Download - O sangue
Carmen Cid Manzano/Mª José Camba SearaI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía.
Modificacións: Adán Gonçalves
O MEDIO INTERNO
Os organismos unicelulares realizan o intercambio de substancias directamente co
medio externo cos rodea.
Nos pluricelulares, sen embargo, a maioría
das células que os
constitúen
non teñen
un contacto directo co
medio externo do
organismo, polo que é
indispensable dispoñer
dun
medio
extracelular no que se poida
producir ese intercambio. Este
medio extracelular está
formado nos pluricelulares máis complexos (con un gran nº
de células) por diversos líquidos que
fan de intermediarios entre as células do organismo e o medio
externo.
O conxunto
destes
líquidos é
o que denominamos medio interno.
O medio interno supón unha
serie de vantaxes:
Proporciona as células un ambiente axeitado, e dicir,
homoxeneidade das condicións físico-químicas.
Permite o intercambio entre as distintas células (produción
organizativa, coordinación...)
Proporciona máis independencia do medio externo.
Estas funcións
do medio interno son posibles gracias a
homeostase: conxunto
de procesos fisiolóxicos
que
manteñen
estables as características do medio.
Entre os líquidos que forman parte do medio interno temos:
Os que van polo interior dos vasos: sangue e linfa.
Os líquidos que ocupan cavidades: cefalorraquídeo, pleural,
sinovial, intraocular...
O líquido ou plasma intersticial que enche os espazos entre as
células.
Estes
líquidos ou
humores conteñen
unha
disolución con
distintas sales e mc. orgánicas que se denomina plasma. En
xeral, ten un pH
preto
do neutro e unha
concentración salina
do 0,9%. Tamén
posúe
gases (O2
, CO2
). A principal diferenza entre os distintos tipos de plasma é
o tipo de proteínas.
O SANGUE
Entre todos os líquidos corporais
o máis
importante é
o sangue.
Posúe
cor
vermella
e circula polos vasos sanguíneos.
Representa un 8% do peso corporal e está
constituido por:
Plasma sanguíneo (55%): solución acuosa (90% de auga) de cor
amarela con distintas substancias disoltas (proteínas, HC, lípidos,
hormonas, ións...)
Células ou elementos figurados (45%) : atópanse suspendidas no
plasma; hai varios tipos, glóbulos vermellos ou eritrocitos ou
hemacías, glóbulos brancos ou leucocitos e trombocitos ou
plaquetas.
COMPOSICIÓN DO SANGUE
Plasma sanguíneo
Células sanguíneas
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
COMPOSICIÓN PLASMA SANGUÍNEO
Agua
GASES (CO2 ) Disuelto en el plasma, la mayoría en forma de bicarbonato
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Soro sanguíneo: é
a fracción do plasma sanguíneo que
permanece en estado líquido tras a coagulación sanguínea.
A súa
composición é
a do plasma, pero sen fibrinóxeno.
Hemoglobina: é
unha
proteína (tetrámero) encargada do
transporte de O2
. Pola
súa
estrutura
e función constitúe
o
pigmento respiratorio dos Vertebrados (Grupo Hemo). A
hemoglobina atópase
nos glóbulos vermellos
as que confire a súa
cor
característica.
CÉLULAS SANGUÍNEAS
Glóbulos vermellos ou hematies ou eritrocitos
Plaquetas ou trombocitos
Glóbulos blancos o leucocitos
GranulocitosNeutrófilos o polimorfonucleares
BasófilosEosinófilos
Agranulocitos Monocitos
LinfocitosI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
ORIXE DAS CÉLULAS SANGUÍNEAS
O tecido
principal produtor
de células sanguíneas é
a
médula ósea vermella. Hai, sen embargo, tipos
celulares que se orixinan
na
médula ósea vermella,
pero sofren
procesos de maduración noutros
tecidos como por exemplo
os linfocitos T que maduran no
timo. Noutras
ocasións
son producidos na
médula,
pero se acumulan noutros
tecidos
por exemplo
os
linfocitos B que se establecen nos órganos linfáticos
(bazo, ganglios, fígado
fetal...)
Neutrófilo
Granulocitos
Agranulocitos
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Neutrófilos
Basófilos
Eosinófilos
Célula nai hematopoiética(Médula ósea)
Célula nai mieloide Célula nai linfoide
Antíxenos
Eritrocitos
Resposta inmuneI.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
CÉLULAS DO SANGUE Nº/ mm3 CARACTERÍSTICAS E FUNCIÓN
Glóbulos vermellosou hematíes
4 o 5x 106 Anucleados.. Forma de disco biconcava. Transporte osíxeno (hemoglobina-grupo Hemo -Fe).
Neutrófilos 70% de 6000 o 8000 Núcleo polilobulado. Con gránulos. Tínguense con colorantes neutros. Defensa (fagocitos)
Eosinófilos 2-4% de 6000-8000 Núcleo xeralmente bilobulado. Con gránulos. Tínguense con colorantes ácedos. Defensa (responden a enfermidades alérxicas e por parásitos).
Basófilos 0-1 % de 6000-8000 Núcleo redondeado. Con gránulos. Tínguense con colorantes básicos. Defensa (secretan substancias químicas capaces de provocar unha reacción inflamatoria no corpo Preveñen a coagulación sanguínea dentro dos vasos (Heparina).
Monocitos 3-7 % de 6000 a 8000 Núcleo frecuentemente en ferradura. Agranulados. Segunda línea de defensa do organismo (fagocitos)
Linfocitos 25-40 % de 6000-8000 Son os leucocitos que migran máis tardíamente ás zonas de inflamación. Todos son formados na medula ósea, só se diferencian en canto ós lugares de maduración: B se o fan na medula ósea, e T se o fan no timo. Función defensa. Os lifocitos B, inmundade humoral (anticorpos) e os linfocitos T, inmunidad celular.
Plaquetas ou trombocitos 150.000 a 400.000/mm3 Fragmentos de células de gran tamaño (megacariocitos).
Interveñen na coagulación sanguínea
Resposta dos neutrófilos ante a infección
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Glóbulo rojo
NeutrófiloI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
EosinófiloI.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Basófilo
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Monocito
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Linfocitos
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
1 - Eritrócitos 2 - Plaquetas 3- Linfócitos 4 - Neutrófilos 5 - Eosinófilos 6 - Monócitos
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
FUNCIÓNS DO SANGUE-Transporte: nutrientes, gases, as substancias de refugallo e moléculas reguladoras como as hormonas.- Defensa.-Regulación da temperatura corporal.
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
ANTÍXENO:
é
calquera
axente
estraño
que o entrar no
organismo provoca a produción
de anticorpos
contra él.
Normalmente a porción antixénica
non é
todo o axente (unha
bacteria ou
un virus), senón
unha
parte
(habitualmente moléculas grandes como proteínas e
glicoproteínas
da parede
bacteriana, ou
da envoltura, ou
da
cápside
vírica).
ANTICORPO: moléculas de natureza
proteica que actúan
específicamente contra un antíxeno
determinado. Poden por
si mesmos
destruir ou
inmovilizar o antíxeno
(p.e.
Aglutinación) ou
poden ser “o sinal de alarma”
para que
actúen determinados tipos celulares p.e. macrófagos.
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
GRUPOS SANGUGRUPOS SANGUÍÍNEOS NEOS A,BA,B, AB e O, AB e O
GRUPOS GRUPOS SANGUSANGUÍÍNEOSNEOS
Aglutinóxenosmembrana dos glóbulos
vermellos
Aglutininasplasma
sanguíneo
AA A Anti B
BB B Anti A
ABAB A y B -
OO - Anti A, Anti B
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
TRANSFUSITRANSFUSIÓÓN DO SANGUEN DO SANGUE
Grupo Aanti B
Grupo Banti A
Grupo AB Grupo Oanti A y antiB
Grupo A A Si No Si No
Grupo B B No Si Si No
Grupo AB Ay B No No Si No
Grupo O Si Si Si Si
AGLUTININAS DO RECEPTORA N TÍ X E N O S
D O
D O N A N T E
ReceptorUniversal
DadorUniversal
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Grupo sanguíneo Rh
Antixenosgóbulos vermellos
AglutininasPlasma
sanguíneos
Grupo Rh+ Antíxeno Rh O
Grupo Rh- O anti-Rh+
Transfusións
Grupo Rh+ Grupo Rh-
Grupo Rh+ Si No
Grupo Rh- Si Si
Donantes
Receptor
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
Grupo A Rh + 37% Grupo A Rh - 9%
Grupo B Rh + 6% Grupo B Rh - 1,5%
Grupo AB Rh + 3% Grupo AB Rh - 0,5%
Grupo O Rh + 35% Grupo O Rh - 8%
Frecuencias dos diferentes grupos ABO y Frecuencias dos diferentes grupos ABO y RhRh
Outros grupos sanguíneosExisten outros grupos sanguíneos, tamén clasificados por letras como, por exemplo M, N, S e P e outros coñecidos polo nome das persoas nas que se identificaron os anticorpos por primeira vez (Kell, Duffy, etc.).
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Seleccion/embriones/evitar/rechazo/inmunologi co/madre/elpepusoc/20091001elpepusoc_7/Tes
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Seleccion/embriones/evitar/rech azo/inmunologico/madre/elpepusoc/20091001elpepusoc_7/Tes
¿¿Por que Por que haihai que que doardoar sangre? sangre? Porque a máis avanzada tecnoloxía non foi capaz de producir este elemento esencial para a vida. A única posibilidade de obtela é grazas á xenerosidade persoal do ser humano, único capaz de fabricala no seu propio organismo.
¿¿Que se necesita para ser donante de Que se necesita para ser donante de sanguesangue? ? •Ter entre 18 e 65 anos. •Peso mínimo de 50 Kg. •Gozar de boa saúde. •Non viaxar, no último ano, a zonas endémicas do paludismo.•Tatuaxes e piercing fai como mínimo un ano •Non realizar prácticas de risco que faciliten o contaxio de hepatite ou a SIDA. •Non haber tido infeccións víricas (catarro ou farinxitis) nos últimos 7 días.
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
http://revista.consumer.es/web/ga/20081101/actualidad/informe1/74270.php
La Voz de Galicia, 23 de marzo de 2009
A LINFAA linfa orixínase
a partir do plasma sanguíneo que sae
nos
capilares cara os tecidos. Este plasma constitúe
aquí
o
líquido tisular ou
plasma intersticial que utilizan as células
no seu
intercambio de substancias. O exceso deste
líquido
tisular e recollido
por capilares linfáticos que se encargan
de devolvelo
ó
torrente sanguíneo (veas subclavias).
A linfa posúe, polo tanto, unha
composición similar ó
plasma
sanguíneo. Diferenciase deste, xeralmente, en que non
posúe
máis
tipos celulares que os linfocitos (ganglios).
FUNCIÓNS DA LINFA
• Drenaxe
do liquido intersticial: os vasos
linfáticos drenan o líquido intersticial
excesivo dos espacios dos tecidos.
•Transporte de lípidos e vitaminas
liposolubles(A,D,E,K).
•Defensa: ten linfocitos.
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense
SANGUE-LIQ.TISULAR-LINFA
GRAZAS POR ATENDERMEGRAZAS POR ATENDERME
godzillin.blogspot.comgodzillin.blogspot.comgodzillin.blogspot.com