cambio 15 marzo 2012

12
1 1 Para que saI ban que sabemos Por todo iso e moito máis Para ser máis solidarias co resto da humanidade Para aprender Para expresarte recapacitar Para evolucionar Para que non nos manipulen máis Arteixo, MARZO DE 2012, Nº5, FANZINE PARA UN CAMBIO GLOBAL É TEMPO DE FOLGA !!! FOLGA XERAL 29 MARZO ÚNETE, APOIA

Upload: cambio-15

Post on 20-Feb-2016

218 views

Category:

Documents


1 download

DESCRIPTION

CAMBIO 15 MARZO 2012

TRANSCRIPT

Page 1: CAMBIO 15 MARZO 2012

1

1 P

ar

a q

ue

sa

I ba

n q

ue

sa

bem

os

P

or

to

do

is

o e

mo

ito

is P

ar

a s

er m

áis

so

lid

ar

ias

co

re

st

o d

a h

um

an

ida

de

Para aprender Para expresarte recapacitar

Para evolucionar Para que non nos manipulen máis

Arteixo, MARZO DE 2012, Nº5, FANZINE PARA UN CAMBIO GLOBAL

É TEMPO DE FOLGA !!! FOLGA XERAL 29 MARZO

ÚNETE, APOIA

Page 2: CAMBIO 15 MARZO 2012

sumario

1. Portada: Tempo de folga

2. Interior portada: Sumario/Humor

3. Editorial:

4. Mercadona busca chinos

5. Chomsky lo sabia: Decálogo de la manipulación mediática

6. FOLGA XERAL 29 MARZO

7. Sindicatos

8. Aborto

9. La crisis y la iglesia en España

10. Desta volta: Xa-o-lin

11. Rajoy instaura la esclavitud.

12. Solidaridad con estudiantes Lluis Vives

Algún contido e todas as viñetas foron collidos da WWW

www.cambio15.org [email protected]

Page 3: CAMBIO 15 MARZO 2012

EditorialEditorialEditorialEditorial

Dende que entrou o goberno do PP no Estado Español, semella que non hai día que non teñamos un ATAQUE contra dereitos que supoñiamos ESTABLECIDOS e sobre todo INAMOBIBLES, e non… estas xentes do PP son teimudas, perseverantes (no mal sen*do) e sobre todo rancorosas (por moito que a súa fe o teña a mal.) Pero no úl*mo mes esta escalada de ataques ins*tucionais estanse recrudecendo, tanto como se recrudece a resposta na rúa cando parte da cidadanía -afectada polas súas (en contra)medidas- sae a manifestarse, a información énchese de imaxes de violencia policial, salvo que cho conten os interesados que daquela convértese en kale borroka, an*sistema, grupos violentos… sabemos que a violencia está prohibida contra menores (sería esperable que

es*vera prohibida e punto) pero nembargante menores que se manifestaban pacificamente, foron aporreados, e ben, polos an*disturbios, e xus*ficadas polo inefable capitán da policía en Valencia… que non parece fora des*tuído, como correspondería. O tema do aborto pon outra pun*lla ós dereitos, e vemos como agroman sen pudor ningún, ideoloxías reaccionarias que se che meten na túa casa en menos que canta un galo, e agora dinche que a muller é unha mera incubadora dunha vida dende que o esperma penetra no óvulo, ala! Pois que non se corten ho! E que establezan xa que todo óvulo e esperma son de por si, vida en cernes polo tanto toda exaculación, toda menstruación é neses termos un asasinato sen palia*vos (non te fode!). Pero iso si, un óvulo fecundado xa persoa ¿¿persoaaaa?? da que posteriormente se encargarán de manter na ignorancia, na fame e na ausencia de dereitos, pero libre de traballar a esgalla e gastar o soldo en prosmadas ou de vivir ó ar libre (pero contaminado), pagando unha e outra vez á SGAE, ó médico, ás farmacéu*cas… e sen rechistar. Pero vida ó fin é o cabo ¿¿?????... Por non falar do *pexo que manda en Mercadona, que daría para unha biblia en verso. Home seica de pro… ¿? Que quere que quen traballe para el o faga nuns criterios semellantes ó dos pobres millóns de chinos (e chinas obviamente) e xa sabemos como: SEN DEREITOS. En resumidas contas, que nos queren sen dereitos por iso e porque NON PODE SER ASÍ hai que ir á FOLGA XERAL DO 29 DE MARZO e iso é SI ou SI pois non podemos perder máis DEREITOS.

TOTAL, NON VAI CONMIGO!!! ...ou si?

CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15

Page 4: CAMBIO 15 MARZO 2012

4

4

… busca chinos

Juan Roig, una de las grandes fortu-nas mundiales, es decir, un explota-dor de primer nivel que amasa su for-tuna con el trabajo ajeno (robado a sus trabajadores y con-sumidores) propo-ne un recetario de medidas al mejor es*lo del capita-lismo salvaje y esclavista de los primeros *empos.

El presidente de Mercadona, Juan Roig, ha citado a los 7.000 bazares chinos que hay en España como ejemplo del esfuerzo que deberían hacer los 47 millones de españoles para salir de la crisis. "Que piensen más en los deberes que en los de-rechos". En ese sen*do, ha pedido que se "desincen*ve" el paro, se combata el "absen*smo injus*ficado" que lleva a "*rar a la basura" 18.000 millones de euros en España al año y que se trabaje "mejor y más" para lograr aumentar la produc*vidad del país.

Roig ha remar-cado que "nadie se libra de haber contribuido a la situación en la que está el país”, a la que se ha llegado tras haber "derrochado

muchos recursos en corrupción, en economía sumergida, en sub-venciones improduc*vas, en ab-sen*smo injus*ficado y al no des-incen*var el paro". El empresario se muestra "totalmente a favor" de la refor-ma laboral. "Yo hubiera ido más lejos", ha agregado Roig, señala que él habría "perseguido mucho más el absen*smo" pasado a lunes "todos los fes*vos" y añadió que "hay que desincen*var el paro porque hay muchísimo tra-bajo posible". "En España nadie recoge las naranjas ni las fresas, todo son extranjeros".

Page 5: CAMBIO 15 MARZO 2012

5

5

1. La estrategia de la distracción Desviar la atención del público de los problemas importantes y de los cambios decididos por las élites, mediante dis-tracciones e informaciones insignifican-tes, que impiden interesarse por conoci-mientos esenciales. Mantenernos ocupa-dos, ocupados, ocupados, sin ningún *empo para pensar. O sea el futbol, la prensa del corazon, telebasura... lo cla-van 2. Crear problemas y después ofrecer soluciones. Método problema-reacción-solución. Se crea un problema, que causa una reac-ción en el público que es el que solicitará las medidas que las élites desean hacer aceptar. Ejemplos??: violencia urbana, atentados (si, los crean ellos) a fin de introducir leyes de seguridad y polí*cas en perjuicio de la libertad. O crear una crisis económica para hacer aceptar como un mal necesario el retroceso de los derechos sociales y el desmantela-miento de los servicios públicos. Proble-ma: la crisis… soluciones… todas las que se inventan que no solucionan nada 3. La estrategia de la gradualidad Para hacer que se acepte una medida inaceptable, basta aplicarla gradualmen-te, a cuentagotas, por años consecu*vos. De esa manera condiciones socioeconó-micas nuevas pudieron imponerse entre 1980 y 1990: priva*zaciones, precarie-dad laboral, flexibilidad, desempleo en masa, salarios que ya no aseguran ingre-sos decentes, y que hubieran provocado una revolución si hubiesen sido aplicadas de una sóla vez...la van clavando poquito a poquito...otros 5.000.000 millones de parad@s.... 4. La estrategia de diferir Otra manera de hacer aceptar una deci-sión impopular es la de presentarla co-mo dolorosa pero necesaria, obteniendo la aceptación, en el momento, para una aplicación futura. Es más fácil aceptar un sacrificio futuro que un sacrificio inme-diato, da más *empo al público para acostumbrarse a la idea del cambio y aceptarlo con resignación cuando llegue … eso de: ya vamos a salir de la crisis… pero despues del reformazo.... 5. Dirigirse al público como criaturas de poca edad La mayor parte de la publicidad u*liza discursos, argumentos, personajes y entonación infan=l. Cuanto más se in-tente buscar engañar al espectador, más se *ende a adoptar un tono infan*l.

¿Por qué? Porque si uno se dirige a una persona adulta como si ella tuviese 12 años o menos, se suges*ona y su reacción desprovista de sen*do crí*co, será efec*-vamente la de un menor… a ver, nene.... tú no en"endes de economía, no ves que el despido...es beneficioso!!!!?? 6. U=lizar el aspecto emocional mucho más que la reflexión técnica clásica para causar un corto circui-to en el análisis racional y finalmente al sen*do cri*co de los individuos. Permite abrir la puerta al inconsciente para implan-tar o insertar ideas, deseos, miedos y te-mores, compulsiones, o inducir comporta-mientos…emociones?...claro que... los mercados no "enen emociones 7. Mantener al público en la ignorancia y la mediocridad Hacer que el público sea incapaz de com-prender tecnologías y métodos u*lizados para su control y su esclavitud. La calidad de la educación dada a las clases sociales inferiores debe ser la más pobre y medio-cre posible, así la distancia entre las clases se perpetúa. Aquí está el mo"vo de lo de priva"zar la educación...no? 8. Es=mular al público a ser complaciente con la mediocridad Promover al público a creer que es moda el hecho de ser estúpido, vulgar e inculto… los "cultos" no molan… mejor cuerpos da-none o “princesas del pueblo” que 15M y sindicalistas más que nada porque los pri-meros ganan un pas"zal sin mover un de-do… fuerte eh? 9. Reforzar la autoculpabilidad Hacer creer somos culpables de nuestras desgracias, por falta de inteligencia, de de capacidades o de esfuerzos. Así, en lugar de rebelarnos contra el sistema económi-co, el individuo se inculpa, lo que genera un estado depresivo, uno de cuyos efectos es la inhibición de su acción. Sin acción, no hay REVOLUCIÓN! España no está para huelgas....hay que trabajar o se hunde!!!!... si, si... vamos hombre!!! 10. Conocer a los individuos mejor de lo que ellos mismos se conocen En los úl*mos 50 años, los avances de la ciencia han generado una creciente brecha entre los conocimientos del público y los u*lizados por las élites dominantes. Gra-cias a la biología, la neurobiología y la psi-cología aplicada, el sistema ejerce un gran poder sobre los individuos, mayor que el de los individuos sobre sí mismos...alguien duda que no nos conocen?.....si te olvidas de todo esto te concedo un Iphone 5

CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15

CHOMSKY LO SABIA 10 ESTRATEGIAS DE

MANIPULACION MEDIATICA

Page 6: CAMBIO 15 MARZO 2012

6

6

Decálogo d@ folguista F

ol

ga

xe

ra

l 2

9 m

ar

zo

20

12

Recollemos un decálogo que circula pola rede. As recomendacións son de libre elección, non como a situa-ción actual. Ti escolles.

1. Anuncia á túa familia, amig@s, compañeir@s... a intención de parar, explica as causas que che levan a facelo, anima a que tamén fagan FOLGA.

2. Pensa con antelación que vas fa-cer c@s nen@s, non @s leves á es-cola, o profesorado, que está sufrin-do grandes recortes nas súas condi-cións laborais, estará tamén toman-do as rúas. Se teñen idade suficiente para comprender, léva@s con*go que coñezan a loita dos proxenitores polos seus dereitos e dignidade. Que mellor exemplo?

3. Non realices ningunha compra ese día. Enche o depósito do coche e merca o necesario os días previos.

4. Observa o seguimento do paro na túa contorna. Agradece ó pequeño comerciante que se solidariza e pe-cha pola loita polos DEREITOS e des-pois devólvelle a túa solidariedade apoiándoo cas túas compras fronte ás grandes superficies que son ins-trumento das mafias internacionais da especulación alimentaria.

5. No u*lices, se non é es*tamente necesario, os transportes nin servi-zos públicos, xa que @s compa-ñeir@s teñen a obriga (con segurida-de) de realizar uns “servizos míni-mos” abusivos.

6. Demostremos ó Ppico Tío Gilito Eskirol, que abrir o día de folga non lle vai a compensar, que vai gastar máis en electricidade, que o que poida facer de caixa, pois ninguén vai ir ese día. E ademais ganarase unha merecida fama de insolidari@, así que non merece a nosa solidarie-dade o resto do ano.

7. Par*cipa nas manifestaciones e piquetes que se organicen no teu pobo ou cidade, comparte c@s com-pañeir@ impresiones, ideas, emo-cións, alimentade a ilusión e mesmo compar*de unhas “birriñas”. Iso si, compradas o día anterior. No se vos ocurra ir ó BAR ESKIROL a escondidas tras a mani que nos coñecemos!!.

8. ten sempre presente que esta é unha loita polos DEREITOS uns derei-tos que nos están a arrebatar, se es pequena empresa pensa que igual algún día podes ser * ou a túa proxe-nie empregad@s doutra empresa, e daquela lamentarás non ter LOITADO polos DEREITOS.

9. e non me veñas con que precisas os cartos dese día!!! Que ese conto xa o coñezo.

10. Estos dez mandamentos fundense en dous:

1. Se loitamos, é diQcil, si, pero non imposible

2. Se non loitamos, xa perdemos, e por diante queda, só un negro futuro.

¡PE�O C��O ��S A �A�ER �U���A C�N �O ��L �UE �S�Á �A ����A!

El roto

Page 7: CAMBIO 15 MARZO 2012

7

7

Cantas veces non terei escoitado iso de que os sindicatos non serven máis que para ter liberad@s chupando do bote… cantas veces non terei escoitado que o sindicalismo no estado español é de feito só CCOO e UGT, en Galicia se cadra a CI-G… e para de contar.

É máis ca evidente que é unha iden*fica-ción interesada, se liches o decálogo da manipulación saberás xa, por onde van os *ros. Pois por suposto hai máis sindica-tos!!! CUT, CGT, CNT… infórmate!

Pero hai sindicalismo máis aló de CCOO e UGT, sindicatos que non se venderon nin venderán, que non aceptan subvencións e polo tanto loitan polos dereitos sen coac-cións, sindicatos sen liberad@s ou con xente que se fai cargo dunha labor sindi-cal con moita responsabilidade, quitando tempo do seu lecer para dedicalo ó maior interese: construír un mundo máis xusto.

O sindicalismo corre malos tempos, pero o gracioso do conto (maldita a graza) é que os dereitos corren aínda peores tem-pos, e o que é aínda peor: a xente está aceptando o INACEPTABLE.

A que subscribe leva anos militando nun sindicato de clase, es*ven e estou apren-dendo que é este *po de sindicalismo, e polo tanto que é o que nomeándose sindi-calismo realmente non o é.

Cando entrei na facultade de Historia, aló polo 1987, lembro unha enquisa sobre este tema, e como estaba rebotada polo que fixeran ó sector naval deixando ó meu pai no paro (para sempre) a resposta era máis ca obvia… tamén de aquela pen-saba que só había 2 sindicatos… e que por definición non facían nada en defensa dos dereitos da clase traballadora.

Craso erro!!! Esas e outras enquisas deron vía libre ó despres*xio da loita obreira. Consignas que 20 ou 50 anos antes bota-ban á xente á rúa e remataban en éxitos e DEREITOS logo foron obxecto mesmo de burlas. A burla rematou e deu paso ó despres*xio e á desmobilización e esta tróuxonos unha “prezada” lei que te deixa na rúa en canto toses, pois nin unha gripe te podes permi*r.

sindicalismo

Como son historiadora teño unha certa perspec*va sobre estes temas, a carraxe que me entra cara os meus contemporá-neos agrávase por intres, e ver como asumimos lerias da patronal como pro-pias literalmente, cabréame.

Dous sabios de finais do XIX explicaron perfectamente como funcionaba o capi-talismo e por riba deron cunha solución, mellorable obviamente, curiosamente moita xente iletrada, deulles crédito, e con esa información xuntouse un mundo de xentes e puxeron ós capitalistas (burgueses dicíanlles) contra as cordas, a súa situación de pronto mellorou expo-nencialmente, que si seguridade social, que si desemprego, que si xornada de 8 horas, que si fin de semana… que si segu-ridade e saúde… que se os menores non traballaban. Hoxe somos unha lexión de leg@s, vaia sabemos ler, escribir e as 4 regras matemá*cas (outra das conse-cuencias das loitas, malia á obrigatorieda-de, lemos e escribimos) poderiamos ma-nexar un monte de información, informa-ción libre e fidedigna pero non sei por que (ou si) preferimos a que nos mandan intoxicada.

Como traballo cara ó público adoito es-coitar o que se di sobre estes temas, e é descorazonador. Canta xente ten medo, canta xente esgrime o da imposibilidade de perder nin un día de salario… canta xente di que total…

DÉIXATE DE EXCUSAS!!!! Iso só traerá desgrazas, e vergonza, pois as xeracións futuras, as criaturiñas que hoxe nacen ou están na escola non poderán escoller e só lles quedará a LOITA DA DESESPERANZA! E todo porque nós fomos COBARDES!

CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15

Fo

lg

a m

áis

ne

ce

sa

ria

ca

nu

nc

a

Page 8: CAMBIO 15 MARZO 2012

8

8 aborto Ano do Señor de 1012, mes de mar-zal…

Dada a violencia estrutural que se vén detectando neste noso reino católico e apostólico... mo*va que día si e día tamén unha miríada de im-pías pecadoras, aborten unha vida recén iniciada impedindo así nutrir e sur*r a lexión de escravos e escravas deste noso reino, mo*vo polo que declaramos esta prác*ca non só im-pía, senón un pecado co que vas de-rei*ña ós infernos…pero antes pasa-rás pola cárcere do Castelo e ca mes-ma por unha pira, especialmente elevada para vós, pecadoras e he-rexes!

Violencia estrutural... cuxa conse-cuencia é a masiva prác*ca do abor-to… Gallardón, vido en ministro de (In)xus*za, otrora líder do bando progresista do PP (si é que iso era posible) e agora vido en defensor de causas católicas e apostólicas ca fin de eliminar dun plumazo leis que tanto custaron acadar.

Gallardón e compaña semellan un presbiterio, no que parecen militar as xentes dadas ás cousas da igrexa, e non fai máis ca botar terra e terra nos beneficios sociais con tanto es-forzó conseguidos con argumentos que agochan tras si unha maldade que nin cen “padrenuestros” poderán salvar.

Non vou dicir por que aborto SI , hai liñas e liñas escritas, estupendamen-te argumentadas, eu vou argumentar que si tal e como se di na homilía que “non importa o pecado si o pecador ten fe” pois daquela e visto isto, que vivan e deixen vivir, que cada quen faga da súa capa un saio...Vamos que si só a Fe perdoa todo, pois que apli-quen o conto ó resto. Simple regra de tres. Se casualmente unha abor*sta é católica e se arrepinte debéranlle aplicar esa norma que tanto predi-can, se a tal non é cris*á nin católica pois será a súa conciencia a que fale…

Po

r c

ulpa

culpit

a d

a “

vio

le

nc

ia e

st

ru

tu

ra

l”

Pola ciencia sabes que ata unha deter-minada semana o óvulo fecundado non é máis ca iso: un óvulo fecunda-do…

Esa violencia estrutural da que fala Gallardón é a que impide a unha parte da sociedade interaccionar con digni-dade co resto e todo porque con*nua-mente chocan co DOGMA, un dogma que igual nin comparten.

Como muller só podes dicir: o meu corpo é meu, os óvulos que produzo, curiosamente tamén. Non son unha incubadora, non teño porque traer fillos a este mundo se non quero, pero caso de que si, sería para que *veran unha vida digna conmigo, non para dar en adopción, ou peor, ser criados nunha ins*tución. Se es home tes que comprender a enorme responsabilida-de desa decisión, ou da contraria.

A terquedade deses pro– vida?? e de maldade, ten que ir rematando, non nos poden quitar dereitos segundo lles pete, nin “dalos” porque os DEREITOS SON nin se quitan nin se dan.

Incubadoras, é o que dende logo non son as mulleres, por moito que o repi-tan.

O aborto por certo coñécese dende o principio dos tempos. Así que… ABOR-TO SI, ou SI se é necesario.

Page 9: CAMBIO 15 MARZO 2012

9

9

Estos días se habla mucho de la postu-ra que debiera tener la jerarquía de la Iglesia en España, ante la situación de crisis tan dura y prolongada en el *empo, como la que estamos pasan-do.

El debate se suscita sobre todo, por-que el gobierno italiano ha decidido que la Iglesia pague el IBI de sus pro-piedades para ayudar al país a solucio-nar la terrible crisis que también pade-ce.

En España la Iglesia, en virtud de los acuerdos Iglesia-Estado, no paga im-puestos. Según el historiador Stanley G. Paine, son unos 100.000 las propie-dades de la Iglesia en España, de ellas, sólo unos 5.000 son edificios religio-sos. El 80% del patrimonio arPs*co, es de la Iglesia. Ella *ene además 3.000 museos y 103 catedrales.

Si la Iglesia pagara el IBI, serían unos 3.000 millones de euros al año los que podrían entrar en las arcas públicas para contribuir a paliar un poco los problemas del país.

Ésto sería sólo un Pmido paso de los muchos que podría aportar. No cabe duda que, si miramos al Evangelio, la ac*tud debería ser mucho más exigen-te. Porque Jesús no dijo nunca que sus seguidores tuvieran pertenencias, ni bienes, ni riquezas. En las primeras comunidades de cris*anos, todos los bienes los ponían en común y nadie pasaba necesidad. Y los cris*anos eran admirados por el pueblo.

Hoy la jerarquía parece guiarse por otros principios más mundanos, más pragmá*cos, olvidando la figura y los preceptos de su fundador.

LA CRISIS Y LA IGLESIA LA CRISIS Y LA IGLESIA LA CRISIS Y LA IGLESIA LA CRISIS Y LA IGLESIA

CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15

¿Qué sen*do *ene, desde le punto de vista del Evangelio, que la Iglesia hoy tenga tanPsimos bienes y pose-siones? Más, cuando la crisis golpea con muchísima fuerza a millones de personas sin trabajo, sin viviendas, con problemas asistenciales de todo *po...

Ya que no es capaz de vivir como enseñó el Maestro, en desprendi-miento total de bienes, al menos los obispos debieran tener algún gesto voluntario para ponerlo a disposi-ción de un país en crisis muy profun-da: pagar el IBI, o vender algunas de sus muchísimas propiedades, o ser capaces de autofinanciarse económi-camente, sin ayuda estatal, como está recogido en los Acuerdos Iglesia-Estado, serían algunos de esos ges-tos que podría tener y que la socie-dad sabría valorar.

Cuando a todos nos están recortan-do, también la Iglesia, de modo vo-luntario, debería ofrecerse a colabo-rar, renunciando a algunos de sus muchos privilegios.

Juan Cejudo, miembro de Moceop y de Comunidades Cris*anas Popula-res.

NON TEÑO NADA EN CONTRA DE DEUS….NON TEÑO NADA EN CONTRA DE DEUS….NON TEÑO NADA EN CONTRA DE DEUS….NON TEÑO NADA EN CONTRA DE DEUS…. ….O QUE NON ATURO É O SEU CLUBE DE FANS!!!!….O QUE NON ATURO É O SEU CLUBE DE FANS!!!!….O QUE NON ATURO É O SEU CLUBE DE FANS!!!!….O QUE NON ATURO É O SEU CLUBE DE FANS!!!!

Page 10: CAMBIO 15 MARZO 2012

10

10 Desta volta: xaDesta volta: xaDesta volta: xaDesta volta: xa----oooo----linlinlinlin

Hai uns anos puxéronse de moda entre os nenos unhas pistolas que disparaban uns balíns de plás*co: non che podían baleirar un ollo, coma os seus parentes de chumbo, mais deixábanche un dooroso car-denal na pel se che a*naban nunha parte descuberta e a pouca distan-cia.

Era verán cando volvía da praia a pé, toalla ó pescozo, en plena epifa-nía vacacional, cando me topei con dous rapaces duns once ou doce anos a xogaren naquelas armas, e ocorréuseme facer o experimento dos experimentos: Había uns días que viña cavilando (e discu*ndo) verbo da efec*vidade da doutrina cris*á de pór a outra meixela des-pois de recibir a primeira lapada; tamén Gandhi empregara aquela tác*ca hunduísta da non violencia cando decretara a desobediencia civil para protestar contra os insu-fribles abusos que os británicos perpetraban contra os hindúes na propia India: “non debemos loitar danando o inmigo”, predicaba, “senón deixando que el nos amole ata a que vexa a súa sinrazón e comprenda o seu erro, porque nun-ha cabeza cortada non poden en-trar ideas, como tampouco sen"-mentos nun corazón atravesado por unha espada: a violencia embrutece os agresores e deixa resen"mento nas ví"mas; a lei do ollo por ollo pode deixarnos a todos cegos”.

O caso é que eu non estaba de todo convencido acerca de que o rival chegaría a ver a súa sinrazón e comprendería o seu erro. Por iso, para veificalo, pedinlle ós nenos que me dispararan nos brazos espi-dos as veces que quixeran, ata far-taren: o primeiro *roume dous ou tres balíns, mais parou en canto veu a miña pel irritarse; “dame pena seguir mancándote”, recoñeceu; o segundo, pola contra, non deixou de

disparar ata esgotar o cargador, e máis faría se máis *vese o fillo da gran... ban-ca, pois non o de*vo nin a visión do pus que xa comezaba a deitar do meu pobre brazo esquerdo.

A alegría de saber que un servidor *ña unha certa capacidade para aturar a dor Qsica, e que polo tanto podería valer para már*r, non *ña moita u*lidade ó comprender que ser már*r non valía para nada cunha criatura coma aquela.

Mais só se tratou dun experimento illa-do. Gandhi fixérao ó grande durante a gran Marcha do Sal: O sal, na India, esta-ba en mans dos ingleses (sempre tan amigos do alleo) e exercían un monopo-lio que empobrecía un país xa de por si paupérrimo. En consecuencia o Mahat-ma marchou ó fronte dunha mul*tudi-naria manifestación pacífica de varios días cara ás salinas, onde a consigna era coller unha puñada dela, en acto simbó-lico de desobediencia. E triunfou: non o molestaron. Con todo, nunha segunda manifestación os an*disturbios da época (que tamén eran hindúes, mais a soldo dos británicos) comezaron a mallar na xente coas súas porras, abrindo cabezas, causando algunhas mortes e innúmeros feridos; malia todo, os manifestantes avanzaron impertérritos cara ás monta-ñas de sal, sen se protexeren, en ringlei-ra, agardando polo seu golpe sen perde-ren a compostura e a dignidade; algúns se permi*ron, non obstante, a “debilidade” de pecharen os ollos e apertaren os dentes cando lles ía caer o brutal porrazo.

Ó cabo, como sabemos, os hindúes de Ghandi non só recuperaron as salinas, senón tamén o resto do país, e fixéronno sen necesidade de matar a ninguén. O único punto escuro desta historia de final feliz foi carta que lle enviou a Mahatma un sobrevivinte dos campos de exterminio nazis, cues*onando, non sen razón, a súa filosoQa pacifista

REV

EN

TA

O B

OLI !

!!

Page 11: CAMBIO 15 MARZO 2012

11

11

CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15CAMBIO 15

El señor Rajoy ha instaurado la esclavitud laboral en España. Algo que ni el general Franco consiguió. Ha hecho que España retroceda un siglo. Ha conver*-do al empresario en dueño y señor, y al trabajador en mario-neta y monigote de papel. Pue-den hacer con él lo mismo que en las viejas Grecia y Roma con los oficialmente esclavos: anu-larlos, mandarlos, constreñirlos, reducirlos a objetos vivientes. No habrá una norma más igno-miniosa para quien la dicta que disponer del trabajo, de su fun-cionalidad y de su salario. Desde hoy, todo trabaja-dor es un pelele social. Rajoy en su indecencia ha destruido la dignidad de los espa-ñoles traba-jadores. Es un brutal dictador de formas disimuladas, que para-dójicamente se apoya en las urnas para el desmán. Una villanía que, además, no servirá de nada para enmendar la crisis, por mucho sofisma eco-nómico que aleguen. Solo causará sufrimiento y de-sesperación a las familias espa-ñolas.

Sufrimiento y desesperación que ya llevan a que algún tra-bajador se pegue un *ro en el pecho o se queme cual bonzo sin curro. Ha dado plena sa*sfacción a la codicia empresarial, remo-viendo los cimientos de las relaciones laborales en Espa-ña. Ha dado sa*sfacción tam-bién a la siniestra Angela Mer-kel, probablemente la causan-te y culpable del desastre de Europa. Rajoy, responsable de la infelicidad de España, Gran Capitán de la caverna, Popeye de las miserias, valedor y re-

ceptor de la Es-paña más hirien-te y duradera, y de sus oscuros estamentos de gigantes píca-ros. Rajoy, el ofensor del pueblo, la bicha de los tra-bajadores, el flamígero ángel de la abyección

polí*ca. España está en quie-bra moral de sus gobernantes, más grave que la económica. Rajoy, el esclavista sin sonro-jo. Arturo González Diario “Público” 12/2/12

“bruta

l D

icta

do

r d

e for

ma

s d

isim

ula

da

s…”

Fai falta xa unha folga xeral!!!!!

RESTAURANDO LA ESCLAVITUD

Page 12: CAMBIO 15 MARZO 2012

12

12

www.cambio15.org [email protected]

"Tengo seis grapas y una brecha de siete cenJmetros por defender mis dere-

chos"

Andrea Pérez, universitaria en segundo año de magisterio, *ene seis grapas en la ca-

beza en una herida de siete cenPmetros de largo, y todo por solidarizarse con los

alumnos del ins*tuto Lluis Vives. Los estudiantes de este centro salieron a la calle para

protestar contra los recortes en educación, que

están causando cortes de luz, calefacción y falta de

material escolar en muchos ins*tutos del País Va-

lencià.

Tras dos días de protestas y de duras actuaciones

policiales, Andrea, junto a cientos de valencianos,

decidió manifestarse"escandalizada e indignada

por la vergonzosa situación".

La marcha fue conducida por la policía. "Nos dirigi-

mos a la comisaría de Zapadores donde, una vez en

la calle, nos encerraron sin permi*rnos la salida", cuenta. Una vez allí fueron retenidos

por los agentes, divididos en grupos y algunos de ellos detenidos, "sin razón alguna y

cargando contra aquellos que intentaban defenderlos".

"Entre tanto jaleo y tanto caos yo me caí al suelo y, al intentar levanarme, senP un

fuerte golpe en la cabeza. (…) Un policía me había dado un porrazo en la cabeza mien-

tras estaba en el suelo".

El novio de Andrea y un amigo fueron detenidos cuando trataron de defenderla, lo

que les valió varios golpes, "además de vejaciones e insultos por parte de los policías".

"Llevo seis grapas y una brecha de siete cenPmetros por manifestarme pacíficamente

por mis derechos "..

"No somos delincuentes los que salimos a las calles, somos estudiantes, padres, ma-

dres, profesores, personas preocupadas por nuestro futuro", afirma. Por eso, ante la

"degradación de la educación pública", Andrea *ene su receta: "No tenemos que ren-

dirnos".

SOLIDARIDAD CON LOS ESTUDIANTES VALENCIANOS

Fanzine de publicación MENSUAL

Feito pola cidadanía para a cidadanía