programa - sinfonicadegalicia.com · 2 temporada 2013-14 con el patrocinio de palacio de la Ópera...

36
1 PROGRAMA 15 7 / 8 marzo 2014 ABONO VIERNES SáBADO Programa Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 1 03/03/14 12:31

Upload: lebao

Post on 08-Oct-2018

212 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

1

PROGRAMA 15

7 / 8 marzo 2014

AbOnO viernes sábado

Programa

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 1 03/03/14 12:31

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 2 03/03/14 12:31

Temporada 2013-14

Dima SlobodenioukDirector titular

AbOnO viernes sábado

Programa

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 1 03/03/14 12:31

2

Temporada 2013-14

Con el patrocinio de

PalaCio de la ÓPera de a Coruña

Viernes, 7 de marzo de 2014 – 20.30h.Sábado, 8 de marzo de 2014 – 20h.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 2 03/03/14 12:31

3

PROGRAMA 15

orquesta sinfónica de Galicia

Coro de la osG (Joan Company, dir.)

Coro de la Generalitat valenciana (Francesc Perales, dir. )

María espada soprano

Günter Haumer barítono

Jesús lópez Cobos director

JoHannes braHMs (1833-1897))Ein deutsches Requiem, op. 45

i Coro: «selig sind, die da leid tragen»ii Coro: «denn alles Fleisch es ist wie Gras»iii barítono solo y Coro: «Herr lehre doch mich, daß ein ende mit mir haben muß»iv Coro: «Wie lieblich sind deine Wohnungen, Herr Zebaoth»v soprano solo: «ihr habt nun Traurigkeit» Coro: «ich will euch trösten»vi Coro: «denn wir haben hie keine bleibende statt» barítono solo: «siehe, ich sage euch ein Geheimnis»vii Coro: «selig sin die Toten, die in dem Herren sterben»

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 3 03/03/14 12:31

4

Temporada 2013-14

Todo artista nun momento da súa vida ha de situarse perante a morte e terá de tratar na súa arte a transcendencia. inspiración relixiosa ou motivación filosófica. Pregaria ou reflexión. Fe ou racionalidade. elexía. a música occidental pode dicirse que nace en brazos da piedade e da dor pola morte de Cristo, a través da liturxia e o inefable canto gregoriano.

Johannes brahms tiña 33 anos cando se viu na tesitura de homenaxear a dúas persoas que significaron para el respecti-vamente tenrura e maxisterio, e amizade: a morte da nai e a do seu adorado robert schumann.

A nAi

Johanna Henrika Christiane nissen (1789-1865), tiña corenta e catro anos cando deu a luz ao segundo dos seus fillos, Johannes. Casara co músico de orquestra pequena Johan Jacob, dezasete anos máis novo ca ela. era costureira, cuali-ficada segundo contan as crónicas, e muller bastante culta. Hai un retrato que nola presenta de medio corpo en escorzo cara á esquerda mirando cara ao obser-vador, as mans sobre o regazo, a dereita colocada enriba. a súa cabeza, co pelo recollido e adornado na parte posterior, amosa un leve sorriso na cara delgada e o nariz alongado por enriba dunha boca

desdentada, e beizos retraídos que seme-llan querer unirse ao amplo queixo; as meixelas descenden empuxadas polas pronunciadas olleiras. os ollos, vivos, miran con tristeza e tenrura. Padecía unha sensible coxeira.

Moi cedo o pequeno Hannes converteuse no seu favorito entre elisabette e Friedrich e dedicoulle a el, fráxil e sensible, os máis tenros coidados materiais, na medida en que a familia podía, e espirituais. brahms lembrábaa cantando sempre e cando xa podía entender líalle a biblia e poesía.

nado nos barrios baixos de Hamburgo, a infancia deste prodixioso talento foi dura. amosou enseguida a súa inclinación á música. o pai captouno axiña e condu-ciuno polo mesmo camiño que o seu, como un xeito de gañar a vida. iso en prexuízo dos outros estudos. o aproveitamento do mozo era formidable e decontado puido achegar algúns cartos á casa. algo máis pretendía o proxenitor, que o quixo levar de xira como un pequeno Mozart. opúxose de xeito enérxico e sabio o seu profesor de música. isto supuxo que o debut se realizase tocando en tabernas do porto hamburgués. as meretrices adorábano. e el a elas.

Xa adolescente coñeceu o violinista húngaro remenyi, especialista en música cíngara, co

DOUS AMORESAmante platónico da claridade de Clara… fuches redimido / pola maxia de veludo / de violas e violonchelos / polo luído enfeitizo de catro sinfo-nías / unha catarse de «lieder» / e un réquiem no que sublimar o desvarío mortal de Schumann / e a tenrura enloitada polo pasamento da nai.

A. de S.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 4 03/03/14 12:31

5

PROGRAMA 15

Todo artista en un momento de su vida se sitúa ante la muerte y ha de abordar en su arte la trascendencia. inspiración religiosa o motivación filosófica. Plegaria o reflexión. Fe o racionalidad. elegía. la música occi-dental puede decirse que nace en brazos de la piedad y el dolor por la muerte de Cristo, a través de la liturgia y el inefable canto gregoriano.

Johannes brahms tenía 33 años cuando se vio en la tesitura de homenajear a dos personas que significaron para él respec-tivamente ternura y magisterio y amistad: la muerte de la madre y la de su adorado robert schumann.

LA mAdre

Johanna Henrika Christiane nissen (1789-1865), tenía cuarenta y cuatro años cuando dio a luz al segundo de sus hijos, Johannes. se había casado con el músico de orques-tinas Johan Jacob, diecisiete años más joven que ella. era costurera, cualificada según cuentan las crónicas, y mujer bastante culta. Hay un retrato que nos la presenta de medio cuerpo en escorzo hacia la izquierda mirando al observador, las manos sobre el regazo, la derecha colocada encima. su cabeza, con el pelo recogido y adornado en la parte posterior, muestra una leve sonrisa en cara delgada y nariz alargada por encima de una boca

desdentada y labios retraídos que parece querer unirse al amplio mentón; las mejillas descienden empujadas por las pronun-ciadas ojeras. los ojos, vivos, miran con tristeza y ternura. Padecía una sensible cojera.

Muy pronto el pequeño Hannes se convirtió en su favorito entre elisabette y Friedrich y volcó en él, frágil y sensible, los más tiernos cuidados materiales, en la medida en que la familia podía, y espirituales. brahms la recordaba cantando siempre y cuando ya podía entender le leía la biblia y poesía.

nacido en los barrios bajos de Hamburgo, la infancia de este prodigioso talento fue dura. Mostró enseguida su inclinación a la música. el padre lo captó pronto y le condujo por el mismo camino que el suyo, como un modo de ganarse la vida. ello en perjuicio de los otros estudios. el aprove-chamiento del muchacho era formidable y enseguida pudo aportar algún dinero a la casa. algo más pretendía el progenitor, que quiso llevarlo de gira como un pequeño Mozart. se opuso enérgica y sabiamente su profesor de música. esto supuso que el debut se realizase tocando en tabernas del puerto hamburgués. las meretrices le adoraban. Y él a ellas.

Ya adolescente conoció al violinista húngaro remenyi, especialista en música zíngara,

DOS AMORES

anTÓn de sanTiaGo

Amante platónico da claridade de Clara… fuches redimido / pola maxia de veludo / de violas e

violonchelos / polo luído enfeitizo de catro sinfo-nías / unha catarse de «lieder» / e un réquiem no

que sublimar o desvarío mortal de Schumann / e a tenrura enloitada polo pasamento da nai.

A. de S.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 5 03/03/14 12:31

6

Temporada 2013-14

que formou dúo. este presentoulle o gran violinista Joseph Joachim, un auténtico virtuoso, dous anos máis vello ca el, co que estableceu unha longa e frutífera amizade. estes presentáronlle a liszt, que apreciou o talento de brahms, pero a este non lle gustou a ostentación daqueles salóns. ambos os dous xenios haberían de seguir no estético camiños diversos: o da «música do porvir», liszt, e o das regras clásicas, brahms, auspi-ciado por un novo amigo, o influínte crítico eduard Hanslick, martelo de «herexías» musicais como as do bo de bruckner.

SchumAnn, meStre e Amigo

e chegou a verdadeira e fonda amizade, ao mesmo tempo que a admiración por un auténtico mestre. aos vinte anos emprendeu desde a cidade de Göttingen unha viaxe case iniciática, unha singular peregrinación. Finaliza agosto de 1853 e vai camiñando seguindo a ruta do rin, río mítico onde os haxa, cara á casa onde robert e Clara schumann habitaban cos seus seis fillos en düsseldorf, á que se trasladaran ese mesmo ano. o autor de Dichterliebe tiña corenta e tres anos e a súa dona, trinta e catro.

a chegada do mozo hamburgués causa impacto na parella. robert e Johannes senten empatía de inmediato. o nexo obviamente foi a música. brahms inter-pretou a súa Sonata nº 1 en dó maior, op. 1 e schumann ao anotar no diario a visita de brahms apostilou: «un xenio!». Clara: «riqueza de imaxinación e pensamento». schuman escribiu axiña un artigo na súa prestixiosa revista Neue Musikalische Zeits-chrisft citándoo como o seu sucesor.

schumann manifestara ao longo da súa vida proxeccións de índole psicolóxica que hoxe

se diagnosticarían como «bipolaridade» e tiña un intelixente apercibimento da anomalía, de aí eses dous inefables personaxes euse-bius, o do pensamento, e Florestán, o da paixón, con cuxos nomes alternaba a sina-tura dalgúns dos seus artigos. e con outros formaba a «liga de david».

a apriorística admiración que brahms sentía por schumann acrecentouse ao coñecelo ata niveis de reverencia e sincera amizade. Pola súa banda, Clara suscitou nel unha impactante fascinación que aumentaba canto máis a coñecía: beleza, sensibilidade, talento, abnegación.

ante estas dúas criaturas estaba rendido o «tenro e idealista» brahms, en definición de Joachim, o «auténtico irmán máis vello de schumann», en palabras de Hanslick. Pero quizais chega un pouco tarde a unir a súa soidade a esta familia. a loucura devora de modo paulatino a schumann e pouco máis de un ano despois tírase ao rin. salvado milagrosamente, viviría inmerso no seu delirio, finalmente recluído. brahms correu ao carón de ambos os dous, amosándo-lles apoio e amizade. schumann morreu en 1865 e o apego cara a Clara permaneceu en brahms inalcanzable ao desalento.

Que clase de amor? o serio e taciturno brahms, acomplexado polas súas orixes, tímido, en maio de 1856, schumann xa internado, atrévese a escribir:

desexaría poder escribirche tan tenramente como te amo e dicirche todas as cousas boas que che desexo. es tan infinitamente querida por min… se as cousas puidesen ir máis lonxe de como están neste momento… se só puidese vivir na mesma cidade contigo e cos meus pais… escríbeme unha fermosa carta axiña. as túas cartas son coma bicos.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 6 03/03/14 12:31

7

PROGRAMA 15

con el que formó dúo. este le presentó al gran violinista Joseph Joachim, un auténtico virtuoso, dos años mayor que él, con el que estableció una larga y fructífera amistad. estos le presentaron a liszt, que apreció el talento de brahms, pero a éste no le gustó la ostentación de aquellos salones. ambos genios seguirían en lo estético caminos diversos: el de la «música del porvenir», liszt, y el de las reglas clásicas, brahms, auspiciado por un nuevo amigo, el influyente crítico eduard Hanslick, martillo de «herejías» musicales como las del bueno de bruckner.

SchumAnn, mAeStro y Amigo

Y llegó la verdadera y profunda amistad, a la par que admiración por un auténtico maestro. a los veinte años emprendió desde la ciudad de Göttingen un viaje casi iniciático, una singular peregrinación. Finaliza agosto de 1853 y va caminando siguiendo la ruta del rin, río mítico donde los haya, hacia la casa donde robert y Clara schumann habitaban con sus seis hijos en düsseldorf, a la que se habían tras-ladado ese mismo año. el autor de Dichter-liebe tenía cuarenta y tres años y su esposa treinta y cuatro.

la llegada del joven hamburgués causa impacto en la pareja. robert y Johannes empatizan inmediatamente. el nexo obviamente fue la música. brahms inter-pretó su Sonata nº 1 en do mayor, op. 1 y schumann al anotar en el diario la visita de brahms apostilló: «¡un genio!». Clara: «riqueza de imaginación y pensamiento». schuman escribió pronto un artículo en su prestigiosa revista Neue Musikalische Zeits-chrisft citándolo como su sucesor.

schumann había manifestado a lo largo de su vida proyecciones de índole psicológica

que hoy se diagnosticarían como «bipola-ridad» y tenía un inteligente apercibimiento de la anomalía, de ahí esos dos inefables personajes eusebius, el del pensamiento, y Florestán, el de la pasión, con cuyos nombres alternaba la firma de algunos de sus artículos. Y con otros formaba la «liga de david».

la apriorística admiración que brahms sentía por schumann se acrecentó al cono-cerlo hasta niveles de reverencia y sincera amistad. Por su parte, Clara suscitó en él una impactante fascinación que aumen-taba cuanto más la conocía: belleza, sensi-bilidad, talento, abnegación.

ante estas dos criaturas estaba rendido el «tierno e idealista» brahms, en definición de Joachim, el «auténtico hermano mayor de schumann», en palabras de Hanslick. Pero quizá llega un poco tarde a unir su soledad a esta familia. la locura devora paulatina-mente a schumann y poco más de un año después se arroja al rin. salvado milagrosa-mente, viviría inmerso en su delirio, finalmente recluido. brahms corrió al lado de ambos, mostrándoles apoyo y amistad. schumann murió en 1865 y el apego hacia Clara perma-neció en brahms inasequible al desaliento.

¿Qué clase de amor? el serio y taciturno brahms, acomplejado por sus orígenes, tímido, en mayo de 1856, schumann ya internado, se atreve a escribir:

desearía poder escribirte tan tiernamente como te amo y decirte todas las cosas buenas que te deseo. eres tan infinitamente querida por mí… si las cosas pudieran ir más lejos de cómo están en este momento… si solo pudiera vivir en la misma ciudad contigo y mis padres… escríbeme una bella carta pronto. Tus cartas son como besos.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 7 03/03/14 12:31

8

Temporada 2013-14

en 1865 morreu a nai. o vínculo con aquela muller que o mimou e cultivou era inextin-guible. Tal feito lutuoso deixábao desolado, estado de ánimo que impulsou a culmina-ción do Réquiem, iniciado pouco despois da morte de robert e na súa memoria.

ein deutScheS réquiem

o Réquiem de brahms acadou xustamente entre os melómanos tal grao de acepta-ción e coñecemento que semella ocioso repetir que non se trata dun réquiem «ao uso», baseado na liturxia católica co texto da misa de defuntos. brahms, aínda que se declarase agnóstico, trae causa no musical-relixioso da elevada espirituali-dade de J.s. bach, precedida polo lute-ranismo e a doutrina que recolle a biblia auspiciada polo gran reformista do Xvi Martiño lutero.

o seu coñecemento da biblia a través das temperás lecturas da nai, levan a brahms a seleccionar el mesmo textos das sagradas escrituras, do antigo ou do novo testamento. o nome «réquiem» procede da liturxia de defuntos, pero afástase do tremendismo que esta reflicte para buscar nos textos bíblicos palabras de redención e consolo. e «guioniza» tales fragmentos en virtude da filosofía e da mensaxe humanís-tica da obra, tan manifesto que o director da catedral de bremen, propoñía chamarlle Un Réquiem humano (lembremos que cando llo comunicou a Clara, brahms, dubidaba se titulalo deutsches Réquiem eine Art ou Unha especie de Réquiem alemán). non utilizou en cada movemento un texto único dunha única procedencia, senón que os distribuíu segundo aquela idea.

a obra naceu estruturada en seis números dos cales, o primeiro, o segundo, o cuarto

e o sexto estaban asignados ao gran coro e os números tres e quinto a barítono e coro, parte solista que interpretou na estrea de bremen de 1868 o gran barítono Julius stockhausen, outro dos grandes amigos de brahms.

a idea consoladora está xa no comezo da obra con ese texto inequívoco de Mateu: Selig sind, die da Leid tragen [Benaven-turados os que padecen, pois eles serán consolados], cunha segunda idea: os que sementan con bágoas, recollerán alegría. O segundo movemento, Den alles Fleisch, es ist wie Gras, compara a carne coa herba seca e, con san Pedro, pide sede pacientes e esperade a vinda do Señor.

o terceiro número, Herr, lehre doch mich, presenta o home dirixíndose ao señor e pedíndolle que lle revele o seu destino, ao que se debe. e, humilde, engade: a miña vida ante ti non é nada, como a de todos os homes que acumulan riquezas sen saber a quen lle aproveitarán. o coro, a humanidade, repite as oracións.

volve o coro a ser protagonista do número catro, Wie lieblich sind deine Wohnungen, do salmo 83, canto de loanza: Que doces son as túas moradas, a miña alma suspira por elas; benaventurados os que as habitan e te gaban para sempre.

Como xa queda dito, a idea de compoñer este réquiem presentóuselle a brahms á morte de schumann, pero o pulo final veu co pasamento da súa nai. Mais nesta primeira versión antes descrita, faltaba a manifestación expresa desa parte da dedicatoria. e, aconsellado, o creador incluíu como número v, Ihr habt nun Trau-rigkeit [Agora estades aflixidos…], para

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 8 03/03/14 12:31

9

PROGRAMA 15

en 1865 murió la madre. el vínculo con aquella mujer que lo mimó y cultivó era inex-tinguible. Tal hecho luctuoso lo dejaba deso-lado, estado de ánimo que impulsó la culmi-nación del Réquiem, iniciado poco después de la muerte de robert y en su memoria.

ein deutScheS réquiem

el Réquiem de brahms ha alcanzado justa-mente entre los melómanos tal grado de aceptación y conocimiento que parece ocioso repetir que no se trata de un réquiem «al uso», basado en la liturgia católica con el texto de la misa de difuntos. brahms, aunque se declarase agnóstico, trae causa en lo musical-religioso de la elevada espi-ritualidad de J.s. bach, precedida por el luteranismo y la doctrina que recoge la biblia auspiciada por el gran reformista del Xvi Martín lutero.

su conocimiento de la biblia a través de las tempranas lecturas de la madre, llevan a brahms a seleccionar él mismo textos de las sagradas escrituras, del antiguo o del nuevo testamento. el nombre «réquiem» procede de la liturgia de difuntos, pero se aleja del tremendismo que ésta refleja para buscar en los textos bíblicos palabras de redención y consuelo. Y «guioniza» tales fragmentos en virtud de la filosofía y el mensaje humanístico de la obra, tan manifiesto que el director de la catedral de bremen, proponía llamarle Un Réquiem humano (recordemos que cuando se lo participó a Clara, brahms, dudaba si titularlo Deutsches Réquiem eine Art o Una especie de Réquiem alemán). no utilizó en cada movimiento un texto único de una única procedencia, sino que los distribuyó según aquella idea.

la obra nació estructurada en seis números de los cuales, el primero, el segundo, el

cuarto y el sexto estaban asignados al gran coro y los número tres y quinto a barí-tono y coro, parte solista que interpretó en el estreno de bremen de 1868 el gran barítono Julius stockhausen, otro de los grandes amigos de brahms.

la idea consoladora está ya en el comienzo de la obra con ese texto inequívoco de Mateo: selig sind, die da Leid tragen [Bien-aventurados los que padecen, pues ellos serán consolados], con una segunda idea: los que siembran con lágrimas, recogerán alegría. El segundo movimiento, Den alles Fleisch, es ist wie Gras, compara la carne con la hierba seca y, con san Pedro, pide sed pacientes y esperad la venida del Señor.

el tercer número, Herr, lehre doch mich, presenta al hombre dirigiéndose al señor y pidiéndole que le revele su destino, al que se debe. Y, humilde, añade: mi vida ante ti no es nada, como la de todos los hombres que acumulan riquezas sin saber a quién aprovecharán. el coro, la humanidad, repite las oraciones.

vuelve el coro a protagonizar el número cuatro, Wie lieblich sind deine Wohnungen, del salmo 83, canto de alabanza: Qué dulces son tus moradas, mi alma suspira por ellas; bienaventurados los que las habitan y te alaban para siempre.

Como ya queda dicho, la idea de componer este réquiem se le presentó a brahms a la muerte de schumann, pero el impulso final vino con el fallecimiento de su madre. Mas en esta primera versión antes descrita, faltaba la manifestación expresa de esa parte de la dedicatoria. Y, aconsejado, el creador incluyó como número v, Ihr habt nun Traurigkeit [Ahora

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 9 03/03/14 12:31

10

Temporada 2013-14

soprano e coro, outra promesa de conso-lación, que esta vez vén da nai a través de isaías: Heivos consolar como unha nai consola o seu fillo. Canto de extraor-dinaria inspiración e fondo sentimento. a versión completa executouse en 1869.

no movemento sexto, barítono e coro, manifestan Den wir haben keine bleibende Statt: Non temos na terra unha morada permanente e buscamos o porvir. e fala da resurrección: Morte, onde está a túa espiña?; infernos, onde a vosa vitoria?

Finalmente, o coro entoa Selig sind die Toten: Benaventurados os mortos que morren no Señor. a indicación de tempo, Feierlich ou Solemne, conduce a bíblica promesa, repetindo este primeiro texto do Apocalipse durante os últimos sesenta e catro compases, cara a un final sereno en pianísimo, e singularmente a palabra selig, isto é benaventurados, marcado pola arpa en arpexos ascendentes. unha obra que ía abrir o camiño cara a outros réquiems consoladores como o paradigmático de Gabriel Faurè, que habería de nacer vinte anos máis tarde.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 10 03/03/14 12:31

11

PROGRAMA 15

estais afligidos…], para soprano y coro, otra promesa de consolación, que esta vez viene de la madre a través de isaías: Os consolaré como una madre consuela a su hijo. Canto de extraordinaria inspiración y hondo sentimiento. la versión completa se ejecutó en 1869.

en el movimiento sexto, barítono y coro, manifiestan Den wir haben keine bleibende Statt: No tenemos en la tierra una morada permanente y buscamos el porvenir. Y habla de la resurrección: Muerte, ¿dónde está tu espina?; infiernos, ¿dónde vuestra victoria?

Finalmente, el coro entona Selig sind die Toten: Bienaventurados los muertos que mueren en el Señor. la indicación de tempo, Feierlich o Solemne, conduce la bíblica promesa, repitiendo este primer texto del Apocalipsis durante los últimos sesenta y cuatro compases, hacia un final sereno en pianísimo, y singularmente la palabra selig, es decir bienaventurados, marcado por el arpa en arpegios ascen-dentes. una obra que abriría el camino hacia otros réquiems consoladores como el paradigmático de Gabriel Faurè, que nacería veinte años más tarde.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 11 03/03/14 12:31

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 12 03/03/14 12:31

bIOGRAFÍAS

FranCesC Perales

Coro de la GeneraliTaT valenCiana

María esPada

GünTer HauMer

Joan CoMPanY

Jesús lÓPeZ Cobos

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 13 03/03/14 12:31

14

direCTor

JESÚS LÓPEZ CObOS

logo de graduarse en filosofía na universidade Complutense de Madrid, e en composi-ción no Conservatorio de Madrid, realizou os estudos de dirección coral e orquestral na academia de Música de viena. Galardoado nos Concursos de besançon e Copenhague, debutou en Praga como director sinfónico e en venecia como director de ópera.

Foi director xeral de música da Ópera de berlín, principal director convidado da Filharmó-nica de londres, director artístico da orquestra de Cámara de lausanne e da orquestra sinfónica de Cincinnati, responsable artístico da orquestra Francesa de Mozos, director titular da orquestra nacional de españa, director musical do Teatro real de Madrid, director titular da orquestra sinfónica de Madrid e é actualmente principal director convi-dado da orquestra sinfónica de Galicia.

Gravou una extensa discografía para Philips, decca, virgin, Teldec, Telarc, denon, Claves, Cascavelle, etc…

Foi o primeiro director en recibir o Premio Príncipe de asturias das artes e é membro de honor do Teatro da Ópera de berlín. Tamén lle foron concedidas a Cruz ao Mérito de Primeira Clase da república Federal de alemaña, a Medalla de ouro ao Mérito das belas artes e o título de «officier de l’ordre des arts et des lettres».

o mestre lópez Cobos recibiu o Premio de las artes Castilla león 2012 e foi nomeado director emérito da orquestra sinfónica de Castilla y león.

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 14 03/03/14 12:31

15

PROGRAMA 15

Tras graduarse en filosofía en la universidad Complutense de Madrid, y en composición en el Conservatorio de Madrid, realizó los estudios de dirección coral y orquestal en la academia de Música de viena. Galardonado en los Concursos de besançon y Copen-hague, debutó en Praga como director sinfónico y en venecia como director de ópera.

Ha sido director general de música de la Ópera de berlín, principal director invitado de la Filarmónica de londres, director artístico de la orquesta de Cámara de lausanne y de la orquesta sinfónica de Cincinnati, responsable artístico de la orquesta Francesa de Jóvenes, director titular de la orquesta nacional de españa, director musical del Teatro real de Madrid, director titular de la orquesta sinfónica de Madrid y es actualmente prin-cipal director invitado de la orquesta sinfónica de Galicia.

Ha grabado una extensa discografía para Philips, decca, virgin, Teldec, Telarc, denon, Claves, Cascavelle, etc…

Ha sido el primer director en recibir el Premio Príncipe de asturias de las artes y es miembro de honor del Teatro de la Ópera de berlín. También le han sido concedidas la Cruz al Mérito de Primera Clase de la república Federal alemana, la Medalla de oro al Mérito de las bellas artes y el título de «officier de l’ordre des arts et des lettres».

el maestro lópez Cobos ha recibido el Premio de las artes Castilla león 2012 y ha sido nombrado director emérito de la orquesta sinfónica de Castilla y león.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 15 03/03/14 12:31

16

nada en Mérida (badaxoz), estudou canto con Mariana You Chi e con alfredo Kraus, entre outros.

Cantou con directores como Mariss Jansons, iván Fischer, Frühbeck de burgos, Jesús lópez Cobos, Carlos Kalmar, antoni ros Marbá, aldo Ceccato, Michael sanderling, Juanjo Mena, Howard Griffiths, Josep Pons, Pablo González, víctor Pablo Pérez, diego Fasolis, andrea Marcon, Fabio biondi, Tom Koopman, Giovanni antonini, Tamás vásáry, enrico onofri, Frans brüggen, Christophe Coin, etc.

actuou con orquestras e grupos como a royal Concertgebouw orchestra, a bbC Phil-harmonic orchestra, a netherlands radio Chamber Philharmonic, a orquestra nacional de españa, a orquestra sinfónica de euskadi, a sinfónica de bilbao, a sinfónica de barcelona e nacional de Cataluña, a orquestra de rTve, a sinfónica de Madrid, a orquestra da radio Húngara, a sinfónica de Galicia, a il Giardino armonico, a venice baroque orchester, a orchestra of the 18th Century, les Talens lyriques, i barocchisti, l’orfeo barockorchester, a orquestra barroca de sevilla, al ayre español, a orquestra barroca de Helsinqui, etc

Presentouse en salas como a Philharmonie de berlín, a Konzerthaus de viena, a Concert-gebouw de amsterdam, o Théâtre des Champs Élysées de París, o Teatro real de Madrid, o Palais des beaux arts de bruxelas, o auditorio nacional de Madrid, santa Cecilia de roma, vredenburg de utrecht, liceu de barcelona, Palau de la Música Cata-lana, l’auditori de barcelona, Maestranza de sevilla, Teatro da Zarzuela de Madrid, Kursaal de san sebastián, auditorio de Zaragoza, euskalduna de bilbao, auditorio de Galicia, baluarte de Pamplona, auditorio Príncipe Felipe de oviedo, etc.

Gravou para os selos discográficos Harmonia Mundi, Chandos, naxos e Challenge, entre outros.

soPrano

MARÍA ESPADA

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 16 03/03/14 12:31

17

PROGRAMA 15

nacida en Mérida (badajoz), ha estudiado canto con Mariana You Chi y con alfredo Kraus, entre otros.

Ha cantado con directores como Mariss Jansons, iván Fischer, Frühbeck de burgos, Jesús lópez Cobos, Carlos Kalmar, antoni ros Marbá, aldo Ceccato, Michael sander-ling, Juanjo Mena, Howard Griffiths, Josep Pons, Pablo González, víctor Pablo Pérez, diego Fasolis, andrea Marcon, Fabio biondi, Tom Koopman, Giovanni antonini, Tamás vásáry, enrico onofri, Frans brüggen, Christophe Coin, etc.

Ha actuado con orquestas y grupos como royal Concertgebouw orchestra, bbC Philharmonic orchestra, netherlands radio Chamber Philharmonic, orquesta nacional de españa, orquesta sinfónica de euskadi, sinfónica de bilbao, sinfó-nica de barcelona y nacional de Cataluña, orquesta de rTve, sinfónica de Madrid, orquesta de la radio Húngara, sinfónica de Galicia, il Giardino armonico, venice baroque orchester, orchestra of the 18th Century, les Talens lyriques, i barocchisti, l’orfeo barockorchester, orquesta barroca de sevilla, al ayre español, orquesta barroca de Helsinki, etc

se ha presentado en salas como Philharmonie de berlín, Konzerthaus de viena, Concert-gebouw de ámsterdam, Théâtre des Champs Élysées de París, Teatro real de Madrid, Palais des beaux arts de bruselas, auditorio nacional de Madrid, santa Cecilia de roma, vredenburg de utrecht, liceo de barcelona, Palau de la Música Catalana, l’auditori de barcelona, Maestranza de sevilla, Teatro de la Zarzuela de Madrid, Kursaal de san sebastián, auditorio de Zaragoza, euskalduna de bilbao, auditorio de Galicia, baluarte de Pamplona, auditorio Príncipe Felipe de oviedo, etc.

Ha grabado para los sellos Harmonia Mundi, Chandos, naxos, y Challenge, entre otros.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 17 03/03/14 12:31

18

o barítono austríaco Günter Haumer iniciouse na música a través do piano e do clarinete na universidade de Música e artes escénicas de viena. estudou canto na mesma insti-tución e no royal College of Music de londres con Helena lazarska, Graziella sciutti e Wicus slabbert. recibiu clases maxistrais de Walter berry, Graham Johnson e Wolfgang Holzmair entre outros.

na escena operística destacou en europa e américa do sur como don Giovanni, o Conde almaviva na obra As vodas de Fígaro, danilo na peza A viúva alegre, deme-trius en Soño dunha noite de verán e Malatesta en Don Pasquale, entre outros papeis, e en ópera contemporánea con obras de Jonathan Harvey, Christoph schlingensief e sanchez-verdú.

Traballou baixo a batuta de Fabio luisi, salvador Mas Conde, david Willcocks, Gérard lesne e sylvain Cambreling, entre outros, e en concertos no Musikverein de viena, Cité de la musique París, Festival de salzburgo, auditorio nacional de Madrid e na Filharmonía de varsovia.

un dos seus maiores intereses é a interpretación de lied acompañado por grandes pianistas, como roger vignoles e david lutz. Conta con numerosas gravacións de Cd e dvd así como tamén participou en diversas retransmisións de radio e televisión. desde setembro de 2012 é solista principal da volksoper de viena. Günter Haumer é tamén catedrático de canto na universidade de Música e artes escénicas de viena.

baríTono

GÜNTER HAUMER

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 18 03/03/14 12:31

19

PROGRAMA 15

el barítono austriaco Günter Haumer se inició en la música a través del piano y el clarinete en la universidad de Música y artes escénicas de viena. estudió canto en la misma insti-tución y en el royal College of Music de londres con Helena lazarska, Graziella sciutti y Wicus slabbert. recibió clases magistrales de Walter berry, Graham Johnson y Wolfgang Holzmair entre otros.

en la escena operística ha destacado en europa y sudamérica como don Giovanni, el Conde almaviva en Las bodas de Fígaro, danilo en La viuda alegre, demetrius en Sueño de una noche de verano y Malatesta en Don Pasquale, entre otros papeles y en ópera contemporánea con obras de Jonathan Harvey, Christoph schlingensief y sanchez-verdú.

Ha trabajado bajo la batuta de Fabio luisi, salvador Mas Conde, david Willcocks, Gérard lesne y sylvain Cambreling entre otros y en conciertos en el Musikverein de viena, Cité de la musique París, Festival de salzburgo, auditorio nacional de Madrid y en la Filar-monía de varsovia.

uno de sus mayores intereses es la interpretación de Lied acompañado por grandes pianistas, como roger vignoles y david lutz. Cuenta con numerosas grabaciones de cedé y deuvedé así como ha participado en diversas retransmisiones de radio y televisión. desde septiembre de 2012 es solista principal de la volksoper de viena. Günter Haumer es también catedrático de canto en la universidad de Música y artes escénicas de viena.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 19 03/03/14 12:31

20

Joan Company (sant Joan, Mallorca) é un dos directores con máis presenza nos máis importantes circuítos corais de españa. entre outros, dirixiu o Coro nacional de españa, o Coro de radio Televisión española, o Coro da Comunidade de Madrid, o orfeón donostiarra, o Coro da Camera italiano, e tamén estreou obras corais de J. busto, a. Parera, J. vila, J. l. Turina e sinfónico-corais de a. Martorell, J. Martorell e J. valent.

dirixiu un extenso repertorio orquestral e sinfónico-coral coa orquestra sinfónica de asturias, a orquestra de Cámara reina sofía, a orquestra simfònica de balears, a Joven orquesta nacional de españa (director asistente na produción de atlántida de Falla), a orquestra da universidade de Portland (oregón, eua), a orquestra sinfónica de Galicia, a Camerata anxanum (italia) e o orpheon Consort de viena entre outras. ademais cola-borou con directores, como T. Pinnock, víctor Pablo, s. Mas, J. Pons, F. P. decker, a. Zedda, a. ros Marbà, C. Hogwood, M. a. Gómez Martínez, K. Penderecki, e. inbal, T. Koopman, J. lópez Cobos, l. Maazel, etc.

desde 1999 é o director artístico do Coro da osG, co que preparou un extenso reper-torio sinfónico-coral, operístico e a capella e, ao mesmo tempo, pon en marcha a escola coral coa creación do Coro de nenos (2000) e do Coro novo (2005). Pero a súa faceta coral máis recoñecida é a de director-fundador da Coral universitat de les illes balears (1977), coa que conseguiu importantes recoñecementos artísticos, tanto nas illas coma na península e no estranxeiro: creación de dez coros filiais; premios en concursos corais (Tolosa, atenas...); actuacións nas principais salas de concerto españolas e en impor-tantes festivais de europa e américa; colaboracións con importantes orquestras espa-ñolas e europeas; gravacións discográficas etc.

licenciado en Historia Xeral, estudou dirección coral con P. Cao, M. Cabero e o. Marto-rell. Profesor de música de instituto (o primeiro da súa promoción, 1985). na actualidade traballa na universitat de les illes balears (uib) como director da Coral e da Partituroteca e Centro de documentación Musical da uib; é tamén fundador dos Cursos internacio-nais de Música da uib (1977) e das Colonias Musicais de verán nas baleares (1995). Publicou numerosos estudos e artigos sobre música e músicos das baleares en libros, enciclopedias e revistas especializadas.

direCTor arTísTiCo Coro osG

JOAN COMPANy

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 20 03/03/14 12:31

21

PROGRAMA 15

Joan Company (sant Joan, Mallorca) es uno de los directores con más presencia en los más importantes circuitos corales de españa. entre otros, ha dirigido al Coro nacional de españa, Coro de radio Televisión española, Coro de la Comunidad de Madrid, orfeón donostiarra, Coro da Camera italiano, y también ha estrenado obras corales de J. busto, a. Parera, J. vila, J. l. Turina y sinfónico-corales de a. Martorell, J. Martorell y J. valent.

Ha dirigido un extenso repertorio orquestal y sinfónico-coral con la orquesta sinfónica de asturias, orquesta de Cámara reina sofía, orquestra simfònica de balears, Joven orquesta nacional de españa (director asistente en la producción de atlántida de Falla), orquesta de la universidad de Portland (oregón, eua), orquesta sinfónica de Galicia, Camerata anxanum (italia) y el orpheon Consort de viena entre otras. además ha cola-borado con directores, como T. Pinnock, víctor Pablo, s. Mas, J. Pons, F. P. decker, a. Zedda, a. ros Marbà, C. Hogwood, M. a. Gómez Martínez, K. Penderecki, e. inbal, T. Koopman, J. lópez Cobos, l. Maazel etc.

desde 1999 es el director artístico del Coro de la osG, con el que ha preparado un extenso repertorio sinfónico-coral, operístico y a capella y, al mismo tiempo, pone en marcha la escuela coral con la creación del Coro de niños (2000) y del Coro Joven (2005). Pero su faceta coral más reconocida es la de director-fundador de la Coral universitat de les illes balears (1977), con la que ha conseguido importantes reconocimientos artísticos, tanto en las islas como en la península y en el extranjero: creación de diez coros filiales; premios en concursos corales (Tolosa, atenas...); actuaciones en las principales salas de concierto españolas y en importantes festivales de europa y américa; colaboraciones con importantes orquestas españolas y europeas; grabaciones discográficas etc.

licenciado en Historia General, estudió dirección coral con P. Cao, M. Cabero y o. Marto-rell. Profesor de música de instituto (el primero de su promoción, 1985). actualmente trabaja en la universitat de les illes balears (uib) como director de la Coral y de la Partitu-roteca y Centro de documentación Musical de la uib; es también fundador de los Cursos internacionales de Música de la uib (1977) y de las Colonias Musicales de verano en las baleares (1995). Ha publicado numerosos estudios y artículos sobre música y músicos de las baleares en libros, enciclopedias y revistas especializadas.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 21 03/03/14 12:31

22

naceu en Xàtiva. realizou os seus estudos musicais na escola da sociedad Musical la Primitiva de Xàtiva e no Conservatorio de valencia, onde obtivo o título superior de clarinete. estudou dirección de coro e orquestra con eduardo Cifre, José Ferriz e Manuel Galduf, e obtivo o premio de honor en ambas as dúas especialidades. asistiu ademais a un curso con Helmuth rilling. en 1983 obtivo o segundo premio no Concurso nacional de dirección de orquesta Manuel Palau; desde 1988 é director do Cor da Generalitat valenciana.

dirixiu distintas formacións corais e instrumentais como a orquestra de valencia, o Coro nacional de españa, o Collegium instrumentale ou o Grup instrumental de valència entre outras, en festivais como sagunt a escena, Festival de Música de Granada, Taller de Ópera del Palau, Festival de Música Contemporánea de alacant, Festival ensems, etcé-tera. Traballou así mesmo como asistente dos mestres Helmuth rilling e Georges Prêtre. Co Cor da Generalitat gravou música procedente dos arquivos catedralicios de orihuela, segorbe e san Mateu para a exposición La luz de las imágenes, e un disco monográfico sobre alfredo aracil para o selo discográfico Columna Música. na actualidade é membro do Patronato del Palau de les arts reina sofía.

direCTor arTísTiCo Y MusiCal del Coro de la GeneraliTaT valenCiana

FRANCESC PERALES

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 22 03/03/14 12:31

23

PROGRAMA 15

nació en Xàtiva. realizó sus estudios musicales en la escuela de la sociedad Musical la Primitiva de Xàtiva y en el Conservatorio de valencia, donde obtuvo el título superior de clarinete. estudió dirección de coro y orquesta con eduardo Cifre, José Ferriz y Manuel Galduf, y obtuvo el premio de honor en ambas especialidades. Ha asistido además a un curso con Helmuth rilling. en 1983 obtuvo el segundo premio en el Concurso nacional de dirección de orquesta Manuel Palau; desde 1988 es director del Cor de la Generalitat valenciana.

Ha dirigido distintas formaciones corales e instrumentales como la orquesta de valencia, Coro nacional de españa, Collegium instrumentale o el Grup instrumental de valència entre otras, en festivales como sagunt a escena, Festival de Música de Granada, Taller de Ópera del Palau, Festival de Música Contemporánea de alicante, Festival ensems, etcé-tera. Ha trabajado asimismo como asistente de los maestros Helmuth rilling y Georges Prêtre. Con el Cor de la Generalitat ha grabado música procedente de los archivos cate-dralicios de orihuela, segorbe y san Mateu para la exposición La luz de las imágenes, y un disco monográfico sobre alfredo aracil para el sello Columna Música. en la actualidad es miembro del Patronato del Palau de les arts reina sofía.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 23 03/03/14 12:31

24

Hai xa moito tempo que o público e mais a crítica de toda españa recoñecen o Cor de la Generalitat valenciana como unha das mellores agrupacións corais deste país. este prestixio gañouno na primeira etapa da súa traxectoria, desde a súa creación en 1987, co nome de Coro de valencia, e mantívoo de xeito brillante na última, desde 2006, como coro titular das temporadas líricas do Palau de les arts.

o Cor de la Generalitat depende organicamente da subdirección de Música de Cultu-rarts. o seu director titular é Francesc Perales, Jordi bernàcer o seu director asistente e Francisco Hervás o seu pianista acompañante. ao longo dos seus primeiros vinte anos de existencia compaxinou no seu repertorio a ópera coa música sinfónico-coral de todas as épocas. Cantou baixo a dirección, entre outros, de Claudio abbado, rinaldo ales-sandrini, bertrand de billy, riccardo Chailly, Franz-Paul decker, Manuel Galduf, enrique García asensio, luis antonio García navarro, Miguel ángel Gómez Martínez, valeri Guér-guiev, leopold Hager, Cristóbal Halffter, robert King, sir neville Marriner, lord Yehudi Menuhin, Marc Minkowski, Krzysztof Penderecki, Josep Pons, Michel Plasson, Georges Prêtre, Helmuth rilling, Guennadi rojdestvenski, antoni ros-Marbà, Mstislav rostropó-vich, Claudio scimone e alberto Zedda. ademais de cantar asiduamente no Palau de la Música de valencia estivo presente nas temporadas e festivais españois máis importantes (Granada, santander, Peralada, Grec entre otros); tamén actuou no Festival Cervantino de Guanajuato (México), na sede da unesCo en París, na exposición internacional de lisboa e na Catedral de san Patricio de nova York, ademais de percorrer os principais festivais europeos co espectáculo Tramuntana Tremens, do compositor Carles santos. desa época proceden discos dedicados a Frederic Mompou, Manuel de Falla, Joaquín rodrigo, luis de Pablo e alfredo aracil. entre as súas gravacións recentes salientan as colaboracións co grupo de música antiga Capella de Ministrers e as realizadas para o programa expositivo la luz de las imágenes, da Generalitat valenciana.

desde a súa chegada ao Palau de les arts o Cor interveu en case todas as súas produ-cións, principalmente baixo a batuta de lorin Maazel, Zubin Mehta e omer Meir Wellber. algunhas destas actuacións foron recollidas en dvd: Fidelio, que abriu a temporada inaugural do coliseo, Turandot, Götterdämmerung, Cyrano de bergerac, xunto a Plácido domingo, O rei que rabiou de ruperto Chapí, La bohème, etcétera.

ao longo da temporada 2013-2014 ofreceu un ciclo de concertos conmemorativos do 25 aniversario da súa fundación, entre eles un xunto á orquestra da Comunidade valen-ciana, dirixido por Zubin Mehta, no Palau de les arts reina sofía.

Conta coa Medalla de Honor do Festival internacional de Granada, a Medalla Conmemo-rativa do XXv aniversario do Palau de la Música de valencia, o premio Clar de llums da universitat de valència e o importante da editorial Prensa valenciana.

CORO DE LA GENERALITAT VALENCIANA

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 24 03/03/14 12:31

25

PROGRAMA 15

Hace ya mucho tiempo que el público y la crítica de toda españa reconocen al Cor de la Generalitat valenciana como una de las mejores agrupaciones corales de este país. este prestigio se lo ganó en la primera etapa de su trayectoria, desde su creación en 1987, con el nombre de Coro de valencia, y lo ha mantenido brillantemente en la última, desde 2006, como coro titular de las temporadas líricas del Palau de les arts.

el Coro de la Generalitat depende orgánicamente de la subdirección de Música de Cultu-rarts. su director titular es Francesc Perales, Jordi bernàcer su director asistente y Francisco Hervás su pianista acompañante. a lo largo de sus primeros veinte años de existencia ha compaginado en su repertorio la ópera con la música sinfónico-coral de todas las épocas. Ha cantado bajo la dirección entre otros de Claudio abbado, rinaldo alessandrini, bertrand de billy, riccardo Chailly, Franz-Paul decker, Manuel Galduf, enrique García asensio, luis antonio García navarro, Miguel ángel Gómez Martínez, valeri Guérguiev, leopold Hager, Cristóbal Halffter, robert King, sir neville Marriner, lord Yehudi Menuhin, Marc Minkowski, Krzysztof Penderecki, Josep Pons, Michel Plasson, Georges Prêtre, Helmuth rilling, Guen-nadi rojdestvenski, antoni ros-Marbà, Mstislav rostropóvich, Claudio scimone y alberto Zedda. además de cantar asiduamente en el Palau de la Música de valencia ha estado presente en las temporadas y festivales españoles más importantes (Granada, santander, Peralada, Grec entre otros); también ha actuado en el Festival Cervantino de Guanajuato (México), en la sede de la unesCo en París, en la exposición internacional de lisboa y en la Catedral de san Patricio de nueva York, además de recorrer los principales festivales europeos con el espectáculo Tramuntana Tremens, del compositor Carles santos. de esa época proceden discos dedicados a Frederic Mompou, Manuel de Falla, Joaquín rodrigo, luis de Pablo y alfredo aracil. entre sus grabaciones recientes destacan las colaboraciones con el grupo de música antigua Capella de Ministrers y las realizadas para el programa expositivo la luz de las imágenes, de la Generalitat valenciana.

desde su llegada al Palau de les arts el Coro ha intervenido en casi todas sus produc-ciones, principalmente bajo la batuta de lorin Maazel, Zubin Mehta y omer Meir Wellber. algunas de estas actuaciones han sido recogidas en dvd: Fidelio, que abrió la tempo-rada inaugural del coliseo, Turandot, Götterdämmerung, Cyrano de bergerac, junto a Plácido domingo, El rey que rabió de ruperto Chapí, La bohème, etcétera.

a lo largo de la temporada 2013-2014 ha ofrecido un ciclo de conciertos conmemora-tivos del 25 aniversario de su fundación, entre ellos uno junto a la orquesta de la Comu-nidad valenciana, dirigido por Zubin Mehta, en el Palau de les arts reina sofía.

Cuenta con la Medalla de Honor del Festival internacional de Granada, la Medalla Conme-morativa del XXv aniversario del Palau de la Música de valencia, el premio Clar de llums de la universitat de valència y el importante de la editorial Prensa valenciana.

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 25 03/03/14 12:31

26

Violines IMassimo spadano***** ludwig dürichen****vladimir Prjevalski****ruslan asanoviana antonyanCaroline bournaudGabriel bussivinka Hauserdominica Malec dorothea nicholasbenjamin smithstefan utanuFlorian vlashiroman Wojtowicz

Violines IIFumika Yamamura***Gertraud brilmayerlylia ChirilovMarcelo González Kriguerdeborah Hamburgerenrique iglesias PrecedoHelle KarlssonGregory Klassstefan Marinescu

Violaseugenia Petrova***Francisco Miguens regozo***andrei Kevorkov*

raymond arteaga Moralesalison dalglishdespina ionescuJeffrey JohnsonJozef KramarKaren PoghosyanWladimir rosinskij

Violonchelosdavid etheve***rouslana Prokopenko***Gabriel Tanasescu*Mª antonieta Carrasco leitonberthold Hamburgerscott Hardyvladimir litvihkramón solsona MassanaFlorence ronfort

Contrabajosristo vuolanne***diego Zecharies***Todd Williamson*Mario J. alexandre rodriguesdouglas Gwynnserguei rechetilovJose F. rodrigues alexandre

FlautasClaudia Walker***Juan ibáñez briz*

OboesCasey Hill***david villa escribano**scott Macleod*

ClarinetesJuan antonio Ferrer Cerveró***iván Marín García**Pere anguera Camós*

Fagotessteve Harriswangler***Mary ellen Harriswangler**Manuel alejandro salgueiro García*

Trompasdavid bushnell***Manuel Moya Canós*amy schimmelman*

TrompetasJohn aigi Hurn***Thomas Purdie**Michael Halpern*

TrombonesJon etterbeek***eyvind sommerfelt*Petur eiriksson***

MieMbros

ORqUESTA SINFÓNICA DE GALICIA

Director titular

dima slobodeniouk

Director honorario

víctor Pablo Pérez

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 26 03/03/14 12:31

27

PROGRAMA 15

TubaJesper boile nielsen***

PercusiónJosé a. Trigueros segarra***José belmonte Monar**alejandro sanz redondo*

ArpaCeline landelle***

MúsiCos inviTados TeMPorada 13-14

Violines IIMirela lico***adrián linares reyesangel enrique sánchez MaroteMihai andrei Tanasescu Kadar

FlautaJimena vicente alvárez**

PercusiónMiguel angel Martínez Martínez

MúsiCos inviTados Para esTe ProGraMa

Violín IKai Gleusteen*****

Violín IIrebeca Maseda longarela

ViolaJavier lópez Calvo

VioloncheloTeresa Morales diego

Oboeana salgado sabariz*

TrompaJosé luis sogorb Jover***

Arpairantzu agirre arrizubieta*

OrganoMiguel Jordan Fumadó Jornet***

***** Concertino | **** ayuda de concertino | *** Principal | ** Principal asistente | * Coprincipal

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 27 03/03/14 12:31

28

Sopranos eugenia aleksandrovaMaría alkayali Freireana Calvo Conchado Teresa Cantalejo vázquez Feli Carballido Ponte Cecilia Cueto alvarezisabel Cupeiro lópezeva díaz Gonzálezrosana domínguez rey María García sánchezTeresa Guitián alvarez Xiana insua Pardonuria leiro González rebeca lemos Gonzálezalba lópez Trilloaixa Merino díazMª luisa Pazos Freire María Ponte GarcíaPatricia raso lópez sofía rodríguez Fernándezalba romero borrajoalicia san Martín alonsoMar santás Pérez Cristina Trevín Gonzálezuxía vilar Pazos

Altos Mª Teresa ayerdi larretalaura borrajo Pico remedios Cruz araujo

elena domínguez rodríguezPatricia Farto ramos Myriam Fernández Fernándeziria María Fernández Hazsabela Girón Gesteiraisabel Gómez alonso laura González Puente Puri lópez QuintelaMª luisa novoa santás Mª isabel Pérez Garrido María rivera Fragalourdes rodríguez borrajoarabella sánchez Mataadoración sánchez Mata ludmila sánchez Mata Graciela Trevín González dinorah valdés díez Mª rosa vázquez vaamonde

TenoresMiguel alvarez Fernándezsergio añón lijóJesús Javier Celemín santos david Ferreiro Ferreiro José antonio García Matoalvaro Miguélez roucoJoaquín Montes Couceirodaniel Mosquera Martínez Javier Pérez Carrascoalfonso Tamayo rodríguez José angel Teijeiro FragaJorge Trillo valeiro

Carlos valencia Hentscheleloy vázquez Fontenla Julio vázquez rodríguez

bajosoliver acosta vigoJesús barrio valencia Miguel boga vázquezvicente Couceiro buenobruno díaz Gonzálezubaldo Fernández Gómez angel Fuentes González daniel García artésJuan José Gordillo CampeloJosé antonio ladrón reguerovicente Muñoz Hermida Miguel neira boga Gonzalo Picado bellas Guillermo rodríguez rodríguez Fabio valiño san MartínJosé luís vázquez lópez

Pianistaalicia González

Técnica vocalYolanda Montoussé

CoordinadoraMaría García

MieMbros

CORO DE LA SINFÓNICA DE GALICIA

Director artísticoJoan Company

SubdirectorJosé luís vázquez

Temporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 28 03/03/14 12:31

29

PROGRAMA 15

Sopranos estrella estévezPilar MarcoMª José CifreJacqueline squarciabegotxu Martínezlourdes Castelllourdes MartínezCarmen Tatayinmaculada burrielMónica buenoalicia MereloMª Teresa Carbonellarantxa MartínezCarmen avivarYolanda Marín

Altos susana Meliáamparo rodrigoMarián brizuelaYolanda MedinaMarion orrdulce vila

lucía PitarchPilar aznarMinerva MolinerMaría salvadordiana MuñozTania Malinovaasunción deltoroPilar esteban

Tenoresricardo sanjuánPedro Castrodavid asínJavier TortosaTomás Martínezrafael FerrandoJesús ritaignacio Ginerantonio GómezJavier aguileraeugenio rodríguezJosé Javier viudesJosep lluís sanchísJosé enrique requena

bajosluis vicenteFernando Piñangovicente soldevilaluis Gonzaloaugusto valJoan valldecabresFernando PiquerasJosé Tomas Povedasalvador GinerJosep Martínezbonifaci Carrillolluís Martínezvicente antequeraJuan Felipe durá

MieMbros

CORO DE LA GENERALITAT VALENCIANA

Director artístico y musicalFrancisco Perales

Coordinador técnicoleonardo Marqués

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 29 03/03/14 12:31

30

CONSORCIO PARA LA PROMOCIÓN DE LA MÚSICA

Secretario-interventorJuan José de ozámiz lestón

Jefa de gestión económicaMaría salgado Porto

Coordinadora generalángeles Cucarella lópez

Jefe de producciónJosé Manuel Queijo

Jefe de prensa y comunicaciónJavier vizoso

Contablealberto García buño

Archivo musicalZita Tanasescu

Programas didácticosiván Portela lópez

AdministraciónJosé antonio anido rodríguezMargarita Fernández nóvoaangelina déniz Garcíanoelia reboredo secades

Gerencia y coordinacióninmaculada sánchez Canosa

Secretaría de producciónnerea varela

Prensa y comunicaciónlucía sández sanmartín

RegidoresJosé Manuel ageitos Calvodaniel rey Campaña

Auxiliar de regidorJosé rúa lobo

Auxiliar de archivodiana romero vila

Presidente

Carlos negreira souto

Gerente

andrés lacasa nikiforov

facebook.com/sinfonicadegalicia twitter.com/OSGgalicia youtube.com/sinfonicadegaliciaTemporada 2013-14

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 30 03/03/14 12:31

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 31 03/03/14 12:31

TRADUCCIÓN Roxelio Xabier García Romero Pilar Ponte Patiño

IMPRIME Norprint, S.A.

EDITA Consorcio para la Promoción de la MúsicaA Coruña - Galicia - España, 2013

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 32 03/03/14 12:31

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 33 03/03/14 12:31

facebook.com/sinfonicadegalicia twitter.com/OSGgalicia youtube.com/sinfonicadegalicia

Consorcio para la Promoción de la Música

Glorieta de América, 3 | 15004 A Coruña | T. 981 252 021 | F. 981 277 499

sinfonicadegalicia.com | sonfuturo.com

Programa 15 abono_T 13-14_04.indd 34 03/03/14 12:31