SAÚDEna escola

1º e 2º DE PRIMARIA

1

TEÑO SEDE

TEÑO SEDE

Non son capaz dedurmir. Será polo

refresco?

Fíxoa miña naiporque me gusta

moito.

O malo é que dásede. Vou beber dorefresco de meu pai.

Ten cafeína edespois nonvas durmir.

A min non me fai

nada.

Non queríasbeber? Aquíhai zume.

Xa bebín refresco de meu pai.

Eu díxenlle quenon bebera que non ía

durmir, pero nonme fixo caso.

Algunhas bebidasnon son boas para nós:

díxomo a pediatra ooutro día.

Ata mañá!!!!!!

Vémonos mañána clase...

Que ricaa torta dechocolate!

Primeiro Curso: Unidade 1

2

Le as etiquetas das bebidas e identifica os ingredientes.Recorta as etiquetas e clasifícaas nestes dous grupos:

Exprime o zumedas laranxas e do limón

Bota o zume nunha xerra

O té, o café e moitos refrescos de cola son bebidas excitantes. Conteñen susbtancias como a teína e a cafeína. Estas bebidas non son recomendables para os rapaces.

Bótalle unha culleradade azucre e remexe

Sérveonun vaso

1 2 3 4

TEÑEN ADITIVOSE NON DEBEMOS TOMALAS

NON TEÑEN ADITIVOSPORQUE SON NATURAIS

AS ETIQUETAS

INGREDIENTES2 Laranxas1 Limón1 Cullerada de azúcre

RECEITA DE ZUME NATURAL

TEÑO SEDE

3

SOMOS UN EQUIPO

Non hai meta.Ao chegar,

hai que darlle o cambioao seguinte.

Haique chegar

á meta?

Vamos,Marta!

Prepárate,Laura!

Así, moiben!

Vamos,Laura!

Veña,veña, que xa

me toca!Vamos, que

non te moves!

Non fagas caso,Laura. Corre que ti

podes.

Laura corríapouco.

Moi ben,todos correstes

moito. Non importa.

Cada un achega algoao equipo.

Eu non corríamáis porque me

berrabades.

Ademais, somos o mellor

equipo do mundo,non?

Se somos domesmo equipo,

temos queapoiarnos.

Perdoa Laura.

SOMOS UN EQUIPO

Primeiro Curso: Unidade 2

4

OS SENTIMENTOS

DRAMATIZACIÓN Imos representar unha competición.

Un grupo de rapaces anima os participantes e os outros dinlles cousas para tratar de

desanimalos.

Conversamos: como nos sentimos en cada caso.

TACHA as palabras que non che gusten:

TRISTEZA

FELICIDADE

ALEGRÍA

PENA

ODIO

ÁNIMO !!

FÓRA !!

SOMOS UN EQUIPO

5

IMOS XOGAR XUNTOS

O coche noné teu. É de

Adrián.

Pero díxome quepodía xogar conel todo o recreo.

Dígoche que non! Déixamo!

Adrián prestoume a min

o coche.

Poderiamos xogaros dous.

Vale. Imoscargalo con aquelas

pedriñas.

Sería mellor quechegásedes a un acordo

falando, antes de querompades o coche.

Eu podo collerun camión para

levar area.

Que divertido!Mañá traio eu un

tractor.

IMOS XOGAR XUNTOS

Primeiro Curso: Unidade 3

6

BUSCA nesta sopa de letras palabras que sirvan para chegar a acordos.

Solucións: COMPARTIR, SI, AGARDAR, CEDER , FALAR. Ver pax. 16.

U P W E T U Y F T

C O Q R J K A A R

O I A T R H O L E

M X S A D C U A A

P T D U T K I R S

A G A R D A R F D

R T D I R O T G H

T R F O G I S I J

I E G P K A W U K

R W J C E D E R T

PARA XOGAR

ESCRIBE frases que che gusta dicirlles aos teus amigos para que xoguen contigo.

IMOS XOGAR XUNTOS

A DURMIR!

7

Unha película.

Vou velacontigo.Que estás mirando,

Andrés?

Que fas vendo a tele, Xoán? Tes que ir durmir.

Andrés tamén ten que durmir e

está vendo apelícula.

Por que podequedar el e eu

non?

Andrés é maior ca ti e pode deitarse

máis tarde.

Pero Andrés tamén ten que ir

ao instituto.

Cando ti estabasvendo os debuxosanimados el estaba

estudando.

Cando sexa comoAndrés, tamén verei

a tele pola noite.

Boas noites.

Boas noites eque descanses,

Xoán.

Cando sexas maiorpoderás estudar pola tarde

e ver un pouco a telepolas noites.

Agorael pode descansar

e ver a tele.

A DURMIR!

Segundo Curso: Unidade 4

8

CANTAS HORAS DURMIMOS?

Por exemplo se me deito ás 10 da noite e me ergo ás 7 e media da mañá.

1º.- As 10 da noite son as 22 horas.2º.- O día remata ás 24 horas. Das 22 ás 24 van 2 horas.3º.- Das 0 ás 7,30 horas van 7 horas e media.4º.- En total, 3 horas máis 7 horas e media son 10 horas e media.

AS HORAS Durante esta semana cubre este cadro. Nel anotarás ahora a que te deitas e a que te levantas. Ao remate da semana suma onúmero de horas que dormes.

2412

618

153

416

820

517

719

219

2210

142

2311

131

2412

618

153

416

820

517

719

219

2210

142

2311

131

A DURMIR!

LUNS

DEITEIME

ÁS...

ERGUINME

ÁS...

Nº DEHORAS QUE

DURMÍN

MARTES MÉRCORES XOVES VENRES SÁBADO DOMINGO

9

Collede un xornal e buscade

a programación da televisión.

Seleccionade entre todos unprograma da tarde e mirádeo.

Ao día seguinte comentalo na clase.

A DURMIR!

HORARIO DE TELEVISIÓN

Tan importante como organizar o tempo adicado ao traballo, é saber organizar outras actividades,

especialmente cando non debemos abusar delas. Por iso debes seleccionar o que máis che interese e prescindir do que che gusta menos.

10

HORARIO DE TELEVISIÓN

Colle unha revista coa programación semanal da televisión. Selecciona os programas que che gustaría verPero debes ter en conta que non podes pasar máis dunha hora e media vendo a tele.

DIA PROGRAMA HORA DURACIÓN

LUNS

MARTES

MÉRCORES

XOVES

VENRES

SÁBADO

DOMINGO

A DURMIR!

11

COMO XOGAMOS?

Vale, xaestamos todos

Xoán e Laura,vindes no meu

equipo.

Eu tamén voucon vós, Pedro.

Imos empezar.Eu póñome aquí.

Agarda.Primeiro hai que

saber comoimos facer.

Iso! Non é tirarda corda e xa está,

hai unhas normas paraorganizarse.

El dirá candocomeza e cando

remata o xogo.

Hai que colocarseuns por un lado e outros,por outro para tirar ben.

Hai que facerunha raia no chan para

saber cal é o campode cada equipo.

E hai quenomear un

árbitro.

Agora, tirade,tirade!

Coidado, Xoán,coidado.

Uf! Xa nonpodo máis.

Ben!

Vedes, gañamos porque nos

colocamos ben.

Gañamos!

COMO XOGAMOS?

Segundo Curso: Unidade 5

?ADIVIÑA que xogo é.

1º Son dous xogadores.

2º Cada xogador ten tres fichas.

3º Xógase nun taboleiro que ten nove recadros.

4º De cada vez, o xogador ten que colocar unha peza nun recadro.

5º Cada xogador debe colocar as súas pezas nos recadros formando unha liña recta.

COMPROBA o que sabes.

Dividimos a clase en grupos.

Cada grupo ten que establecer

as normas de convivencia en

distintos espazos:

RÚA

BIBLIOTECA

CINE

CENTRO DE SAÚDE

RESTAURANTE

VERDADEIRO OU FALSO Di se son certas ou non as seguintes normas do

colexio. Rodea o V se é certa e o F se é falsa:

V F Hai que saír ordenadamente das clases

V F Cando outra persoa está falando, podemos falar nós tamén.

V F Os libros e os cadernos pódense pintar.

V F Debemos ser puntuais na entrada e na saída da escola.

V F Hai que respectar todo o material da escola.

V F Está permitido falar en voz alta na biblioteca.

12

OS XOGOS

COMO XOGAMOS?

13

Hoxe non ves contúa nai.

Hoxe non puido vir.Desde que está deixandode fumar, anda un pouco

nerviosa.

Túa naifuma?

Si, está facendoun esforzo grande

para deixalo.

A nai de Laura está deixandode fumar, sabes?

O meu avótamén fumaba, peroo médico díxolle que

era moi malo paraa saúde.

Meu avó di que oesforzo paga a pena.

Iso mesmolle di meu pai á

miña nai.

Hoxe imos falar decousas que prexudican

a saúde.

De que imosfalar hoxe?

DEIXAR DE FUMAR

Siiii!!,o tabaco!

DEIXAR DE FUMAR

Segundo Curso: Unidade 6

R

U

T

C

E

L

M U S I C A

J O R F

14

Imos axudarlle á nai de Laura

escribindo tres razóns para deixar de fumar.

Razón 1

Razón 2

Razón 3

DEIXAR DE FUMAR

BUSCA nesta sopa de letras cinco actividades

saudables que poden axudar os fumadores a

deixar o tabaco.

W C I N E T T

Q R J K A A R

A T R H O F E

P A S E A R A

D U T K I R S

D

D I R O T G H

F O G I Z T J

R I K

U Y

A B

A

O

U

I

R

T

Z

R

R

E

Solucións:CINE, MÚSICA, LECTURA, DEPORTE, PASEAR. Ver páx. 16.

D

E

P

O

R

T

E

DEIXAR DE FUMAR

O tabaco é unha drogaFai que as persoas que o tomannon poidan pasar moito tempo

sen fumar.

O tabaco provocamoitas enfermidades

As persoas que fumanviven menos anos cás que non fuman.

15

SABER MÁIS

A droga que ten o tabacoé a nicotina

O corpo dos fumadores habitúasea ter esta substancia e cando non a ten

póñense nerviosos e irritables.

DEIXAR DE FUMAR

16

SOLUCIÓNS

U P W E T U Y F T

C O Q R J K A A R

O I A T R H O L E

M X S A D C U A A

P T D U T K I R S

A G A R D A R F D

R T D I R O T G H

T R F O G I S I J

I E G P K A W U K

R W J C E D E R T

R

U

T

C

E

L

M U S I C A

J O R F

W C I N E T T

Q R J K A A R

A T R H O F E

P A S E A R A

D U T K I R S

D

D I R O T G H

F O G I Z T J

R I K

U Y

A B

A

O

U

I

R

T

Z

R

R

E

D

E

P

O

R

T

E

Sopa de letras da páxina 6

Sopa de letras da páxina 14

DEIXAR DE FUMAR

Prom

over

o x

ogo

DEC

ÁLO

GO

2º p

rim

aria

O xogo é vital en moitos aspectos do desenvolvemento social, emo-cional e intelectual dos nenos e na aprendizaxe académica. É un dos vehículosmáis poderosos que teñen os nenos para probar e aprender ben novas habilida-des, conceptos e experiencias. Mentres xogan ensaian e resolven problemas deíndole social, emocional e intelectual, atopan novas solucións e ideas e experi-mentan o sentido de poder que xorde de ter o control e de imaxinar cousas porsi sós (algo que os nenos adoitan non lograr na vida real). Permite tres funciónsbásicas da maduración psíquica: a asimilación, comprensión e adaptación darealidade externa.

Os pais e as escolas poden contribuír en boa medida a queos nenos desenvolvan un xogo que apoie o seu desenvolvementosocial, emocional e intelectual. A continuación bríndanse algunhassuxestións para axudar a pais e encargados do coidado dos nenos afacilitar un sentido san do xogo nos nenos.

Máis patio e menos TV.Cando os nenos teñen tempo para xogar,adoitan máis ben preferir ver televisión,unha media de catro horas por día, senmencionar o tempo adicional que gas-tan vendo DVDs, vídeo xogos, etc. Perode todos os factores que afectan hoxe endía ao xogo, poucos tiveron un impactotan inquietante como os cambios quesufriron os xoguetes na última década,case todos teñen como denominadorcomún que favorecen o individualismoe o sedentarismo.

Axude a que os nenos incor-poren no xogo o contido obtido das súaspropias experiencias. O xogo dos nenosxeralmente é máis creativo e baséasemenos na imitación cando xorde dassúas experiencias diarias. Non todos osxogos teñen o mesmo valor; o nivel decrecemento que promoven depende deque e como xogan os nenos. Segu-ramente os nenos obterán un maior bene-ficio do xogo na medida en que eles máisacheguen a este coa súa propia creativi-dade: imaxinación, capacidades, expe-riencias e necesidades.

Elixa con coidado os xogue-tes novos. Tanto as cores como os com-poñentes do produto han de ser sólidose non tóxicos. Aseguradevos de que osxoguetes que comprades respetan asnormas mínimas de seguridade en cantoa os materiais con que foron fabricados.Ademáis, é aconsellable que teñades enconta que canto máis pequeno é o nenoo tamaño do xoguete ten que ser maior.

Atope métodos para interac-tuar de forma regular (pero non sem-pre) cos seus fillos mentres xogan. Unbo xeito de facilitarlles o xogo é asociar-se cos nenos mentres xogan, sempre ecando non resulte demasiado autoritariocomo para interromper ou asumir todo oxogo. Tamén pode demostrar aos nenosque os adultos dan valor ao xogo.

Traballe para contrarrestar osestereotipos de xénero, raciais e cultu-rais e a violencia que caracterizan a moi-tos xoguetes. Os estereotipos limitan osnenos no desenvolvemento completo dosseus potenciais. Os nenos clasifican quenson e as similitudes e diferenzas entre as

1

2

3

5

4

Mat

eria

l par

a pa

is/n

ais

persoas doseu xogo. Re-

corde isto candoelixa novos xogue-

tes e intente falarabertamente cos nenos

acerca destes temas cando xurdan. Cando osnenos se enganchan en xogos violentos, imitan-do o que lles mostran os programas de TV ou aspelículas (ou utilizan os xoguetes relacionadoscon estes), axúdeos a incorporar no xogo as súaspropias ideas, creatividade e imaxinación.

Debe ter en conta a personalidadedo seu fillo no momento da elección dos xogue-tes. Se é máis ben tímido necesita xogos desocialización (diversos xogadores); para un nenomáis activo o maís axeitado son os xoguetes quefavorezan a atención, a percepción e artísticos.Se ten dúbidas fale co seu mestre daralle unainformación moi valiosa e de gran axuda.

Vaia co seu fillo á tienda ou ludote-ca antes de comprar o xoguete, para podervelo realmente e así evitar futuras fustracións.A publicidade está diseñada para vender, e portanto as veces pode resultar moi engañosa. Acalidade e cantidade de anuncios que ven osnenos nos medios pode ter un impacto enormenos seus xogo, ademáis a TV quita tempo paraas actividades de xogo. O contido dos anunciosten unha grande influencia no xogo. Polo tanto,intente desempeñar un rol activo na adminis-tración dos medios na vida dos nenos; porexemplo, desenvolva regras de horarios e con-tidos da pantalla.

Compre xoguetes multipropósitos edesestruturados, como arxila, bloques, figurasxenéricas e bonecas, que alentan un tipo dexogo que os nenos poden controlar e moldearpara satisfacer as súas necesidades individuais a

través da imaxinación. Os xoguetes moi realistasou estruturados, como os bonecos de acción,que se basean en programas de TV, películas evídeo xogos, poden ter un efecto oposto, xa quelles indican aos nenos como deben xogar e asísimplemente os usan para imitar o que ven napantalla do televisor, ordenador, ou no cinema.Na medida en que os estantes de xoguetes dosnenos estean repletos deles, o xogo e a aprendi-zaxe poden sufrir. E o que é peor, dado que moi-tos dos programas e videoxogos con máis éxitoestán vinculados á violencia, e por tanto nonson un bon exemplo a imitar.

Traballe con outros pais, mestres ecoa comunidade en xeral para crear unambiente para os nenos que apoie o xogo crea-tivo e produtivo. Aínda que na actualidade undos maiores contratempos sexa a falta detempo, os pais deben exercer un rol máis acti-vo e deliberado para garantir que o xogo dosnenos satisfaga as súas necesidades. Co tempo,os seus esforzos daranlles resultados positivos.Os nenos demostrarán niveis crecentes deindependencia, enxeño e competencia comoresultado do xogo creativo.

Limite os regalos que recibe o seufillo polo aniversario, reis, etc. Na actualidadeos nenos reciben multitude de xoguetes ao longodo ano, proceden da familia, dos amigos dospais cando van de visita e dos nenos da clasecando é o seu aniversario. É tarea de todos «cor-tar» este fluxo continuo de agasallos que noncontribúen a que o neno aprenda a darlle valoró xoguete. Fale coa familia e cos outros pais efágalles entender que non é necesario comprarun xoguete caro para transmitir afecto, o mellorregalo para un neno é xogar con el, levalo aoparque, xogar con outros nenos, facer castelosde area na praia con el, xogar un partido de fút-bol, baloncesto, etc.

DECÁLOGO Promover o xogo

10

9

8

7

6

Lím

ites

e n

orm

as (

II)

DEC

ÁLO

GO

1º p

rim

aria

Os límites deben ser razoa-bles e á medida dos fillos. Pedirlles cou-sas inalcanzables é o mellor xeito deperder o seu respecto.

Unha norma é lóxica candoten probabilidade de ser cumprida por-que resulta asequible, e está fixada deacordo coa súa idade.

Debemos evitar: –Pedirlle a un fillo que non cometa

erros porque é pretender un imposible. –Negarlle o dereito a estar cos seus

amigos por medo a que lle pase algo. Seríaabsurdo, posto que o trato con iguais ébásico para o seu desenvolvemento.

–Esperar que un neno sen hábitosde alimentación, de sono ou de estudoos adquira da noite para a mañá soa-mente porque se lle fixou esa norma.

Os límites deben ser poucos eimportantes. Demasiadas regras podenasfixiar e suscitar rexeitamento, e as inne-cesarias deprecian a súa importancia.

Un ambiente familiar excesi-vamente ríxido convértese en contrapro-ducente para o desenvolvemento e socia-lización dos fillos. Un ambiente familiarsen límites, tamén. É necesario que exis-ta un equilibrio entre as normas e a liber-dade de elección.

Antes de poñer as normasdebemos formularnos algunhas cuestións:É necesario poñer esta norma? Reflicte unvalor fundamental para o bo funciona-mento da familia ou é máis ben un pre-xuízo ou un temor inxustificado dos pais?

As normas deben ser xustas.Se os fillos aprecian inxustiza nalgu-nhas regras, poden perder o respectoaos seus pais e desconfiar da súa auto-ridade, enfadarse, poñerse agresi-vos ou desanimarse, e ata, seteñen un temperamentodébil, deprimirse.

Debemos terideas claras sobre o que éadecuado e o que non. Asnormas deben expresarexpectativas de conduta, édicir, o que os pais esperan edeben esperar dos comportamentosdos fillos.

Canto antes mellor. Convénempezar a fixalas desde que o nenonace, porque facéndoo así, crearémos-lle un hábito, que lle facilitará cumpri-las en idades posteriores. É fundamen-tal investir tempo en poñer unha ordediaria e certos límites cando os nenosson pequenos, xa que benefician enor-memente o seu desenvolvemento inte-gral e a relación familiar. Pola contra, élaborioso e case imposible, facelo naadolescencia, máxime cando na familianon se practicaron nin se viviron.

Sempre con acordo entre ospais. Para a transmisión de valores enormas é necesaria a colaboraciónentre o pai e a nai, e debe existir entreeles unha total unidade de criterio,tanto ao establecer os límites como aocontrolar o seu cumprimento. Ofrecerversións contraditorias provoca des-concerto.

1

2

3

5

4

8

9

10

7

6

Mat

eria

l par

a pa

is/n

ais

Lím

ites

e n

orm

as (

III)

DEC

ÁLO

GO

2º p

rim

aria

As normas ou límites debe-mos definilos de xeito claro, de formasinxela e específica, que explique o quese espera exactamente do fillo e cando.Hai que centrarse no comportamentoque esperamos. Así por exemplo, se lledicimos: «unha vez que te levantes,dúchate, tira a roupa na cesta e logo fai atúa cama», é seguro que o entenderá. Encambio, dicíndolle soamente: «xa sabeso que tes que facer?», buscará e atoparáunha desculpa para non facelo, apoián-dose na falta de precisión.

Formulalas de xeito positi-vo, procurando dicir o que hai quefacer en lugar do que non hai que facer.Por exemplo, cando un neno se enfadae se expresa dun xeito ofensivo, o máisprobable é que os pais lancen un:«Non me berres!», cando é máis útildicir, o máis tranquilamente posible:«Dime o que queiras, pero non melevantes a voz. Dóeme que me falesasí». Deste xeito deixamos aberta aporta para o futuro diálogo.

Os razoamentos máis sólidosdebilítanse cando se expoñen con impa-ciencia, de forma incorrecta ou inoportu-na, para iso debemos:

Buscar o mellor momento. Cun tonde voz amable, firme e mirando directa-mente aos ollos. Mostrando un rostroserio e acorde coas circunstancias. Insis-tindo en ser atendido e obedecido.

Coidar as formas, ante todo:amabilidade, educación e sobre todo firmeza.

Evite o dano físico e emocional:non se debe pegar, gritar ou etiquetar («esparvo!, non vales para nada!») «Alberto,meu fillo, vin como tratabas a túa irmá.Iso non é o que acordamos, rompiches oacordo que tiñamos e co que te compro-metiches, polo tanto hoxe quedas na casatoda a tarde».

Informar da razón de cadanorma. En canto a idade dos fillos o permi-tan, é bo explicarlles o porqué dun límite;facilitarase o seu cumprimento e recorda-rán como teñen que facelo. Por exemplo,se queremos que recolla os xoguetes, noncaiamos en: «quita os xoguetes de aí! »,senón máis ben recorramos a: «é mellorque gardes os xoguetes para que nonse rompan, porque os podemospisar, e así mañá atoparalos noseu sitio cando queiras volverxogar con eles».

Incorporar os fi-llos ao establecer as normas elímites. Conforme van medran-do, é conveniente contar con elespara poñer unha norma nova oumodificar outra xa establecida. Así, haimáis probabilidade de gañar a súa coo-peración no seguimento dela, á vez que selles prové de experiencia e práctica paraaprender a actuar e tomar decisións.

Nalgúns casos, e cando se che-gou a un acordo, convén deixar as normaspor escrito, para facilitar o seu seguimentoe evitar confusións.

Establecer normas e límites éposible tendo en conta, por parte do edu-cador, que hai que manter a serenidade,así como dispoñer dunha gran dose depaciencia.

Non hai que pedir o que un nonestá disposto a facer, e debemos demostrarque nos esforzamos por mellorar e apren-der, rectificando e admitindo correccións.

Debemos ser tolerantes e pasarpor alto as pequenas cousas, fixándonossoamente nas fundamentais, sen esquecermostrar interese pola súa situación ou cal-quera avance nos comportamentos dosnosos fillos.

1

2

3

5

4

8

9

10

7

6

Mat

eria

l par

a pa

is/n

ais

Uso

da

tele

visi

ónD

ECÁ

LOG

O1º

pri

mar

ia

Establecer unha programa-ción de TV familiar. Afacer os fillos a quea TV non se acende «para ver que botan»,senón para ver programas concretos.

Para informarse da programa-ción semanal pode ser útil acudir a pu-blicacións onde mostran a programacióntelevisiva (periódicos, revistas, etc.).

Pactar ou negociar cos filloso número de horas á semana que dedi-carán a ver a TV. O número axeitado dehoras dependerá da idade dos fillos edo propio criterio dos pais. (Por exem-plo: 10 horas semanais pode parecerbastante, pero ao final isto redúcese adúas películas, un partido de fútbol eun capítulo dunha serie). Cando seempeza este sistema, é frecuente que ospais se dean conta de que na súa casase vían máis horas semanais de TV dasque se imaxinaban.

Ademais de pactar o núme-ro de horas semanais de TV, é bo fixarcos fillos os programas que querenver, e estar pendentes da elección quefan deles.

Ter o aparello de TV sóna sala de estar (nunca no seu cuarto)e, na medida do posible, ensinar os fillos anon ver sós a TV. Non é indicado que osnenos e os mozos teñan un aparello detelevisión no seu cuarto, xa que favorece oconsumo indiscriminado e a inactividade.

Ver a TV cos fillos. Depen-dendo da idade e da madurez dos fillos,nalgunha ocasión pode ser aconsella-ble ver con eles algún programa no que estean interesados e que aos pais non llespareza apropiado, para comentalo eexplicarlles os motivos. Con todo, é prefe-rible non ver estes programas con regula-ridade, aínda que sexa en compañía dospais, pola súa gran capacidade de«enganche». É unha práctica sa ver a tele-visión acompañado dunha persoa adulta.Deste xeito estimúlase a visión crítica e aracionalización do que emite.

Utilizade os momentos diantedo televisor para facer analise da publici-dade emitida, pode dar lugar a interesantesreflexións sobre o consumo, estratexiaspublicitarias, estereotipos de cebo, imposi-cións de modas ou mesmo de valores...

1

2

3

5

4

7

6

A continuación recóllense algunhas suxestións que poden axudar os pais a educar no uso da televisión, que é,

tan só, pero moi importante, un aspecto máis da educación dos fillos. Non debemos dar á televisión

un posto de primeiro plano na educación dos fillos. Hai outras moitas actividades,

valores, relacións, compromisos máis importantes que non se deben deixar pola televisión.

Usar a televisión con moderación. Educar nunha recta xerarquía de valores,

onde a televisión apareza como un medio máis entre outros medios de descanso,

unha vez cumpridos os principais deberes.

Mat

eria

l par

a pa

is/n

ais

É total-mente desacon-

sellable deixar oneno baixo a tutela

da televisión coma seela fose un canguro.

Utilizar con frecuencia o vídeopara gravar os programas. Algúns programas,por exemplo, emisións deportivas poden per-der interese se non se ven en directo, pero nocaso das películas, series, documentais ouprogramas de entretemento apenas altera o

seu interese velos noutro momento. Se se gra-van en vídeo, isto facilita moito a elección:evítanse os anuncios, pódense pasar con faci-lidade as escenas inconvenientes, elíxese ohorario, etc. Require un pouco de previsión,pero ao final afórrase moito tempo e un elixerealmente o que quere ver.

Seguir con regularidade os progra-mas positivos (que os hai) que axudan a crecer enfamilia. Así ensínase a elixir os nenos. Educar eeducarse para ter un sentido crítico. Ensinar avalorar o que é bo, mediocre ou negativo.

109

DECÁLOGO Uso da televisión

8

DÍAS GOMÉ EXPLICACIÓN

LUNS

MARTES

MÉRCORES

XOVES

VENRES

SÁBADO

DOMINGO

Marta e Pedro descubriron que non é necesario pelexar. Os xoguetes poden compartirse.Pon un gomé azul cada día que compartas algo cos demais ou vermello cando non.

COMPARTINDO

NORMAS: OS XOGOS DOS TEUS AVÓSImos descubrir a que xogaban os teus avós. Para iso debes preguntarlles. Se non se lembran, debes ter paciencia e deixarlles pensar. Antes de empezar a escribir, pídelles que cho expliquen e despois anota as normas do xogo. Se o necesitas tes espazo para dibuxar.

NOME DO XOGO

MATERIAL

NORMAS DO XOGO: 1º

2º

3º

4º

5º