O MANTEMENTO DA VIDAO MANTEMENTO DA VIDA

2º ESO2º ESO

Profesor: Adán Gonçalves

UN POUCO DE HISTORIA:A XERACIÓN ESPONTÁNEA

Dende a Antigüedade houbo moitas ideas sobre a orixe da vida.

A que permaneceu por máis tempo, a pesar de ser errónea,

é a hipótese da xeración espontáneaxeración espontánea.

A idea da xeración espontánea afirmaba que a partir da

materia inerte podía xerarse vida.

O científico Van Helmont que defendía esta hipótese afirmaba no século XVII que a partir de roupa e trigo, co paso do tempo, podían xurdir ratos.

Xa neste século XVII científicos como Redi demostraron que

non era certa esta hipótese, pero non é ata os experimentos de

Pasteur no século XIX que é totalmente rexeitada.

UN POUCO DE HISTORIA:A XERACIÓN ESPONTÁNEA

1. 1. SERES VIVOS E FUNCIÓNS VITAISSERES VIVOS E FUNCIÓNS VITAIS

Serías quen de diferenciar un ser vivo da materia inerte?

Se pensas afirmativamente, que caracteriza a un ser vivo?

Van Helmont, o científico do que falamos antes que apoiaba a idea da xeración espontánea, pensaba que os seres vivos posuían unha “forza vital” divina que era responsable da vida. (VitalismoVitalismo).

Na actualidade sabemos que esto é falso, entón … Que caracteriza a un ser vivo?

1. 1. SERES VIVOS E FUNCIÓNS VITAISSERES VIVOS E FUNCIÓNS VITAIS

O que caracteriza a un ser vivo é...

Alimentarse, respirar, eliminar produtos de refugallo, crecer, reproducirse, moverse ou respostar aos estímulos do medio...

Todas estas accións resúmense en tres función básicas que denominamos funcións vitais: nutrición, relación e funcións vitais: nutrición, relación e reprodución.reprodución.

Os seres vivos somos quen de levalas a cabo porque estamos organizados.

A ORGANIZACIÓN DOS SERES VIVOSA ORGANIZACIÓN DOS SERES VIVOS

Todos os seres vivos estamos organizados en distintos niveis de complexidade crecente.

Os niveis inferiores fórmanos os compostos químicos. Na

materia inerte os compostos son máis sinxelos que na

materia viva.

Os compostos químicos dos seres vivos forman as estruturas

celulares ou orgánulos. E éstas, a súa vez constitúen as

células.

A célula é a unidade básica da vida, sen célula non hai vida.

A ORGANIZACIÓN DOS SERES VIVOSA ORGANIZACIÓN DOS SERES VIVOS

Hai organismos formados por unha soa célula: os organismos unicelularesorganismos unicelulares.Son exemplos as bacterias ou os protozoos.

Pero tamén, hai seres vivos formados por máis dunha célula:os organismos pluricelularesorganismos pluricelulares.É o caso dos vexetais ou dos animais.

As células dos pluricelulares organízanse para formar tecidos, éstes a súa vez reúnense en órganos, e os órganos a súa vez forman aparellos e sistemas.Ademais os organismos asócianse formando poboacións, éstas constitúen comunidades que a súa vez forman ecosistemas.

NUTRICIÓNNUTRICIÓN

Son o conxunto de procesos mediante os cales os seres vivos conseguen materia e enerxía. Algúns destes procesos son:

AlimentaciónAlimentación: consiste en incorporar substancias doutros organismos. É característica dos animais, fungos e moitos microorganismos ((HeterótrofosHeterótrofos).). As plantas, as algas e algunhas bacterias fabrican o seu propio alimento (Autótrofos(Autótrofos).

RespiraciónRespiración: o conxunto de reaccións que suceden dentro das células que lles permiten obter enerxía: os alimentos reaccionan co osíxeno e liberan a súa enerxía química.

Eliminación de refugallosEliminación de refugallos: como resultado da transformación do alimento en materia propia e da respiración prodúcense substancias que poden ser tóxicas e deben ser expulsadas mediante os procesos de excreciónexcreción (CO2, H2O e amoníaco son os principais produtos de excreción).

RELACIÓNRELACIÓN

Os seres vivos detectamos cambios (estímulosestímulos) tanto no medio

interno coma no externo e elaboramos respostasrespostas axeitadas a eles

para sobrevivir.

RELACIÓNRELACIÓN

A resposta a un estímulo pode ser simple, como o movemento dunha

bacteria cara a luz, ou complexa, como ritual de apareamento dalgúns

animais.

Os animais podemos percibir estímulos mediante unhas estruturas

especiais chamadas receptoresreceptores, como son os órganos dos sentidos.

RELACIÓNRELACIÓN

As plantas carecen de órganos dos sentidos e non se desprazan, pero

tamén poden respostar a estímulos como a luz ou a presenza de auga.

RELACIÓNRELACIÓN

REPRODUCIÓNREPRODUCIÓN

Son o conxunto de procesos que permiten a perpetuación das

especies.

Os seres vivos producen descendentes que son idénticos ou parecidos

aos seus proxenitores.

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

Os seres vivos están constituídos por unha serie de substancias

químicas chamadas biomoléculasbiomoléculas.

As biomoléculas están formadas por os elementos químicos

característicos da materia viva, os bioelementosbioelementos.

Os bioelementos máis abundantes son: o carbono (C), o hidróxeno

(H), o nitróxeno (N), o osíxeno (O) e en menor proporción, fósforo

(P) e xofre (S).

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

BIOMOLÉCULAS INORGÁNICASBIOMOLÉCULAS INORGÁNICAS

Están presentes tanto na materia viva coma inerte. AugaAuga: É a molécula máis abundante nos seres vivos (entre 65-

75% do corpo dun home adulto), aínda que está desigualmente

distribuida, por exemplo, o sangue contén unha maior cantidade de

auga ca os ósos.A auga non só é abundante nos seres vivos senón que tamén

desempeña funcións fundamentais nos organismos:

- É o compoñente principal do interior das células.

- É o medio de transporte das substancias (o sangue é

maioritariamente auga).

- É o lugar onde ocorren as reaccións químicas do organismo..

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

BIOMOLÉCULAS INORGÁNICASBIOMOLÉCULAS INORGÁNICAS

Sales MineraisSales Minerais : Podémolas atopar de dous xeitos:

- Cristalizadas (=Sólidas): forman parte de estruturas ás que

confiren resistencia, como nos ósos dos vertebrados ou nas

cunchas de moitos invertebrados.

- Disoltas: participando en diversas funcións como a

transmisión do impulso nervioso ou na contracción muscular.

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

BIOMOLÉCULAS ORGÁNICASBIOMOLÉCULAS ORGÁNICAS

Son exclusivas dos seres vivos. Son: os glícidosglícidos, os lípidoslípidos, as

proteínasproteínas e os ácidos nucleicosácidos nucleicos. GlícidosGlícidos: Tamén chamados hidratos de carbono e moitos deles por

posuír sabor doce denomínanse azúcares. Os máis importantes son:

- MonosacáridosMonosacáridos: son os glícidos máis sinxelos. Dentro deles está a

glicosaglicosa da que se obtén enerxía.

- PolisacáridosPolisacáridos: son máis complexos. Hainos con función de reserva

enerxética a longo prazo como o amidónamidón das plantas e hainos con

función estrutural como a celulosa celulosa que forma parte das paredes das

células vexetais ás que lles da resistencia e rixidez.

Glicosa

AMIDÓN

Polisacárido estrutural dos vexetais nos que constitúe a parede celular.É o compoñente principal da madeira (o 50% é celulosa) algodón, cáñamo etc. O 50 % da materia orgánica da Biosfera é celulosa.

CELULOSACELULOSA

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

BIOMOLÉCULAS ORGÁNICASBIOMOLÉCULAS ORGÁNICAS

LípidosLípidos: son biomoléculas moi variadas e teñen distintas funcións.

Destacan:

- GraxasGraxas: constitúen un xeito de almacenar enerxía.

- Fosfolípidos e colesterolFosfolípidos e colesterol: forman parte da estrutura da membrana

plasmática.

Graxas: tecido adiposo

Membranas celulares: Fosfolípidos e colesterol

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

BIOMOLÉCULAS ORGÁNICASBIOMOLÉCULAS ORGÁNICAS

ProteínasProteínas: son grandes moléculas formadas pola unión doutras

máis sinxelas chamadas aminoácidos aminoácidos.

Posúen numerosas funcións:

- Estrutural: forman parte das estruturas do noso corpo.P.e.: o

coláxeno da nosa pel.

- Enzimática: as enzimas son proteínas e a súa función é acelerar

as reaccións que ocorren nas células.

- Transporte: levan substancias dun sitio a outro, p.e.: a

hemoglobina que transporta o osíxeno no sangue.

- Defensiva: os anticorpos son proteínas.

- Hormonal: algunhas hormonas son proteínas, p.e.: a insulina.

- Nutritiva: son nutrientes, p.e.: a ovoalbúmina do ovo.

ESTRUTURA DA MIOGLOBINAESTRUTURA DA MIOGLOBINA

2. 2. A COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOSA COMPOSICIÓN QUÍMICA DOS SERES VIVOS

BIOMOLÉCULAS ORGÁNICASBIOMOLÉCULAS ORGÁNICAS

Ácidos nucleicosÁcidos nucleicos: son grandes biomoléculas orixinadas pola unión

doutras máis pequenas denominadas nucleótidosnucleótidos.

Hai dous tipos:

- Ácido desoxirribonucleico (ADN)Ácido desoxirribonucleico (ADN): molécula encargada de

almacenar e transmitir toda a información para o

desenvolvemento e funcionamento dun organismo.

- Ácido ribonucleico (ARN)Ácido ribonucleico (ARN): orixínase a partir do ADN e intervén

na síntese de proteínas.

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

Microscopio utilizado por Robert HookeRobert Hooke (1665)

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

En 1674 Leeuwenhoek observou hematías, espermatozoides, protozoos e mesmo describiu unha bacteria. Todo elo grazas a un microscopio de maiores aumentos fabricado por él.

Esquemas dos microorganismos obsevados por LeeuwenhoekLeeuwenhoek

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

Robert HookeRobert Hooke en 1665, cun microscopio que apenas

chegaba aos 50 aumentos observou unha lámina de cortiza

(corcho) e viu que estaba formada por celdiñas poligonais

similares ás dun panal de abellas e chamounas célulascélulas.

En resumo:

Uns anos despois, Anthony van LeeuwenhoekAnthony van Leeuwenhoek perfeccionou perfeccionou

as lentes de aumento nun microscopio de fabricación propia e as lentes de aumento nun microscopio de fabricación propia e

foi quen de observar por primeira vez bacterias e outros foi quen de observar por primeira vez bacterias e outros

microorganimos unicelulares.microorganimos unicelulares.

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

A teoría celular está vencellada á invención das lentes e á construcción dos microscopios que permitiron ter unha visión moi ampliada destas estructuras, podendo observar características totalmente imperceptibles ó ollo humano.

En 1838-39 SchleidenSchleiden e Schwann enuncian a primeira teoría celular segundo a cal, a célula é a unidade estructural e funcional dos seres a célula é a unidade estructural e funcional dos seres vivos,vivos, capaz de manter unha existencia propia e independente

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

1858 VirchowVirchow completa o postulado anterior afirmando que todas as células se orixinan a partir dunha preexistente.

3. 3. O DESCUBRIMENTO DA CÉLULAO DESCUBRIMENTO DA CÉLULA

A TEORÍA CELULAR

A teoría celularteoría celular resúmese nos seguintes puntos:

a) A célula é a unidade estrutural dos seres vivos

b) A célula é a unidade funcional de todos os seres

vivos.

c) Toda célula procede doutra preexistente.

d) A célula contén o material xenético dun ser vivo.

4. 4. CÓMO SON AS CÉLULAS?CÓMO SON AS CÉLULAS?

En que se parecen?

Hai unha gran variedade de células, pero todas teñen en común posuír unha estrutura estrutura que contén :

4. 4. CÓMO SON AS CÉLULAS?CÓMO SON AS CÉLULAS?

Membrana plasmáticaMembrana plasmática CitoplasmaCitoplasma ADNADN que contén a información xenética da célula.

4. 4. CÓMO SON AS CÉLULAS?CÓMO SON AS CÉLULAS?

As células poden ter un tamañotamaño e unha formaforma moi variados:

En canto ao tamaño, hainas visibles a simple vista, pero a maioría son moi pequenas e precisamos para observalas un microscopio. A unidade de medida empregada para medilas é o micrómetro ou micra que é a milésima parte dun milímetro (0,001 mm).

Respecto a forma, hai moitísima variedade: prismáticas (pel), estreladas (neuronas), alongadas (musculares)... A súa forma está relacionada coa función que desempeñan.

4. 4. CÓMO SON AS CÉLULAS?CÓMO SON AS CÉLULAS?

5. 5. ORGANIZACIÓN CELULARORGANIZACIÓN CELULAR

Hai dous grandes modelos de organización celular: As células procariotas, que non teñen núcleo definido. As células eucariotas cun núcleo definido.

PROCARIOTAPROCARIOTA EUCARIOTAEUCARIOTA

6. 6. A CÉLULA PROCARIOTAA CÉLULA PROCARIOTA Son células máis simples e de menor tamaño (1-10 micras). SempreSempre son seres unicelularesunicelulares, como as bacteriasbacterias. O material xenético (ADNADN) atópase libre no citoplasmalibre no citoplasma= NON HAI NON HAI NÚCLEO.NÚCLEO. Os únicos orgánulos son os ribosomasribosomas encargados de sintetizar proteínas. A membrana plasmática está rodeada externamente por unha cuberta protectora chamada parede bacteriana.parede bacteriana.

7. 7. A CÉLULA EUCARIOTAA CÉLULA EUCARIOTA

Son maiores (10-100 micras) e máis complexas cas procariotas. Forman seres unicelularesunicelulares, como os protozoos ou os fermentos; e todostodos os seres pluricelularespluricelulares entre os que estamos os animais e os vexetais. Nos eucariotas o ADN está separado do citoplasmaADN está separado do citoplasma por unha membrana que orixina o núcleonúcleo. Posúen distintos tipos de orgánulos no seu citoplasma: ribosomas, retículo endoplasmático, aparello de Golgi... Dentro dos eucariota diferenciamos dous modelos:

- Eucariota animal.- Eucariota vexetal.

ORGÁNULOS DUNHAORGÁNULOS DUNHA CÉLULA EUCARIOTA CÉLULA EUCARIOTA

MitocondriasMitocondrias : son alongadas e nelas lévase a cabo a respiración celular.

RibosomasRibosomas : sintetizan proteínas.

Retículo endoplasmáticoRetículo endoplasmático : conxunto de tubos e canles conectados. Pódese nel diferenciar dúas zonas:

- Retículo endoplasmático rugoso : asociado a ribosomas no que se sintetizan e almacenan proteínas.

- Retículo endoplasmático liso : non asociado a ribosomas no que sintetizan e almacenan lípidos.

Aparello de GolgiAparello de Golgi : conxunto de sacos aplanados que constitúen o almacén das substancias procedentes do retículo endoplasmático. Encárgase tamén da súa secreción cara o exterior celular.

ORGÁNULOS DUNHAORGÁNULOS DUNHA CÉLULA EUCARIOTA CÉLULA EUCARIOTA

VacúolosVacúolos ; Sacos onde se acumulan auga e substancias disoltas. Son típicos das células vexetais, pero tamén aparecen nas animais.

LisosomasLisosomas : son vesículas dixestivas. Son características das células animais, aínda que tamén poden atoparse nas vexetais.

CentrosomaCentrosoma : estrutura formada por dous centriolos e fibras proteicas. Atópase preto do núcleo e participa na división celular. Os centriolos só aparecen nas células animais.

CloroplastosCloroplastos : Orgánulo cun sistema de membranas que no seu interior conteñen clorofila, o pigmento que lles permite realízar a fotosíntese. É exclusivo das células vexetais.

7.1. 7.1. A CÉLULA EUCARIOTA ANIMALA CÉLULA EUCARIOTA ANIMAL

Teñen formas máis irregulares que nas vexetais. Non teñen parede vexetal. Non posúen cloroplastos. Non teñen vacúolos tan grandes como nas vexetais, pero teñen vesículas pequenas de distintos tipos.

7.2. 7.2. A CÉLULA EUCARIOTA VEXETALA CÉLULA EUCARIOTA VEXETAL Soen ter unha forma prismática. Posúen unha parede vexetal de celulosa por fora da membrana plasmática que lles da resistencia e rixidez. Teñen un gran vacúolo que ocupa boa parte do citoplasma. Posúen cloroplastos onde se realiza a fotosíntese. Non teñen centriolos, pero sí fibras proteicas.

8. 8. NUTRICIÓN CELULARNUTRICIÓN CELULAR

A nutrición celularnutrición celular é o proceso mediante o cal as células

obteñen a materia e a enerxía que necesitan para levar a cabo

as súas funcións vitais.

Os nutrientesnutrientes son as substancias que a célula toma do exterior.

Estas substancias son aproveitadas pola célula para obter

enerxía e construir as súas propias estruturas (reparar,

medrar, renovar...)

O metabolismometabolismo son o conxunto de procesos químicos que

sofren os nutrientes dentro das células.

8. 8. NUTRICIÓN CELULARNUTRICIÓN CELULAR

Dentro do metabolismo e segundo a finalidade dos procesos

podemos falar de:

CatabolismoCatabolismo: son reaccións de degradacióndegradación. Consiste en

transformar as moléculas orgánicas complexas (glícidos,

lípidos...) en moléculas inorgánicas máis sinxelas (auga, dióxido

de carbono, amoníaco...) para obter enerxía. Esta enerxía será

empregada en levar a cabo as funcións celulares.

8. 8. NUTRICIÓN CELULARNUTRICIÓN CELULAR

AnabolismoAnabolismo: son reaccións de construcción de moléculas.

Nestas reaccións as células converten as substancias máis

sinxelas (inorgánicas ou orgánicas simples) en substancias

orgánicas complexas propias da célula que serán empregadas na

renovación, reparación e construción de estruturas da célula.

Para realizar estes procesos anabólicos a célula precisa enerxía. As células obteñen esta enerxía da luz solar (no caso das

fotosintéticas) e do catabolismo (todas as células).

8. 8. NUTRICIÓN CELULARNUTRICIÓN CELULAR

Segundo o tipo de substancias que incorporan as células

podemos falar de:

Nutrición AutótrofaNutrición Autótrofa : sintetizan a súa propia materia

orgánica (alimento) a partir de materia inorgánica simple que

toman do exterior.

Para levar a cabo este tipo de nutrición necesítase unha fonte

de enerxía que habitualmente é a solar (autótrofos autótrofos

fotosintéticosfotosintéticos). Este é o caso de algunhas bacterias, as algas e

os vexetais.

8. 8. NUTRICIÓN CELULARNUTRICIÓN CELULAR

Nutrición HeterótrofaNutrición Heterótrofa : propia das células que necesitan

incorporar a materia orgánica elaborada por outros organismos,

xa que son incapaces de fabricala elas.

Esta nutrición é propia de moitas bacterias, dos protozoos, dos

fungos e dos animais.

NUTRICIÓN NOS AUTÓTROFOSNUTRICIÓN NOS AUTÓTROFOS

NUTRICIÓN NOS HETERÓTROFOSNUTRICIÓN NOS HETERÓTROFOS

9. 9. A FOTOSÍNTESEA FOTOSÍNTESE

A fotosíntese fotosíntese é o proceso polo que algúns organismos

autótrofos como os vexetais ou as algas, son capaces de

elaborar moléculas orgánicas ricas en enerxía a partir de

moléculas inorgánicas utilizando como fonte de enerxía a luz.

É un proceso anabólico proceso anabólico que se produce nos cloroplastoscloroplastos,

orgánulos exclusivos das células vexetais.

Para captar a luz (fonte de enerxía do proceso), nas membranas

internas dos cloroplastos hai un pigmento de cor verde chamado

clorofila clorofila.

9. 9. A FOTOSÍNTESEA FOTOSÍNTESE

Y sales minerales

Durante a fotosíntese, que sucede principalmente nas follas, a auga e as sales minerais (zume brutozume bruto) e o dióxido de carbono recollido do aire son transformados en zume elaboradozume elaborado (compostos orgánicos azucarados) que se distribúen por toda a planta. Neste proceso libérase osíxeno a atmosfera e precísase a enerxía do sol

9. 9. A FOTOSÍNTESEA FOTOSÍNTESE

A fórmula xeral da fotosíntese é:

CO2 + H2O + Luz Solar glicosa + O2

É un proceso no que se diferencian dúas fases: Fase LuminosaFase Luminosa : a enerxía do sol transfórmase en enerxía

química. Fase escuraFase escura : utilizando esta enerxía e a partir de

materia inorgánica (auga, dióxido de carbono e sales

minerais) obtense materia orgánica (glicosa).

9. 9. A FOTOSÍNTESEA FOTOSÍNTESE

9. 9. A FOTOSÍNTESEA FOTOSÍNTESE

9. 9. A FOTOSÍNTESEA FOTOSÍNTESE

Importancia da fotosínteseImportancia da fotosíntese

Un dos produtos da fotosíntese é o osíxeno, sen él non sería

posible a vida na Terra tal e como a coñecemos.

De feito, todo o osíxeno da atmosfera procede da

fotosíntese.

Ademais os organismos fotosintéticos transforman a materia

inorgánica en orgánica, que é aproveitada por todos os seres

vivos.

10. 10. A RESPIRACIÓN CELULARA RESPIRACIÓN CELULAR

Independentemente de cómo obtivesen a materia orgánica, as células deben extraer a enerxía que hai nela.

Para elo, levan a cabo nas mitocondriasmitocondrias un proceso que denominamos respiración celularrespiración celular.

A respiración consiste en oxidar (“queimar”) esta materia orgánica transformándoa en inorgánica e obtendo enerxía.

Esta combustión precisa Oprecisa O22 e xera CO e xera CO22 e a enerxíaa enerxía liberada nel almacénasealmacénase nunha molécula chamada ATPATP.

A ecuación global da respiración é:

Glicosa + O2 H2O + CO2 + ATP (Enerxía)

11. 11. A REPRODUCIÓN CELULARA REPRODUCIÓN CELULAR

A reprodución celular é o proceso polo cal unha célula naicélula nai se divide orixinando novas célula chamadas células fillascélulas fillas.

A división celular nos organismos nos organismos unicelularesunicelulares supón a aparición de novos individuosnovos individuos idénticos ós proxenitores.

No caso dos pluricelularespluricelulares supón o aumento do número de célulasaumento do número de células do organismo (crecemento, reparación ou renovación).

Tipos de División CelularTipos de División Celular

Material xenético e cromosomasMaterial xenético e cromosomas

O material xenético, nos eucariotas, atópase no núcleo e está formado por longas cadeas de ADN onde reside a información que controla todas as actividades da célula.

Este ADN está asociado a proteínas formando unha maraña de fibras denominada cromatinacromatina.

Material xenético e cromosomasMaterial xenético e cromosomas

Antes da división celular a cromatina condénsanse (concéntrase máis) e forma unhas estruturas chamadas cromosomascromosomas.

O número de cromosomas é característico e constante en cada especie. As células células humanas teñen 46 cromosomashumanas teñen 46 cromosomas, ás da mosca da froita 8, as dun can 78 e as de algunhas bolboretas sobrepasasn os 300.

MitoseMitose

A mitose é un proceso no que unha célula (a célula naicélula nai) divídese orixinando dúas células fillascélulas fillas con idéntica información xenética.

Antes de comezar o proceso, o ADN en estado de cromatina da célula nai duplícase (fai un copia idéntica) e comeza a condensarse para formar os cromosomas.

Ao principio desaparece a membrana nuclear.

A duplicación consegue que cada cromosoma posúa dúas copias idénticas que durante a mitose sepáranse e diríxense a cada extremo da célula.

Despois en cada polo aparece unha membrana nuclear que rodea os novos cromosomas que comezan a descondensarse para orixinar a cromatina.

Ao final da mitose prodúcese a división do citoplasma que permite a separación das dúas células fillas.

Nas células animais esta división sucede por estrangulamento; nas vexetais ocorre por tabicación.

MitoseMitose

Animal

Vexetal

1. As fibras de cromatina condénsanse, desaparece o núcleo e comezamos a observar os cromosomas.2. Os cromosomas sitúanse no centro da célula.3. Os cromosomas divídense pola metade e diríxense aos polos; comeza a dividirse o citoplasma.4. Os cromosomas chegan aos extremos e comezan a descondensarse.5. Fórmanse os novos núcleos e sepáranse as células fillas.

WEBGRAFÍA: amebanature.wikispaces.com

bibliotecadeinvestigaciones.wordpress.com biologiacelular-arlett.blogspot.com

biologiaygeologia4cssa.blogspot.com www.bristol.k12.ct.us

cienciasamperina.wordpress.com cmnbonetcienciasnaturales.wikispaces.com

diegojavi11.blogspot.com web.educastur.princast.es

enmiotraclase.wordpress.com estructuracelular-4eso.blogspot.com

www.interempresas.net blogs.creamoselfuturo.com

www.dicyt.comwww.iesmateoaleman.es

naturaleseso2.blogspot.com platea.pntic.mec.es

recursos.cnice.mec.es recursostic.educacion.es

http://www.slideshare.net/adanecowww7.uc.cl

www.wikipedia.org