t.3. a arte grega

Post on 18-Dec-2014

2.149 Views

Category:

Documents

4 Downloads

Preview:

Click to see full reader

DESCRIPTION

 

TRANSCRIPT

RESUMEN DE IMÁGENESGrecia

Mapa da Grecia antiga.

RELIEVEMONTAÑOSO,POBRE, ÁRIDO

Y PRESENCIA MUY IMPORTANTE

DEL MAR

MONTE OLIMPO

PENÍNSULA DEL PELOPONESO

ISLA DE CORFÚ

2917 METROS

CONTEXTO HISTÓRICO• Marco geográfico muy montañoso, poco terreno cultivable (terreno hostil) e

importante presencia del mar por toda su geografía.• Clima mediterráneo y cultivos muy limitados (olivos, vid…)• Buenos navegantes y comerciantes. Esto, unido al crecimiento de la pobla- ción y a la necesidad de tierras y materias primas provocó que los helenos

colonizaran gran parte del Mediterráneo.• Una cultura de Polis: ciudades-estado independientes.• Un “país” sin fronteras pero con cosas que les unen: idioma, religión. Olim- piadas, cultura.• Sistemas de gobiernos diferentes: monarquías, oligarquías, democracia.• ATENAS: Sociedad: -ciudadanos / -metecos / -esclavos• Sólo votaban los ciudadanos (varones mayores de edad).• Las mujeres estaban supeditadas al hombre, no tenían libertad de ningún

tipo.

ECONOMÍA EN GRECIA ANTIGUA

Agricultura es la base(olivo y vid). También Algo de ganadería y ar-tesanía.

BUENOS NAVEGANTES

(El comercio por mar será importante en su economía)

GRECIA (LA HÉLADE), UN PAIS DE CIUDADES INDEPENDIENTES, SINFRONTERAS DEFINIDAS, PERO CON MUCHAS COSAS QUE LOS UNEN:

RELIGIÓN, IDIOMA, CULTURA, OLIMPIADAS…

ATENAS

OLIMPIADAS

ESTADIO DE ATENAS, CONSTRUIDO SIGUIENDO EL TRAZADO DEL ANTIGUO ESTADIO Y SOBRE EL MISMO

DEMOCRACIA ATENIENSE

SOCIEDAD GRIEGA

ETAPA HELENÍSTICA

HELENISMO

Período de la antigua Grecia que abarca desde el fallecimiento de Alejandro Magno (323 a C) hasta la batalla de Accio (31 a C),

que supuso la conquista de Egipto (antiguo territorio ocupado por Alejandro) por parte de Roma.

En esta etapa se extiende por estos territorios la cultura e ideas dominantes y características en la Grecia clásica y a su vez el mundo clásico se ve influido por el mundo oriental.

,

INFLUENCIA DE LA CULTURA GRIEGA

CIENCIA Ya en Egipto y Mesopotamia hubieron importantes

descubrimientos en medicina y en Matemáticas, pero fue en Grecia donde mayor desarrollo hubo: Pitágoras, Euclides, Arquímedes, Apolonio.

En Biología destaca Aristóteles. El estudio de la Historia empieza a desarrollarse con Herodoto y Tucídides. La medicina con Hipócrates, etc…

PENSAMIENTO A partir del siglo VI a C se empieza a utilizar el pensamiento

precientífico para explicar muchos fenómenos en vez de usar la mitología. Nació así la Filosofía (amor a la sabiduría): Sócrates, Platón, Aristóteles.

LITERATURA La literatura occidental se originó en Grecia. Poesía: Safo,

Anquíloco./ Teatro: Esquilo, Sófocles, Eurípides, Aristófanes./ La Iliada y la Odisea constituyen las primeras producciones literarias de la historia.

LOS PERCURSORES DEL ARTE GRIEGO:

MINOICOS Y MICENICOS

Planta e galería interna da fortaleza de Tirinto.

Pazo de Cnossos Ca. 1500 a.C. Creta.

Porta dos Leóns

de Micenas. Ca. 1250 a.C

GRECIAArquitectura

Columnas. Órdenes griegos

Orden dórico

Orden jónico

Orden corintio

DÓRICO XÓNICO

CORINTIO

Ordenes arquitectónicas.

Partes dun típico templo grego.

Templo in antis

Templo anfipróstilo

Templo períptero

Reconstrucción ideal dun templo grego.

Templo de Poseidón en Posidonia, sur de Italia. Ca. 450 a.C.

Templo de Poseidón en Posidonia, sur de Italia. Ca. 450 a.C.

Tholos Apolo. Delfos

A Acrópole Ateniense.

Acrópolis Atenas. Reconstrucción

Partenón

Erecteion

Propíleos

Templo AteneaNiké

Recinto de ArtemisBrauronia

A Acrópole Ateniense.

Acrópolis. Vista general

Partenón. Módulo

Conjuntos proporcionados

Dimensiones medianas(hombre medida de todas

las cosas)

Equilibrio masa y vanos (creación

de un ritmo armónico)

Búsqueda de la perfección a través de las matemáticas: un módulo. Empleo de la proporción áurea

Refinamientos ópticos

Entablamento yGradas curvadosÉntasis central

IntercolumniosDistinto tamaño

Esquinas: columnas más gruesas,

triglifos en extremos,

Empleo de sillares regulares (isódomos)

en unión viva (sin argamasa y unidos con grapas). Mármol

pentélico

Plataforma o krepis (último escalón

estilobato) por los cuatro lados

Columnas y entablamento dórico (ver diapositiva

dórico)

Columnas formadas por tambores unidas

por un vástago metálico central

Ictinos, Calícrates y FidiasPartenón

Pintado en vivos colores

Arquitectura adintelada

Ictinos, Calícrates y Fidias

Partenón

Partes del templo

Pronaos(pórtico delantero abierto)

Naos o cella

Características del templo:Rectangular (los circulares se llaman tholos), orden

dórico exterior, anfipróstilo (columnas en fachada principal y trasera), períptero (columnas

alrededor: 17 laterales) y octástilo (8 columnas en parte

frontal)

Tres naves separadas por dos filas de

columnas jónicas a dos nivelesen forma de U

Era la sala de la diosa (Palas Athenea). Los cultos se realizaban

fuera, al aire libre

Opistodomo

Sala posterior aislada de la cella.

Se guardaba el tesoro de la ciudad

Ubicado en la acrópolis, recinto sagrado, estásu fachadaprincipal se orienta de espaldas a los propíleos (entrada de la

acrópolis), hacia el Este (nacimiento del sol).Decoración: Tímpanos:

Nacimiento Atenea y elección patrono del Ática. Metopas:

gigantomaquia, centauromaquia,Amazonamaquia y Guerra de Troya. Friso del muro exterior: Procesión de las Panateneas

CuatroColumnas

jónicas

Perfecta integración en la naturaleza

Partenón. Planta

Ictino e Calícrates. Partenón. 447 a.C.

Ictino e Calícrates.

Partenón, planta, alzado interior e sistema de remate.

447 a.C.

Ictino e Calícrates. Partenón. 447 a.C.

Partenón. Octástilo y dórico

Ictino e Calícrates. Partenón. 447 a.C.

Correcciones ópticas

Entablamento yGradas curvados

Éntasis central

IntercolumniosDistinto tamaño

Triglifos de extremos desplazados

Correccións ópticas.

Partenón. Lateral (17 columnas)

Partenón. Triglifos y Metopas

CalícratesAtenea Niké. Frontal

Templo jónicoAnfipróstilo y tetrástilo

de reducidas dimensiones (5 m. de lado) ubicado junto a los propíleos

Atenea Niké. Planta

Atenea Niké. Frontal

Atenea Niké. Lateral

Calícrates.

Atenea Niké, frontal. 427 – 424 a.C.

Calícrates. Atenea Niké, lateral. 427 – 424 a.C.

Menesiklés e Filocles. Erecteion, alzado oriental . 421 – 404 a.C.

MnesiclesErecteion.

Tribuna de las Cariátides

Columnas en forma femenina

(mujeres de Caria fueron esclavizadas porque dicha ciudad apoyó a los persas)

Elevado pedestal que servía para enmascarar

escaleras de bajada a la tumbade Cecrope

Características generales: proporción, equilibrio, mármol, adintelada, etc.

Templo de Erecteion: Adaptado a una zona irregular es un doble

templo jónico: principal dedicado a Athenea hexástilo, uno en ángulo

recto tetrástilo dedicado a otro diosPoseidón y dos héroes locales,

Erecteo y Cécrope

Erecteion. Frontal

Erecteion. Planta

Fachada principalHexástilo y jónico

Fachada norteTetrástilo y jónico

Tribuna de las cariàtides

Calícrates. Erecteion, fachada O. 421 – 404 a.C.

Erecteion. Trasero

Tribuna de las Cariátides

Menesikles e Filocles.

Erecteion, pórtico das cariátides.

421 – 404 a.C.

Mnesiklés e Filocles. Erecteion,

cariátide e elementos decorativos.

421 – 404 a.C.

Menesiklés.

Propíleos, planta. 437 – 432 a. C.

Menesikles. Propíleos, vista xeral. 437 – 432 a. C.

Teatro de Epidauro

Orchestra circular(a diferencia de

las romanas que se harán semicirculares)Zona destinada al coro

gradas

Parodos o accesos laterales

Se aprovecha el desnivel para esculpir los asientos en la ladera ( los romanos generalmente construirán

por completo el edificio estando su interior lleno de pasillos y salas sostenidos

por bóvedas

Forma semicircular abierta en los extremos para potenciar capacidad

visual y acústica

Asientos con respaldos para clases dirigentes

La escena, detrás de la orchestra irá progresivamente incrementando

su importancia creando un proscenio

Pasillo central divide gradas en dos zonas:

la baja dividida en doce sectores por trece pasillos

radiales ascendentes y la superior en veintidos sectores separadas por

veintitres pasillos

Teatro de Epidauro, planta. 350 a.C.

Teatro de Epidauro, bancada. 350 a.C.

Teatro grego e romano

Altar de Zeus en Pérgamo

Podio de siete metros dealto con escalera frontal

Friso de más de dos metros de altura con escenas de la

gigantomaquia

Pórtico de acceso formada por una columnata jónica en forma de U de poco más de dos metros y medio con lo que el efecto perspectívico al contemplarlo desde

abajo hacía que pareciera más elevado

Detrás estaba un patio de planta cuadrada porticado con el altar para

los sacrificios

Altar de Zeus en Pérgamo

Altar de Zeus en Pérgamo

Linterna de Lisícrates

Mausoleo de Halicarnaso

O estilo neogrego na arquitectura actual.

Pazo da Ópera, A Coruña.

GRECIAEscultura

PERÍODO DATA CARACTERÍSTICAS OBRAS / AUTORES

ArcaísmoSs. VIII-VI a.C.

Kouroi e KoraiRixidezFrontalidadeImportancia do espido con anatomía tosca

Dama de AuxerreCleobis e BitónApolo de Tenea

Preclasicismo (Estilo severo)

1/2 s. VI - 1/2 s. V a.C.

Avances cara ó naturalismo en: -anatomía -rostro -actitudes

Cabaleiro RampinEfebo rubioAuriga de Delfos

Clasicismo (1º

clasicismo)

S. V a.C.

Naturalismo en -anatomía e -movementoProporción - canonEquilibrio - harmonía

MirónPolicletoFidias

Postclasicismo (2º

clasicismo)

S. IV a.C. Perfecciona o conseguidoNovo canonExpresión dos sentimentos

PraxítelesScopasLisipo

Helenismo Ss. III-II a.C. (146 a.C.)

OrientalismoExpresividadeMovemento esaxeradoBarroquismo

LaocoonteAltar de Pérgamo

Guerrero de RiaceCaracterísticas generales

Escultura griega

Material:bronce(copias en mármol)

Policleto 7 cabezasCanon

Lisipo 8 cabezas

ContrappostoPierna en tensión y pierna relajada se

corresponde con brazos contrarios en tensión y relajado

para equilibrar. Rompe frontalismo y la rigidez, desnivelando

caderas y hombros, formando Suave curva acompañada de

leve giro del rostro

Diarthrosis (unión armónica de partes con el todo) Era más evidente en anatomía masculina al tener menor

tejido adiposo que cuerpo femenino

Antropocentrismo(preferencia por tratar el tema de la humanidad)

Estudioanatómico

Rostros relajados, sin phatos

Longitud:Frente=

Nariz-Labio=Labio-barbilla

Dama de Auxerre

Kuros

Esquema da evolución dos kuroi

Torso de Kuros de Sunion

600 a.C.

Museo Nacional, Atenas.

Cleobis e Bitón.

600 – 580 a.C.

Museo de Delfos.

Kuros de Anavisos.

540 – 515 a.C.

Museo de Delfos.

Kore

Kore del peplo

Moscóforo

Templo de Afaia, batalla de Troia. 500 – 480. Egina.

Templo de Zeus en Olimpia, combate de Centauros e Lapitas. 470 – 460 a.C. Museo Arqueolóxico, Olimpia.

Auriga de Delfos

Critias. Os Tiranicidas.

477 – 476 a.C.

Museo Nacional, Napoles.

Critias. O efebo rubio.

490 – 480 a.C.

Museo da Acrópole, Atenas.

Poseidón

Canon de Policleto

Policleto.Doríforo

Características generales: canon (7 cabezas), contapposto, diartrosis, etc.

Rasgosarcaicos:

pelo poco desarrollado y muy geometrizado

Pectorales poco marcados con excesiva forma rectangular

Unión de tronco con extremidades demasiado marcada ( además zona inguinal son arcos de un

mismo círculo)

Brazo que se dobla para

portar jabalina

Policleto.Doríforo

Cabeza do Doríforo de Policleto reproducida nunha herma de bronce asinada por Apollonios. 27 cm.

Cabeza do Kuros de Anavisos (540 – 515 a.C.) e do Doríforo de Policleto.

Kuros de Anavisos (540 – 515 a.C.) e Doríforo de Policleto.

Policleto. Diadumenos

Más evolucionado( brazos más abiertos, cabeza más girada, modelado blando del

cuerpo

Atleta colocándose la diadema

Policleto. Diadumenos

Policleto. Amazona

Mirón. Discóbolo

Fidias. Atenea Partenos(recreaciones)

Fidias. Atenea Lemnia

Fidias. Zeus de Olimpia(Recreación)

Fidias. Frontón oriental del PartenónNacimiento de Atenea (recreación)

Fidias. Frontón occidental de PartenónElección del patrono (recreación)

Sir Lawrence Alma-Tadema. Fidias e o friso do Partenón.

1868. Óleo sobre lenzo.

Birmingham City Museum and Art Gallery.

Fidias. Detalle del frontón del Partenón

Características generales

Técnica de paños mojados

(anatomía se insinúa a través

de ropajes)

Multiplicidad de pliegues

Adaptación al marco (se adaptan a la forma triangular del

tímpano)Se policroman

Fidias. Friso de las Panateneas

Friso corrido de 160 m. de longitud y sobre 1 metro

de altura

Ruptura de la monotonía con

cambio de actitudesRealizados en

mármol después coloreados

Ligeramente inclinados hacia delante para favorecer

su contemplación

Procesión de las GrandesPanateneas

Escaso resalte de los relieves

Disposición armónica de las figuras de

acuerdo a un ritmo matemático y musical Individualización

de los personajes

Perfecto estudio anatómico, modelado

preciso, etc.

Pliegues ordenados y paralelos

Fidias. Friso de las Panateneas

Dioses, en tamañoalgo mayor contemplan

procesión

Fidias. Relieve MetopaCentauromaquia

Fidias. Metopas lado sur do Partenón: Centauromaquia. 447 – 433 a. C. Museo Británico, Londres.

Lisipo. Canon

Lisipo ApoxiomenosFrontal y lateral

Brazos hacia delante invita a rodear figura

Escena intrascendente: atleta se quita con strigile

los restos de sudor y polvo

Canon más estilizado 8 cabezas

Cabello más desarrollado

Lisipo ApoxiomenosFrontal y lateral

Lisipo. Hércules Farnesio

Canon de ocho cabezas

Mayor estudio anatómico

Scopas. Ménade furiosa

Tensión, movimiento en torbellino que refleja el phatos

Contraste piel lisa y rugosidad de pieles

Praxíteles. Hermes y Dionisos

Se acentúa contapposto creando una curva en forma de s invertida

más acentuada

Contraste movimiento sinuoso de Hermes

y verticalidad de paño y Dionisos

Para las obras en mármol era preciso colocar un soporte

Praxíteles prefiere trabajar en mármol

Anatomía con formas blandas

Simboliza la paz entre Arcadia (Hermes era

su dios protector) y la Elide (Dionisos)

Praxíteles. Hermes y Dionisos

Venus de Cnido Apolo Sauróctono

Praxíteles

Primer desnudo femenino (escándalo)

diosa saliendo del baño

Praxíteles. Venus de Cnido

Praxíteles.

Afrodita de Cnido.

350 a.C.

Museos Vaticanos, Roma.

Praxíteles. Apolo Sauróctono

Ática. Apolo de Belvedere

Ática. Venus de Milo

Escuela Ática sigue con los modelos clásicos de los siglos

anteriores

Contraste gruesos pliegues y suave piel

Venus de Milo

segunda metade do s. II a.C.

Louvre, París.

Venus de Cnido

e de Milo

Toureiro alucinóxeno

Salvador Dalí. 1969-70.

Ática. Niño de la espina

Tema intrascendente con protagonista infantil

Contorsión del personaje que

contrata con serenidad del

rostro

Incorporación del aire a la obra alrededor de los brazos y piernas

O espiñario.

Rodas. El Laoconte

Pérdida de visión frontal composiciones movidas : diagonales, espirales, etc.Líneas de fuerza abiertasNuevas temáticas: grandes grupos, lo feo, lo desagradable, anecdótico, etc. Captación del instante teatralidad: exaltación de las pasiones

Características generales escultura helenística

Línea serpentinata

Desequilibrio acentuado por postura inestable: ambos pies apenas

apoyados a distinto nivel

Cabellos profundamente horadados con tecnica a trépano (aumenta

efectos de claroscuros)

Dolor físico y espiritual(están matando a sus hijos)

Rotunda representación de poderosa anatomía

Hijos con cuerpo de adultos pero a distinta escala

Temática sobre guerra de Troya. Serpientes enviadas

para castigar al sacerdote Laoconte

Rodas. El Laoconte

Laoconte, Moisés(Miguel Anxo) e Cristos barrocos

Rodas. Toro farnesio

Rodas. Victoria de Samotracia

Contraste movimiento hacia delante y ropajes

y alas hacia atrás

Técnica de paños mojados

Alejandría. Alegoría del río Nilo

Composición en diagonal desequilibrada

Cada putti representa un afluente

Alejandría. Alegoría del río Nilo

Pérgamo. Gálata moribundo

Rasgos étnicos (pelo)

Enaltece al enemigo

Pérgamo. Gálata moribundo

Pérmago. Gálata suicidándose.

Pérdida de visión frontal composiciones movidas : diagonales, espirales, etc.Líneas de fuerza abiertasNuevas temáticas: grandes grupos, lo feo, lo desagradable, anecdótico, etc. Captación del instante teatralidad: exaltación de las pasiones

Contraste cuerpo tenso del hombre

y flacidez de mujer muerta

Gusto por lo macabro y desagradable

Epigonos? Gálata suicidándose.

230 a.C.

Museo Nacional Romano, Roma.

Pérgamo. Gálata suicidándose(detalle)

Escena do altar consagrado a Zeus en Pérgamo. 180 – 160 a.C. Staathichec Museeu, Berlín.

Escena do altar consagrado a Zeus en Pérgamo. 180 – 160 a.C. Staathichec Museeu, Berlín.

top related