Bazen behin, Lekeitioko Lumentza mendian, jauregi eder bat, basoaren erdi erdian eta

kobazuloaren aldamenean.

Egun batean Lumentza jauregian Peru izeneko printzea jaio egin zen.

Erregeak bere semea eskualdeko ehiztaririk trebeena bilakatzea desiratzen zuen. Honela ba, bere zazpigarren urtebetetze egunean, hamar gezi eta arku handi bat, bere

poltsa gorriarekin, eta guztiz, oparitu zion.

Gezi hauen artean, bazegoen bat nabarmentzen zena. Bere kolore urdina Lea

ibaiaren parekoa zenez, Lea zuen izena. Halaber, bere izaerak egiten zuen ezberdin.

Izan ere, geziak sortzen dira animaliak ehizatzeko, gudan erabiltzeko …, baina,

gure gezi urdina guzti honen aurka zegoen, berak aske bizi nahi zuen, eta inor mindu

barik.

Egun eguzkitsu batean, printze txikia bere ehizako poltsa lepoan hartuta, erregearekin jauregiko aldameneko basora

abiatu zen. Bidean aitak azaldu zion, harrotasun handiz, nola hil zuen berak Lumentzako azken hartza. Printzeak poztasunez entzuten zuen bitartean, Lea, gure gezia, haserretuta eta marmarrean zegoen, bera animaliak

hiltzearen aurkakoa baitzen.

Bat-batean, erregea oso adi geratu zen zerura

begira, txori berezi baten kanta aditu zuelako.

-

Adi seme! Okila da hori! Horietako gutxi geratzen dira eta ezin genezake ehizatzeko aukera galdu!

Ah, bai, begira aita, pago horren adarrean gelditu da. Gezia jaurtiko diot!

Printzeak Lea hartu, arkuan jarri eta... zart!, okilarengana zuzendu zuen. Leak ez zuen txoria hil

nahi, eta horregatik norabidea apur bat aldatu zuen.

Lea geziak pagoaren adar baten kontra jo zuen, bere buru zorrotza sartuz. Lea adar horretan geratu zen

bakarrik eta denbora luzez.

Bitartean, udaberria iritsi zen eta egunsenti baten, Peru eta Peio bikiak zuhaitzean jolasten ari zirela,

Lea aurkitu zuten.

Begira zelako gezi

polita!

Hartu, eta

eskolara eramango dugu!

Hurrengo egunean bikiek ikaskideei eta irakasleari erakutsi zieten gezia eta guztiak

harrituta geratu ziren.

Lea poz-pozik zegoen bere lagun berriekin, haurrek berak bezala animaliak maite eta zaintzen

zituztelako.

Hala bazan edo ez bazan, sar dadila kalabazan eta ager dadila Lumentzako basoan.