Acentuación (I)

● Toda palabra está composta de sílabas, segundo o seu número poden ser:

– Monosílabas (non, xa, por, can)– Bisílabas (li-bro, por-ta, car-ta, la-pis)– Trisílabas (car-tei-ra, bu-be-la)– Polisílabas (or-de-na-dor, con-xe-la-dor)

Acentuación (I)

● Toda palabra posúe unha sílaba tónica sobre a cal recae o golpe máis forte de voz.

● As outras sílabas que forman a palabra, denomínanse sílabas átonas.

Negro Cómaro Irmán

Regras de acentuación (I)

● Segundo a posición que ocupe a sílaba tónica distinguimos:

● Palabras agudas: a sílaba tónica é a última

Ir-mán Can Ma-ñá

● Palabras graves: a sílaba tónica é a penúltima

Ne-gro Ca-rác-ter Sor-te● Palabras esdrúxulas: a sílaba tónica é a

antepenúltima ou anterior a esta.

Có-ma-ro Da-ré-des-lle-lo

Regras de acentuación (I)

● Segundo a posición que ocupe a sílaba tónica distinguimos:

● Palabras agudas: a sílaba tónica é a última

Ir-mán Can Ma-ñá

● Palabras graves: a sílaba tónica é a penúltima

Ne-gro Ca-rác-ter Sor-te● Palabras esdrúxulas: a sílaba tónica é a

antepenúltima ou anterior a esta.

Có-ma-ro Da-ré-des-lle-lo

Lembra: non se acentúan nunca

as palabras monosilabas.PAN DE LEI

Regras de acentuación (I). Agudas

1. Rematadas en -vogal

Mañá Mazá

2. Rematadas en -vogal / ditongo crecente + N / S / NS

Irmán Camións Cadrís

Regras de acentuación (I). Graves

1. Rematadas en – consoante distinta de -N, -S

Móbil Cráter Álbum

2. Ditongo decrecente -ei- (+s/n/ns)

Hóckey Amábeis

3. Rematadas en grupo consonántico

Álex Bíceps

Regras de acentuación (I). Esdrúxulas

1. Acentúanse sempre, independentemente da súa terminación.

Bágoa Sílaba Búmerang

http://centros.edu.xunta.es/iespintorcolmeiro/galego/exercicios.htm

Lembra:

as palabras agudas que rematan en ditongo crecente, acentúanse: camión

Regras de acentuación (I). Ditongos e hiatos

Hiatos: acentúanse todos os hiatos con i / u.

Lúa Tía Muíño Miúdo

Ditongos: só se acentúan se son palabras esdrúxulas

Deus Andou Déillelo

Acentuación diacrítica

● A acentuación diacrítica empregámola para distinguir palabras que se escriben igual pero teñen un significado distinto.

Vou pola póla pola pola

Pé escríbese con pe.

O oso roe un óso.

Acentuación diacrítica

O acento adoita empregarse:

Distinguir palabras tónicas (substativos, verbos....) de átonas (preposicións, artigos)

Teño dó dela. O abrigo do rapaz

Distinguir palabras con vogal aberta de palabras con vogal pechada.

Díxomo que tiña moita présa.

Como choveu tan pouco, a presa está case baleira.

Con “á”

Á(s): contr. prep. + art. ; sub Cá(s): contr. Ca+a(s) Chá(s): ‘plana’ Dá(s): prs. e imp. de dar Má(s): ‘ruín(s)’. Máis: adv. e pron.El sempre me dá lambonadas pero ti nunca me dás nada.

É un ás do motor. Nunca vés ás festas que organizo eu.

Esa terra é moi chá. Aquelas árbores son máis pequenas cás túas.

Con “é”

● É: prs. de ser’● Pé(s): parte do corpo● Sé: ‘sede eclesiástica; imp. de ‘ser’ ● Té: infusión.● Vén: prs. de vir● Vés: prs. de vir

Icía é moi boa! O outro día mancouse nun pé e non case non chorou.

Ti vés comigo? Manuel di que non vén.

Sé boa!

Con “ó”

● Bóla: ‘esfera’● Có: ca + o.● Cós: ca + os; subs.● Cómpre(n): é preciso● Dó: subst. ‘magoa’. ● Fóra: adv. de lugar.Cómpre ir por auga á fonte. Sempre me gustou ter unha bóla do mundo.Este xogo é máis divertido có (ca o) teu.Fóra estase moi ben. Está moi bo día.

Con “ó”

● Nó(s): subst; pr.pers.● Ó(s): a + o(s) ● Póla: ‘rama(s).● Pór: verbo.

Hai que pór as cousas no seu sitio! Nós non lle fixemos nada!Hai que subir pola póla para coller aquelas cereixas.

Con “ó”

● Só: adx. e adv..● Vós: pron. tónico● Óso: parte do esqueleto

Se vós non queredes vir, vou eu só ao teatro; non teño medo.

Creo que partín o óso.