SEVERO OCHOA

Quen é Severo Ochoa?Severo Ochoa de Albornoz. (Luarca, Asturias, 24 de septembro do 1905 - Madrid, 1 de novembro de 1993). Bioquímico e biólogo molecular español. Obtuvo a súa licenciatura de grado en 1921. O seu interés pola bioloxía foi estimulado nunha gran medida polas publicacións do gran neurólogo español , Ramón y Cajal, e foi a escola de Medicina da Universidade de Madrid, onde obtuvo o seu título de médico en 1929 .

Un pouco máis da súa vida...

En 1931 , Ochoa foi nomeado conferenciante de fisioloxía na Universidade de Madrid, cargo que desempeñou ata 1935. Severo Ochoa marchou exiliado en 1936 comenzou a súa

andadura americana cun cargo no Departamento de Farmacoloxía da Escola de Medicina da Universidade de

Washington, en San Louis, alí realizou interesantes estudos enzimolóxicos cos investigadores Carl Cori e Gerty Cori.

Posteriormente, en 1942, pasou a traballar na Universidade de Nova York, onde permaneceu gran parte da súa vida; alí, é

estimulado pola súa esposa, emprendeu unha carreira de investigacións independentes que máis tarde daría os seus

froitos, mentres realizaba a súa labor como investigador asociado na Facultade de Medicina.

Traballou na función biolóxica da vitamina B1 co profesor Peters da Universidade de Oxford, onde foi nomeado Demostrador. Os seus experimentos realizados nesta época sobre farmacoloxía e bioquímica, especialmente no campo das enzimas, valeronlle a

Medalla Bewberg en 1951. Investigou o metabolismo dos hidratos de carbono e dos ácidos grasos, e descubriu unha nova

enzima que aclaraba o mecanismo de oxidación do ácido pirúvico (ciclo de Krebs); tamén estudou o papel do complexo

vitaminico nestos ciclos e o proceso de fixación do CO2 por parte das prantas. Pero as súas principais investigacións centráronse

nos fosfatos de alta enerxía que participaban nas reaccións bioquímicas.

A investigación de Ochoa:A súa investigación foi polifacética, fixo numerosas e importantes contribucións en distintos campos da Bioquímica e da Bioloxía Molecular.A aportación científica de Severo Ochoa realizouse esencialmente a tres niveis.

En primeiro lugar :Mediante traballos de enzimoloxía metabólica co descubrimiento de duas enzimas, o citrato-sintetasa e o piruvato-deshidrogenasa, permitiron concluir o coñecemento efectivo do ciclo de Krebs, e que representa un proceso biolóxico fundamental no metabolismo dos seres vivos.* Ciclo de Krebs: Unha sucesión de reaccións químicas, que forma parte da respiración celular en todas as células aeróbicas. En células eucariotas realizase na mitocondria. E nas procariotas, o ciclo de Krebs realizase no citoplasma.

En segundo lugar:

Severo Ochoa realiza unha serie de traballos que conducen finalmente a síntese do ácido ribonucleico, ARN, tras o descubrimento da enzima polinucleótido-fosforilasa. Este descubrimento valeulle, xunto o seu discípulo Arthur Kornberg, o premio Nobel de Medicina en 1959. Durante a década de 1970 o seu laboratorio contribuiu a identificar as correspondencias entre os nucleótidos e os aminoácidos das proteínas, a clave da xenética.

En terceiro lugar:A aportación científica de Severo Ochoa materializase nunha serie de traballos nos que se desarrollan as ideas e os descubrimentos anteriores e relacionanse co desciframento do código xenético, a biosíntesis intracelular das proteínas e dos aspectos fundamentais da bioloxía dos virus.Ochoa dixo unha frase: «O amor é a fundición de física e química».

En 1971 foi nomeado Director do Laboratorio de Bioloxía Molecular da Universidade Autónoma de Madrid. Deixou a Universidade de Nova York en 1975, regresou o seu país de

orixe e na década de 1980 dirixiu dous grupos de investigación na biosíntesis de proteínas simultáneamente, un

no Instituto de Bioloxía Molecular de Madrid e outro no Roche Institute of Molecular Biology de Nueva Jersey, en Estados Unidos, ata que en 1985 fixou a súa residencia definitivamente en España. Ainda que Severo jubilouse

oficialmente en 1975, nunca abandonou a investigación.

Finalmente…En maio de 1986 finou a súa muller isto supusolle a Severo un golpe moi duro que sumergeu nunha especie de profunda depresión. Ochoa decidiu non volver a publicar ningun traballo científico máis, co que puso fin a súa brillante carreira. Severo dedicouse principalmente a dar conferencias, a atender os medios de comunicación e a tratar cos estudantes do Centro de Bioloxía Molecular de Madrid. En xuño de 1993, Severo Ochoa presentou en Madrid a súa biografía titulada La emoción de descubrir, escrita polo xornalista Mariano Gómez-Santos, en novembro dese mesmo ano finou en Madrid, a idade dos 88 anos, a consecuencia dunha neumonía.

Outros premios que recibiu Ochoa:Títulos honoríficos das universidades de Glasgow, Oxford, Salamanca, Brasil e Oviedo.Doctor Honoris Causa da Universidade Iberoamericana da República Dominicana en 1987.Premio Nobel de Fisioloxía ou Medicina en 1959.Medalla da Universidade de Nueva York no ano 1959.Presidente da Unión Internacional de Bioquímica.

ENLACE:http://www.rtve.es/alacarta/videos/informe-semanal/fue-informe-severo-ochoa-amor-ciencia-1993/2116208/