pv xaneiro 2013

Palabra

de

Vida

Xaneiro2013

Chiara Lubich, autora dos comentarios á PdV e fundadora

do movemento dos Focolares ou Obra de María.

Do 18 ao 25 de xaneirocelébrase

en moitas partesdo mundo a Semana

de oración pola unidadedos cristiáns,

que noutros lugaresse celebra en Pentecoste.

Este ano, a frase elixida para a Semana de oración é: «O que

quere de ti o Señor» (Mi 6, 6-8).

Xa que Chiara Lubichadoitaba comentar o versículo bíblico, propoñemos un texto

seuque comenta a pasaxe de Mt 9,13 (cf. Os 6, 6), escrito en

xuñode 1996 e que podería ser

unha achega para afondar na Palabra que se nos propón.

«Andade, aprendede o que significa:“Misericordia quero e non sacrificios”»

«Misericordia quero e non sacrificios».Recordas cando dixo Xesús estas palabras?

Mentres estaba sentado á mesa, varios publicanos e pecadores

sentaron con El. Ao darse conta disto, os fariseos presentesdixéronslles aos seus discípulos: «Como é que o voso mestre

come con publicanos e pecadores?». E Xesús, ao oír estas palabras, respondeu:

«Andade, aprendede o que significa:“Misericordia quero e non sacrificios”».

Xesús cita aquí unha frasedo profeta Oseas,

o que demostra que lle gusta o concepto alí

contido:en efecto, é a norma

segundo a cal El mesmose comporta, e que

expresaa primacía do amor sobre

calquera outro mandamento, sobre calquera outra regra

ou precepto.

Isto é o cristianismo: Xesús veu dicir que o que Deus querede ti con respecto aos demais –homes e mulleres– é ante

todoo amor, e que esta vontade de Deus xa fora anunciada

nas Escrituras, como demostran as palabras do profeta.

Para todo cristián, o amor é o programa da súa vida,a lei fundamental das súas accións, o criterio para

sabercomo moverse.

O amor sempre debe prevalecer sobre as demais leis. Máis aínda: o amor aos demais debe ser para o cristiáno

a sólida base sobre a cal apoiarse para poñer lexitimamente en práctica calquera outra norma.

«Misericordia quero e non sacrificios».

Xesús quere amor, e a misericordia é unha das súas expresións.E quere que o cristián viva así, ante todo porque Deus é así.

Para Xesús, Deus é ante todo o Misericordioso, o Paique ama a todos, «que fai saír o seu sol sobre malos e

bose manda a chuvia a xustos e inxustos» (Mt 5, 45).

Xesús, porque ama a todos, non teme estarcos pecadores, e deste modo revélanos quen é

Deus.Polo tanto, se Deus é así, se Xesús é así, tamén ti

debes albergar idénticos sentimentos.

«Misericordia quero e non sacrificios».

«…e non sacrificios».Se non amas a teu irmán, a Xesús non lle agrada o teu

culto.Non acolle a túa oración, nin a túa asistencia á Eucaristía,nin as ofrendas que poidas facer… se todo iso non abrolla

dun corazón en paz con todos, rico de amor por todos.

Recordas aquelas palabras súas tan incisivas do sermóndo monte? «Polo tanto, se cando vaias a presentar a túa

ofrendaante o altar te acordas alí mesmo de que teu irmán

ten queixas contra ti, deixa alí a túa ofrenda ante o altare vai primeiro reconciliarte co teu irmán, e despois

volve presentar a túa ofrenda» (Mt 5, 23-24).

Estas palabras indícanche que o culto que máis agrada a Deus é

o amor ao próximo, que ha de ser a base tamén do teu culto a Deus.

Se quixeses facerlle un agasallo a teu pai mentres estás inimizado con teu irmán (ou teu irmán contigo), que che

diría teu pai? «Reconcíliate antes e logo ven a ofrecerme o que desexes».

Experiméntano os cristiáns que viven a súa fe, pois se axudana seus irmáns, sobre todo aos necesitados, crece neles

a devoción, a unión con Deus faise máis fuerte, perciben que existe un vínculo entre eles e o Señor; e isto é o que máis

alegra as súas vidas.

Pero hai máis.O amor non é só a base do vivir cristián, senón tamén

o camiñomáis directo para estar

en comuñóncon Deus.

Dinoos santos,

testemuñasdo Evanxeo

que nos precederon.

Pero hai máis.O amor non é só a base do vivir cristián, senón tamén

o camiñomáis directo para estar

en comuñóncon Deus.

Dinoos santos,

testemuñasdo Evanxeo

que nos precederon.

«Misericordia quero e non sacrificios».

Como vivirás entón esta nova Palabra de vida?

Non fagas discriminación nuingunha entre as persoasque teñan contacto contigo, non marxines a ninguén; máis

ben ofrece a todos o máis que poidas darles, imitando a Deus Pai.

Repara esas pequenas ou grandes desavenencias que desgustan o Ceo e te amargan a vida; como di a Escritura (cf. Ef 4, 26), non deixes que se poña o sol sobre a túa ira

cara a ninguén.

Sete comportas así, todo o que fagas agradará a Deus e quedarápara a eternidade. Cando esteas traballando ou descansando,

xogandoou estudando, cos teus fillos ou acompañando a túa muller ou a

teu maridode paseo, cando reces ou cando te sacrifiques, ou mentres

realizasas prácticas relixiosas acordes á túa vocación cristiá…: todo,

todo, todo será materia prima para o Reino dos Ceos.

O Paraíso é unha casa que construímos aquí e habitamos alá.

e construímola con o amor.

«Andade, aprendede o que significa:“Misericordia quero e non sacrificios”»

Texto de: Chiara Lubich, Publicada en xuño 1996.

O comentario da Palabra de Vida tradúcese a 97 linguas e idiomas,

acadando a varios millóns de persoas en todo o mundo a través da prensa, radio,

TV e vía internet. Pode verse tamén na revista “Ciudad Nueva” con experiencias

vividas por cristians dende ela.

Texto de: Chiara Lubich, Publicada en xuño 1996.

O comentario da Palabra de Vida tradúcese a 97 linguas e idiomas,

acadando a varios millóns de persoas en todo o mundo a través da prensa, radio,

TV e vía internet. Pode verse tamén na revista “Ciudad Nueva” con experiencias

vividas por cristians dende ela.

Nota do Secretariado de Catequese de Santiago de Compostela para o curso 2012-13:

“Temos comprendido que a nosa diocese e o mundo necesita unha cura de Evanxeo porque só a Boa Nova pode devolverlle a vida que lle falta. Por iso invítasenos a vivir a Palabra de Vida, ou de calquera outro modo a Palabra de Deus, por exemplo a que se proclama cada domingo na celebración da Eucaristía”.

Sexamos evanxeos vivos, palabras de vida, outro Xesús! e así imitaremos a María Santísima, a Nai da Luz, do Verbo: a palabra viva.

“A nós non nos abonda con vivila cada un pola súa cuenta; é necesario ademais que nos comuniquemos mutuamente as nosas experiencias sobre ela. Así evanxelizarémonos como individuos e como comunidade: somos Xesús cada vez máis, individualmente e colectivamente” (C.L.).

Comunicádenos a luz que recibides desde a Palabra e a vida que se vai construíndo en vós desde elea (podedes facelo por correo electrónico: catequese@planalfa.es).

Sede felices. Feliz e evanxélico ANO DA FE.

“Creo, Señor, pero aumenta a miña fe”.

E en concreto, durante este mes, que vou facer para que o Plan Pastoral vaia adiante?