Download - recital
AS ÁRBORES ALIMENTAN
Senteime baixo a pereira
e deume unha pera.
Senteime baixo a ameixeira
e deume unha ameixa.
Senteime baixo a figueira
e deume un figo.
Senteime baixo a cerdeira
e deume unha cereixa.
Senteime baixo a maceira
e deume unha mazá.
Senteime baixo un pexegueiro
e deume un pexego.
Senteime baixo un carballo
e deume tanta alegría
que comín peras
cereixas e figos,
ameixas , mazás
e pexegos todo o día.
CARLOS FONTES: POEMAS CON PIRULETA. EDIT. TARTARUGA
AS ÁRBORES DA FRAGA
Estaba o acivro
de garda na fraga
pasou o carballo
e non lle dixo nada.
Chegou o eucalipto
a porta a petar,
o acivro de garda
non o deixou pasar
Entrou o bidueiro
e mais o salgueiro
tamén o cerquiño
e o ameneiro.
Pasou o pradario
seguido do freixo
tamén a abelaira
e o castiñeiro.
Logo entrou o buxo
e mais a sobreira
despois veu a faia
xunto coa elmeira.
Vaite eucalipto
non insistas máis
que aquí na fraga
non podes entrar.
Cd: Cancións para Antía de Fol do vento
O ESQUÍO
Vive nun carballo
vai de póla en póla
recolle bugallos
xoga a Mariola.
Visita a un veciño
que hai nun castiñeiro
porque vai velliño
e anda algo tristeiro.
A noiva do esquío
vive nunha abraira,
dalle ela abelás
e él lévalle landras.
CD: Abracadabras do grupo Pirilampo
A UN OLMO SECO
Al olmo viejo, podrido por el rayoy en su mitad podrido,
con las lluvias de abril y el sol de mayoalgunas hojas verdes le han salido.
¡El olmo centenario en la colinaque lame el Duero! Un musgo amarillento
le mancha la corteza blanquecinaal tronco carcomido y polvoriento.
No será, cual los álamos cantoresque guardan el camino y la ribera,
habitado de pardos ruiseñores.
Ejército de hormigas en hilerava trepando por él, y en sus entrañas
urden sus telas grises las arañas.
Antes que te derribe, olmo del Duero,
con su hacha el leñador, y el carpinterote convierta en melena de campana,
lanza de carro o yugo de carreta;antes que rojo en el hogar, mañana,
ardas, de alguna mísera caseta,al borde de un camino;
antes que te descuaje un torbellinoy tronche el soplo de las sierras blancas;antes que el río hasta la mar te empuje
por valles y barrancas,olmo, quiero anotar en mi carterala gracia de tu rama verdecida.
Mi corazòn esperatambién, hacia la luz y hacia la vida,
otro milagro de la primavera.
Antonio Machado
Poema
A un cerezo yo subídonde cerezas habíayo cerezas no cogí,y cerezas no dejé.¿ Cuántas cerezas hallé?
Bukowski
ÁLAMO BLANCO
Arriba canta el pájaro
abajo canta el agua
(arriba y abajo
se me abre el alma).
Entre dos melodías
la columna de plata.
hoja, pájaro, estrella;
baja flor, raíz, agua.
Entre dos conmociones
la columna de plata.
(y tu, tronco ideal,
entre mi alma y mi alma).
Mece a la estrella el trino,
la onda a la flor baja.
(abajo y arriba
me tiembla el alma)
Juan Ramón Jiménez
EL LAGARTO ESTÁ LLORANDO
El lagarto y la lagarta
con delantalitos blancos.
Han perdido sin querer
su anillo de desposados.
¡Ay su anillito de plomo,
Ay su anillito plomado!
Un cielo grande y sin gente
monta en su globo a los pájaros.
El sol capitán redondo,
lleva un chaleco de raso.
¡Miradlos que viejos son!
¡que viejos son los lagartos!
¡Ay como lloran y lloran!
¡Ay, ay como están llorando!.
Federico García Lorca
EN UN TROZO DE PAPEL
En un trozo de papel
con un simple lapicero
yo tracé uhna escalerita
tachonada de luceros.
Hermosas estrellas de oro.
de plata no había ninguna
yo quería una escalera
para subir a la luna
Para subir a la luna
y secarle sus ojitos
no me valen los luceros
como humildes peldañitos.
¿Será porque son dorados
en un cielo azul añil?
Solo sé que no me sirven
para llegar hasta allí.
Estrellitas y luceros
pintados con mucho amor,
¡quiero subir a la luna
y llenarla de color!
Antonio García Teijeiro
A amante nunca ten dentes postizos graus no nariz
pelos nas coxas gorduras nos cadrís.
Á amante nunca lle inchan os ollos ao dormir. O poeta ama a perfección
non te ama a ti. Es idealización
mito metáfora da metáfora.
De non seres perfecta como te amarían?
MARIA XOSÉ QUEIZÁN
TEÑO O CORAZÓN SENLLEIRO
Teño o corazón senlleiroe orfo na noite fría.
Non importa, agardaréipolo albor do novo día.
Teño lobos, teño sombras,teño a sorte fuxidía.
Non importa, agardaréipolo albor do novo día.
Está mudo o reixiñolque outrora cantar solía.
Non importa, agardaréipolo albor do novo día.
Que está comigo a esperanza,fiando, fía que fía…
Ela fía i eu confíono albor do novo día.
Celso Emilio Ferreiro
A VELLA DO CANDIL
A vella do candil
sae todas as noites
cunha luceciña alumeando
todas as casa dos arredores.
Ela é un misterio
que todos investigan
pero á vella non lle interesa
o que os cidadáns digan.
Polas mañás ben cedo
quédase quieta frente á ventá
e a xente pregúntase
que é o que a vella mirará.
Carmen Costas
COUSAS DO LOBO
Cousos do lobo!Caborcos do xabarín!
Eidos solosonde ninguén foi nin ha d’ir!
O lobo! Os ollos o lombo do lobo!
Baixa o lobo polo ollo do boscomovendo nas flairas dos teixosruxindo na folla dos carreiros
en busca de vagoada máis sola e máis medosa…
Rastrexaparase e venta
finca a pouta ergue a testa e oulaca noite na boca…
Uxío Novoneyra
UUUU
NEGRA SOMBRA
Cando penso que te fuches,negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezalestornas facéndome mofa.
Cando maxino que es ida,no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas,si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do ríoi es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo,pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,sombra que sempre me asombras.
Rosalía de Castro