exercicios_interactivas
TRANSCRIPT
Programacion estruturada en Fortran
Exercicios clases interactivas
Semana 2
Traballo en clase
1. Variabeis, expresions aritmeticas e E/S basica. Escribe un programa en Fortran que lea unnumero real x por teclado e mostre por pantalla x− 1, x2 + x− 2 e (x− 3)/(x2 + x− 1). Escribe oprogramas usando o editor Gedit e almacenao no arquivo programa1.f90 (os programas de Fortrandeben ter a extension .f90). Imolo compilar co comando f95:
f95 programa1.f90
Deste modo xerase o programa executable a.out. Para executalo, teclea na lina de comandos a.out.
program programa1
print *, "Introduce x:"
read *, x
print *, "Os valores son:"
print *, "x - 1 = ", x - 1
print *, "x^2 + x - 2 = ", x*x + x - 2
print *, "(x - 3)/(x^2 + x - 1) = ", (x - 3)/(x**2 + x - 1)
stop
end program programa1
2. Sentenzas de seleccion, ecuacion de 2o grao. Escribe un programa que lea os coeficientes(reais) dunha ecuacion de segundo grao ax2 + bx + c = 0 e calcule as suas solucions segundo aformula:
x =−b±
√b2 − 4ac
2a(1)
Sexa d = b2 − 4ac o discriminante. Se d < 0, enton hai duas solucions complexas conxugadas
x =−b
2a± i
√−d
2a, onde i e a unidade imaxinaria i =
√−1. Se d = 0, enton hai duas solucions reais
iguais x =−b
2a. Se d > 0 hai duas solucions reais distintas x =
−b±√d
2a. Se a = 0 e b 6= 0, enton
temos unha ecuacion de 1o grao con solucion x = −c/b. Se a = b = c = 0 todo x ∈ IR e solucion,e se a = b = 0, c 6= 0 non hai solucion. Para comprobar que o programa funciona correctamente,proba os seguintes exemplos:
a b c No solucions Solucions
1 1 1 2 complexas x = −1
2± i
√3
21 -2 1 2 reais iguais x = 11 0 -1 2 reais distintas x = ±10 1 -1 ec. 1o grao x = 10 0 0 ∞ x = IR0 0 0 0 x = ∅
Cuadro 1: Valores dos coeficientes a, b, c e das solucions que debe obter o programa.
1
program ec2grao
real :: im
print *, "introduce a,b,c"
read *, a,b,c
if(0 == a) then
if(0 == b) then
if(0 == c) then
print *, "infinitas solucions reais"
else
print *, "non existen solucions"
endif
else
print *, "solucion= ", -c/b
endif
else
d= b*b - 4*a*c; a2 = 2*a
if(d > 0) then
sqrtd = sqrt(d)
print *, "2 solucions reais: ", (-b + sqrtd)/a2, (-b - sqrtd)/a2
else if(0 == d) then
print *, "2 solucions reais iguais: ", -b/a2
else
re = -b/a2; im= sqrt(-d)/abs(a2)
print *, "2 solucions complexas conxugadas:", re, "+/- I*", im
endif
endif
stop
end program ec2grao
3. Sentenza de iteracion, acumulador, polinomio de Tchevyshev. Os polinomios de Tcheby-shev Tn(x) podense escribir como un producto de termos. Escribe un programa en Fortran quecalcule o n-esimo polinomio para un valor de x, definido por:
Tn(x) = 2n−1n∏
k=1
[
x− cos
(
(2k − 1)π
2n
)]
(2)
O programa debe ler por teclado n e x.
program tchevishev
real, parameter :: PI = 3.141592
print *, "Introduce n, x:"
read *, n, x
tnx = 2**(n - 1); n2 = 2*n
do k = 1, n
tnx = tnx*(x - cos(((2*k - 1)*PI)/n2))
end do
print *, "t_n(x)= ", tnx
stop
end program
2
Traballo a desenvolver pol@ alumn@
1. Escribe un programa que calcule a distancia entre un punto v = (x0, y0, z0) e un plano π dadopola ecuacion ax + by + cz + d = 0 . Esta ecuacion tamen se pode escribir como wTx + d = 0,onde w = (a, b, c) e o vector director do plano, wT e o trasposto de w, perpendicular ao plano π, ex = (x, y, z) e un punto pertencente ao plano. A distancia entre v e π podese calcular como:
D(v, π) =|ax0 + by0 + cz0 + d|
‖w‖ (3)
O valor absoluto e coa funcion abs(...); ademais, ‖w‖ =√a2 + b2 + c2. O programa debe ler por
teclado os valores a, b, c, d, x0, y0, z0.
2. Escribe un programa que calcule a posicion x(t), velocidade v(t) e aceleracion a(t) dun movil enmovemento armonico, dado por:
x(t) = asen(ωt+ θ) (4)
v(t) = aωcos(ωt+ θ) (5)
a(t) = −aω2sen(ωt+ θ) (6)
sendo ω = π radians/s, θ = π/2 radians, a = 2,5m/s2 para tempos 0 ≤ t ≤ 100 segs. separados 1seg. entre si.
3. Escribe un programa que lea n numeros x1, . . . , xn por teclado e calcule a sua media e o seu produto(non uses arrais):
Media =1
n
n∑
i=1
xi (7)
Produto =
n∏
i=1
xi (8)
Semana 4
Traballo en clase
1. Sumatorio dobre. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n e logo dousvectores n-dimensionais v e w, reservados dinamicamente. O programa debe calcular, usando arrais:
n∑
i=1
i∑
j=1
viwj (9)
program sumatorio_dobre
real, dimension(:), allocatable:: v, w
print*, "Introduce numero de elementos:"
read *, n
allocate(v(n), w(n))
3
print*, "Introduce numeros por teclado:"
suma=0
do i=1,n
read*, v(i), w(i)
do j=1,i
suma=suma+v(i)*w(j)
end do
end do
! alternativa simple vectorizada
!suma=0
!do i=1,n
! suma = suma + v(i)*sum(w(1:i))
!end do
print*, "O resultado e: ", suma
deallocate(v, w)
stop
end program sumatorio_dobre
2. Analise dunha matriz. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n e unhamatriz A de orde n, e calcule:
A sua traza (suma dos elementos da diagonal principal), definida pola ecuacion:
tr(A) =n∑
i=1
aii (10)
A suma do seu triangulo superior.
Determine se a matriz e simetrica: Aij = Aji, i, j = 1, . . . , n.
program matriz_simetrica
real, dimension(:, :), allocatable:: a
logical :: simetrica
print*, "Introduce a orde da matriz:"
read *, n
allocate(a(n,n))
print*, "Introduce numeros por teclado:"
do i=1,n
read *, (a(i,j),j=1,n)
end do
!Calculo da traza menos eficiente
! traza=0
! do i=1,n
! do j=1, n
! if(i==j) traza = traza + a(i,j)
! end do
! end do
! calculo mais eficiente
traza=0
4
do i=1,n
traza = traza + a(i,i)
end do
print *, "traza= ", traza
!suma do triangulo superior menos eficiente
!sts = 0
!do i = 1, n
! do j = 1, n
! if(j > i) sts = sts + a(i, j)
! end do
!end do
!print *, "sts= ", sts
!suma do triangulo superior mais eficiente
sts = 0
do i = 1, n
do j = i + 1, n
sts = sts + a(i, j)
end do
end do
print *, "sts= ", sts
! E a matriz simetrica
simetrica=.true.
filas: do i=1,n
columnas: do j=i+1, n
if(a(i,j)/= a(j,i)) then
simetrica=.false.
exit filas
end if
end do columnas
end do filas
if(simetrica) then
print*, "simetrica"
else
print*, "non simetrica"
end if
deallocate(a)
stop
end program matriz_simetrica
Traballo a desenvolver pol@ alumn@
1. Escribe un programa que lea un numero enteiro n e dous vectores v e w n-dimensionais con valoresreais (usa vectores reservados dinamicamente). O programa debe calcula-lo produto escalar (ouinterior) de ambos:
vw =
n∑
i=1
viwi (11)
2. Escribe un programa que lea un vector estatico v = (v1, . . . , v5) con 5 valores reais. O programadebe calcula-la norma (modulo) de v:
5
‖v‖ =
√
√
√
√
n∑
i=1
v2i (12)
NOTA: a raız cadrada dun valor x calculase en Fortran coa funcion sqrt(x).
3. Escribe un programa que lea dous vectores x e y de dimension n por teclado (usa vectores dinamicos)e calculen a sua distancia ‖x− y‖ definida como:
‖x− y‖ =
√
√
√
√
n∑
i=1
(xi − yi)2 (13)
4. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n e un vector v de dimension n (usarvectores reservados dinamicamente), e calcule o vector transformado w, tamen de dimension n,definido por:
wi =
i∑
j=1
vj , i = 1, . . . , n (14)
Semana 6
Traballo en clase
1. Produto vector-matriz-vector. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n,dous vectores v e w e unha matriz A de orde n, e calcule o produto
vAwT = [v1 . . . vn]
a11 . . . a1n. . . . . . . . .an1 . . . ann
w1
. . .wn
program prod_vector_matriz_vector
real, dimension(:,:), allocatable :: a
real, dimension(:), allocatable :: v, w, p
print*, "Dimension do vector e matriz: "
read *, n
allocate(a(n,n), v(n), w(n), p(n))
print*,"Introduce vectores: "
do i=1,n
read*, v(i), w(i)
end do
print *, "Introduce matriz: "
do i=1,n
read *, (a(i,j),j=1,n)
end do
!p=vA
do i=1,n
p(i)=0
do j=1,n
6
p(i)=p(i)+v(i)*a(j,i)
end do
end do
!r=pw
r=0
do i=1,n
r=r+p(i)*w(i)
end do
print*, "O resultado e: ", r
deallocate(a, v, w, p)
stop
end program prod_vector_matriz_vector
Version optimizada:
program prod_vector_matriz_vector
real, dimension(:,:), allocatable :: a
real, dimension(:), allocatable :: v, w
print*, "Dimension do vector e matriz: "
read *, n
allocate(a(n,n), v(n), w(n))
print*,"Introduce v: "
read *, v
print*,"Introduce w: "
read *, w
print *, "Introduce matriz: "
do i=1,n
read*, (a(i,j),j=1,n)
end do
r = 0
do i=1,n
s = 0
do j=1,n
s = s + v(i)*a(j,i)
end do
r = r + s*w(i)
end do
print*, "O resultado e: ", r
deallocate(a, v, w)
stop
end program prod_vector_matriz_vector
2. Mınimo comun multiplo de dous numeros enteiros. Subrutinas. Funcions externas. Es-cribe un programa que presente na pantalla o mınimo comun multiplo (mcm) de dous numerosenteiros positivos. O mcm calculase como o produto dos factores primos de ambos numeros, proce-dendo da seguinte maneira: se un factor primo esta presente nunha das factorizacions e non naoutra, incluese no calculo do mcm. Se un factor primo esta presente nas duas factorizacions, tomaseaquel que ten un exponente maior. Empregar subprogramas.
7
c Proba con x = 120 e y = 36
c factores de 120 : 2 ^ 3 3 ^ 1 5 ^ 1
c factores de 36 : 2 ^ 2 3 ^ 2
c Factores comuns: 2 ^ 3 3 ^ 2 5 ^ 1
c O mcm e 360
program minimo_comun_multiplo
integer, dimension(100) :: bx, ex, by, ey
integer :: x, y
print *, ’Introduzca dos numeros enteros positivos’
read *, x, y
call factores_primos(x, bx, ex, nfx)
call factores_primos(y, by, ey, nfy)
mcm_xy = mcm(bx, ex, nfx, by, ey, nfy)
print *, "O mcm e", mcm_xy
stop
end program
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
subroutine factores_primos(n, b, e, nf)
integer, intent(in) :: n
integer, dimension(100), intent(out) :: b, e
integer, intent(out) :: nf
m = n; nf = 1; k = 2
do
if(mod(m, k) == 0) then
b(nf) = k; e(nf) = 1; m = m/k
do
if(mod(m, k) /= 0) exit
e(nf) = e(nf) + 1; m = m/k
end do
nf = nf + 1
end if
k = k + 1
if(m == 1) exit
end do
nf = nf - 1
print *, "factores de", n, ":", (b(i), "^", e(i), " ", i = 1, nf)
return
end subroutine factores_primos
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
function mcm(bx, ex, nfx, by, ey, nfy)
integer, dimension(100), intent(in) :: bx, ex, by, ey
integer, intent(in) :: nfx, nfy
integer, dimension(100) :: b, e
logical :: comun
8
do i = 1, nfx
b(i) = bx(i); e(i) = ex(i)
end do
nf = nfx
do i = 1, nfy
comun = .false.
do j = 1, nf
if(by(i) == b(j)) then
comun = .true.
if(ey(i) > e(j)) e(j) = ey(i)
exit
end if
end do
if(.not.comun) then
nf = nf + 1
b(nf) = by(i); e(nf) = ey(i)
end if
end do
print *, "Factores comuns:", (b(i), "^", e(i), " ", i = 1, nf)
mcm = 1
do i = 1, nf
do j = 1, e(i)
mcm = mcm*b(i)
end do
end do
return
end function mcm
Traballo a desenvolver pol@ alumn@
1. Escribe un programa que lea por teclado catro numeros enteiros na, ma, nb e mb e duas matricesA e B de orde na × ma e nb × mb respectivamente, e calcule o produto matricial de ambas. Oprograma debe comprobar que son multiplicabeis.
2. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n e logo dous vectores n-dimensionaisv e w. O programa debe invocar a unha subrutina chamada calcula produto exterior(...),que calcule e proporcione como saıda a matriz A resultante de multiplicar o vector columna v polovector fila w: aij = viwj ; i, j = 1, . . . , n. O programa debe mostra-la matriz A por pantalla dendeo programa principal.
v′w =
v1. . .vn
[w1 . . . wn] =
v1w1 . . . v1wn
. . . . . . . . .vnw1 . . . vnwn
3. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n, un vector v e unha matriz A, ambosde orde n. O programa principal debe chamar a un subprograma prod vector matrix(...) (debesdecidir o seu tipo e argumentos) que calcule o resultado do produto matricial vA (sendo v un vectorfila).
4. Escribe un programa que lea por teclado un numero enteiro n, un vector v e unha matriz A, ambosde orde n. O programa debe calcula-lo resultado do produto matricial Av (sendo v un vectorcolumna).
9
Semana 8
Traballo en clase
1. Calculo de lımites. Iteracion indefinida. Representacion grafica. Escribe un programa enFortran que calcule o lımite:
lımx→2
x2 + x− 6
x2 − 4(15)
program limite
!------------------------
! version con variabel real: da warning
! do x = 1, 3, 0.05
! print *, x, (x*x+x-6)/(x*x-4)
! end do
!------------------------
! version con bucle indefinido
x=1
do
print *, x, (x*x+x-6)/(x*x-4)
x=x+0.05
if (x>3) exit
end do
stop
end program limite
2. Representacion grafica empregando programas externos. Para isto, redirixe a saıda doprograma anterior a un arquivo co comando de Linux:
$ a.out >saida.dat
E logo representa graficamente esta saıda co octave: executa o comando octave -q e, unha vezdentro do octave, executa:
load saida.dat
plot(saida(:,1), saida(:,2))
exit
Ou co gnuplot: executa o comando gnuplot e, unha vez dentro do gnuplot, executa:
plot "saida.dat" using 1:2 with linespoints
exit
3. Representacion grafica en Fortran usando a librarıa GnuFor2. A mesma representaciongrafica podese facer dende Fortran, pero necesitas modificar algo o programa. Descarga dende http://www.math.yorku.ca/~akuznets/gnufor2 os arquivos gnufor2.f90, test.f90 e Makefile. Paracompilar a librarıa, teclea make. Isto crea os arquivos gnufor2.mod (arquivo de modulo) e gnufor2.o(codigo obxecto). Para representar graficamente unha curva con esta librarıa, hai que poner ascoordenadas X e Y dos puntos en dous vectores x e y. Para isto, vas usar dous vectores (con 100
elementos cada un), e meter os valores de x ∈ [1, 3] e y = f(x) =x2 + x− 6
x2 − 4nestes vectores. Tendo
en conta que i = 1, . . . , 100 e que 1 ≤ x ≤ 3, tes que poner x como funcion de i. Para isto, usa unhafuncion linear x(i) = pi + q, considerando i = 1 . . . , n (neste caso n = 100) e que x ∈ [a, b] (neste
10
caso, a = 1, b = 3). Calcula p, q usando que para i = 1 debe ser x = a e para i = n debe ser x = b.Obtes o sistema linear de duas ecuacions {a = p + q; b = np + q}. Restando a segunda menos aprimeira obtemos:
b− q = (n− 1)p ⇒ p =b− a
n− 1, q = a− p =
na− b
n− 1⇒ x =
(b− a)i+ (na− b)
n− 1(16)
No noso caso, n = 100, a = 1, b = 3 e temos x =2i+ 97
99, e podes verificar que x(1) = 1, x(100) = 3.
Escribe o seguinte programa limite gnufor2.f90:
! compilacion: f95 gnufor2.o limite_gnufor2.f90
program limite_gnufor2
use gnufor2 ! indica que se use o modulo gnufor2 (arquivo gnufor2.mod)
integer, parameter :: n = 100
real, parameter :: a = 1, b = 3
real(8), dimension(n) :: x, y ! hai que usar reais de dobre precision
do i = 1, n
t = ((b - a)*i + (n*a - b))/(n - 1); x(i) = t; y(i) = (t*t + t - 6)/(t*t - 4)
end do
call plot(x, y) ! subrutina da libraria gnufor2
stop
end program limite_gnufor2
Compila o programa co comando (necesitas ter os arquivos gnufor2.o e gnufor2.mod no mesmodirectorio que limite gnufor2.f90):
f95 gnufor2.o limite gnufor2.f90
Executa o programa co comando a.out: crea a venta da figura 1, na que podes comprobar que o
lımx→2
x2 + x− 6
x2 − 4= 1.25.
Figura 1: Representacion grafica dunha funcion dunha variabel usando gnufor2.
4. Representacion grafica de funcion de duas variabeis en IR2. Escribe un programa en Fortranque represente a funcion f(x, y) = sen(5(x2 + y2))e−(x2+y2)/4, con x, y ∈ [−2, 2].
! compilacion: f95 gnufor2.o grafica3D.f90
11
program grafica3D
use gnufor2
integer, parameter :: n = 100
real, parameter :: a = -2, b = 2
real(8), dimension(n) :: x, y
real(8), dimension(n,n) :: z
do i=1,n
t = ((b - a)*i + (n*a - b))/(n - 1); x(i) = t; y(i) = t
end do
do i=1,n
do j=1,n
u = x(i)**2 + y(j)**2; z(i,j)=sin(5*u)*exp(-u/4)
end do
end do
call surf(x,y,z)
stop
end program grafica3D
Podes compilar este programa co comando f95 gnufor2.o grafica3D.f90, obtendo a venta dafigura 2.
Figura 2: Representacion grafica da funcion f(x, y) = sin(10(x2 + y2))e−(x2+y2)/4 usando gnufor2.
5. Calculo de derivadas. Calcula e representa graficamente a derivada da funcion f(x) = e−xsen2xno intervalo [0, 10].
program derivada
real, parameter :: a = 0, b = 10
open(1, file="derivada.dat", status="new")
h = 0.01; x = a; fxh = f(x)
do
fx = fxh; fxh = f(x + h); df = (fxh - fx)/h
print *, x, fx, df
write (1, *) x, fx, df
x = x + h
if(x > b) exit
end do
close(1)
12
stop
end program derivada
!cccccccccccccccccccccccccccc
function f(x)
real, intent(in) :: x
f = exp(-x)*sin(2*x)
return
end function f
Para representar a funcion e a derivada co octave:
a.out
octave -q
x=load("derivada.dat");
subplot(2,1,1)
plot(x(:,1),x(:,2),’f(x)’)
subplot(2,1,2)
plot(x(:,1),x(:,3),’df(x)’)
quit
6. Calculo de integrais indefinidas. Escribe un programa que calcule a integral indefinida dunhafuncion f(x).
Sabemos que se g(x) =
∫ x
a
f(t)dt, enton g′(x) = f(x). Pola definicion de derivada temos que:
f(x) = g′(x) = lımh→0
g(x+ h)− g(x)
h(17)
Se tomamos h ≃ 0+ podemos aproximar:
f(x) ≃ g(x+ h)− g(x)
h(18)
e despexar na ec. anterior g(x+h) ≃ g(x)+hf(x). Como conecemos f(x) e queremos a sua integralindefinida (e dicir, g(x) tal que g′(x) = f(x)), fixando un valor inicial g(x0) podemos calcularg(x), ∀x > x0. Este valor inicial g(x0) prefixado e equivalente a constante C que se lle pode sumar
a funcion primitiva g(x). No programa, calculamos g(x) =
∫ x
a
f(t)dt no intervalo [a, b] usando
a = 0, b = 1, f(t) = t, x0 = 0, g(x0) = g(0) = 0. Repite o calculo para a = 0, b = π, f(t) =sin(t), x0 = 0, g(x0) = g0 = 0.
program integral_indef
!print *, "introduce a e b: "
!read *, a, b
open(1, file="integral_indef.dat", status="new")
a = 0; b = 1
x = a; h = 0.01; gx = 0
do
fx = f(x)
print *, x, fx, gx
write (1, *) x, fx, gx
gx = gx + h*fx; x = x + h
if(x > b) exit
13
end do
close(1)
stop
end program integral_indef
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
function f(x)
real, intent(in) :: x
f = x
return
end function f
7. Calculo de integrais definidas. Calcula a integral definida:
∫ 1
−1
arcos(x)
1 + x2dx (19)
program integral_indef
real :: integral
!print *, "introduce a e b: "
!read *, a, b
a = -1; b = 1; h = 0.001
x = a; integral = 0
do
integral = integral + f(x)
x = x + h
if(x > b) exit
end do
print *, "integral = ", h*integral
stop
end program integral_indef
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
function f(x)
real, intent(in) :: x
!f = x
f = acos(x)/(1 + x*x)
return
end function f
Traballo a desenvolver pol@ alumn@
1. Escribe un programa en Fortran que calcule os valores da seguinte funcion definida por intervalos:
f(x) =
1 + x x ≤ 0x 0 < x < 12− x 1 ≤ x ≤ 23x− x2 x > 2
14
2. Escribe un programa que calcule lımite lımx→0
e|x|/x.
3. Escribe un programa que calcule a derivada de f(x) =x
x2 + 2x+ 9
4. Xeraliza o programa visto en clase para calcular integrais definidas de modo que, usando funcionsexternal, poida calcular a integral de calquer funcion (definida como funcion externa no programa).
Semana 9
Traballo en clase
1. Determinante dunha matriz cadrada de orde n: Subprogramas recursivos. Arquivos.Escribe un programa que lea dende un arquivo a orde n dunha matriz cadrada e a propria matriz(ambas operacions deben facerse dende subprogramas). Logo, o programa principal debe chamara un subprograma recursivo det(...) que calcule o determinante da matriz lida usando o desen-volvemento por adxuntos da primeira fila da matriz.
program determinante
real, dimension(:, :), allocatable :: a
open(1, file = "matriz.dat", status="old", err=1)
read (1, *) n
allocate(a(n, n))
do i = 1, n
read (1, *) (a(i, j), j = 1, n)
print *, (a(i, j), j = 1, n)
end do
close(1)
d = det(a, n)
print *, "det = ", d
deallocate(a)
stop
1 print *, "erro en open abrindo matriz.dat"
stop
end program determinante
!------------------------------------
recursive function det(a, n) result(y)
real, dimension(n, n), intent(in) :: a
integer, intent(in) :: n
real, dimension(:,:), allocatable :: b
if(2 == n) then
y = a(1,1)*a(2,2) - a(1,2)*a(2,1)
else
y = 0
allocate(b(n - 1, n - 1))
do i = 1, n
call adxunto(a, n, i, b)
y = y + (-1)**(1+i)*a(1,i)*det(b, n - 1)
end do
deallocate(b)
end if
return
end function det
15
!-------------------------------------
subroutine adxunto(a, n, i, b)
real, dimension(n,n), intent(in)::a
integer, intent(in):: n, i
real, dimension(n-1,n-1), intent(out)::b
integer :: f, c !ollo non inicializar aqui
f=1;c=1
do j=2,n
do k=1,n
if(k/=i) then
b(f,c)=a(j,k); c=c+1
end if
end do
f=f+1; c=1
end do
do k=1, n-1
print *, (b(k,l), l=1, n-1)
end do
print *, "-----------------"
return
end subroutine adxunto
2. Resolucion dun sistema de n ecuacions lineares usando a librarıa FGSL. Escribe unprograma que empregue a interfaz Fortran-GSL (FGSL) a GNU Scientific Library (GSL) pararesolver un sistema de ecuacions lineares. Antes de nada vai ao directorio fogar co comando:
cd
Logo, descarga a FGSL version 0.9.4 co comando:
wget http://www.lrz.de/services/software/mathematik/gsl/fortran/fgsl-0.9.4.tar.gz
Descomprime o arquivo fgsl-0.9.4.tar.gz co comando:
tar zxvf fgsl-0.9.4.tar.gz
Isto crea o directorio fgsl-0.9.4. Vai a este directorio co comando:
cd fgsl-0.9.4
Edita o arquivo configure, comentando as linas:
if [ "$(basename $gh)" != "gsl-histogram" ] ; then
echo "GSL installation not found. Aborting"
exit 1
fi
cun # no comezo de cada lina. Executa:
./configure --bits 64
make
Descarga dende o curso virtual os arquivos sistema orde4.dat e sistema orde5.dat, cos coefi-cientes e termos independentes de dous sistemas de orde 4 e 5, e o seguinte programa:
16
!sistema_orde4.dat: x=1 y=0 z=-1 t=2; sistema={x+y+z+t=2, x-y-z+t=4, -x+z=-2, y+z+t=1}
! 1 1 1 1 2
! 1 -1 -1 1 4
! -1 0 1 0 -2
! 0 1 1 1 1
!----------------------------------------------
!sistema_orde5.dat: x=1 y=2 z=0 t=-1 u=0; sistema={x+y-z+t+u=2;x-y+t+u=1;x+z-u=0;
! x-y-z+t+u=2;x-y+z-t+u=1}
! 1 1 1 1 1 2
! 2 -1 0 -1 -1 1
! -1 0 1 -1 1 0
! 1 1 0 1 -1 2
! 0 1 -1 1 0 1
program exemplo_gsl
use fgsl
integer(fgsl_size_t) :: n
integer(fgsl_int) :: status, signum
type(fgsl_matrix) :: a
type(fgsl_vector) :: b, x
real(fgsl_double), dimension(:,:), allocatable, target :: af
real(fgsl_double), dimension(:), allocatable, target :: bf, xf
type(fgsl_permutation) :: p
character(len=1),dimension(10) :: incog=(/’x’,’y’,’z’,’t’,’u’,’v’,’w’,’r’,’s’,’p’/)
a = fgsl_matrix_init(type=1.0_fgsl_double)
b = fgsl_vector_init(type=1.0_fgsl_double)
x = fgsl_vector_init(type=1.0_fgsl_double)
open(1, file="sistema_orde4.dat", status="old")
read (1,*) n
allocate(af(n,n),bf(n),xf(n))
p = fgsl_permutation_alloc(n)
do i = 1, n
read (1, *) (af(j, i), j = 1, n), bf(i) ! ollo: a(j,i)
end do
close(1)
print ’(a,i3,a)’, "sistema de orde", n, " ="
do i = 1, n
print ’(f7.2,a,$)’, af(i, 1), incog(1)
do j = 2, n
if(af(i,j) >= 0) then
print ’(a,f7.2,a,$)’, ’ + ’, af(i, j), incog(j)
else
print ’(a,f7.2,a,$)’, ’ - ’, -af(i, j), incog(j)
endif
end do
print ’(a,f7.2)’, ’ = ’, bf(i)
end do
status = fgsl_matrix_align(af, n, n, n, a)
status = fgsl_vector_align(bf, n, b, n, 0_fgsl_size_t, 1_fgsl_size_t)
status = fgsl_vector_align(xf, n, x, n, 0_fgsl_size_t, 1_fgsl_size_t)
status = fgsl_linalg_LU_decomp (a, p, signum)
17
status = fgsl_linalg_LU_solve (a, p, b, x)
print *, "solucion:"
do i = 1, n
print ’(2a,f6.2)’, incog(i), ’ = ’, xf(i)
end do
call fgsl_matrix_free(a)
call fgsl_vector_free(b)
call fgsl_vector_free(x)
call fgsl_permutation_free(p)
deallocate(af,bf,xf)
stop
end program exemplo_gsl
Logo, debes compilalo co comando:
f95 -I/usr/include/gsl -L. sistema_fgsl.f90 -lfgsl_gfortran -lgsl -lgslcblas -lm
No mesmo directorio tes que ter os arquivos libfgsl gfortran.a (usada coa opcion -lfgsl gfortran
do comando de compilacion) e fgsl.mod (incluido na sentenza use fgsl do programa). Executa oprograma co comando a.out. Comproba a solucion co octave (p.ex. para orde 4):
$ octave -q
> a = [1 1 1 1; 1 -1 -1 1; -1 0 1 0; 0 1 1 1]; b=[2; 4; -2; 1];
> a\b
> quit
Finalmente, executa cd .. e cp -r fgsl-0.9.2 /Z/rai/nome.apelido ou cp -r fgsl-0.9.2
/media/MEMORIA dependendo de se usas a unidade Z ou un lapiz de memoria, para almacenartodo o necesario.
3. Calculo da inversa dunha matriz cadrada de orde n usando a librarıa Lapack. Descargadende o curso virtual o seguinte programa, que calcula a inversa dunha matriz cadrada usando alibrarıa Lapack (a matriz lese dende un arquivo).
! ORDE 3: matriz a=
! 2.00 1.00 -1.00
! 2.00 0.00 1.00
! 1.00 2.00 4.00
! inv(a)=
! 0.13 0.40 -0.07
! 0.47 -0.60 0.27
! -0.27 0.20 0.13
!--------------------------------
! ORDE 4: a =
! 1 2 3 4
! -1 2 0 3
! 4 1 9 5
! 4 3 2 1
! inv(a) =
! 3.08 -2.40 -1.00 -0.12
! -3.32 2.60 1.00 0.48
! -2.80 2.00 1.00 0.20
! 3.24 -2.20 -1.00 -0.36
18
program inversa
real(8),dimension(:,:),allocatable :: a, b
open(1, file="matriz_orde4.dat", status="old")
read (1,*) n
allocate(a(n,n),b(n,n))
do i = 1, n
read (1, *) (a(i, j), j = 1, n)
do j = 1, n
print ’(f6.2,$)’, a(i, j)
end do
print *, ’’ ! para pasar a seguinte linha
end do
close(1)
call inv(a, n, b)
print *, "inv(a)="
do i = 1, n
do j = 1, n
print ’(f6.2,$)’, b(i, j)
end do
print *, ’’
end do
deallocate(a,b)
stop
end program inversa
!-------------------------------
! Retorna a inversa dunha matriz calculando a descomposicion LU con Lapack
subroutine inv(A, n, Ainv)
real(8), dimension(n,n), intent(in) :: A
real(8), dimension(n,n), intent(out) :: Ainv
integer, intent(in) :: n
real(8), dimension(n) :: work ! work array for LAPACK
integer, dimension(n) :: ipiv ! pivot indices
integer :: info
! procedementos external definidos en Lapack
external DGETRF
external DGETRI
! Almacena A en Ainv para evitar que lapack a sobrescriba
Ainv = A
! DGETRF calcula a factorizacion LU da matriz usando pivote parcial con intercambio de filas
call DGETRF(n, n, Ainv, n, ipiv, info)
if (info /= 0) stop "error: matriz singular"
! DGETRI calcula a matriz inversa usando a factorizacion LU calculada por DGETRF.
call DGETRI(n, Ainv, n, ipiv, work, n, info)
if (info /= 0) stop "error en la inversion"
return
end subroutine inv
19
Compila co comando:
f95 inversa.f90 -llapack
Executa o programa probando cos arquivos matriz orde3.dat e matriz orde4.dat indicados nos co-mentarios do comezo do programa, que podes descargar dende o curso virtual. Comproba a solucionco octave (p.ex. para orde 3):
$ octave -q
> a = [2 1 -1; 2 0 1; 1 2 4];
> inv(a)
ans =
0.133333 0.400000 -0.066667
0.466667 -0.600000 0.266667
-0.266667 0.200000 0.133333
> quit
4. Resolucion dun sistema de n ecuacions lineares usando a librarıa Lapack. Descarga oseguinte programa dende o curso virtual ao arquivo sistema linear.f90:
!sistema_orde4.dat: x=1 y=0 z=-1 t=2; sistema={x+y+z+t=2, x-y-z+t=4, -x+z=-2, y+z+t=1}
! 1 1 1 1 2
! 1 -1 -1 1 4
! -1 0 1 0 -2
! 0 1 1 1 1
!----------------------------------------------
!sistema_orde5.dat: x=1 y=2 z=0 t=-1 u=0; sistema={x+y-z+t+u=2;x-y+t+u=1;x+z-u=0;
! x-y-z+t+u=2;x-y+z-t+u=1}
! 1 1 1 1 1 2
! 2 -1 0 -1 -1 1
! -1 0 1 -1 1 0
! 1 1 0 1 -1 2
! 0 1 -1 1 0 1
program sistema_linear
real,dimension(:,:),allocatable :: a
real,dimension(:),allocatable :: b
integer, dimension(:),allocatable :: pivote
character(len=1),dimension(10) :: incog=(/’x’,’y’,’z’,’t’,’u’,’v’,’w’,’r’,’s’,’p’/)
open(1,file="sistema_orde4.dat",status="old",err=1)
read (1,*) n
allocate(a(n,n),b(n),pivote(n))
do i = 1, n
read (1, *) (a(i, j), j = 1, n), b(i)
end do
close(1)
print ’(a,i3,a)’, "sistema de orde", n, " ="
do i = 1, n
print ’(f7.2,a,$)’, a(i,1), incog(1)
do j = 2, n
if(a(i,j) >= 0) then
print ’(a,f7.2,a,$)’, ’ + ’, a(i, j), incog(j)
else
print ’(a,f7.2,a,$)’, ’ - ’, -a(i, j), incog(j)
endif
20
end do
print ’(a,f7.2)’, ’ = ’, b(i)
end do
call sgesv(n, 1, a, n, pivote, b, n, info)
print *, "solucion:"
do i = 1, n
print ’(2a,f6.2)’, incog(i), ’ = ’, b(i)
end do
deallocate(a,b,pivote)
stop
1 print *, "erro en open"
stop
end program sistema_linear
Descarga tamen dende o curso virtual os arquivos sistema orde4.dat e sistema orde5.dat, coscoeficientes e termos independentes dos sistemas lineares de ecuacions. Compila o programa cocomando:
f95 sistema linear.f90 -llapack
Executao con a.out. Comproba que a solucion e correcta calculandoa co octave (p.ex. para o sistemade orde 4):
$ octave -q
> a = [1 1 1 1; 1 -1 -1 1; -1 0 1 0; 0 1 1 1]; b=[2; 4; -2; 1];
> a\b
ans =
1
-0
-1
2
> quit
5. Xerador de numeros aleatorios. Descarga dende o curso virtual o seguinte programa, que im-prime por pantalla 10 numeros aleatorios no intervalo [a, b) empregando a subrutina random number()
de f95. O programa usa a subrutina init random seed() para inicializar o xerador de numerosaleatorios co reloxio do sistema:
program aleatorio
print ’(a,$)’, "introduce a,b: "
read *, a, b
rango = b - a
call init_random_seed()
do i=1,10
call random_number(x)
print *, i, rango*x + a
end do
stop
end program aleatorio
!----------------------------------------
subroutine init_random_seed()
integer :: i, n, clock
integer, dimension(:), allocatable :: seed
21
call random_seed(size = n)
allocate(seed(n))
call system_clock(count = clock)
seed = clock + 37 * (/ (i - 1, i = 1, n) /)
call random_seed(put = seed)
deallocate(seed)
return
end subroutine
6. Medida do tempo consumido por un programa en Fortran. Descarga dende o curso virtualo seguinte programa, que executa un bucle de 1000 iteracions e mostra o tempo consumido:
program mide_tempo
real(8) :: inicio, fin, n, i
call cpu_time(inicio)
n=1e3; i = 0
print *, "medindo tempo ..."
do
i = i + 1
if(i > n) exit
end do
call cpu_time(fin)
print ’("n=",d10.1, " tempo = ",d10.4," s.")’, n, fin - inicio
end program mide_tempo
7. Funcions para produto escalar de vectores e para produto matricial. Descarga dende ocurso virtual este programa, que define un vector v e unha matriz cadrada a, ambos de orde 3, ecalcula o produto escalar vTv e o produto matricial aa.
program exemplos_funcions
real, dimension(3) :: v = (/1,2,3/)
real, dimension(3,3) :: a = reshape((/1,2,3,4,5,6,7,8,9/),shape(a)), b
print *, "v=", v
print *, "a="
do i=1,3
print *, (a(i,j),j=1,3)
end do
print *, "dot(v,v)=", dot_product(v,v)
b = matmul(a,a)
print *, "a*a="
do i=1,3
print *, (b(i,j),j=1,3)
end do
b = transpose(a)
print *, "a^T="
do i=1,3
print *, (b(i,j),j=1,3)
end do
stop
end program exemplos_funcions
8. Persistencia dun numero enteiro (descomposicion en cifras). Escribe un programa quecalcule a persistencia dun numero enteiro. Con este fin, o programa debera separar o numero nas suascifras e multiplicalas entre si. O resultado tamen se dividira nas suas cifras, e estas multiplicaranseentre si continuando o proceso ata obter un resultado dunha unica cifra. A persistencia sera onumero de veces que se repetiu o proceso. Exemplo: o numero 715 ten persistencia 3 (715
->35 ->15 ->5)
22
program persistencia
print ’(a, $)’, "introduce n: "
read *, n
k = 0
do
m = 1
do
m = m*mod(n, 10); n = n/10
if(n == 0) exit
end do
print *, m
n = m; k = k + 1
if(m < 10) exit
end do
print *, "persistencia= ", k
stop
end program persistencia
Traballo a desenvolver pol@ alumn@
1. Escribe un programa que lea por teclado o grao n dun polinomio p(x) = anxn+ . . . a2x
2+a1x+a0 eos seus coeficientes a0, . . . , an e calcule as raıces enteiras do polinomio. Ter en conta que as posıbeisraıces enteiras do polinomio son divisores do termo independente a0.
2. Escribe un programa que calcule a matriz de covarianza Σ dun conxunto deN vectores d-dimensionais{xi, i = 1, . . . , N}, sendo xi = (xi1, . . . , xid). O elemento ij da matriz de covarianza Σ (cadrada deorde d) defınese como:
Σij =1
N
N∑
k=1
(xki − 〈xi〉)(xkj − 〈xj〉) (20)
Onde 〈xi〉 e o valor medio da componente i dos vectores xk:
〈xi〉 =1
N
N∑
k=1
xki (21)
O programa debe, dados N = 12 e d = 5, debe chamar a un subprograma onde abra o arquivo e leaos vectores (cada vector esta almacenado nunha lina distinta no arquivo). Logo, debe chamar a outrosubprograma que calcule as medias 〈xi〉, i = 1, . . . , d. Por ltimo, debe chamar a un subprogramaque calcule cada elemento Σij , i, j = 1, . . . , d, mediante a formula 3. Finalmente, debe chamar aoutro subprograma que imprima a matriz Σ (fila a fila).
NOTA: Empregar o arquivo vectores.dat que se proporciona (N = 12, d = 5).
1.3 0.4 1.5 0.4 1.2
1.9 0.4 1.5 0.7 1.3
1.2 0.4 0.9 0.5 1.2
1.5 0.4 2.1 0.8 1.1
1.1 0.4 2.2 0.9 1.0
1.0 0.4 2.3 0.2 0.9
0.6 0.4 2.5 0.1 0.8
1.1 1.4 1.9 0.4 0.7
0.4 0.3 1.5 0.3 0.6
0.5 1.2 1.3 0.2 0.5
0.8 1.4 1.6 0.4 0.4
1.3 0.9 1.2 0.7 0.2
23
3. Analiza o seguinte programa, que resolve unha ecuacion non lineal da forma:
f(x) =n∑
i=0
aixi = 0 (22)
polo Metodo de Newton (resolvela significa atopar x). Este metodo consiste no seguinte: partindodunha aproximacion inicial x0 para x, este metodo calcula aproximacions sucesivas xi, i = 1, 2, . . .empregando a seguinte formula:
xi+1 = xi −f(xi)
f ′(xi)(23)
Esta operacion iterativa executase ata que |xi − xi−1| < 0,00001
O programa debe facer o seguinte:
Pedir o usuario a orde n do polinomio f(x).
Pedir o usuario os coeficientes ai, i = 0, . . . , n do polinomio f(x).
Escribe unha funcion que calcule o valor f(x).
Escribe outra funcion que calcule o valor f ′(x), determinado pola expresion:
f ′(x) =
n∑
i=1
iaixi−1 (24)
Escribe o programa principal, onde se debera executar a operacion iterativa 5 ata que |xi −xi−1| < 0,00001.
EXEMPLO: dada a ecuacion x3 − x2 − x + 1 = 0 ten raıces en x = 1 (dobre) e x = −1 (simple).Neste caso, n = 3. Probar con x0 = 2 (para calcular a raiz x = 1 e con x0 = −3 (para calcular araiz x = −1).
O programa debe almacenar os valores xi, i = 1, ... no ficheiro datos.dat, co seguinte formato:
x(i - 1) | x(i)
-------------------
-2.00000 | -1.400
-1.40000 | -1.100
-1.10000 | -1.009
-1.00870 | -1.000
-1.00007 | -1.000
-1.00000 | -1.000
program newton
parameter (EPSILON = 0.00001)
real, dimension(0:10) :: a
real :: x, xp
print *, "Introduce n:"
read *, n
do i = 0, n
print *, "Introduce o coeficiente ", i
read *, a(i)
end do
print *, "Introduce x0: "
read *, x
open(1, file = "datos.dat", status="new")
write (1, 3) "x(i - 1)", " x(i)"
3 format(a, t10, "|", a)
24
write (1, *) "-----------------"
do
xp = x
d = df(a, xp, n)
if(d.eq.0) then
x = xp
else
x = xp - f(a, xp, n)/d
endif
write (1, 2) xp, x
2 format(f8.5, t10, "|", f8.5)
print 2, xp, x
if(abs(x - xp) < EPSILON) exit
end do
print *, "Atopada raiz en x = ", x, ", f(x) = ", f(a, x, n)
close(1)
stop
end program newton
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
function f(a, x, n)
real, dimension(0:n), intent(in) :: a
real, intent(in) :: x
integer, intent(in) :: n
f = a(0)
do i = 1, n
f = f + a(i)*x**i
end do
return
end function f
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
function df(a, x, n)
real, dimension(0:n), intent(in) :: a
real, intent(in) :: x
integer, intent(in) :: n
df = a(1)
do i = 2, n
df = df + i*a(i)*x**(i - 1)
end do
return
end function df
25