Serra da Cova da Serpe

Espazo de media montaña na Dorsal Galega, que colle sobre todo as abas occidentais da provincia da Coruña (concellos de Aranga, Curtis, Sobrado e Toques, e unha pequena parte na provincia de Lugo (concellos de Guitiriz e Friol). Conecta polo sur co LIC Serra do Careón.Superficie: 4.063,4 ha

CONCELLOS: Aranga, Curtis, Sobrado e Toques (A Coruña); Guitiriz e Friol (Lugo)

TIPO DE PROTECCIÓNProposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) eZona especial de conservación (ZEC).Pendiente de aprobación.

SERRA DA COVA DA SERPEEsténdese con dirección N-S facendo de linde entre Guitiriz e Friol (Lugo) e Curtis e Sobrado (A Coruña).Está formada por granitos de dúas micas, gneis “ollo de sapo”, xistos, cuarcitas e granitos intrusivos. Ten un aspecto masivo e suave cunha maior inclinación cara ao leste. Na vertente leste nacen afluentes do Parga e na oeste do Mandeo.

O monte máis alto é o Pico da Cova, con 841 m.

Vista desde Friol.

Cova da Serpe antes de instalarse o parque eólico (2006)

Pena Cova da Serpe, na Pena Furada. Segundo a lenda nesta cova vivía unha gran serpe que comía ao gando e ás persoas.

Vista desde o Pico da Cova cara a Curtis.

Vista desde o Pico da Cova cara a Guitiriz.

Vista de Corno de Boi desde a Cova da Serpe.

SERRA DE CORNO DE BOIPequena serra situada entre os concellos de Friol (Lugo) e Toques e Sobrado (A Coruña). Na vertente oeste nace o río Mandeo e na leste afluentes do Narla (Miño).

O Campelo, cume do Corno de Boi, con 803 m.

Vista desde o cume de Corno de Boi cara a Sobrado.

FLORA:A maioría do terreo está ocupado por mato de xestas, toxos, breixos e fentos con amplas zonas de repoboación con piñeiros e eucaliptos, e prados. Nas partes baixas consérvanse pequenas áreas de carballeiras.

Prados e carballeira nas abas do Cova da Serpe.

Os breixos (Erica cinerea) forman parte das matogueiras que cobren os cumes

Echium plantagineum

Gando no Marco das Pías

FAUNA:O máis destacado son as aves de monte, de bosque ou de matogueira: miñato común, lagarteiro, azor, papuxas, lavercas, cotovías...

Pyronia cecilia, unha bolboreta común nos lindeiros dos camiños.

Papuxa das amorias (Sylvia atricapilla), un paxaro típico das matogueiras.

Montaxe e fotos: Adela Leiro e Mon Daporta (xullo 2012).