro do mundo

ós meus soños escasos e prudentes

e voulle cambiando os argumentos

Revisando os danos revisando os danos revisando os danos…


3

2011

VERTEBRADOS VIVOS EN DIRECTO

Viñeron á nosa aula. Pasámolo xenial e aprendemos moitísimas cousas

Os coelliños tiñan medo ao principio.

Logo xogaron con nós e rillaron as nosas merendas.

As tartarugas van a modo pero non teñen acougo. Camiñan e camiñan sen parar. Será por iso que gañan ás lebres nas carreiras?

Os paxaros son moi educados: se lles asubías, primeiro escoitan e despois contestan.

As cadelas e os cans son os nosos mellores amigos. Os seus bicos son lambetadas.


4

2011

Cando un gato move o rabo en zig-zag significa que está enfurruñado, nervioso, sente perigo.

Os peixes abúrrense moito nos acuarios

“ Canelo”, o año aínda tiña o cordón umbilical.

A profe conseguiu unha ra. Pero cando lle abriu a tapa do bote para que respirara… A ra decidiu “ facer a gata” e non chegou ao cole.


5

2011

ACRÓSTICOS POÉTICOS


6

2011

AS ADIVIÑAS DE 3ºA


7

2011

POESÍAS DE 3ºA


8

2011

SAÍDA SALÓN DO LIBRO

O día 28/2/2.011 fomos ao SALÓN DO LIBRO a Pontevedra. Cando chegamos separáronnos en dous grupos. Cada un tiña un guía. Ensináronnos o casco vello de Pontevedra . Pasamos por moitas prazas : a do Teucro , a da Ferrería , a da Verdura , a da Pedreira , a Da Leña etc, e explicáronnos que se chamaban Praza da Leña ,porque antigamente vendíase leña; o mesmo da Verdura; a do Teucro en honor ao arquero grego chamado Teucro. E a da Ferrreria porque antigamente había ferreiros .Contáronnos cousas interesantes como que a porta da delegación de Facenda era a porta da cidade. Despois marchamos a visitar O SALÓN DO LIBRO . Este ano o tema era a mentira e había traballos feitos por nen@s de diferentes colexios de Pontevedra (contos, debuxos, etc).

Ao rematar fomos á biblioteca a ler libros. Alí estaba a mascota que era un lobo chamado ORBIL , que é a palabra libro ao revés. Era moi garimoso e sacamos moitas fotos con el. Cando viñeron os outros compañeiros marchamos a coller o autobús con destino ao colexio


9

2011

A RATIÑA PRESUMIDA

O noso compañeiro Aarón leunos na clase o conto da RATIÑA PRESUMIDA con pictogramas.

Atopábase nervioso porque era a primeira vez que o facía diante dos compañeiros/as, pero ao mesmo tempo feliz porque nos estaba ensinando a ler pictogramas. Resultoulle difícil pero o conseguiu. Despois fixémoslle preguntas como por exemplo: ¿costouche moito memorizar os pictogramas? Ou ¿Qué parte do conto che gustou máis?.

Ao rematar démoslle un forte aplauso polo seu esforzo.

4º A


10

2011

ADIVIÑAS, ACERTIXOS E ENIGMAS

Un tren eléctrico circula cara o Norte.

Se o vento vai cara ao Sur

Cara a onde sairá o fume?

Vinte patos camiñaban ao mesmo compás

E vinte camiñaban cunha pata, non máis.

Como pode ser certo esto?

De que cor son as caixas negras dos avións?

Si todas as miñas garavatas son vermellas menos dúas, todas azuis menos dúas e todas marróns menos dúas. Cantas garavatas teño?

Un home está condeado a morte e ten que emitir un enunciado. Si o enunciado é verdadeiro, será afogado e si o enunciado é falso, será aforcado. Que enunciado terá que emitir para confundir aos verdugos?


11

2011

Cal é o animal que come coas orellas?

Da miña nai nacín eu sen fundamento de pai

e logo morrín e de min naceu a miña nai. Quen son?

Ten orellas de gato, rabo de gato,

Ollos de gato e gato non é. Quen é?

Alto ou Baixo, deitado ou de pé,

Sempre está calado e non hai quen

Que fale mellor ca el.

Esta figura ten sete pauciños iguais e forma tres triángulos. O reto consiste en formar 4 triángulos iguais con só 6 pauciños.

5ºA


12

2011

AS XOANIÑAS

(Coccinella septempunctata) Os neno/as de 1ºB decidimos polo entroido de Redondela

disfrazarnos de xoaniñas porque o tema do entroido era “o bosque”

e cada ciclo tiña asignado un papel dentro do bosque, os do 1º ciclo

eramos todos animais, nos en concreto, insectos ( xoaniña, moi

típica desa época do ano, moi común e moi vistosa ).

Aproveitando esto, decidimos investigar un pouco sobre este

insecto e encontramos entre outras moitas cousas divertidas: unha

gran cantidade de nomes diferentes para este insecto e unha

gran cantidade de refráns, cancións… de diferentes partes do

mundo e de Galicia.


13

2011

DIFERENTES NOMES : María, Mariquiña, Maruxiña, Barrosiña,

Xoana, Xoaniña, Cascarrubia, Costureiriña, Rei, Reirrei, Rinchín,

Voíña, Pitasol, Papasol, Papoia, Voaniña, Voandiña, Ceboliña,

Buxaniña, Doaniña, Santa Teresiña, Mosca de Deus, Polboretiña de

Deus, Xoaniña de Deus, Ghaliña de Dios, Mariquita de Dios e

Meniña de Dios.

DIFERENTES IDIOMAS : Vaquita de San Antonio(Argentina);

Sarantonton(Lanzarote); Ladybird(Australia, Reino Unido);

Joaninha(Portugal y Brasil); Kalinka(Bulgaria); Ladybug( EE.UU);

Coccinelle(Francia); Marienkafer(Alemania); Paskalitsa( Grecia);

Coccinella(Italia); Catarina (México)......

REFRÁNS : * Voa Xoaniña voa * Biquiño de “Dios

que teu pai vai en Lisboa cóntame os dedos

cun saquiño de Boroa e marcha con Dios

e a túa nai está na cama

comendo pan e cebola... * Deviñón, Deviñón

¿mañá vai ou non?


14

2011

REFRANEIRO

O curso de 2ºB coa axuda dos país fixemos un pequeno refraneiro,a continuación un pequeno avance.


15

2011

Auga de xaneiro, cada gota vale un diñeiro

Se en setembro ves chover, outono seguro é

En outubro o campo de follas se cobre

Decembro xea a cana ou asa a castaña


16

2011


17

2011


18

2011

NUNO 4ºB


19

2011

As cíes

A excursión as Cíes, foi xenial, a mellor de todas as excursións que fun na miña vida enteira.. Todo empezou no apeadeiro do tren na Picota, que o usamos para ir ata a estación de tren de Vigo. Logo, collemos o Vitrasa para ir ata o porto de Vigo, e así coller o barco para ir as Cíes.

O barco mareoume un pouco, pero máis ao meu compañeiro Hugo que vomitou. Fomos dende o porto ata a Pedra da Campá, que está no alto do monte. Tamén foi unha excursión un pouco dura, porque fomos todo polo monte por pedras, ao sol, todo costa arriba.. Viñemos rebentados da excursión as 8:00 da tarde, pero eu aínda quería ir xogar a Xunqueira, jejejeje!. O mellor de todo foi que nos deixaron bañar na mellor praia do mundo, ...e tamén unha das mais frías!. Outra cousa que me gustou bastante, foi as vistas que hai dende o miradoiro de aves que está no alto do monte. Despois baixamos ata o cámping para poder comer e xogar un pouco, para ir despois ata a praia e poder bañarnos.

Oxalá volvamos algún día!

Diego M. Fernández Rodríguez 5ºB


20

2011


21

2011

Alumnos 1ºC

2011

Alumnos 1ºC

Alumnos 1ºC


22

2011


23

2011

ALUMNOS 2ºC


24

2011

REGUEIFA


25

2011

3ºC


26

2011


27

2011


28

2011

A PAZ

O 30 de xaneiro celebrámos o día da Paz no colexio e aproveitamos para reflexionar . . .

Que é a paz para os nenos e nenas de 5º

A Paz é que non haxa guerras, pero non só o 30 de xaneiro senon tódolos días. (Alba)

A Paz é que non haxa persoas que morran de fame. (María)

A Paz é que paren as guerras, solucionar os conflictos falando. (Aarón)

A Paz é cando os nen@s xogan e se divirten. (Brais)

A Paz é un soño moi bonito que me gustaría que todos levaramos no corazón. (Andrea Darriba)

A Paz é respectar aos compañeiros e compañeiras. (Daniel)

A Paz é xogar tranquilos, sen pelexas. (Mario)

A Paz é que non haxa abusos, nen explotación infantil. (Luis)

A Paz é amor, cariño e tranquilidade. (Antonio)

A Paz é compartir, axudar a quen o necesita. (Pablo.G)

A Paz é que haxa amor no mundo. (Víctor)

A Paz é non pelexar polos territorios. (Alberto)


29

2011

A Paz é non discrimar ás persoas doutros lugares. (Inés)

A Paz é querernos e axudarnos. (Fran)

A Paz é ser todos amig@s. (Raúl)

A Paz é compartir, non roubar, non pegar... respectar ás persoas. (Nacho)

A Paz é un mundo mellor: axudar a quen o necesita, sen racismo, sen machismo, con xustiza. (Erica)

A Paz é que todos nos levemos ben, compartamos e sexamos felices. (Andrea Pintos)

A Paz é cando os medos desaparecen. (Claudia)

A Paz é a amistade e non matar. (Pablo.R)

A Paz é o amor que revolotea polo aire. (Samuel)

A Paz é que tod@s podemos opinar sen que te metan no cárcere, como pasa nalgúns países. (Noelia)

Para min a PAZ, ademáis da ausencia de guerras, é un sentimento de amor,

alegría; o máis importante é ter a alma limpa. É tamén preocuparse polos

amigos, pola xente que non ten nada para comer… A paz está representada

por unha pomba, para min debería estar representada por un corazón

xigante, onde coupesen todas as razas da terra. Agora, no mundo, hai

moitas guerras e iso é moi triste. Nós temos que aprender a ser como

Ghandi (unha persoa que debera ter un millón de premios nobeles da Paz) ,

ser conscientes de que as guerras só nos traen dor, miseria, destrución…

(Paula).

mailto:amig@s�

mailto:tod@s�


30

2011

COPLAS DOS MAIOS Na festa dos Maios, tan arraigada no noso pobo, o alumnado de 5º C

lanzámonos a facer coplas.

Somos os nen@s de quinto

gústanos moito xogar

ao fútbol no recreo

todos xuntos disfrutar.

A estes profes de hoxe en día

gústalles ser moi mandóns

cando xogamos ao fútbol

quítannos sempre o balón.

Facemos hoxe esta copla

para poder protestar

“queremos patio cuberto”

para así poder xogar.

Queremos patio cuberto

xa non aguantamos máis

mollámonos no inverno

asámonos no verán.

Os da xunta son moi malos

non fan nada “pa” arranxar

o noso patio cuberto

e ímonos enfadar.

Tantos deberes que temos

non podemos disfrutar

senon nos mandan de mates

son de língua castelá.

Un traballo por aquí

un traballo por alá

ler un libro en quince días

seica nos queren matar.

Hai novos ordenadores

queremos usalos máis

non queremos usar lapis

si queremos chatear.

Queremos ordenadores

queremos “Plan Abalar”

e buscar información

para saber moito mais.

Este ano xa remata

xa nos imos despedir

para o ano voltaremos

con máis coplas que dicir.

mailto:nen@s�


31

2011

1ºD COMO FACER UN MEDALLÓN CELTA

PRIMEIRO FACEMOS UNhA BOLA DE

ARxILA.

COMO A ARxILA ESTá MOI DURA

TEMOS qUE AMASAR MOITO.

POR FIN TEMOS AS BOLAS

PREPARADAS.

AgORA hAI qUE APLASTATALAS.


32

2011

CANDO A TEñAS BEN APLASTADA,

COLLE UN CORDEL E ,COMO FACíAN

OS CELTAS, FAI TI, O DEBUxO qUE

qUEIRAS.

VES? NÓS FIxEMOS UNhA ESPIRAL.

NON ESqUEzAS VARNIzALO CON

MISTURA DE COLA E AUgA PARA

qUE ENDUREzA.

xA TEMOS OS NOSOS MEDALLÓNS! SÓ

TES qUE PASARLLES UN CORDÓN E A

PRESUMIR COMO FACíAN OS

CASTRExOS.


33

2011 A COCA

Conta a lenda que, fai moitos séculos, vivía cerca de Redondela un dragón que

de vez en cando chegaba á vila para levar unha rapaza para a súa cova. Así o

fixo varias veces, ata que os mozos mariñeiros armáronse de coraxe e un día

acordaron encararse ao monstro.

Así o fixeron e despois dunha loita saíron vitoriosos. Xa vencido trouxérono ao

pobo. Ao mesmo tempo que liberaron as mozas que tiña na súa cova.

Foi aquí en Redondela despois de que o dragón dera os seus últimos suspiros

cando os valentes mozos colléndose as espadas uns aos outros empezaron a

bailar arredor do dragón.


34

2011


35

2011 A RUTA DA SEDA

A ruta da seda orixinouse no século II antes da nosa era.

Nun principio creouse respondendo máis ós intereses militares e

políticos que a ambicións comerciais.

O primeiro en viaxar por este traxecto foi un oficial chino de

nome Zhang Quian.

Alí atopou uns cabalos preciosos e volveu a China e díxollo ó

Emperador que rapidamente o mandou a el e a máis militares

para que lle trouxeran os cabalos .

Así se descubriu A Ruta da Seda


36

2011 ÁRBORES PARA A PAZ

WANGARI MUTA MAATHAI

Naceu en 1940 en Kenia nunha familia de labregos, Wangari ten a sorte de ir á escola e obtén unha beca de estudos para ir a EEUU. É a primeira muller de África do Este en ter unha licenciatura en bioloxía.

No seu país as mulleres son marxinadas na vida política e social, pero ela é unha muller comprometida. En 1976 participa no Consello Nacional de Mulleres de Kenia e lanza un proxecto: plantar árbores para salvar a terra.

Maltratada pola policía declara: “O Estado cre que ameazándome e golpeándome pode calarme , pero teño unha pel de elefante e fai falla que alguén fale alto e claro”.

A través do movemento “ Cinturón Verde” que fundou, logrou plantar xunto a outras moitas mulleres, 30 millóns de árbores en Kenia.


37

2011

Wangari Muta creouse moitos inimigos na súa loita, pois enfrontouse a proxectos inmobiliarios que necesitaban a destrución de bosques, denunciando a corrupción no seu país e que os intereses particulares primaron sobre a preservación dos recursos naturais.

! En cantos lugares sucede o mesmo!

En 2004, recibiu o Premio Nobel da Paz polo seu traballo a favor do desenvolvemento sostible que se apoian na democracia e no respecto aos dereitos humanos en xeral e nos das mulleres en particular.

Na tradición africana a árbore é o símbolo da Paz.

!Que historia real tan valente!

“A terra estaba espida.

A miña misión foi intentar

vestila de verde”

WANGARI MAATHAI

Alumnado 3º CICLO


38

2011 TEATRO DE SOMBRAS

No festival das Letras Galegas o alumnado de 6º fixemos un teatro de

sombras no que representamos tres lendas; a continuación contamos a

lenda “ O Castro de Negros” (Santo Estevo de Negros. Redondela.)

No castro vivían mouras moi bonitas e con moito diñeiro.

…

Na croa do castro, que tamén se chama a Roda, facían festas as

mouras.

…

Un rapaz dunha aldea veciña quedou citado cunha moura, pola noite,

no castro, e díxolle que tiña que arrincarlle un caravel da boca unha vez

convertida en serpe. O mozo, chegado o momento, tivo medo pola

grandura da serpe e non fixo o que a moura lle dixera para

desencantala. Despois quixo seguir á moura, pero os mouros non lle

deixaron; entón o mozo, desesperado, tirouse polas pedras do castro e

apareceu esnafrado.

…

Un mozo quedou citado cunha moura moi fermosa que lle dixo que,

unha vez convertida en serpe, tiña que pegarlle no rabo cun pao e

facerlle sangue. Así o fixo, e casou coa moura e foi moi rico.


39

2011 CARTA DE DESPEDIDA

Querido cole!

Pasamos seis anos xuntos, nos que houbo momentos tristes,

momentos de moitos nervios pero, sobre todo, momentos felices; polo

que da mágoa deixarte.

Deixamos atrás moitos recordos dende 1º ata 6º, algúns bos e

outros malos pero, gustaríanos recordalos todos.

Comezamos sendo uns rapaciños e rapaciñas asustados, que

non sabiamos moi ben para onde íamos, pero pouco a pouco fomos

medrando xuntos e coñecéndote ben a ti e a todos os teus mestres e

mestras.

Nestes anos fixemos grandes amizades e case con bágoas nos

ollos temos que despedirnos de ti, que nos ensinaches tanto:

matemáticas, lingua, coñecemento, inglés, música, educación

física... Pero o que máis nos gustou foi que nos ensinaches a

respectar, a querer, a que podemos ter outros amigos e amigas pero,

sobre todo, a traballar en equipo.

O que máis nos sorprende é que xa pasaron seis anos; e

pensar que parece que foi onte cando empezamos a coñecerte!


40

2011

Os momentos máis felices foron, como non, as distintas

excursións, nas que o pasamos xenial. Visitamos lugares moi

fermosos como: as Illas Cíes, a cidade de A Coruña, a Catedral de

Santiago...

Tamén recordamos momentos moi tristes como a despedida

dos titores polo cambio de curso, e os momentos máis

reinvidicativos, que tamén os houbo, como cando fomos a

Santiago a pedir que nos fixeran un patio cuberto para poder saír

ao recreo os días de choiva.

Ai! Estes anos foron os mellores das nosas vidas. Pasamos

moitas aventuras, fixemos grandes amigos e amigas, coñecemos a

xente nova, e claro está, déronnos clase uns fantásticos profesores e

profesoras.

O patio do recreo é un dos nosos lugares favoritos. Alí tivemos

moitas pelexas, reconciliacións, xogos, partidos, diversións... e

agora que temos que marchar e deixar atrás todos estes recordos, as

nosas aventuras, os noso sitios favoritos...poñémonos moi tristes!

Pero agora faremos unha viaxe a secundaria, onde

aprenderemos novas materias, faremos novos amigos e amigas e

teremos un patio novo. Botarémoste de menos, tamén a Nana e aos


41

2011

profes. Queremos que saibades que vos queremos moito e que

sempre vos levaremos no corazón.

Queremos dar as grazas a todos e cada uns dos mestres, xa

que pouco a pouco fóronnos aprendendo a súas áreas, e con moito

esforzo (non o negamos) chegamos “a meta de Primaria”.

Gustaríanos dar ánimo aos alumnos e alumnas de cursos

inferiores, e dicirlles que con esforzo todo se consegue.

Sempre recordaremos o CEP. Santa Mariña polos seus

mestres e mestras, que, aínda que algúns digan que son bos ou

malos, sempre nos axudaron e intentaron facer o mellor para nós.

Recordarémonos tamén os compañeiros, xa que é posible que nos

separen na ESO. Sempre nos lembraremos polos bos momentos que

pasamos e sobre todo polo moito que nos queremos.

Por último soamente quédanos por dar as grazas a tódalas

persoas que forman parte de ti, directora, administrativo, bedel,

ANPA, e en especial, aos mestres e mestras

Esperamos seguir todos xuntos nos seguintes anos.

Por isto e por moito máis, adeus Santa Mariña.

Alumnos e alumnas de 6º, promoción do 2011.


42

2011

P.D: Se volveramos a nacer mil veces, mil veces volveríamos e elixir

este colexio.

revista curso 2010-2011

Documents