Egilea:Maui Cervelli Mameli

Bazen behin Artur izeneko mutikoa 20 urte zituen eta 1,75 metro, ilea motza eta hori iluna, begiak urdinak eta izaeraz jatorra. Egun batean bazkaltzeko orduan mendira joatera erabaki zuen. Mendian lasaitasuna ugari zegoen egun hartan, esan zuen:

-A ze lasaitasuna!-

Sagarrondo batera iritsi zen eta sagar bat hartu zuen. Jandakoan bakarrik, enteratu zen basa txakurrez inguratuta zegoela. Ez zekien zer egin. Derrepente otso bat agertu zen. Oso polita zen beltza, begiak marroiak eta 47cmko luzera. Txakur guztiak bidali eta gero esan zion otsoak:

- Kaixo, ni Makx izena dut

Arturrek erantzun zion:- Nahi nirekin etorri etxera?- eta orduan otsoak: - bale!- .Otsoa bere etxeraino ibili zen. Behin etxean, haragi pusketa handi handia eman zion. Eta handik aurrera otsoa Arturren lagun handia bihurtu zen.

Kondaira honen ondorioa hau da: Baita izaki basatia izanda, beti ez digu min egingo eta beti ez da izango gure etsaia.