.

Número 97Xoves, 25 de outubro do 2012

Publicación Mensual da Diocese de Mondoñedo-Ferrol

Sum

ario Páx. 2

Escribe o noso Bispo e novas relevantes da Igrexa

Páx. 4/5 A Fondo: Año de la Fe

Páx. 6 CulturaFélix Villares Mouteira

Carlos Alonso Charlón

Páx. 7Diocese: Francisco Xabier Martínez

Faragullas: Félix Villares Mouteira

Páx. 8Novas das Dioceses

Axenda

Páx. 3 Opinión: Mons. Enrique Cal

Andrés García Vilariño

Año de la FeDel 11 de octubre de 2012 al 24 de noviembre de 2013

Palabras del Papa Benedicto XVI en su carta Apostólica “Porta fidei” (“La puerta de la fe”), convocando la celebración del Año de la Fe:

✧ “No podemos dejar que la sal se vuelva sosa y la luz permanezca oculta”.

✧ “Siento más que nunca el deber de indicar el Concilio como la gran gracia de la que la Iglesia se ha beneficiado en el siglo XX”.

✧ “La renovación de la Iglesia pasa también a través del testimonio ofrecido por la vida de los creyentes”.

✧ “El Año de la fe es una invitación a una auténtica y renovada conversión al Señor, único Salvador del mundo”.

✧ “Hoy es necesario un compromiso eclesial más convencido en favor de una nueva evangelización para redescubrir la alegría de creer y volver a encontrar el entusiasmo de comunicar la fe”.

.

Xoves, 25 de outubro do 2012 • dumio2

.

dumio • Xoves, 25 de outubro do 2012 3

CONGRESO SOBRE OS “50 ANOS DO CONCILIO VATICANO II”A Universidade Pontificia de Salamanca acollerá, do 15 ao 17 de novembro, un congreso de Teoloxía organizado polas Facultades de Teoloxía de España e Portugal baixo o título: “Aos 50 anos do Concilio Vaticano II (1962-2012)”. O pasado 11 de outubro cumpríronse 50 anos da inauguración do Concilio Vaticano II, data na que ademais deu comezo o Ano da Fe proclamado polo Papa Benedicto XVI na Carta Apostólica “Porta Fidei”. Con este motivo as Facultades de Teoloxía de España e Portugal organizan este con-greso que pretende facer memoria dun dos eventos históricos que mar-caron e anovaron a vida da Igrexa no século XX.

O SECRETARIO XERAL DE CARITAS RECLAMA AOS PARTIDOS POLÍTICOS QUE SE COMPROMETAN MÁIS COS DESPROTEXIDOS.O secretario xeral de Caritas en España, Sebastián Mora, fixo un chamamento a todos os políticos a “encarnarse na realidade, a sentir a realidade dende o lugar dos últimos e a escoitar a todos os que traballan no social“ coa fin de que as medidas que se tomen teñan en primeiro lugar aos “máis pobres“. Mora manifestou que España vive un momento onde a axuda dos parti-dos políticos é “escasa” ante o que reclama a todos os partidos a posta en marcha de medidas, programas e proxectos para evitar “crear unha sociedade onde os máis febles sigan sendo os últimos”. Ademais, sinalou que Caritas tamén precisa “mans e corazóns que estean cerca das persoas máis pobres, persoas que queiran gastar o seu tempo, a súa

vida e o seu corazón en querer aos que menos teñen; medios e recursos materiais; e por último, que as persoas crean nos máis pobres e crean na labor de Caritas”. Así mesmo, Mora recoñeceu que a pesares de que a sociedade vive tem-pos “moi duros“, é “posible vislum-brar a esperanza“.Respecto á situación sanitaria á que se enfrontan os inmigrantes reclamou un “trato igual” para todos posto que “se todas as persoas teñen igual dignidade teñen tamén igual dereito”. Desta forma, considera que “o plantexamen-to que se fixo non vai ser eficiente en termos económicos, non vai ser eficaz en termos sanitarios, pero sobre todo éticamente podería terse busca-do outro tipo de solucións e hai que poñerse en marcha para buscar outras solucións”.

XORNADAS DE DELEGADOS DE MISIÓN E COOPERACIÓN DE CONFEROs pasados 27 e 28 de outubro a Área de Misión e Cooperación de CONFER organizou as Xornadas para Delegados e Delegadas de misións das Congregacións, vocais das Confers Rexionales e Diocesanas, e persoas interesadas na misión “ad gentes”, é dicir, na actividade misioneira da Igrexa naqueles pobos e culturas onde o evanxeo é descoñecido.Nesta ocasión as Xornadas centráronse no tema “Misión e Migracións: ten-dendo pontes, creando vínculos”, e tiveron como obxectivos presentar a actualidade e o futuro da misión “ad gentes” e descubrir as interpelacións, retos e posibilidades das migracións á vocación misioneira da Igrexa.

I CONGRESO CEU- SIGNIS ESPAÑAO cine como mostra de imaxes do ser

humano; a partir deste enfoque o I Congreso CEU –Signis España, preten-día afondar no substrato antropolóxico que sosten a moitas obras cinema-tográficas. En definitiva, e tal como rezaba o título do Congreso - ‘A imaxe do home no cine contemporáneo’- o propósito desta iniciativa era desvelar que concepción do home estase a proxectar a través da sétimo arte. Para iso déronse cita no Congreso cineastas, críticos de cine e profesores universitarios, que debatiron sobre os temas propostos nas distintas ponen-cias e mesas redondas. Tratábase de lemas suxerentes, como ‘Pixar versus Disney: dúas antropoloxías diferen-tes?’, ‘Cine e rock, o rostro da insatis-facción’ ou ‘Unha antropoloxía teolóxi-ca do cine contemporáneo’.

A FUNDACIÓN FOESSA CONVOCA O I CONCURSO DE INVESTIGACIÓN SOCIALA Fundación FOESSA (Fomento de Estudios Sociais e Socioloxía Aplicada) convoca o I Concurso de Investigación Social, unha cita á que poderán con-currir obras de investigación inéditas que versen sobre as temáticas que sintetizan as liñas de investigación da Fundación: Estructura social e des-igualdade, Axentes e actores sociais e a Dimensión internacional do des-envolvemento. Este Concurso –cuxo prazo de admisión de candidaturas remata o 28 de febreiro de 2013-- está aberto a persoas maiores de idade de calquera nacionalidade ou proceden-cia que sexan autores e titulares de todos os dereitos de autor inherentes ao proxecto que presentan.Segundo as BASES da convocatoria, á mesma poderá optar cualquera obra inédita, non presentada en ningún outro concurso nin editada en ningun-ha modalidade. O autor ou autores da obra garantirán a autoría e orixinalida-

de da obra presentada. Así mesmo, as obras presentadas deberán estar sem-pre escritas en idioma castelán e que non correspondan a autores falecidos con anterioridade ao anuncio desta convocatoria. Cada autor só poderá participar cunha obra. O xurado do Concurso composto por expertos de recoñecido prestixio no ámbito das ciencias sociais, selecciona-rá a obra gañadora, que será editada na Colección de Estudos da Fundación FOESSA. Caritas Española será a res-ponsable de dita edición.

CHAMADA DE ATENCIÓN SOBRE AS MULLERES NA IGREXANo XIII sínodo dos bispos que se está realizando en Roma, centrado no tema da nova evanxelización para a transmi-sión da fe, abordouse o tema do rol da muller na Igrexa.O presidente da Conferencia Episcopal de Bélxica, indicou a necesidade de revalorizar o papel das mulleres de facto, partindo do feito de que elas son numéricamente dous terzos da Igrexa, e se ben non poden exercer o ministerio sacerdotal, teñen igual dig-nidade que eles. “Damos grazas pola calidade e a especificidade da grande aportación das mulleres á evanxeli-zación”, pois “sen as mulleres feli-ces, recoñecidas no seu ser propio e orgullosas de pertencer á Igrexa, non haberá nova evanxelización”, engadiu o purpurado. O papel das mulleres foi retomado nas intervencións dos círculos, que recordaron que son unha porcentaxe moi alta dos catequistas, ademais do rol que teñen as relixiosas en todo o

mundo, con gran parte da responsa-bilidade evanxelizadora. Indicouse que por iso merecerían maior protagonis-mo nos cargos importantes da Igrexa. Ademais foi indicada a dimensión pro-fundamente feminina da Igrexa en canto Esposa de Cristo e madre de quen a ela pertencen.

BISPOS DE TERRA SANTA: COMO VIVIR O ANO DA FE EN TEMPOS DIFÍCILESA Asemblea dos Bispos Ordinarios Católicos de Terra Santa publicou unha carta pastoral con ocasión do Ano da Fe como unha testemuña e unha exhortación a vivir este tempo inten-samente no medio das dificultades. Os Bispos recordan a todos que “o exemplo da primeira comunidade de Xerusalén pode servir de modelo para renovar a comunidade cristiá actual”. Os Prelados indican que o Ano da Fe adquire unha connotación propia na terra que, “foi a xeografía desta historia de fe”, dende onde se elevou “a gran nube de testemuñas da fe que poblan as Sagradas Escrituras” e onde a Igrexa mesma naceu en Pentecoste.

A carta non oculta os problemas no medio dos que teñen que vivir o Ano da Fe as igrexas locais: “a nosa terra segue a ser desgarrada pola violencia, a inxustiza, a ocupación e a inseguri-dade”. Nun escenario que “ás veces aparece ameazante”, os Bispos de Medio Oriente recoñecen que a fe pode ter a tentación de caer na deses-peración. E, sen embargo, os tempos difíciles son os que amosan que a fe non é unha cuestión de esforzo, senón que é un don gratuíto do Señor.

San Juan de Ávila, Doctor para la Iglesia de nuestro tiempo

IGR

EX

A

Ana M. Barro - Agencias

Breves

Mons. Manuel Sánchez Monge, Obispo de Mondoñedo-Ferrol

OPIN

IÓN

900 años del traslado de la Sede a Mondoñedo

A Igrexa, servidora das persoas OPIN

IÓN

Andrés García Vilariño

Se conmemora este año el 900 aniversario del traslado de la Sede de nuestra Diócesis a Mon-

doñedo, precisamente cuando, un año más, acabamos de celebrar la fiesta de la Dedicación de nuestra Catedral Basílica mindoniense. No obstante es bueno tener en cuenta algunos datos de nuestra historia para, en lo posible, clarificar más esta efemérides.

El traslado de la diócesis de Mondoñe-do desde San Martín hasta Villamayor de Bría o Brea (actual Mondoñedo) fue acordado en el Concilio Nacional de Palencia. En esto parece que no hay discrepancia entre los autores y los textos. La diferencia, en cambio, surge, cuando se trata de la fecha del Concilio. El P. Fita, que hizo un estudio especial sobre dicho Concilio, lo data en 1100.

El Papa Pascual II, en un documen-to dirigido al arzobispo de Toledo D. Bernardo, refiriéndose a este traslado, decretado por todos en el sobredicho Concilio, autoriza la mutación en la fe-cha del año II de su pontificado. El año II de su pontificado es el 1101. Flórez, después de transcribir el documen-to, añade en letra cursiva “Esta fecha está errada, puesto que supone el año 1114, en que se celebró el Concilio de Palencia”.

El que transcribe Flórez apunta segui-damente las razones que movieron a los obispos españoles a decretar la mutación y a pedir al papa la confirma-ción: “la iglesia de San Martín está a la

orilla del mar, solitaria, sin ninguna de-fensa de las naves Mohabitas y abierta a las opresiones de los tiranos y de tal forma desolada que apenas nadie po-dría permanecer en ella”.

No obstante, hablando del obispo D. Nuño Alfonso, dice, que estaba electo como obispo mindoniense en 13 de junio de 1112.

Además de este documento aportado

por el mismo Nuño Alfonso, tenemos un documento del año 1112 escrito por la reina doña Urraca en dos de marzo y dirigido a Nuño Alfonso, en virtud del cual otorga a la Iglesia Va-llibriense tres villas: la de Villanueva de Aurio, la de Petrosa y la de San Pe-dro de Vivario. Existía pues en enero de 1112 la iglesia de Villabriense y su obispo, que era D. Nuño Alfonso, era obispo consiguientemente, Vallibriense y no mindoniense.

Parece, pues, que no se puede dudar de la autenticidad de este documento, el primero que da a la actual diócesis de Mondoñedo el título de Vallibriense. Posiblemente constituya el argumento más fuerte para poder decir que el tras-lado se realizó en 1112.

El obispo vallibriense D. Nuño Alfonso vivió por algún tiempo en San Martín de Mondoñedo, en cuya catedral em-prendió obras de importancia, que po-siblemente estuviesen ya iniciadas.

Todos los autores están de acuerdo con el P. Flórez (España Sagrada, vol. XVIII, p. 337-339) cuando afirma que la reina Dña. Urraca autorizó definitivamente el traslado de la Diócesis de San Martín de Mondoñedo a Villamayor de Bria el año 117. No se limita a afirmarlo sino que transcribe íntegro el documento de la autorización.

AS TAREFAS DA NOVA EVANXELIZACIÓNO próximo domingo, día 28, clausúrase en Roma o Sínodo dos bispos, ou dito con precisión canónica, a súa XIII As-emblea Xeral Ordinaria.

Como é sabido, nesta asemblea sino-dal, tratouse, trátase, o tema da Nova evanxelización. As intervencións dos bispos participantes e mais as doutras personalidades especialmente con-vidadas seguiron unha metodoloxía estrita e un guieiro de contidos, o Ins-trumentum laboris, que permitiron o desenvolvemento dinámico das longas sesións matinais e vespertinas, desde a apertura, o día 7, ata a clausura, o próximo domingo.

Nos resumos de prensa puidemos ras-trexar algunhas intervencións, e hainas moi variadas, mostrando o contraste da catolicidade da Igrexa, a mesma e única en todas partes. Un has voces mostrárona sendo testemuña de Xe-sucristo en medio de contendas civís e situacións de inhumanidade, coma no Congo, e outras sendo signo minorita-rio pero referente de esperanza e de humanidade plena en ámbitos de con-vivencia lograda, como en Noruega.

Vindo ao práctico, no Instrumentum laboris descríbense as tarefas dunha comunidade cristiá en liña de Nova evanxelización:

1. Ofrece e crea espazos e momentos para vivir o encontro ou experiencia de Deus.

2. Ofrece en cada crente un modo de

ser persoa en plenitude.

3. Crea nas pequenas comunidades un tecido eclesial de comuñón e fra-ternidade.

4. A comuñón e mais a fraternidade exprésanse no exercicio da sinoda-lidade, “camiño en común”, traballo en equipo, sentido colaborador, supe-rador de límites.

5. Promove actitudes e vontade de acollida e hospitalidade nos seus membros a cos alleos. Parámonos aquí un pouco.

ACOLLIDA E HOSPITALIDADESe como cristiáns desexamos activar na nosa sociedade o anuncio do evanxeo, isto que chamamos Nova evanxeliza-ción, as palabras “acollida” e “hos-pitalidade” son o corazón das tarefas pastorais máis indispensables. Dentro destas actitudes, acollida, hospitalida-de, está todo o labor social, solidario e caritativo da Igrexa. Un labor que ten recoñecemento unánime.

Pero a Igrexa non é unha ONG. Sexa en Caritas ou noutras asociacións o la-bor da Igrexa en favor dos pobres nace da misión de anunciar o evanxeo. A caridade co próximo, o amor solidario, é un signo que anuncia o reinado de Deus, isto é, a esperanza activa en fa-vor dunha humanidade nova e dunha sociedade xusta, reconciliada, en paz. A Boa Nova dun Deus que nos ama exprésase plasticamente no noso amor e servizo aos máis desfavorecidos. Foi

a caridade desde sempre o factor de convencemento e de verificación do evanxeo de Xesucristo.

UNHA PARROQUIA ACOLLEDORAPara unha parroquia acoller e dar hos-pitalidade significa estar aberta aos cristiáns forasteiros, como son os in-migrados, e facilitarlles a vinculación e mais a participación na vida parroquial. Que non sintan que o sitio xa está ocu-pado, senón que se lles fai sitio: de lectores, de voluntarios de Caritas, de catequistas, etc.

Acoller e dar hospitalidade é para unha comunidade parroquial estar atenta ás novas pobrezas, ás que hai que dar respostas creativas, incluso orixi-nais. Hai persoas que non poden saír da casa, ben por impedimentos físicos ben porque son coidadoras de anciáns ou enfermos crónicos, que non poden estar sós. Os voluntarios da Pastoral da Saúde, tamén os de Cáritas, e cada cristián persoalmente, cumpren aquí a tarefa do bo samaritano que se implica na recuperación da persoa maltratada pola vida.

Acoller e dar hospitalidade significa,

para unha comunidade parroquial, fa-cer de Cáritas a conciencia da comu-nidade, estimulando a opción prefe-rente polos pobres, primacía anterior á liturxia e a outras tarefas clásicas.

Nesta sensibilización os voluntarios de Caritas parroquial deben saber reno-varse, inventar novos servizos e mo-dalidades de atención, non reducirse “ao de sempre”. E, sobre todo, deben axudarnos a todos a informarnos e ir ás raíces dos problemas, denunciando os pasos atrás da administración na ga-rantía do exercicio dos dereitos huma-nos a todas as persoas.

La Iglesia nos presenta a San Juan de Ávila como ‘doctor de la Iglesia universal’. El 7 de oc-

tubre pasado el Papa Benedicto XVI así lo declaró en la Plaza de S. Pedro ante un número muy considerable de cardenales, arzobispos, obispos, sa-cerdotes, seminaristas y fieles laicos. Sólo quiero destacar tres rasgos de su vida para que se nos quede bien grabada su figura:

Apóstol, en primer lugar. Con el tem-ple de San Pablo, recorrió práctica-mente toda Andalucía, predicando a Cristo y a éste crucificado. “De Pablo el fuego divino prendido va en su pa-labra”, cantamos en el himno com-puesto en su honor, y con toda ra-zón. “Vengo a oír al propio san Pablo comentándose a sí mismo”, dijo un dominico que antes le había despre-ciado como predicador. Son famosos sobre todo dos sermones suyos: el de la octava del Corpus en Granada (1542) y los de la Cuaresma de 1545 en Montilla. Su predicación arranca-ba conversiones sin número porque iba precedida de muchas horas de

oración: “No predicaba sermón sin que por muchas horas la oración le precediese”, afirma su biógrafo el Li-cenciado Muñoz. Y porque iba segui-da de largas horas de confesionario. Su fuente principal eran el Crucifijo y el Santísimo Sacramento.

“¡Oh fuego, Dios, que consumes nuestra tibieza, y cuán suavemente ardes! ¡Y cuán sabrosamente que-mas! ¡Y con cuanta dulcedumbre abrasas! ¡Oh si todos y del todo ar-diésemos por ti! Porque del fuego del amor tuyo nacería conocimiento de ti. Pues quien dice que te conoce como te ha de conocer y no te ama, es mentiroso. Amémoste, pues, y co-nozcámoste por el conocimiento que de amarte resulta; y tras esto venga el poseerte, pues tan ricos son los que te poseen; y poseyéndote a ti, sea-mos poseídos de ti” (Carta 65)

En segundo lugar, maestro de san-tos. Así le llamamos comúnmente ‘el Maestro Avila’. Oyéndole, Juan Ciu-dad, antiguo soldado y por entonces librero ambulante, se convirtió en San

Juan de Dios. San Ignacio de Loyola le estimaba muchísimo y hubiera goza-do acogiéndole en la Compañía por él fundada. “Conviene, decía, que o nosotros nos unamos a él o él a no-sotros”. Santa Teresa llegó a llamarle ‘columna de la Iglesia’, San Francisco de Borja pasó de la vida de la corte a jesuita gracias al influjo de San Juan de Ávila. San Pedro de Alcántara, Fray Luis de Granada, San Juan de Ri-bera, San Luis Beltrán, San Diego de Alcalá y Santo Tomás de Villanueva son ‘hijos espirituales’ suyos. Incluso San Carlos Borromeo, cardenal arzo-bispo de Milán, se considera discípulo de nuestro gran santo.

Por último, sacerdote, formador de sacerdotes. San Juan de Ávila vivió su sacerdocio entusiasmado y creó una verdadera escuela sacerdotal. Nunca ofuscó a sus discípulos; respetaba los caminos de Dios en cada uno de ellos. Pero en todos se advierten unas marcas características: predicar el misterio de Cristo, renovar el ministe-rio sacerdotal según los decretos del Concilio de Trento, vida intensa de

oración y penitencia, paciencia en las persecuciones, sentido fuerte de Igle-sia, no buscar dignidades ni puestos elevados....

Juan de Ávila, sacerdote postconci-liar, puede ser para nosotros modelos en la nueva evangelización: “Ante los retos de la nueva evangelización, proclamaba Juan Pablo II, su figura es aliento y luz para los sacerdotes de hoy que, al ser administradores de los misterios de Dios, están en el co-razón mismo de la Iglesia, donde se construye sobre base firme y se reúne en la caridad. Por eso, como muestra también la preocupación de Juan de Ávila por todos los sectores que com-ponen y enriquecen la comunidad cristiana, el sacerdote lleva sobre sí el signo de la universalidad que carac-teriza a la Iglesia de Cristo, en la cual todos los carismas son bien recibidos y nada ni nadie ha de sentirse incom-prendido o relegado en la comunidad eclesial”1. Con razón afirmaba Pablo VI al canonizarlo: “San Juan de Ávi-la es un sacerdote que bajo muchos aspectos podemos llamar moderno”.

Mons. Enrique Cal Pardo, Canónigo Archivero de la catedral de Mondoñedo

1 JUAN PABLO II, San Juan de Avila, aliento y luz para los sacerdotes de hoy. Mensaje a los participantes en el Encuentro del Clero español en Montilla, 10.5.2000: Ecclesia 3001-3002 (17 y 24 de junio de 2000) 13.

. .

A F

ON

DO

Xoves, 25 de outubro do 2012 • dumio4/5

Estamos en el “Año de la Fe”Con palabras del papa Benedicto XVI, el Año de la Fe “es una invitación a una auténtica y renovada conversión al Señor, único Salvador del mundo” (PF, 6).

La Apertura del Año de la Fe en nuestra diócesis tuvo lugar en la Catedral de Mondoñedo el sábado día 13, y en la Concatedral de Ferrol el domingo día 14, con la presencia del Nuncio de Su Santidad en España, Mons. Renzo Fratini, acompañado de nuestro Obispo y un nutrido grupo de sacerdotes, religiosos, religiosas y fieles.

¿Qué significa este Año para los cristianos?, ¿qué frutos esperamos?... la clave está en ser más auténticos, más consecuentes y más fieles a nuestra vocación cristiana. Y en que nos dejemos llevar dócilmente por el Espíritu del Señor.

Benedicto XVI inaugura el Año de la Fe

Decálogo de la fe cristiana

Lo que podemos llevar a cabo en nuestras Parroquias y Arciprestazgos en el AÑO de la FE:De la homilía del Mons. Fratini, Nuncio Apóstolico de Su Santidad

en España, en las eucaristías de la Apertura del Ano de la Fe en la catedral de Mondoñedo y en la Concatedral de Ferrol:

CREO

A las 10 horas del pasado jueves, día 11, ante la Basílica Vaticana,

Benedicto XVI presidió la celebración eucarística con motivo de la apertura del Año de la Fe. Concelebraron con el papa los cardenales, patriarcas y arzo-bispos mayores de las Iglesias Orienta-les católicas, obispos padres sinodales, presidentes de las conferencias epis-copales de todos el mundo, y algunos obispos padres conciliares del Vaticano II, que se inauguró exactamente hace 50 años, el 11 de octubre de 1962.

A la celebración eucarística, asistieron el patriarca ecuménico Bartolomé I y el arzobispo de Canterbury y primado de la Comunión Anglicana Rowan Wi-lliams.

Al término de la santa misa, el papa entregó a algunos fieles los mensajes del Concilio Ecuménico Vaticano II a la humanidad y el Catecismo de la Iglesia Católica.

Ofrecemos extractos del texto de la ho-milía del papa, en traducción al espa-ñol hecha pública por la Sala de Prensa vaticana:

• “El Año de la fe que hoy inaugura-mos está vinculado coherentemente con todo el camino de la Iglesia en los últimos 50 años: desde el Concilio, me-diante el magisterio del siervo de Dios Pablo VI, que convocó un «Año de la fe» en 1967, hasta el Gran Jubileo del 2000, con el que el beato Juan Pablo II propuso de nuevo a toda la humanidad a Jesucristo como único Salvador, ayer, hoy y siempre. Estos dos Pontífices, Pablo VI y Juan Pablo II, convergieron profunda y plenamente en poner a Cristo como centro del cosmos y de la historia, y en el anhelo apostólico de anunciarlo al mundo. Jesús es el cen-tro de la fe cristiana. El cristiano cree en Dios por medio de Jesucristo, que ha revelado su rostro. Él es el cumpli-miento de las Escrituras y su intérprete definitivo. Jesucristo no es solamente el objeto de la fe, sino, como dice la carta a los Hebreos, «el que inició y completa nuestra fe» (12,2)”.

• “El Concilio Vaticano II no ha que-rido incluir el tema de la fe en un do-cumento específico. Y, sin embargo, estuvo completamente animado por la

conciencia y el deseo, por así decir, de adentrarse nuevamente en el misterio cristiano, para proponerlo de nuevo eficazmente al hombre contemporá-neo”.

• “Pero debemos ahora remontarnos a aquel que convocó el Concilio Vatica-no II y lo inauguró: el beato Juan XXIII. En el discurso de apertura, presentó el fin principal del Concilio en estos tér-minos: «Es preciso que esta doctrina verdadera e inmutable, que ha de ser fielmente respetada, se profundice y presente según las exigencias de nues-tro tiempo»”.

• “Necesitamos regresar, por así decir-lo, a la «letra» del Concilio, es decir a sus textos, para encontrar también en ellos su auténtico espíritu, y he repeti-do que la verdadera herencia del Vati-cano II se encuentra en ellos. La refe-rencia a los documentos evita caer en los extremos de nostalgias anacrónicas o de huidas hacia adelante, y permite acoger la novedad en la continuidad. El Concilio no ha propuesto nada nuevo en materia de fe, ni ha querido susti-

tuir lo que era antiguo. Más bien, se ha preocupado para que dicha fe siga viviéndose hoy, para que continúe sien-do una fe viva en un mundo en trans-formación”.

• “Si hoy la Iglesia propone un nuevo Año de la fe y la nueva evangelización, no es para conmemorar una efeméri-de, sino porque hay necesidad, todavía más que hace 50 años. Y la respuesta que hay que dar a esta necesidad es la misma que quisieron dar los Papas y los Padres del Concilio, y que está contenida en sus documentos (…) Así podemos representar este Año de la fe: como una peregrinación en los desiertos del mundo contemporáneo, llevando consigo solamente lo que es esencial: ni bastón, ni alforja, ni pan, ni dinero, ni dos túnicas, como dice el Señor a los apóstoles al enviarlos a la misión (cf. Lc 9,3), sino el evangelio y la fe de la Iglesia, de los que el Con-cilio Ecuménico Vaticano II son una luminosa expresión, como lo es tam-bién el Catecismo de la Iglesia Católica, publicado hace 20 años” (Recogido de ZENIT.org).

1. La fe es un don de Dios, el “tesoro escondido”, que hemos de buscar, desear y pedir. “Nadie puede venir a mí si no lo atrae el Padre que me ha enviado” (Jn 6, 44).

2. La fe es también acogida gozosa de ese don y respuesta pronta a la llamada de Dios. “Jesús le dijo a Mateo: ‘sígueme’. Él se levantó y lo siguió” (Mt 9, 9).

3. La fe nunca fue fácil porque nos sitúa ante el Misterio de Dios, y él nos desinstala y compro-mete. “Venid conmigo y os haré pescadores de hombres” (Mt 4, 19).

4. La fe, lejos de ser una carga u opresión, ayuda a vivir y aporta un sentido a la propia existen-cia. “Si alguien quiere ser discípulo mío, que se niegue a sí mismo, lleve su cruz cada día y me siga. Porque el que quiera salvar su vida, la

perderá; pero el que pierda su vida por mí, la salvará” (Lc 9, 23-25).

5. La fe necesita ser avivada en la oración y ali-mentada en la eucaristía y los demás sacra-mentos de la Iglesia. “Yo soy el pan vivo bajado del cielo. El que coma de este pan vivirá para siempre” (Jn 6, 51).

6. La fe pide ser celebrada y compartida en la co-munidad con los otros creyentes. “Donde dos o tres se reúnen en mi nombre, allí estoy yo en medio de ellos” (Mt 18, 20).

7. La fe ha de estar fundamentada en la verdad para lo cual hay que formarse. “Si os mante-néis en mi Palabra, seréis de verdad discípulos míos y conoceréis la verdad y la verdad os hará libres” (Jn 8, 31.32).

8. La fe se verifica en la caridad y en el servicio

a los demás. “Tuve hambre y me disteis de comer; tuve sed y me disteis de beber; fui fo-rastero y me acogisteis; estaba desnudo y me vestisteis; enfermo y me visitasteis; en la cárcel y vinisteis a verme” (Mt 25, 35-36).

9. La fe nos viene por la Iglesia, madre y maestra. “Id y haced discípulos a todas las gentes bauti-zándolas en el nombre del Padre y del Hijo y del Espíritu Santo; y enseñándoles a guardar todo lo que yo os he mandado” (Mt 28, 19).

10. La fe, ya desde los tiempos apostólicos, pide ser anunciada, transmitida y compartida. “Se volvieron a Jerusalén y contaron lo que les ha-bía pasado por el camino…” (Lc 24, 33-35).

Y si nuestra fe se asemeja a la de la Virgen Ma-ría, la mujer del “sí” incondicional de Dios, tam-bién se nos dirá: “feliz tú, porque has creído” (Lc 1, 45).

“La profunda crisis de fe que esta-mos viviendo es la que ha movido

al Papa a iniciar este Año. La “crisis” se halla en un contexto cultural, un mun-do que con frecuencia en la mente, y casi siempre en la práctica, excluye la misma idea de Dios”.

“Creer es aceptar el testimonio de Jesús. No es la mera aceptación de una doctrina, sino la aceptación de la doctrina porque Dios mismo la ha tes-tificado. Es la aceptación libre del tes-timonio que el Dios que se revela en la historia hace de sí mismo. Por eso, creer o no creer aparece en el Nuevo Testamento como un acto cargado de responsabilidad moral”.

“Todo esto nos permite afirmar que la fe se produce en un encuentro con el Señor, en el trascurso de una peregri-nación, de un camino, y es algo que los cristianos debemos comunicar a todos para que vengan al conocimiento y el amor de Dios y se extienda así el verda-dero bien entre todos los hombres lla-mados a la unidad congregados en la Iglesia, fin éste que tanto subrayó el úl-timo concilio cuya fecha recordamos”.

“El Año de la Fe quiere promover el encuentro personal con Jesús. Dios ha venido a nuestro auxilio y a nuestro encuentro con su mensaje en el que nos revela sus secretos. Él se abaja a hablar al hombre porque quiere le-vantarnos hacia Sí. En este encuentro Él, como amigo, nos descubre su vida íntima para hacernos participar de su propia felicidad, de su propia vida di-vina. Como amigo Él nos descubre sus secretos. Así Jesús inicia una amistad con nosotros para salvarnos”.

“Sin la fe, es imposible tener luz para ver en toda su extensión el propio egoísmo, las consecuencias del amor propio; sin la fe no es posible entonces liberar el alma de sus apegos y hacerla más disponible a la acción divina. Preci-samente esa disponibilidad a la acción divina, forma parte esencial de una fe viva ya que permite dejarse plasmar por la gracia que transforma”.

“Si la fe es un encuentro que permi-te nuestra introducción en la vida del Amor de Cristo, ese amor, que lle-na nuestros corazones, nos urge a evangelizar, a dar a otros el Mensa-

je que hemos recibido gratuitamente. Si verdaderamente amamos a Cristo, tendremos el deseo y pondremos los medios oportunos para que todos le conozcan. Es desde la experiencia del encuentro con Cristo desde donde bro-ta ese celo por el bien de los otros”.

__________

“La actitud del joven, aunque, según aparece en el Evangelio de este domin-go, frustró las expectativas, no deja de cuestionarnos a nosotros hoy. ¿Cuántos poseen hoy la inquietud por la salvación eterna, por la felicidad que nunca termina y que consiste en la co-munión plena con Dios y sus santos? A la pregunta del joven rico: “Maestro, ¿qué he de hacer de bueno para con-seguir la vida eterna?” Jesús responde: “Si quieres entrar en la vida, cumple los mandamientos”. Esta invitación de Cristo es particularmente actual en la realidad de hoy, en la que muchos vi-ven como si Dios no existiera”.

“La proclamación de esta palabra al inicio del Año de la fe, unidos al Obis-po que preside esta Iglesia particular, debe incentivar la búsqueda de una

actitud interior imprescindible de pobreza interior. Armonizar nuestra

respuesta al Espíritu Santo de vida in-

terior profunda con la también impres-

cindible acción apostólica para alcan-

zar una unidad de vida, arraigados en

la reflexión y aplicaciones de las Cons-

tituciones del Concilio, es un examen de vida apostólica ahora pendien-te, y del que se espera sus frutos en el

presente Sínodo de los Obispos reuni-

dos en Roma junto al Santo Padre y en

este Año de la Fe”.

“El conocimiento más profundo de la

fe, auxiliados por el Catecismo de la

Iglesia Católica y la consideración de

los ricos documentos conciliares, siem-

pre interpretados desde la mente del

Romano Pontífice, que es su verdadero

garante, nos compromete a promover

una interiorización espiritual y apli-

cación, tanto en cuanto a la letra como

en cuanto al espíritu, que conduce a

una madura vida espiritual y renova-

ción de la vida de fe”.

Señor, yo creo:

¡aumenta mi fe!

Tú conoces mi corazón,

tú ves el miedo que tengo

de entregarme por completo a ti.

Tú sabes cómo el deseo de apañarme

a mi manera es tan fuerte en mí

que me hace huir de ti demasiadas veces.

Y, sin embargo, creo:

ante ti está mi deseo y mi debilidad.

Orienta aquél, sostén ésta,

ayudándome a hacer anegar en ti

todos mis sueños,

expectativas y proyectos,

para fiarme de ti y no de mí

y de las presuntas evidencias

de este mundo pasajero.

Haz que sepa luchar contigo,

pero no permitas que venza.

Señor de mis miedos

y de mis expectativas,

de mi deseo y de mi esperanza,

aumenta, te ruego, mi fe.

(Mons. Bruno Forte)

.

Xoves, 25 de outubro do 2012 • dumio6

.

dumio • Xoves, 25 de outubro do 2012 7

A celebración da Xornada Mundial das Misións, o pasado domingo 21 de outubro, foi propicia

para traer a colación na nosa sección o nutrido grupo de publicacións misioneiras que teñen cabida no ex-tenso fondo documental de Estudios Mindonienses. Todos estes títulos son cedidos á hemeroteca dende a Delegación diocesana de Misións e están disponibles para a súa consulta e préstamo nas formas habituais. Para un mellor coñecemento, ofrecemos a relación das cabeceiras:

• Gesto (editada polas Obras Misionais Pontificias): bimestral; gesto@omp.es www.revistagesto.es

• Supergesto (revista xuvenil editada polas Obras Misionais Pontificias): bimestral; supergesto@omp.es – www.revistasupergesto.es

• Misiones extranjeras (revista de misionoloxía edi-tada polo Instituto Español de Misións Extranxei-ras): bimestral; miex@ieme.org www.misionesextranjeras.org

• Granada Misionera (editada pola Dirección Diocesana de Misións de Granada); bimestral; granadamisionera@gmail.com

• Familia Mariannhill (editan os Misioneiros de Mariannhill de Salamanca); trimestral; frlinuscmm@yahoo.es

• Los Ríos (revista das Misións Diocesanas Vascas); trimestral; misionvit@arrakis.es – www.misioak.org

• Antena Misionera (revista dos Misioneiros da Consolata); mensual; baldeon@gmail.com – www.antenamisionera.org

• Caminos de Misión (edita a Acción Misioneira Vicenciana de España); mensual; caminosdemision@covideamve.org

• Misioneros. Tercer Milenio (editan as Obras Misionais Pontificias); trimestal; dir.nal@omp.es - www.omp.es

• Mundo Negro (editan os Misioneiros Combonianos); mensual; mundonegro@combonianos.com – www.mundonegro.com

• Selva y Sabana (boletín da Sociedade de Misións Africanas); bimestral; sma@misionesafricanas.org - www.misionesafricanas.org

• Misioneros Javerianos; mensual; misioneros@javerianos.orgwww.javerianos.org

CU

LTU

RA

¿Leiras Pulpeiro, crente? (1)

Aínda que o adaxio latino di que “De internis nemo iudicat nisi Deus” (do interno ninguén xul-

ga a non ser Deus), cómpre achegarse un chisquiño á figura de Manuel Leiras Pulpeiro desde o ámbito relixioso. Pero hai que facelo desde a súa traxectoria vital e desde a súa obra.

1. Antecedentes

Como imos ver, varios foron os autores que se ocuparon deste tema ó longo destes anos. Así no xornal “Mondo-ñedo” (periódico bisemanal indepen-diente), no número correspondente ó 12 de novembro de 1912, pódese ler o seguinte:

“De ideas político-religiosas particula-risímas, no era un descreído, pues no es descreído quien como él tenía fre-cuentemente el nombre de Dios en los labios para mostrarle su gratitud por favores recibidos”.

¿Que entende o autor por “ideas polí-tico-relixiosas particularísimas”? Non o sabemos.

Pola súa parte, Lence-Santar escribe:

“En questións de relixión e política era non só un intransixente, senón un fa-nático de corpo enteiro. Non estaba conforme con ninguén senón coas súas propias opinións (...) Non era re-lixioso”1.

Aquilino Iglesia Alvariño, no seu discur-so de ingreso na Real Academia Gale-ga, di o seguinte:

“Neste pórtigo de poetas piedosos, Lei-ras é o relaxado e xurafaz, o poeta mal-dito, bon materialista do seu tempo, de barbas brancas, corazón doído e amigo de facer ben”2.

Xosé Luis Franco Grande publica en 1970 a obra Obra Completa de Leiras Pulpeiro cun estudo crítico, traballo co que gañara un premio nun certame convocado co gallo das Feiras e Festas de As San Lucas. Nel di:

“Leiras foi, iso sí, anticlerical, mais non descreido. Nos seus poemas é doado atopar elementos e referencias que

demostran que era crénte. E o mesmo ocurre co seu testamento ológrafo que destrúe certos xuicios sin fundamento sobre desta custión que, por ser tan persoal, non val apena furgar nela por demais”3.

Xosé Trapero Pardo, alumno do Semi-nario Santa Catarina coma Leiras, es-cribe que:

“Na obra poética de Leiras Pulpeiro hai poemas e cantigas, nas que é ben doa-do descobrir un craro anticlericalismo (...)

Esto non lle tolleu o sentirse profunda-mente crente. Cousa que é ben doado comprobar, cando se van lendo os seus traballos, nos que hai moitas probas e alusións ó sentimento relixioso do pobo (...) cando fixo o testamento, onde un quere deixar crara a súa von-tade e os seus sentires, Leiras pediulle a Deus a axuda para a sua muller e os fillo.”4.

O profesor Xesús Alonso Montero pu-

blicou en 1983 unha edición da Poesía Completa de Leiras cun Estudo previo. Neste estudo di que se debe abordar o tema da ideoloxía relixiosa de leiras, “se é que tiña algunha”. Segundo Alonso Montero:

“Todo esto, aquí moi esquematizado, non proba necesariamente, que o au-tor dos ataques e das sátiras sexa an-ticristiano. Podería probar, igualmente, que, convencido o noso escritor da riqueza moral dos principios do Cristia-nismo, manifesta a súa adhesión moral a estes principios, censurando ou ridi-culizando ós sacerdotes que profanan o templo sagrado destes principios. Aínda nesta lectura, trátase dunha ad-hesión ética ó pensamento cristiano, non, necesariamente, dunha decla-ración de principios relixiosos. (...) Un texto non poético, as páxinas do seu testamento, reclaman agora a nosa atención. (...) A presencia ligüística de «Dios» neste párrafo non é a rutinaria concesión a unha fórmula tradicional

(...) Eu vexo aquí unha formulación idiomática, que puido evitarse, coa que Leiras Pulpeiro explicita a creencia nun Ser Supremo, teísmo (non menos, non sabemos se máis) que non o obriga, necesariamente, a ceremonias, ritos ou xestos»5.

Por último, Ramón Reimunde Noreña

publica tamén en 1984 a Poesía Ga-

lega Completa de Leiras cun Estudo

preliminar. Nel reafirma o anticlericalis-

mo de Leiras e cuestiona a súa prácti-

ca relixiosa, pero non dubida que fose

crente:

«No caso de que fose crente, ou polo menos educado dentro da moral cató-lica e inmerso nunha civilización occi-dental cristiá, o que é indiscutivel é que non era practicante»6.

“Nunca ataca nen ridiculiza nengun aspecto ou dogma da doutrina de Cristo»7

Félix Villares Mouteira

As revistas misioneiras

DIO

CESE

Editores

La Voz de GaliciaServicio Diocesano de

Comunicación

Director

Antonio Rodríguez Basanta

Redacción

Ana M. Barro,

Ramón Loureiro,

Javier Martínez, Concha Quintela,

Antonio Valín, Félix Villares.

Enderezo PostalApdo. 176 - 15480 Ferrol

(A Coruña)

Enderezo electrónicodumio@mondonedoferrol.org

Dumio na WEBwww.mondonedoferrol.org

www.lavozdegalicia.es

Deseño e Impresión

La Voz de Galicia

PUBLICACIÓN MENSUAL DA DIOCESE DE

MONDOÑEDO-FERROL

APERTURA DO “ANO DA FE”O Santo Padre Benedicto XVI convo-cou o dezaseis de outubro de 2011 o “Ano da Fe” a través da súa Carta Apostólica “Porta Fiei” co gallo dos cincuenta anos do comezo de Concilio Vaticano II e os vinte da publicación do Catecismo de la Iglesia Católica, promulgado por Xoán Paulo II. Na súa carta, o Papa advirte ós crentes que “non podemos deixar que o sal se volva insípido e a luz permaneza agochada”.O “Ano da Fe” foi aber-to polo Santo Padre o pasado día once de outubro e vai concluír o 24 de novembro de 2013, Solemnidade de Cristo Rei do Universo. Na nosa diocese de Mondoñedo-Ferrol, a aper-tura do “Ano da Fe” tivo lugar os pasados días trece e catorce deste mes de outubro. O día trece o Nuncio da Súa Santidade en España presi-diu, na Santa Igrexa Catedral Basílica de Mondoñedo, a Eucaristía na que concelebrou o bispo da Diocese, don Manuel Sánchez Monge e unha trein-tena de sacerdotes. A Concatedral de San Xiao de Ferrol acolleu o domingo, día catorce, a celebración da Eucaristía que presidiu tamén o Nuncio da Súa Santidade en España, Monseñor Renzo Fratini, concelebrando mon-señor Sánchez Monge e uns corenta sacerdotes. O “Ano da Fe” é unha

invitación a unha auténtica e renova-da conversión ó Señor, único Salvador do mundo.

CLAUSURA DO CONGRESO DIOCESANO DE LAICOSO Seminario Diocesano de Santa Catarina de Mondoñedo vai ser o marco que acolla os días vinte e seis, vinte e sete e vinte oito de outubro a clausura do I Congreso Diocesano de Leigos, que se está a celebrar na diocese de Mondoñedo-Ferol co lema “Ide, tamén vós...” (Mt.20,4).

A clausura vai dar comezo coa acollida dos participantes ás oito da tarde do día vinte e seis. Despois da cea, habe-rá unha vixilia de oración.

O sábado, vinte e sete, ás oito da mañá terá lugar a Eucaristía. Despois da oración inicial, ás dez, o Bispo de Mondoñedo-Ferrol, don Manuel Sánchez Monge, fará a presentación deste I Congreso Diocesano de Leigos. Logo expoñerase unha síntese dos distintos grupos, para, ás dez cuarenta e cinco, ter a primeira das ponen-cias a cargo de Francesc Torralba, profesor da Universidade Ramón Llul de Barcelona, que falará sobre “La opción cristiana es creíble e inteli-gente”. Despois dun tempo de lecer, ás doce, haberá a presentación por talleres. Ás doce cuarenta e cinco, Francesc Torralba terá un relatorio

co tema “Vivir conforme a la lógica del don”. Depois do xantar, ás catro da tarde, desenvolveranse os ditintos talleres, que, unha vez rematados, exporán, ás seis e media, as súa con-clusións. Rematará a xornada coas oracións da tarde e a cea.

O domingo, día vinte e oito, ás nove terá lugar o rezo de Laudes e ás nove e media a ponencia de Angel Galindo, reitor magnífico da Universidade Pontificia de Salamanca, sobre “El compromiso cristiano en la sociedad, a la luz de la doctrina social de la Iglesia”. Ás dez e media, farase o plenario do congreso. Ás doce, na Catedral, o Excmo e Rvdmo. Sr. D. Manuel Sánchez Monge, Bispo de Mondoñedo-Ferrol, presirá a Eucaristía e o xesto de envío, para rematar o Congreso ás dúas da tarde co xantar fraterno.

IX PEREGRINACIÓN DO ARCIPRESTADO DE XUVIAO arciprestado de Xuvia organizou a IX Peregrinación arciprestal que tivo lugar do doce ó catorce de outubro, na que participaron cincuenta e seis peregrinos. Este ano a peregrinación foi ó Santuario “de la Virgen de la Calle”, patrona da cidade de Palencia. O día doce foron visitando, camiño de Palencia, as localidades de Carrión de los Condes, Sirga e Fromista. O sába-

do, día trece, pola mañá visitaron o Museo diocesano de Palencia. A tarde foi libre para os peregrinos que visita-ron a Catedral, a rúa Maior e outras igrexas e monumentos civís da cida-de palentina. O domingo, á primeira hora, visitaron a parroquia de San Miguel e, ás once e media da mañá, participaron na Eucaristía no Santuario da “Virgen de la Calle” na que conce-lebraron os sacerdotes do arciprestado que peregrinaron. Despois do xantar, emprenderon a viaxe de regreso á nosa terra.

DÍA DOS SEN TEITOCáritas Diocesana de Mondoñedo-Ferrol organiza para o día vinte e cinco de novembro o Día do sen teito. O lema deste ano é: “Son dereitos, non regalos”. Con este motivo están previstos os seguintes actos: o mér-cores, vinte e un de novembro, rolda de prensa para presentar a campaña e o traballo levado a cabo na Diocese coas persoas sen fogar. O xoves, vinte e dous, no Cantón de Molíns, ás doce da mañá, haberá a lectura do mani-festo das persoas sen fogar e a exposi-ción na rúa dos carteis dos vinte anos de campaña. O domingo, día vinte e cinco, nas parroquias farase a colecta. Inicialmente está previsto que case vinte e cinco colexios de Ferrol e da súa comarca se unan á campaña dos

sen teito despois de realizar a lectura do libro “Mi nombre es Skywalter” do escritor galego Agustín Fernández Paz. Deste libro fíxose unha edición especial para celebrar os vinte anos da campaña de Cáritas do Día dos sen teito. Ademais os días dezanove e vinte de novembro poderán manter mediante videoconferencia un tempo de diálogo co autor do libro, xesto común en toda España

NOVA ANDAINA DE “VIDA ASCENDENTE”O día 9 deste mes tivo lugar a xun-tanza de animadores dos grupos de “Vida Ascendente”. Tratouse o tema das actitudes que deben ter os ani-madores destes grupos na dinámica das reunións cos maiores. Ao mesmo tempo que se invitou a todos a que participen nas “convivencias de ora-ción” ou retiros que se convocan nos arciprestados en Advento, Coresma e Pascua.

Por outra banda, o pasado día 23, na parroquia de Santa María de Castro (Narón), tivo lugar a inauguración do curso cunha eucaristía presidida polo bispo diocesano, Mons. Sánchez Monge. Este curso 2012-2013 terá como temario a publicación “Nacer de novo”, en sintonía coa celebración do Ano da fe, a pastoral familiar e a nova evanxelización.

Francisco Xabier Martínez Prieto

O compromiso das nosas relixiosas

Félix Villares Mouteira

Faragullas

O mundo rural da nosa diocese de Mondoñedo, conta con cinco congregacións relixiosas

ás que o noso bispo agradeceu recen-temente a súa presenza, manifestán-dolles que son “unha multitude, moi-tas veces calada, que vive con ansias de santidade a súa consagración a Deus, e con verdadeiro entusiasmo o servizo de acollida solidaria ao próximo, especial-mente ao máis necesitado”. Son quizá as máis descoñecidas da nosa diocese e o seu labor das máis desapercibidas, pero a súa presenza faise importantí-sima en espazos de vida rurais dunha diocese eminentemente rural na súa característica máis básica e pastoral.

Estas congregacións sitúanse en Aba-dín (Sacra Familia de Burdeus), Mui-menta (Franciscanas da Nai do Divino Pastor), Fraternidade Reparadora en Bretoña, Ortigueira e Vares, en Guiti-riz, Apostólicas de Cristo Crucificado e, por fin, as Fillas da Virxe das Dores en Ferreira.

Rosa, Paquita, Esperanza, Izaskun (e o cariñoso recordo dunha quinta relixio-

sa falecida accidentalmente hai anos) son catro relixiosas da Congregación da Sagrada Familia de Burdeos, que recentemente cumpriron os 25 anos de presenza no medio da vida de Aba-dín. A Congregación foi fundada en 1820 en Burdeos polo sacerdote Pedro Bienvenido Noailles (1793-1861), cuxa causa de beatificación está presentada

en Roma. Cun espírito apostólico em-prendedor, o P. Noailles preocupouse polo ensino a todos os niveis sociais sen esquecer o rural; labores sanitarias, co coidado de enfermos a domicilio e asistencia a clínicas, hospitais, dispen-sarios en suburbios, e obras sociais. Como froito normal desta dedicación total, déixase ouvir a chamada dos

pobos afastados, que son as misións especialmente queridas polo Fundador.

O Goberno do Instituto está encomen-dado a unha superiora xeral asistida por seis conselleiras, unha secretaria e unha ecónoma xeral, nomeadas todas elas polo capítulo xeral, máximo ór-gano de goberno. A casa central ten a súa sede en Roma. Conta con 18 provincias e un número de 408 casas e 3.261 relixiosas (1986) repartidas por Francia, España, Inglaterra, Irlanda, Bé-lxica, Italia, Polonia, Ceilán (con 79 ca-sas), varios países de África e de Amé-rica. A fundación en España levouse a cabo en 1972, aínda que as orixes das súas primeiras obras, entre elas un or-fanato, débense ao propio fundador en 1845. A Abadín chegaron hai 25 anos, en que a comunidade fixo unha aposta importante e que o compromi-so e a seriedade da mesma véñense de demostrar con esta longa permanencia e traballo

Frecuentemente as ordes relixiosas ven forzadas, ante a falta de vocacións e por outras varias razóns, a cambiar de

destino ás súas relixiosas, sendo a súa estancia nunha casa breve ou condicio-nada. No caso da Sagrada Familia de Burdeos e da comunidade de Abadín a aposta importante e encarnada de estabilidade na súa contorna fai que formen parte da vida dos propios po-bos e sexan acollidas como veciñas por parte das xentes. Con elas comparten os labores cotiáns do campo, dos seus traballos e inquietudes das súas loitas e festas. En moitas ocasións elas foron as que mellor coñecían cada fogar e cada realidade para solicitar á adminis-tración e a Caritas diocesana axuda e colaboración a cada necesidade e rea-lidade oculta.

Ao cumprir os 25 anos de presenza en Abadín manifestan o verdadeiro senti-do misioneiro desde a inculturación e o verdadeiro labor da Igrexa que máis aló dunha presenza puntual de axuda é unha presenza que acompaña, acolle, escoita e comparte. Todo iso manifes-tado con feitos a través dos anos e no propio testemuño desta comunidade.

“Irmás da Sagrada Familia de Burdeos” en Abadín

Carlos Alonso Charlón

Hemeroteca de “Estudios Mindonienses”

Acabamos de iniciar o Ano da fe e as celebracións do 50 Aniversario do Vaticano II e o 20 da publicación do Catecismo da Igrexa Católica.

Para conmemorar todo isto, tres autores de fondo calado no eido relixioso-teolóxico español, presentan as súas reflexións a propósito da fe. Cos ollos fixos en Xesús, van desgranando aqueles aspectos relativos á fe cristiá que poden axudar ós lectores a personalizala e facela cada vez máis propia.

Baseada na homónima obra de teatro de Yasmina Reza, narra unha historia moi

sinxela: dous nenos enfróntanse nun parque de xeito violento (labios hinchados, algún dente roto...) Os pais de Zacarías presén-tanse na casa da vítima, Zathan, para pedir desculpas e reconciliarse, pero o que co-meza sendo unha charla cordial e ata con bromas, convérsese nunha discusión cada vez máis forte e agria, na que se mesturan insultos, menosprezos e prexuízos sociais. Como contrapunto, vese á mascota saltar tranquilamente polo parque e ós nenos que se golpearon charlando como ami-gos e ríndose.

Trátase dunha crítica á idade mental dos maiores, á incapacidade para relativizar a situacións cos nenos e a sobreprotec-ción paterna, froito da educación e falta de madurez para afrontar as diversas circunstancias da vida.

A película ispe salvaxemente a alma das personaxes, expresando toda a hostilidade que esperta quen se enfronta ó meu egoísmo ou quen ameaza as miñas ideas e status social. É unha visión nada ilusionante e ferozmente crítica do home e da insolidariedade desta sociedade.

O traballo dos actores resulta soberbio e espléndido, de tal xeito que non deixa indiferente a quen ve este film.

Dirección: Roman PolanskiPaíses: Francia-Alemania-Polonia-España. 2011Duración: 79 minutosIntérpretes: Jodi Foster, Kate Winslet, Christpoh Waltz, John C. ReillyDistribuidora: Alta Classics

Dolores Aleixandre, Juan Martín Velasco, José Antonio Pagola

Editorial PPC, Madrid, 2012, 200 páx.

Fijos los ojos en Jesús. En los umbrales de la fe

Un Dios salvaje (Carnage).

1 Reimunde Noreña, Ramón, Ben pode Mondoñedo desde agora, Fundación Caixa Galicia, Lugo 1998, paxinas 32-332 Iglesia Alvariño, Aquilino, A lengua do poetas do norte de Lugo, Real Academia Galega, A Coruña 1964, páxina 163 Franco Grande, Xosé Luis: M. Leiras Pulpeiro Obra Completa, editorial Galaxia, Vigo 1970, páxina 174 Trapero Pardo, Xosé: Manuel Leiras Pulpeiro, Publicacións da Real Academia Galega, A Coruña 1983, páxina 17

5 Alonso Montero, Xesús: “Manuel Leiras Pulpeiro: o cidadán e o poeta” in Poesía Completa, Santiago, Sálvora, 1983, páxinas 104-1

6 Reimunde Noreña, Ramón: “Estudo Preliminar”, in Poesía Galega Completa, Barcelona, Solelo Blanco, 1984, páxina 109.7 Reimunde Noreña, Ramón: Ben pode Mondoñedo desde agora, Fundación Caixa Galicia, Lugo, 1998, páxina 39.

.

Xoves, 25 de outubro do 2012 • dumio8

O equipo de redacción de Dumio quere agradecer todas as felicitacións e suxestións que recibiu de moitas persoas e institucións. No noso afán de seguir mellorando, comunicamos ós nosos lectores que estamos abertos a todo tipo de colaboración. Poden facernos chegar as súas aportacións a través do noso enderezo postal ou electrónico.

Cada último Xoves de mes en La Voz de Galicia

www.mondonedoferrol.org

Páxinas en galego subvencionadas por:

PRESIDENCIASecretaría Xeral de Política Lingüística

NOVEMBRO

OUTUBRO

L M M X V S D

1 2 3 4 5 6 7

8 9 10 11 12 13 14

15 16 17 18 19 20 21

22 23 24 25 26 27 28

29 30 31

L M M X V S D

1 2 3 4

5 6 7 8 9 10 11

12 13 14 15 16 17 18

19 20 21 22 23 24 25

26 27 28 29 30

DIOCESES

ARQUIDIOCESE DE SANTIAGO DE COMPSOTELA

CURSO SOBRE O CONCILIO VATICANO II ORGANIZADO POLO ISCCR

Con motivo da celebración do 50 aniversario do Concilio Vaticano II e a aper-tura do Ano da fe, o Instituto Superior Compostelán de Ciencias Relixiosas (ISCCR) organiza un curso sobre o Concilio Vaticano II. Comezou o pasado 16 de outubro e terminará o 18 de decembro.

Trátase, sen dúbida, do acontecemento eclesial máis importante do século XX e dun dos fenómenos máis significativos da nosa historia recente polas repercusións que tivo nos campos da relixión, cultura, a política e a sociedade. A intención do Concilio non era condenar o mundo moderno, senón abrirse a el en actitude de colaboración, nin definir novos dogmas, senón propor o cristianismo como oferta de sentido aos homes e mulleres do seu tempo e presentalo na linguaxe adecuada para a súa mellor comprensión. Figuras senlleiras e máis relevantes do mesmo foron Xoán XXIII, quen o convocou, e Paulo VIN, quen o continuou eu levouno a bo porto.

O Instituto Superior Compostelán de Ciencias Relixiosas non podía ser alleo ás devandita efemérides. Por iso ofrece este Curso que se dirixe non só aos alumnos/as do Bacharel/Grao en Ciencias Relixiosas senón a todas as persoas e colectivos interesados na significación eclesial e sociocultural do último gran concilio da época contemporánea.

DIOCESE DE LUGOACCIÓN DE GRAZAS POLOS 25 ANOS DAS “IRMÁS DA CRUZ”Do 15 ao 17 de outubro celebrouse o Triduo de acción de grazas polo 25 aniversario da fundación da Comunidade das Irmás da Cruz en Lugo. Cele-brouse na catedral de Lugo ás 20 horas. O luns, día 15, presidiu a Eucaristía o Bispo de Lugo, monseñor Alfonso Carrasco Rouco, o cal tamén bendiciu unha imaxe de Santa Ángela da Cruz, fundadora da congregación. O martes, día 16, presidiu a celebración o Cardeal Emérito de Sevilla, monseñor Carlos Amigo Vallejo. O mércores, día 17, pechou este triduo o Arcebispo Castrense, monseñor Juan do Río Martín.

XESTIÓNS SOBRE O PATRIMONIO DIOCESANO

O bispo de Lugo, Mons. Alfonso Carrasco Rouco, reúnese coa ministra de Fomento e o secretario de Estado de Asuntos Sociais para pór en marcha distintos proxectos na capital lucense

Por outra banda o mesmo bispo , o delegado de Patrimonio de Bens Inmobles da diocese, Miguel Gómez Vázquez, acompañados polo portavoz do Grupo Parlamentario Popular no Senado e presidente do Partido Popular de Lugo, José Manuel Barreiro, mantiveron distintas reunións en Madrid para tratar de atopar solucións ha distintos proxectos da diocese de Lugo.

Nunha reunión de traballo coa ministra de Fomento, Ana Pastor, expuxéronlle a necesidade de continuar coas obras de restauración da Catedral de Lugo. Durante o encontro, a titular de Fomento, manifestou a súa satisfacción polas obras realizadas, así como a intención de seguir colaborando co proxecto de restauración presentado.

CENTRO RESIDENCIAL E UNIDADE DE ESTANCIA DIÚRNA PARA MAIORES

Por outra banda, o bispo de Lugo, o delegado de patrimonio e o portavoz dos senadores populares mantiveron unha reunión de traballo co secretario de Estado de Asuntos Sociais, Juan Manuel Moreno. Durante este encontro, o bispo de Lugo solicitou a participación do Estado para poder levar a cabo o proxecto de rehabilitación da Casa Sacerdotal (Casa diocesana de exercicios espirituais) coa intención de convertela nun Centro residencial e unidade de estancia diúrna para maiores.

O secretario de Estado non só acolleu positivamente o proxecto e a súa via-bilidade, senón que se comprometeu a prestar o seu apoio ao mesmo; do mesmo xeito que no seu momento fixo a Xunta de Galicia. Antes de finalizar este ano espérase que se poidan concretar os termos da axuda institucional a esta iniciativa.

DOUS VOLUMES Á EXPOSICIÓN XOIAS DÁS CATEDRAIS GALE-GAS EN GAIÁS

O Arquivo Catedralicio da Diocese de Lugo presta dous volumes á exposición Xoias dás catedrais galegas na idade media, que se inaugurará este xoves (27 de setembro) no Museo Centro Gaiás, da Cidade da Cultura de Galicia en Santiago de Compostela.

A exposición que conta con volumes de todas as catedrais de Galicia perma-necerá aberta até o 6 de xaneiro do 2013.

ENCONTRO DE DELEGADOS DE PASTORAL UNIVERSITARIA DE GALICIA

Ou día 6 tivo lugar en Lugo un encontro de delegados de pastoral universitaria de Galicia para coordinar ou traballo desas delegacións para este curso. Está prevista a realización dás seguintes actividades en común:

- Encontro interdiocesano de Pastoral Universitaria de Galicia, ou 6 de abril de 2013 en Vigo, co tema “Creación e evolucionismo”.

- Peregrinación a Fátima dos profesores de Universidade das dioceses de Gali-cia, o 20 e o 21 outubro de 2012.

- Curso de profundización bíblica para profesorado e alumnado universitarios non Mosteiro de Armenteira, no verán.

XORNADAS NACIONAIS DE LITURXIA

O Seminario Maior de Lugo está acollendo nestes días, concretamente do 23 ao 26 de outubro, as Xornadas Nacionais de Liturxia que organiza a Comisión Episcopal de Liturxia da Conferencia Episcopal Española. Seguindo a iniciativa do papa Benedicto XVI, trátase de “redescubrir os contidos da fe profesada, celebrada, vivida e rezada” (Porta fidei, 9). Nestas Xornadas interveñen varios ponentes, entre outros, o cardeal de Barcelona Mons. Martínez Sistach, Mons. Alfonso Carrasco Rouco, o P. José María de Miguel da Universidade P. de Sala-manca, Juan Luis Martín Barrios, Jaume Fontbona i Missé, Mons. Raúl Berzosa e Mons. Manuel Sánchez Monge, así como liturxistas das dioceses de Ourense e Lugo. Hoxe xoves, está prevista unha visita cultural a Monforte de Lemos onde terá lugar a celebración de vésperas e a eucaristía.

Galicia

Axenda

C. Quintela

CLAUSURA DO I CONGRESO DIOCESANO DE LEIGOSO Seminario Santa Catalina de Mondoñe-do vai acoller os días vinte e seis, vinte e sete e vinte e oito de outubro a clausura do I Congreso Diocesano de Leigos, que se vén celebrando na nosa Diocese de Mon-doñedo-Ferrol.

SANTOS E DEFUNTOSO xoves día primeiro de novembro celébra-se a Festa de Todos os Santos e o venres, día dous, a Conmemoración dos Fieis De-funtos. Son dous días de lembranza da-queles que nos precederon. Dúas xornadas con moita tradición entre as nosas xentes coas visitas ós cemiterios e coa nosa ora-ción polos que nos deixaron.

SAN MARTIÑOO día once de novembro é o día da Fes-ta de San Martiño, un santo moi popular na nosa terra onde ten duascentas trinta e cinco parroquias baixo o seu padroado (na nosa diocese de Mondoñedo-Ferrol, vinte e dúas). A devoción a San Martiño de Tours foi expallada por toda Galicia por San Mar-tiño de Dumio.

NOVO NÚMERO DE AMENCERA revista Amencer vai publicar un novo número, o 219, que sairá á rúa o vindeiro día nove de novembro e que vai dedicado integramente á figura de Manuel Leiras Pulpeiro, xa que ese mesmo día cúmprense os cen anos do seu pasamento na cidade de Mondoñedo. Leiras Pulpeiro foi alumno do Real Seminario de Santa Catarina de Mondoñedo.

DÍA DA IGREXA DIOCESANAO domingo, día dezaoito de novembro, vai celebrarse o Día da Igrexa Diocesana co lema “A Igrexa contribúe a crear unha sociedade mellor“. Trátase dunha Xornada para tomar conciencia da nosa pertenza á Igrexa de Xesús que peregrina nun territo-rio concreto, no noso caso no territorio da Diócese de Mondoñedo-Ferrol.

DÍA DOS SEN TEITOCáritas diocesana organiza a XX Xornada do Día dos sen teito co lema “Son dereitos, non regalos”. Vai ter lugar o domingo, día vinte e cinco de novembro

FESTA DE SANTA CATARINAUn ano máis o Seminario Menor Diocesan de Mondoñedo vai celebrar o vindeiro día vinte e cinco a festa da súa patrona Santa Catarina de Alexandría. Ó longo de toda a xornda haberá diversas actividades cutu-rais e deportivas e, coma toda festa que se precia, terá a súa Misa solemne.