Fernando Nolla dabavisto o Fujiyama.no pino de Ferre~raI~As memorias do intelectual recuperan a figura deste viveirense quetraballou na BBC, e que traduciu para o galego obras clásicas coma’Macbeth’ ou’Breviario do pensamento clásico chinés’

JAUREGUIZAR~~ sja u reguizar@elprogreso esLUGO. Algunhas das pfimeiras lectaras de Fernando Pérez-BarreiroNolla sendo neno foron no xomalPro Neutralidad, financiado pologoberno nazi e editado polo seupai no Viveiro da Segunda GuerraMundial. Na sección de esquelasnon era raro ler algún recadro quelembraba as vífimas que causara opirata sir Francis Drake nas stiasincmsións na Mafifia e se solici-taba unha oración polo seu eternodescanso. As inserdóns, sumadasaos eloxios aos .submarinos danobre Xermania.., foron tomadaspola embaixada británica comaunha provocación que a levou aintentar que se procesase ao direc-tor de Pro Neutralidad.

Nas sfias memorias, ’Amada li-berdade’ (Xerais, 2013), o tradutorvivaireuse escribe que

pola dirección .Espanien~~ en cadacruce,

Con moíta máis forza ca po]a fese viu atraído polo galeguismo,no que o introduce o seu profesorntmha academia de Ferrol RicardoCarvalho Calero. O seu convence-mento medraría tras ir a Sanriago para estudar Dereito contrafin dos anos 40. No café Españolasiste á tertulia de Otero Pe&a-yo, (~que mono]ogaba., e coñecea tres persoas que determinaríano seu futuro: Ramón Piñeiro, queo guiaría ao galegnismo nun pñ-meíro momento; un novísimoXosé Manuel Beiras, que seríaamigo ínfimo, eTeresa Barro, coaque casaña en 1962.

NOVA YORK. Unha mañá do ano1963, Fernando Nolla encamiño-use cara ao café Unión e, xa enproceso de cultivar o seu interesepolos ídiomas, comprara unhagramática de portugués. No caféleu no xornal unha oferta de tra-ballo para ser tradutor da ONU.~~Ese traballo é en Nova York% re-tmcou a muller en ton desaprobatorio. Ela representara o seufuturo en común no traballo noque xa estaban, dando clases delatín e grego nunha academia evivindo na Comña.

Ao cabo, decídiu un segundoanuncio de prensa: o Servizo deEspañol da BBC en Londres pre-cisaba redactores. Un trimestremáis tarde, Fernando embarca-ba en Vigo entre emigrantes antillanos e froitas tropicais cara aSouthampton. Un ano despois,Teresa e o seu ti]lo iñan onda el.

A gramática lusa serveu]]eno novo destino laboral, pois, amaiores de falar para os españois,deixouse convencer para partici-par nos espazos en portugués.

De Galicia non chegaban de-masiados visitantes, pero Beírasera habitual. ~~Arranxeille unhaentrevista na BBC; fixolla Eduar-do Punsev~, pero .saín un poucodecepcionado porque non puiderafalar moito de política~~. Daquela,o actual diñxente de Age, partici-paba nun nacente PSG. Nolla axu-douno nalgunhas oportunidades,

Eduard PunsetUn gran pensadorignorado

Oxornalista Eduard Punsetsinalaba nun artige publicadona sección Mentes Maravillo-sas da revista Muy Interesanteen 2011 que ~(solo tengoamigas, la gran excepción fueFernando Nolla~) porque ~cnohe conocido a otro pensadorni tan bueno ni tan ignorado)LDurante cinco anos compar-tiron traballo nos servizosexter{ores da B BC e vida --resi-dían moi preto o un do outroaínda que o vivairense enfocoua~ súas memorias a falar daslembranzas na que interveñengalegos e Pu nset é catalán

HumanosO divulgador científico con-fesa adm]ración polo xeito noque Nolla obviaba ~(las proezasde la Historia)) dado que ~~so-lamente contaba lo que noshace humanos y, en cond]ciónde tales, poco importaba quehablásemos chino, inglés ogallego)).

RegresoNeses anos 60 que compartí-ron, Eduard Punset non podíaregresara España porque nonrematara a milicia universi-taria, polo que ~~Fernando erael único exiliado de verda@).~~No volvía a Galicia porque lahabía dejado definitivamenteatrás: podía esperar 100 o 200años a que le alcanzaran ensu desdén por lo material, ensu interés por la textura delchino, el gallego o el españoP.Os seus intereses eran ~~saberlo que les pasaba a los demáscuando nadie se preocupabapor esoes, ainda que ~~nuncale apateció que los demás seenteraran de lo que estabapasando por dentro)).

pero desencantado de P]ñeiro,polo que entendeu como falta decoherencia, sempre percibiu queactuaba en nome da amizade.

CHINI~S. **En Londres tiven a sor-te de aproveitar a riqueza relam-pante de estudos vespertinos detodo xénero., confesa FernandoNo[la, falante na altura de cincoidiomas. Como estaban subven-cionados, o tradutor estudou noruegués e hebreo moderno, aíndaque soamente afondou no coñece-mento do chinés. (~A vantaxe desalingua é que é chave que abre unmundo de enormes dimensiónsno espazo e no tempoG apunta.

Tras obter un título acredltatiyo, empezou estudos universita-rios un ano máis tarde. Pnido mellorar a pronuncia grazas .a unhaantena instalada no noso xardínde Londres que, ben orientada e acertas horas, nos pennkía escoí-tar chinés..

Contra o remate de ’Amada li-berdade’, Fernando Nolla relataa súa estadía en china nos anos80, onde se sorprenden de .atoparnunha nía de Cantón o único chi-nés escéptico en polídcm~ en todaa stía viaxe, malia que compriríaagardar algo diferente.

A aprendizaxe desa lingua .re-sulta indispensable para non que-dar limitado á información quedan ou prefiren dar os chinesesnoutras linguas~~. Como exemplodo carácter precavido dos orien-tais, pon que.ler a prensa chinesaé unha tarefa de dobre dificultade.porque, se .a prensa de calquera país s~ pode analizarse lendoentre lifias, no caso do chinés, adificultade polo menos duplícase,porque para ler entre liñas ha/quetor un cofiemento máis amplo demoitas cousas que están en chi-nés, e nun chinés mol diferenteao xomalísrico de hoxe,~.

Esa paixón por Oriente e polomisterio que rodea ás formas decultura dos países desa banda domundo, parecían latexar xa noFernando que era neno, ,,candoamencía no monte San Roque econtemplaba o pico da Ferreiracoma un Fui iya/Tla~~,