EL NOMBRE DE LA ROSA

Yago Vicente RañóHistoria e Cultura das Relixións

4º E.S.O. A

ÍNDICE DA PRESENTACIÓN

I. Resumo e síntese da filmografía.

II. Principais persoaxes: (biografía, personalidade e outros aspectos).

III. Persoaxes secundarios e otros salientables.

IV. Contexto histórico , relixioso e social no que situamos o desenvolvemento da historia.

V. Análise dun edificio relixioso desta época.

VI. Opinión subxectiva e comentario personal.

VII. Bibliografía e fontes de externas.

EL NOMBRE DE LA ROSA

RESUMO E SÍNTESE DA FILMOGRAFÍA

Adso de Melk acompañaó sabio Guillermo de Baskerville a visitar unha abadía sin saber que

ocorre nela . Prodúcense unha serie de asesinatos, os cales danse en varios días, desde o

primeiro ata o séptimo. O abad Abbone explícalle a Guillermo o haxazgo do cadáver do

monxe Adelmo, que esto dase no primeiro día, e no segundo día é atopado o corpo sin vida

do especialista do grego, Venancio, entran no scriptorium donde atopan un libro o cal é

robado sin saber quen fora, e no terceiro día atopan nos baños a Berengario afogado nunha

bañera.

Manuscrito escrito por Adso no que narra a súa vida como discípulo do sabio Guillermo de Baskerville

No cuarto día Guillermo e Severino analizan o corpo de Berengario e se dan conta que nos

últimos 3 casos de morte foron producidas por envenenamento xa que os cadáveres tiñan a

lengua e as huellas dos dedos negras, no quinto día aparece morto Severino no seu

herbolario xa que minutos antes díxolle a Guillermo que atopou un libro extraño. Bernardo foi

duramente acosado e rematou dicindo cousas que fixera e a súa complicidade con Malaquías.

No sexto día o abad fala con Guillermo e prácticamente o bota da abadía pero antes de

marchase descobren a entrada á finis africae onde gardábase o misterioso libro do cal falaba

Severino, ó escoitar uns ruidos deducen que nun dos pasadizos secretos quedou atrapado

alguén, o cal era moi difícil sacar dalí e só tendría unhas horas de vida debido ó espacio que

había.

No sexto día o abad fala con Guillermo e prácticamente o vota da abadía pero antes de

marchase descubren a entrada á finis africae onde se gardaba o misterioso libro do cal falaba

Severino, ó escoitar uns ruidos deducen que nun dos pasadizos secretos quedou atrapado

alguén, o cal era moi difícil sacar dalí e só tendría unhas horas de vida debido ó espacio que

había. No séptimo día Guillermo e Adso consiguen entrar no finis africae onde se atopan a

Jorge ( un monxe cego) que dice saber todo o ocurrido xa que o libro esta impregnado de

veneno e o humedecer o dedo para pasar páxina o veneno que hai no dedo deposítase na

lengua ( as marcas negras son debido a esto).

Jorge e Guillermo exponen a súa filosofía sobre o segundo libro de Aristóteles ( La Comedia) e

recoñece que lle tenderan unha trampa ó abad deixándoo encerrado no pasadizo e que

todavía quedaba unha morte por xurdir , a súa ( morte de Jorge) Tras esta conversación

xurde unha pelexa para evitar a morte de Jorge e facerse có valioso libro pero unha das

lámparas é golpeada caíndo sobre unha montaña de libros que comenza a arder e arrasa con

todo o seu pasa. Anos más tarde regresa Adso onde estaban as ruinas da abadía, alí pasou os

seus últimos anos de vida, escribindo no seu manuscrito a última frase que dice: “da rosa

queda únicamente o nome”. Cabe selientar que existen numerosos elementos esotéricos:

toda a historia así é un elemento relixioso conxunto, os textos sagrados… e moitos outros

destacables.

PRINCIPAIS PERSONAXES (BIOGRAFÍA, PERSONALIDADE E

OUTROS ASPECTOS)

PERSONAXES

PRINCIPAIS

Adso de Melk

Fray Guillermo

de Baskerville

Adelmo de Otranto

Ubertino da Casale

Adso de Melk: Novicio benedictino. Presentanolo nunha das clásicas dualidades de Eco,

pois é á vez un vello monxe en Melk que narra os feitos e pensamentos que viviú cando

xoven na Abadía. Acompaña a Guillermo de Baskerville, seu mestre e é o narrador dos

sucesos que motivan a novela. Personaxe moi ben debuxado e que serve de excusa para

explicar numerosas escenas históricas que doutro modo resultaran difíciles de colocar.

Fray Guillermo de Baskerville: Franciscano inglés ó servicio do Emperador, mestre de

Adso, antigo inquisidor e o protagonista da novela. Era unha persoa alta, moi enxuta, con

unha mirada aguda e penetrante, con unha nariz afilada e o seu rostro cuberto de pecas. Con

aproximadamente 50 anos de idade

Adelmo da Otranto: primeira víctima. Era copista e tiña aspecto afeminado. O seu cadáver

apareceu ó fondo do barranco, ante o edificio, pero ningunha ventá estaba aberta. Curioso e

deseoso de coñecemento.

Ubertino da Casale: foi un franciscano espiritualista. A secta foi declarada herexe e refuxou

na orde benedictina e na abadía. Era amigo de Guillermo de Baskerville, os dous foron

inquisidores, pero con un espíritu distinto; por eso Guillermo abandonouno. Tivo unha relación

espiritual con Chiara de Montefalco que marcou a sua vida

PERSOAXES SECUNDARIOS E OUTROS SALIENTABLES

Abbone: E o Abad do monasterio, con un papel bastante destacado e que Eco utiliza para

explicar cultura monástica e pensamento medieval en xeral. Na novela revelase coma un

personaxe mais mundano que eclesiástico, interesado no poder e no diñeiro, e refléxase de

forma especial nun diálogo/monólogo de gran erudición acerca das pedras preciosas.

Jorge de Burgos: O monxe de mais idade, salvo Alinardo de Grottaferrata, da Abadía. E o

confesor de moitos monxes. Antagonista da historia e personaxe tamén diabólico con alas de

santidade, algo o que Eco lle da as suas boas voltas en toda a novela. O final descubrirase

como causante, dunha maneira u outra, de todolos crímes.

Venancio de Salvemec: É traductor de linguas e a segunda vítima. Este xoven e atractivo

admiraba a Aristóteles. Berengario da Arundel: Este personaxe é o axudante de

bibliotecario. Será a terceira víctima do asasino.

Salvatore: o falar mezcla moitas linguas. Ten un pasado herético ó lado de Dulcino. El e

Remigio comparten este pasado e serán torturados por Bernardo Gui. No é responsable das

suas acciones, manipulado.

Bernardo Gui: inquisidor. A su vez toma parte na política dos franciscanos, frente ós

benedictinos. Utiliza o asunto das mortes para criticar ós herexes e os franciscanos. Malvado

e inhumano; cegado por unha idea morbosa para con a igresia.

Venerable Jorge: anciano cego que odiaba e temía a Aristóteles, con unha mentalidade

muoi dogmatica con respecto á risa, e por elo envenena os Monxes.

CONTEXTO HISTÓRICO, RELIXIOSO E SOCIAL NO QUE SE DESENVOLVE A OBRA

A historia está orientada a finais da idade media que abarca dende o século V ata o XV. Está

época organízase económica e políticamente por un modelo chamado feudalismo que

comezará a estar en crise a partir do século XII a consecuencia dun gran auxe económico.

ARQUITECTURA BIZANTINA(San Vital de

Ravena)

ARQUITECTURA ROMÁNICA(San Martín de

Fromista)

ARQUITECTURA GÓTICA(Catedral de

León)

· Escultura da Idade Media:

Escultura na Idade Media

Desenvolvéronse tres estilos

principais:

Bizantino: Influído

durante todo o período

Románico: Dado entre os séculos XI e XII

Gótico: Situado dende

o século XII ata o XV

Desenvólvense principalmente tres estilos: o bizantino, a que influe durante todo o

período, o románico entre los séculos XI y XII, e o estilo gótico entre el século XII ata o

século XV.

ESCULTURA BIZANTINA

ESCULTURA ROMÁNICA

Fuentidueña, San Miguel (Huesca)

Tímpano de Santa fe, Conques (Francia)

ESCULTURA GÓTICA

ANÁLISE DUN EDIFICIO RELIXIOSO DA ÉPOCA

Monasterio o convento cristián baixo as órdes dun abad o unha abadesa, que son o pai ou aa

nai espiritual da comunidade. Un priorato sólo difiere da abadía en que o monxe superior leva

o título de prior en lugar de abad. Os prioratos eran orixinariamente ramificacions das

abadías, e os priores continuaban sendo subordinados ós abades; sin embargo, a distinción

actual entre abadías e prioratos perdeuse no Renacemento. Xurdiron na Idade Media.

A ABADÍA

Denomínase arte cisterciense o desenrrolado polos monxes cistercienses na construcción das

suas abadías a partires do século XII, momento da expansión inicial desta orde relixiosa. A

orde cisterciense naceu coma unha reforma da cluniacense, co desexo de eliminar todo o

peso que exercían na vida temporal.

Por eso buscan o xenro como lugar de emplazamiento para seus mosterios. Pero a verdade e

que a organización perfecta do traballo terminaría en riqueza, e a orde sería víctima do

defecto que en orixe censurou. As suas construcciones prescinden dos adornos, en

consonancia cos preceptos da sua orde de ascetismo riguroso e pobreza, conseguindo uns

espacios conceptuales, limpos e orixinais.

O Seu estilo inscribese con elementos do gótico inicial, o que se chamou "estilo de

transición". Tiña unha muralla ca rodeaba. Construcción octogonal, os seus lados meridionais

erguíanse sobre a meseta da abadía. Tres órdes de ventana expresaban a elevación. En cada

ángulo a forma cuadrangular enxendraba un torreón heptagonal, cinco dos lados asomaban

hacia fora.

Os materiais utilizados son:

- Na lixereza estructural e na iluminación das naves do interior dos edificios.

- O pilar composto e de núcleo prismático.

- O arco de medio punto.

- A cuberta de bóveda de medio cañón e de arista.

- As ábsides semicirculares en planta de cruz latina nas igresias.

- Uso con preferencia a planta centralizada o de cruz grega con grandes cúpulas sobre pechinas.

- Os materiais constructivos non son especialmente ricos.

- Decorados con mosaicos, pinturas murales e/o baixo releve, a particularidade desos baixos releves resalta uhna perda de proporción e volume, todolos personaxes representados có mesmo estilo.

- Usaban o mármore, o cobre, o ouro, a plata e o ivory.

OPINIÓN SUBXECTIVA E COMENTARIO PERSOAL

A verdade é que penso que esta película é realmente boa e entretida. A ambientación na que

se desenvolven os feitos é realmente dura xa que estamos ante unha etapa histórica moi

complexa. Ademais a película ten unha característica verdadeiramente destacable, que é que

che fai pensar como era a vida relixiosa cristiá na antiguedade e cales eran os seus

costumes.

Recomento altamente esta película para tod@ aquel@ que decida pensar e abrir a súa mente

ó mundo que nos rodea.

BIBLIOGRAFÍA E FONTES EXTERNAS

A información deste traballo está extraída de outras presentacións e de numerosas páxinas e

traballos realizados, así como da miña propia reflexión e imaxinación