Galiza e RosalíaGaliza era unha brétema mollada,escuridade pecha, sen estrela:a lingua estaba murcha, asoballada, e semellaba morta Compostela!

Galiza era monte e mais terrón,era un ermo lonxincuo e esquecido:faltáballe a palabra canción, faltáballe atopar o seu sentido!

Galiza era fantasma entre silveiras,era un misterio apenas revelado:faltábanlle as palabras verdadeiraspara se poder decatar do seu estado!

Galiza era sardiña, o pan centeio,a pobreza cuberta polo orballo:faltáballe unha areia e un anceio,a canción do arado e do trasmallo.

Manuel María (A Rosalía, 1971)