reintegracionismo
Post on 12-Jul-2015
200 Views
Preview:
TRANSCRIPT
1. INTRODUCCIÓN1.1. CONTEXTO HISTÓRICO DA LINGUA GALEGA1.2. DEFINICIÓN E APARICIÓN DO REINTEGRACIONISMO NO
CONTEXTO DA NOMATIVIZACIÓN
2. HISTORIA DO REINTEGRACIONISMO2.1. EVOLUCIÓN HISTÓRICA2.2. OS PROBLEMAS DE ACEPTACIÓN
3. O REINTEGRACIONISMO NA ACTUALIDADE3.1. A NORMATIVA DA CONCORDIA DO 20033.2. O PAPEL DA AGAL3.3. OUTRAS MOSTRAS DE REINTEGRACIONISMO3.4. OPINIÓNS DESTACADAS3.5. OPINIÓNS RECOLLIDAS
4. CONCLUSIÓNS
SEPARACIÓN DO S.XII
• GALEGO-PORTUGUÉS INCOMUNICACIÓN
DIVERXENCIAS LINGÜÍSTICAS
XV-XIX
• SÉCULOS ESCUROS ERRADICACIÓN DAS INSTITUCIÓNS
SOBREVIVE COMO LINGUA FALADA
DIALECTALIZACIÓN DA FALA
ASIMILACIÓN CO ESPAÑOL
Para o acto de traslado dos restos mortais de
Alonso de Acevedo y Zúñiga (terceiro conde
de Monterrei e fundador do colexio de xesuítas
de dito lugar) en 1572 fixéronse composicións:
“en lenguas
latina, griega, hebrea, española, italiana, galle
ga y portuguesa”
Carta do Marqués de Santillana (1455) a Don
Pedro de Portugal sobre os trovadores:
“todas sus obras componían en legua gallega o
portuguesa” e cita un “grand volúmen de
cantigas, serranas e deçires portugueses e
gallegos”
Sobre isto, no s.XVIII o Padre Sarmiento
reflicte a opinión da época:
“ Nada de esto podia ignorar el Marqués de
Santillana, como ni que el Rey D. Alonso y otros
muchos antes del Rey Dionisyo, habian
compuesto varias Poesías. Luego parece
verisimil que cuando habla de la lengua
Gallega, habla de ella como distinta ya de la que
se usaba en Portugal, como en Reyno distinto”
SÉCULO XIX• REXURDIMENTO
REIVINDICACIÓN DUNHA LINGUA PROPIA
INICIOS DO SÉCULO XX• 1906 – REAL ACADEMIA GALEGA• 1916 – IRMANDADES DA FALA• 1923 – SEMINARIO DE ESTUDOS GALEGOS
FRANQUISMO• RETROCESO• MUDANZAS LINGÜÍSTICAS MONOLINGÜÍSMO
BILINGÜÍSMO DIGLÓSICO
PROGRESIVA CASTELIZACIÓN
AUTOODIO
SEGUNDA METADE DO SÉCULO XX• 1950 – EDITORIAL GALAXIA
• 1965 – CÁTEDRA DE LINGUA E LITERATURA GALEGA
• 1971 – INSTITUTO DA LINGUA GALEGA
• 1981 – ESTATUTO DE AUTONOMÍA
• 1983 – LEI DE NORMALIZACIÓN LINGÜÍSTICA
ANOS 80 DO SÉCULO XX
• ESTRATEXIAS PRINCIPAIS
MOVEMENTO REINTEGRACIONISTA OU LUSO-BRASILEIRO
CORRENTE AUTONOMISTA OU ISOLACIONISTA
“O Galego-Português, na Galiza denominado Galego einternacionalmente conhecido como Português, é a línguaprópria de Galiza, Portugal e Brasil, sendo também línguaoficial em Angola, Moçambique, Cabo Verde, Guiné Bissau, SãoTomé e Príncipe, Timor Lorosae..., comunidade lingüísticainternacional conhecida como Lusofonia (também Galegofoniaou Galego-Lusofonia)”; AGAL
REINTEGRACIONISMO
DE MÁXIMOS
DE MÍNIMOS
MONTEAGUDO, H. e BOUZADA FERNÁNDEZ, X.M. (coords); O proceso de normalización
do idioma galego (1980-2000), vol.III. Elaboración e difusión da Lingua., Consello da Cultura
Galega, Santiago de Compostela 2002.
1980, Normas ortográficas do idioma galego• O carácter reintegrador vese vencido polo autonomista
1982, Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego• RAG e ILG• Decreto Filgueira
1983, Normas ortográficas e morfolóxicas do idioma galego• AGAL, constituida dende 1981• Normativas oficializadas como ameaza para a
superviviencia da lingua
JOÁM VICENTE VIQUEIRA
RICARDO CARVALHO CALERO
MANUEL RODRIGUES LAPA
ERNESTO GUERRA DA CAL
JENARO MARINHAS DEL VALLE
RICARDO FLORES
“Para adaptar a nossa literatura aos leitores portugueses temos que admitir
a sua ortografia, quer dizer, a hoje válida em Portugal, somente com
aquelas modificações (bem pequenas por certo!) que exigem as diferenças
da língua. Este caminho já foi seguido polos flamigantes na Bélgica, que houvérom de tomar a
ortografia holandesa, o que lhes aumentou de maneira considerável os leitores. Fagamo-lo, pois!”
(D‟um novo irmán. Duas ideais, A Nosa Terra, nº22, 20 de xuño de 1917)
“A ortografía que emprego n’os meus traballos admitina-respetando inmensamente ôs que non a
usan- pol-os seguintes motivos: a) é a antiga ortografía galega, b) somella moitísimo â portuguesa e
facilita pois o aumento de leitores, c) coincide co-as das outras linguas latinas, d) é etimológica, e)
foi defendida e empregada n‟as suas publicazóns por Antonio de la Iglesia no século XIX, f) pode ser
base para a reforma fonética galega, hoxe tan castelanizada”
(Verbes d‟un mestre. A nosa escola, A Nosa Terra, nº28-29, 20 de xuño de 1917)
“(…) Históricamente non habería outra ortografía que a inspirada no portugués. (…) Estamos se cadra no intre en que compre xa unha revisión da nosa normativa.”
Ortografía galega”, La Voz de Galicia, 27 de xullo de 1975
“O galego ou é galego-portugués ou é galego-castelán. Ou somos unha forma do sistema occidental ou somos unha forma do sistema central. Non hai outraalternativa. Un galego en oposición á vez ao portugués e ao castelán é imposíbel.”
Sobre a nosa lingua”, Grial, nº 64, 1979
“Umha concórdia ortográfica, quando menos, e umha inteligência na opçom das formas linguísticas que integrariam, sem prejuízo das peculiaridades do galego, o veículo geral de comunicaçom, serám indispensáveis. (…) voltaríamos a ser quemfomos: o romance mais ocidental, non esnaquiçado em dous anacos isolados, senomreintegrado numha unidade sistemática que nom exclui a autonomia normativa.”
Problemas da língua galega, Lisboa, Sá da Costa Editora, 1981, p. 20
“Non se pretende nem assumir o português como língua oficial da Galiza nemadoptar como galego de hoje o do século XIII. Singelamente, o reintegracionismosupom o razoável reingresso na comunidade lingüística à que realmente pertenceo galego, único jeito de evitar a sua absorçom polo hipânico central”
“A fortuna histórica do galego” en VV.AA.; 1985, p. 30
“O galego não precisa nem debe ser traduzido para português, porque ele
mesmo é português tanto como o português é galego. Se o idioma actual
apresenta certas desfigurações que o fazem divergir do português num ou
noutro ponto, essas alterações têm uma causa bem conhecida e deverão ser
corrigidas, já o estão sendo; mas de modo nenhum legitimam um critério de
diferenciação lingüística, como por vezes se apregoa, com manifesta
desonestidade mental.”
A recuperação literária do galego (1973)
“Dado que o galego não é mais do que uma forma arcaizante do
português, ou do galego-português, como quisermos.”; “Que o português dos
livros é, ou debe ser, a forma literárica do galego.”; “O português
literário, sem garantia de propriedade, é privilégio de três países:
Galiza, Portugal e Brasil, a que juntaram agora mais cinco nações africanas
emancipadas.”
Recopilado en ALONSO ESTRAVIZ; 1998, p. 10
“Felizmente para o reintegracionismo, a mocidade que vai reger um dia o
futuro da Galiza parece estar francamente do nosso lado”
Discurso pronunciado na Exposição do Livro Galego na Universidade de
Aveiro, 16 de xullo de 1982)
“(...) literatura portuguesa –que representaram para mim um assombrado encontro com o meu próprioespírito, uma inesperada descoberta da minhaverdadeira intimidade. Portugal era o desenvolvimentocultural, pleno, da minha Galiza natal. Era o que a Galiza deveriater sido se as vicissitudes e os caprichos da História não a tivessemtransviado do seu destino natural, deturpando a sua fisionomiaespiritual, quebrando a sua tradição, impondo-lhe formas de cultura alheias, estranhas ao seu carácter”
Nota Prévia en Lengua y Estilo de Eça de Queiroz, Acta Universitatis Conimbrigensis, Coimbra, 1954
“O verdadeiro meridiano espiritual galego passa por Lisboa e pelo Rio de Janeiro –e quanto antes reconheçamos esta verdade, antes se abrirão à nossa antiga voz recuperada as possibilidades de ecoarfora dos restritos confins comarcais nos quais nos estamos fechando, cegos às vastas perspectivas que temos diante dos olhos”
(Nota de autor en Lua de Alen Mar, ed. Galaxia, 1959)
É na súa etapa final onde mostra o seu compromiso co reintegracionismo
Unhas das personalidades máis activas da AGAL
Colabora dende 1985 con constantes publicacións na revista Agália
Trás a morte de Carvalho Calero, renunciou ó seu posto na RAG
“Por considerar que imprimíades à Corporaçom um rumo a mais de pouco académico disconforme com os interesses da cultura galega (…),nom respondo às vossas convocatórias mantendo umhadistáncia sem chegar à separaçom total mentres honrava a Instituiçom a figura excepcional de Ricardo Carvalho Calero. Quebrado agora, bem dolorosamente para mim, esse fio que à Academia me prendia, deixo vacante um sitial (…) Está certo que nom imos para a mesma romaria.(…)”.
Voz na diáspora, emigrado a Buenos Aires
Considerado un adiantado do
reintegracionismo ao igual que J. V. Viqueira
Na revista A Fouce escribiu todos os seus
artigos coa normativa reintegracionista
MANUEL MURGUÍA
EDUARDO PONDAL
VICENTE RISCO
ALFONSO D. RODRÍGUEZ CASTELAO
PAZ ANDRADE
ÁLVARO CUNQUEIRO
“(…) o nobre idioma que do outro lado dese río é lingua oficial que serve a máis de vintemillóns de homes e ten unha literatura representada polo nome glorioso de Camõese Vieira, de Garrett e de Herculano (...) Podemos dicir con verdade que nunca, nunca, nunca pagaremos aos nososirmáns de Portugal todo que fixeran do nosogalego un idioma oficial. Mais afortunado que o provenzal -encerrado na súa comarca propia- non morrerá”
Discurso dos Xogos Florais celebrados en Tui no 1881
A FALA , Queixumes dos pinos, 1890/1935
(…)
Serás épica tuba
e forte sen rival,
que chamarás aos fillos
que aló do Miño están,
os bos fillos do Luso,
apartados irmáns
de nós por un destino
envexoso e fatal.
Cos robustos acentos,
grandes, os chamarás,
¡verbo do gran Camões,
fala de Breogán!
“Poucos Galegos se teñen
decatado do que Portugal é para
nós. Portugal é a Galiza ceive e
criadora, que levou polo mundo
adiante a nosa fala e o nosso
espírito, e inzou de nomes
galegos o mapa do Mundo”
Revista Nós, nº 79, 1930, p.143
“(...) afortunadamente a nosa língoa está viva e frorece en Portugal, fálana e cultívana maisde sesenta millóns de seres que, hoxe por hoxe, aínda viven fora do imperialismo hespañol”
Sempre en Galiza, Galaxia, 2004 (1944), p.292
“Desexo, ademais, que o galego se acerque e confunda co portugués, de xeito que tivésemosasí dous idiomas extensos e útiles”
Carta a C. Sánchez Albornoz, Grial, nº47, 1975
“As palabras, como os paxaros, voan sobre as fronteiras políticas”
Da Fala e da Escrita, Galiza Editora, 1983, p. 79
“(...) dada La identidad estructural que conservan el portugués y el
gallego, recíprocamente inteligibles. Se trata de una lengua con la
cual pueden entenderse hoy millones y millones de personas, aunque
lo hablen con distinto acento o escriban de forma diferente cierto
número de vocablos. En el cómputo se comprenden las poblaciones
de Galicia, Portugal –con sus colonias-, y Brasil. El mapa del
idioma de Camões y Rosalía se extiende a cuatro continentes” (pp.
138-139).
“(…) no puede parecer razonable cualquier tendencia que reduzca
el problema a la rehabilitación literaria de una lengua retardada en
su forma escrita, haciendo caso omiso, o poco menos, de la
evolución que experimentó durante siglos de uso múltiple y
pleno, fuera del área de origen. Mucho más constructiva sería la
tendencia a la asimiliación de las voces necesarias, cuyo uso es
normal en la otra rama del mismo árbol lingüístico” (pp.145-146)
Galicia como tarea, Edicións
Galaxia, Buenos Aires, 1959.
Entrevistas xornalísticas
• “ Nosotros tenemos que ir, inevitablemente, con los portugueses y los
brasileños hacia una unificación ortográfica. Ellos poseen, ambos, una
misma ortografía, y nosotros arrastramos la invención de los precursores
del siglo XIX (…) lo hicieron empleando una ortografía híbrida, muy
influida por el castellano. Ten en cuenta que el año 2000 hablarán el
gallego-portugués-brasileño 200 millones de personas. Nosotros seremos
siempre un poco marginales en este concierto, pero sin duda podemos tener
en él una gran audiencia” (Destino, 8 de marzo de 1969, Barcelona).
• “Cuando logremos la unificación ortográfica del gallego con el
portugués, nuestro idioma podrá ser hablado por 200 millones de
personas” (El Mundo, 19 de xuño de 1969)
• “[o idioma da Galiza é] uno de los idiomas futuros, que será hablado en el
año 2000 por 200 millones de peronas, contando Portugal, Brasil y
Galicia, que hablan el mismo idioma con diferencias ortográficas
unificables” (La Gaceta del Norte, 31 de xaneiro de 1970)
DIFERENTES POSTURAS
AUTONOMISTA
OFICIALISTA
-------------------------------------
En Galicia, en galego
REINTEGRACIONISTA DE
MÍNIMOS
-------------------------------------
Na Galiza, en galego
REINTEGRACIONISMO DE MÁXIMOS
Na Galiza, em galego
LUSISTA
Na Galiza, em português
Proceso dende o 2001
Aprobada no 2003
Pretende:
“integrar as dúas solucións maioritarias para
a codificación escrita do galego, por unha
banda o oficialismo que ten a súa institución
de referencia no ILG, e o reintegracionismo de
mínimos representado na AS-PG”
- “A norma debe acoller un galego fiel a si mesmo e limpo de canto de alleo
innecesario hai incrustado na fala viva pola presión do castelán”
- “A lingua común debe ser o máis galega posible”
- “As escollas normativas deben ser harmónicas coas das outras linguas,
especialmente coas romances en xeral e coa portuguesa en particular,
evitando que o galego adopte solucións insolidarias e unilaterais naqueles
aspectos comúns a todas elas.”
- “Para o arrequecemento do léxico culto, (…), o portugués será
considerado recurso fundamental, sempre que esta adopción non for
contraria ás características estruturais do galego.”
- “Valorar a contribución do portugués peninsular e brasileiro, mais
excluír solucións que, aínda sendo apropiadas para esa lingua, sexan
contrarias á estrutura lingüística do galego”
OPINIÓNS
• Centro de Documentación Sociolingüística de Galicia
“a recente aprobación da chamada normativa de concordia axudará sendúbida a acadar o desexado consenso arredor da lingua, tanto no ámbito do ensino como na sociedade en xeral”
• Henrique Monteagudo, profesor e investigador do ILG
“non hai que esquecer que en materia de lingua os falantes son os soberanos: a Academia propón e o pobo dispón”
• Xosé Ramón Barreiro, presidente da RAG no 2003
“os cambios están avalados e son cuestións asumidas xa pola xente, de xeito que podemos dicir que estamos ante a mesma normativa”
• Nós-UP, formación política reintegracionista
“consagra a conversión do galego nun dialecto do español”
Dende 1981
“Conseguir umha substancial reintegraçom idiomática e cultural do galego, nomeadamente nas manifestaçonsescritas, na área lingüística e cultural que lhe é própria: a galego-luso-africano-brasileira”.
Comisións:• Sociolingüística
• Textos relixiosos
• Comunicación
• Lingüística Estudos e labor editorial
1985 – Agália
Impulsa a creación da Mesa pola Normalización Lingüística
ÁMBITO CULTURAL
• EDITORIAIS
• FUNDAÇOM ARTABRIA
• OUTRAS ASOCIACIÓNS CULTURAIS
ÁMBITO POLÍTICO
• Partidos políticos vistos dende a AGAL
EDITORIAIS
• ATRAVÉS, Editora Estaleiro, Abrente Editora, A Fenda
Editorial, Edições da Galiza ou Edizer Livros.
FUNDAÇOM ARTÁBRIA
• Associaçom Reintegracionista Artábria
nada en 1992 e reconvertida no 1998 na
Fundaçom Artábria
• Área de Ferrol
• Publicacións
destacadas :
OUTRAS ASOCIACIÓNS CULTURAIS
• Associaçom Cultural Maçarico (Vigo)
• Colectivo Cultural Buril (Burela)
En relación coa lingua:
• Mocidade pola Língua
• Fundaçom Meendinho
• Associação de Amizade Galiza-Portugal
PARTIDO POPULAR• Discriminación e represión do reintegracionismo
PARTIDO SOCIALISTA OBREIRO ESPAÑOL• Filiación co isolacionismo
ESQUERDA UNIDA• Uso da norma ILG-RAG• Opinións de Alonso Montero, destacado isolacionista
ANARQUISMO• Mellor acollemento do reintegracionismo, fora do
independentismo
BNG• “Reintegracionismo platónico”
Defende o galego como mesma lingua que o portugués
Práctica, maioritariamente autonomista
Parlamentarios europeos, como Camilo Nogueira Román, usan o portugués
CENTRO GALEGUISTA• José Posada, fundador da AGAL
• Converxencia XXI, “reintegracionismo utilitario”
INDEPENDENTISMO• Boa parte son reintegracionistas na teoría e na práctica
• NÓS-UP, Primeira Linha, Assembleia da MocidadeIndependentista, Briga
• Frente Popular Galega, isolacionista X. L. Mendez Ferrín, actual presidente da RAG
“(...) Algunhas voces, de
novo, propoñen un achegamento ó
portugués (algúns, unha asunción), sen
decatárense de cal vai se-la reacción da
nosa sociedade: unha reacción negativa
non exenta, nas súas manifestacións, de
acento galego. O portugués -ou ese
paraportugués-sería o mellor aliado do
monolingüismo castelán (...)”
O Galego e a Academia, La Voz de Galicia, 11
de Novembro de 1999, A Coruña, p. 18.
X. ALONSO
MONTERO, membro
da RAG dende 1993
Sobre o reintegracionismo:“A análise que fai a Academia é que iso é despersonalizar o idioma galego, colocarnoscomo sucursalistas do portugués; entón, realmente podemos dicir que reforzamos o galego introduzindonos no grande cosmos portugués, realmente salvamos o galego, ou engordamos o portugués? Ese é o tema.
En resposta á cuestión de dedicarlle o Día das Letras Galegas a Carvalho Calero: (...) Precisamente polo „tinglado‟ este da Lusofonia [em relación ao debate parlamentar sobre o Acordo em Lisboa] díxose:„Non é o momento‟, porque ia ser interpretado como que a Academia lles cede un espazo, así de claro chodigo”
Entrevista de Eduardo Maragoto, Novas de
Galiza, nº68, 115 de xullo-5 de agosto de 2008 p. 16-
17
X. R.
BARREIRO, president
e da RAG 2002-2009
“Por escribir 'allo' con 'lh' non podo ter menos dereitos que quen o fai con 'll'”
“As posibilidades de internet son espectaculares. (…) Non temos ningún tipo de barreira ou censura e avanzamos moito[en referencia á AGAL]”
P- Cal é o reto do reintegracionismo?R- Divulgar e chegar ao máximo número de persoas posíbeis. O obxectivo básico é que o cidadán medio galego saiba que grazasao galego accede ao mundo lusófono.
Entrevista de Isabel G. Couso, Vieiros, 2 de
maio de 2010
VALENTIM R.
FAGIM, presidente da
AGAL (2009-2012)
MM -Tu sempre foche reintegracionista nos gestos mas nos anos 80 acreditache
na prática “oficial”. Pensas que isso foi um erro?
MJQ - Continuo a ser defensora da incorporaçom da Galiza ao tronco
lingüístico comum. Os meus textos, como A Falácia do Galego
Português, provam o que digo. Mas nom me sentia com gosto discutindo com
amizades e enfrentando-me com gente mais afim que a que defendia o
espanhol, por exemplo. (...) já é umha limitaçom escrever em galego
para, ainda, escrever num galego nom oficial, com dificuldades de publicaçom e
leitura.(...) Para acometer esta empresa é necessário ter um ponto de vista
amplo e um conceito da Galiza de maior altura.
MM - A nossa língua é internacional; para a Lusofonia nós pouco
significamos, mas achas que a Lusofonia é um espaço para os nossos interesses
culturais e de todo o tipo?
MJQ -Antes de pedir aos demais para nos reconhecerem é preciso
reconhecermo-nos e valorar-nos bem. A Galiza, a mãe do idioma, deve reclamar
um posto de relevância na comunidade internacional da sua língua. A
globalizaçom e a consciência democrática facilitam-no. Pessoas preocupadas
por este país, polo seu progresso (as autoridades em primeiro lugar), polo seu
bem-estar, devem compreender que só integrando-nos na comunidade
lingüística internacional conseguiremos segurança, auto-estima e a altura
cultural e económica que tanto precisamos. Falar da morte do galego, desta
perspectiva, é umha insensatez.
Entrevista de Margarida Martins, Portal Galego
da Língua, 4 de xullo de 2009
M. X.
QUEIZÁN, escritora e
catedrática de Lingua e
Literatura galega
“ Síntome orgulhosa de pertencer ao
movimento reintegracionista desde o vigor
da adolescência até os dias de hoje, pois foi
e é um enorme caleidoscópio e um potente
telescópio.”
“O reintegracionismo é um tema básico de
cultura geral e tem a batalha linguística
ganhada. Creio que nom tenhem que
caminhar à par ideias sociais avançadas
com visons retrógradas das artes.”UGIA PEDREIRA,
cantante
TN: As maiores reticencias cara a Ferrín veñen dos que
defenden un acordo ortográfico co portugués. Vostede
expresa acotío que sería un forzamento da realidade e que a
nosa querenza non é recíproca. Que facemos co tema?
Actuar coma se non existise? Pedirlles que se disolvan?
MF: O mesmo que con Galicia Bilingüe. É xente que está en
contra do idioma. Que fagan o que queiran. Teñen a rúa, os
foros sociais, os medios de comunicación, os sindicatos. Que
vaian predicar á porta de Citroën.
TN: Parte dos sectores soberanistas optan por esa vía. Se
Ferrín tivese 20 anos, probabelmente seriía reintegracionista.
MF: Se son soberanistas, é curioso. Queren a soberanía de
Galicia, pero non a do idioma galego.
Entrevista en Tempos Novos, recollida polo
Portal Galego da Língua o 21 de abril de 2010
X.L. MÉNDEZ
FERRÍN, escritor e
presidente da RAG
dende 2010
“Para min o reintegracionismo é un dos motores que ten este país para
cambiar a situación da lingua. O que non se pode facer é censuralo ou
descriminalo e penso que esa poisición debería mudar sobre todo neses
ámbitos que se consideran galeguistas. Non é de recibo botar pedras
diante do camiño dos teus propios compañeiros de viaxe.”
“Eu penso que hai moito tabú e, en certa medida, medo. Mais, coa
situación actual da lingua, é unha mágoa que non se explore a vía
reintegracionista coma un camiño para cambiar a situación da lingua.”
“que haxa uns comportamentos democráticos arredor do que é a opción
ortográfica, que as editorias arrisquen máis, que non dependan tanto das
subvencións, que os concursos literarios acepten a norma galego-
portuguesa.”
“o reitegracionismo é un movemento creativo e transformador que está
aportando moita vitalidade, que ten diferentes discursos e que é preciso
non invisibilizalo, non discriminalo e non estigmatizalo”
“establecer unha relación entre iguais entre a xente da órbita
galeguista, que non haxa ningún tipo de discriminación porque, sabendo
que oficialmente o Goberno actual é anti-galego é inútil pedirlle
xenerosidade.”
Entrevista de Olalla Tuñas, Galiciaé, 12 de
agosto de 2010
SÉCHU
SENDE, profesor e
escritor
“Creo que o galego é unha lingua independente que ten a súa propia
norma. Podemos utilizar ás veces vocabulario portugués em vez
dunha palabra castelán (...) pero o que non podemos é mudar o que é
noso para poñer unha cousa distinta”
“(...) establecer unha norma achegada ao portugués. Iso sería
terrorífico, pois a xente estaría máis en contra. Xa agora o está do
propio galego, máis en contra do portugués”
“ Para ter unha lingua de máis habitantes temos o castelán
que, ademais sabemos falalo mellor”.
“Evidentemente eu estou en contra de que se lle dea o Día das Letras
Galegas [a Carvalho Calero] porque hai que ver o mal que lle fixo
este home á lingua. É que iso non se quere ver. Este home, era o
catedrático de galego e que podía facer um labor extraordinario a
favor do galego, que fixo a primeira normativa da
Academia, despois, de repente, inventa unha segunda normativa dos
mínimos e logo declara que hai que escribir o portugués e elimina a
dos mínimos. (...) É o culpable deste tremendo problema que tivemos
co galego”.
Entrevista de José Gómez en Nordesía, Diario de
Ferrol, 22 de maio de 2011, p. 3
RAMÓN
LORENZO, cofundado
r do ILG
“No caso do reintegracionismo há um custo material
suplementar para editar, contra o lucro, o prémio ou o
subsídio, há trabalho e empenhamento, e os livros dos
reintegracionistas são motivo de orgulho por manter viva uma
orientação, uma causa e uma identidade”
“O reintegracionismo é hoje mais visível, mais respeitado e mais
vigoroso nas camadas jovens da sociedade galega do que há uns
anos. O mau é que essa sociedade em geral perde a sua
galeguidade com uma velocidade mais vertiginosa.”
“O âmbito da literatura escrita ocupa uma super-estrutura
conectada aos poderes e interesses dominados pelo
isolacionismo e espanholismo (...) desse âmbito continua a
trabalhar uma censura indireta causada por mercado, prémios e
reconhecimento social (os prémios continuam exigindo quase na
totalidade a norma espanhola, as escolas continuam aplicando e
exigindo a normativa isolacionista, os meios toleram e falam
quase só dessa literatura domesticada)”
Entrevista no Diário Liberdade, 13 de xullo
de 2011
CARLOS
QUIROGA, escritor e
lingüísta
A ENQUISA
OS RESULTADOS
GALEGOFALANTES
CASTELAN FALANTES
top related