biología 1º bch.tema 12

18
Tema 12 A TERRA E A SÚA DINÁMINCA 1. Orixen e evolución do Sistema solar O universo que coñecemos na actualidade está formado por numerosas galaxias. Entre todas elas hai que destacar a Vía Láctea, unha galaxia constituida por unha 200.000 estrellas Para nos é importante porque nela se atopa o Sistema Solar o que pertenece o planeta Terra Orixen do sistema solar O sistema solar orixinouse hai uns 5.000 millóns de anos (m.a.) a partir dunha nebulosa( nube de polvo e gas) que procede de la explosión dunha supernova . A nebulosa comeza a contraerse e acumúlanse gran parte do material no seu centro. O choque entre os átomos de hidróxeno produce reaccións nucleares que liberan gran cantidade de enerxía. É a orixe do Sol. O xiro da nebulosa produce un disco aplanado de materiais que xiran arredor do Sol. Os materiais lixeiros quedan cara ó exterior do disco e os pesados no interior. Estes materiais van condensándose en partículas de pequeno tamaño (planetésimos) materia prima que por sucesivas unións darian lugar a los planetoides. A condensación de planetoides en corpos de maior tamaño orixina os planetas interiores e exteriores. Planetas interiores rochosos: Mercurio, Venus, Terra, Marte. Son moi densos e teñen poucos satélites Planetas exteriores gaseosos: Xúpiter, Saturno, Urano, Neptuno; Plutón. Son pouco densos e teñen moitos satélites. Formación da Terra 1

Upload: 0607195

Post on 30-Jun-2015

68 views

Category:

Documents


7 download

TRANSCRIPT

Page 1: Biología  1º Bch.Tema 12

Tema 12 A TERRA E A SÚA DINÁMINCA

1. Orixen e evolución do Sistema solarO universo que coñecemos na actualidade está formado por numerosas galaxias. Entre todas elas hai que destacar a Vía Láctea, unha galaxia constituida por unha 200.000 estrellasPara nos é importante porque nela se atopa o Sistema Solar o que pertenece o planeta Terra

Orixen do sistema solar

O sistema solar orixinouse hai uns 5.000 millóns de anos (m.a.) a partir dunha nebulosa( nube de polvo e gas) que procede de la explosión dunha supernova . A nebulosa comeza a contraerse e acumúlanse gran parte do material no seu centro.

O choque entre os átomos de hidróxeno produce reaccións nucleares que liberan gran cantidade de enerxía. É a orixe do Sol.

O xiro da nebulosa produce un disco aplanado de materiais que xiran arredor do Sol. Os materiais lixeiros quedan cara ó exterior do disco e os pesados no interior. Estes materiais van condensándose en partículas de pequeno tamaño (planetésimos) materia prima que por sucesivas unións darian lugar a los planetoides.

A condensación de planetoides en corpos de maior tamaño orixina os planetas interiores e exteriores.

Planetas interiores rochosos: Mercurio, Venus, Terra, Marte. Son moi densos e teñen poucos satélitesPlanetas exteriores gaseosos: Xúpiter, Saturno, Urano, Neptuno; Plutón. Son pouco densos e teñen moitos satélites.

Formación da TerraO proceso inicial de formación da Terra fue como o do resto dos planetas rochosos A primitiva Terra recibía impactos de planetesimais, liberándose enerxía

suficiente para fundir o corpo impactante e a área de impacto. A enerxía liberada en numerosos impactos fundiu a Terra por completo

1

Page 2: Biología  1º Bch.Tema 12

Esta fusión provocou que os materiais mas densos migraran hacia o interior e os mais lixeros quedaron nas zoas superficiais. Os gases desprendidos das rochas fundidas formaron a atmósfera.O ir arrefriando a Terra se formou unha codia primitiva que impediu a disipación brusca da enerxía interna

2. Estudio da terraMétodos de estudio do interior terrestreMétodos directosProporcionan unha información moi limitada, e son:

Estudios de minas (chegan a unha profundidade de 2.000 m). Sondaxes (chegan a unha profundidade de 7.000 m). Estudio de materiais procedentes de zonas profundas que afloran á

superficie nos seguintes casos:- Lavas expulsadas polos volcáns- O levantamento das cordilleras e su posterior erosión pode poñer o

descuberto rochas profundas da codia- O impacto de grandes meteoritos pode sacar á superficie rochas do

manto.

Métodos indirectosProporcionan máis datos sobre o interior da Terra e son:

Estudio da densidade. Estudio da presión. Estudio do fluxo xeotérmico. Estudio da gravidade. Compara o valor teórico da gravidade nun punto

mediante a lei da gravitación universal co valor real medido co gravímetro. Estudio do magnetismo. A existencia dun capo magnético terrestre suxiere

que o interior da Terra debe tener unha estructura capaz de xenerarlo. A hipótese mais compatible é a dun núcleo metálico

Estudio das ondas sísmicas.

Estudio de las ondas sísmicasSeismo.- Liberación de enerxia interna de forma violenta provocada por deformacións tectónicas (fallas......)

Puntos de interés dun seismo-Hipocentro.- Punto donde se produce un seísmo-Epicentro.- Proxección sobre a superficie a terra do hipocentro-Anticentro.- Punto oposto o epicentro

Ondas sísmicas.- Xeneranse cando se produce un seismo

2

Page 3: Biología  1º Bch.Tema 12

-Ondas P, principais o lonxitudinais Son moi veloces, as partículas se moven na mesma dirección da propagación da onda. Se propagan por todos os medios, a velocidade está en relación coa comprensibilidade do medio.

Ondas S, secundarias o transversais Menos veloces, as partículas afectadas por estas ondas vibran na dirección perpendicular o sentido de propagación da onda. No se propagan nos medios líquidos.

Las ondas S y P parten do hipocentro e o chegar a superficie orixinan as ondas L.

Os cambios bruscos da velocidade das ondas S y P polo interior da Terra indican: Diferencia na composición dos materiais Diferencia estructural Diferencia de estado.

A velocidad das ondas sísmicas depende da densidade dos materiais e da

elasticidade (definida pola comprensibilidade e a rixidez dos materiais). O aumentar a densidade dun medio aumenta a velocidade das ondas sísmicas,

xa que o medio se comporta mais elásticamente. A velocidade de propagación das ondas sísmicas polo interior da Terra presenta saltos que son as discontinuidades sendo as principais Mohorovicic (60 Km de profundidade) Gutemberg(2900 Km de profundidade) Wiechert (5150 Km de profundidade)

Outras discontinuidades de 2º orden son: Conrad: Situada no interior da codia Reppetti: En el manto

Diagrama da variación da velocidade das ondas sísmicas por o interior da Terra.

3

Page 4: Biología  1º Bch.Tema 12

Debido a este comportamiento das ondas sísmicas por o interior da Terra se pode coñecer o interior da Terra

3. Estructura da terraHai dous modelos para describir as capas do interior da terraA) Modelo xeoquímico no que se indica a composición química de cada capa.B) Modelo dinámico que ten en conta o comportamento das capas ante as

deformacións.

MODELO XEOQUÍMICO MODELO DINÁMICO

CODIA.- formada por elementos lixeiros fundamentalmente O e Si Poco compacta

LITOSFERA.- E a codia mais a parte superior do manto. Formada por rochas ríxidas e quebradizasASTENOSFERA.- Capa na que as rochas debido ás altas presións e temperaturas se volven plásticas e capaces de fluir.

MANTO.- Formado por elementos mais pesados Si e Mg. Los materias do manto están mais compactados debido á presión.

MESOSFERA.- Se corresponde co manto inferior. E unha capa mais viscosa cá capa anterior.

ENDOSFERA.- Formada por unha capa externa líquida, na que se producen correntes ou fluxos e outra interna sólida e

NUCLEO.- Formado por metais principalmente ferro.

4

Page 5: Biología  1º Bch.Tema 12

moi densa

4. Dinámica terrestre. Tectónica de placasMODELOS PARA A DINÁMICA DA XEOSFERAA principios do seculo XX os xeólogos creían que a posición dos continentes e dos fondos dos océanos quedó fijada en el momento de la formación del planeta y los consideraban como inmóviles. El primer hecho que puso en evidencia los movimientos horizontales de la corteza fue la Teoría de la Deriva Continental expuesta por Wegener en 1915.Esta teoría en un principio quedó en el olvido pero posteriormente fue resucitada por la Tectónica global.

Wegener observó la semejanza que existía entre Africa y América del Sur desde diversos puntos de vista y dijo que todos los continentes estuvieron unidos en un gran continente a partir del cual por deriva originaron los cinco continentes de la actualidad.

¿Como fue la Deriva Continental?

En los comienzos de los tiempos geológicos los continentes formaban uno solo PANGEA que estaba rodeado de un único mar PANTALASA (Hace 200 m.a.)

Después de 20 m.a. de deriva (finales del Triásico= 180 m.a.) la Pangea se fragmento en dos grandes continentes:

-LAURASIA-GONDWANA

que estaban separados por el Mar del Tethys.

Sobre el Mar del Tethys se desarrolló una gran fosa y la India comenzó a separarse

tempranamente de la Gondwana.

Finales del Jurásico(65 m.a.de deriva)los océanos Atlántico e Indico ya se han desarrollado notablemente.

Entre finales del Cretácico y comienzos del Terciario se produce la separación del Atlántico Sur y se amplia la separación del Atlántico Norte. Madagascar se separa de Africa.

Durante el Terciario se separa Australia de la Antártida y se produce la rotura total de Laurasia y los continentes tienden hacia las posiciones actuales.

5

Page 6: Biología  1º Bch.Tema 12

Pruebas de la deriva continental

a)Argumento topográfico.- Acoplamiento geométrico de los bordes continentales, sobre todo tomando como referencia las lineas que delimitan la plataforma

continental.

b)Argumento geológico.- Correspondencia y continuidad entre estructuras y alineaciones tectónicas de antiguas cordilleras en continentes hoy distantes.

c)Argumento biogeográfico.- En continentes hoy muy alejados se encuentran seres vivos de habitat continental pertenecientes al mismo grupo o emparentados entre si y con antecesores comunes. Para estos seres el océano es una barrera infranqueable y esto implica que los continentes tuvieran que estar juntos.

Ejemplo: Mamíferos marsupiales(Sudamérica, Australia) Cocodrilos(América, Africa, Asia del sur, Australia) Aves corredoras(Sudamérica, Africa, Arabia, Australia)

d)Argumento paleoclimático.- As probas paleoclimáticas baséanse en estudia-lo clima que tiveron os continentes actuais no pasado. Comprobouse que a maioría dos continentes tiñan un clima moi diferente ó que teñen na actualidade. Desta forma púxose de manifesto a existencia de selvas tropicais en rexións que actualmente teñen un clima frío, e a existencia de climas fríos en rexións que actualmente teñen un clima cálido. Isto pódese explicar se se admite que os continentes non sempre ocuparon a posición que teñen na actualidade, senón que se moveron ó longo do tempo.

6

Page 7: Biología  1º Bch.Tema 12

O clima que houbo nunha zona durante determinada época pode saberse coñecendo os restos fósiles que hai desa época nesa zona e, tamén, coñecendo as rochas existentes nesa época. Así, por exemplo, a existencia de morrenas, que son rochas sedimentarias formadas a partir de sedimentos glaciares, indícannos a existencia dun clima glaciar.

e)Argumento paleontológico.- As probas paleontolóxicas fundaméntanse no descubrimento de fósiles animais e vexetais similares en continentes que actualmente están moi afastados, isto indícanos que en épocas pasadas a flora e a fauna destes continentes era similar, o cal só é posible se nalgún momento estes continentes estiveron unidos.

f)Argumentos peleomagnéticos y aportados por tecnologia espacial.

O MODELO DA TECTÓNICA DE PLACASAs placas litosféricas Las placas litosféricas son cada uno de los fragmentos en los que está dividida la litosfera. La fragmentación de la litosfera se debe a las tensiones que produce la ascensión de material caliente desde la astenosfera.

Las placas se comportan como fragmentos rígidos y estables, estando limitadas por franjas inestables donde se produce una intensa actividad sísmica y volcánica. En la actualidad se considera que la litosfera está dividida en 12 grandes placas de extensión variable dentro de las cuales puede haber otras placas menores como por ejemplo la ibérica. Las placas, atendiendo a su constitución, pueden ser de tres tipos: 1. Placas oceánicas: están formadas únicamente por litosfera oceánica como, por ejemplo, la placa de nazca.2. Placas continentales: están formadas únicamente por litosfera continental como, por ejemplo, la placa iraní.3. Placas mixtas: Están formadas por litosfera continental y litosfera oceánica como, por ejemplo, la placa africana.

Las placas se mueven unas respecto a otras deslizándose sobre la astenosfera; estos movimientos pueden ser: de acercamiento, de alejamiento o de deslizamiento.En los límites de las placas y como consecuencia de sus movimientos se originan: los orógenos, las dorsales, las fosas abisales, los arcos insulares, los volcanes, los terremotos, etc.

Os bordos das placasBordos diverxentes.- Tamén se chaman bordos constructivos porque se forma nova litosfera oceánica. Estos bordos se atopan entre dous placas que se están separando. Nestes bordos se localizan as dorsais oceánicasBordos converxentes.- Tamén se chaman bordos destructivos porque se destrúe litosférica oceánica xa que o acercarse dúas placas litosféricas unha delas introdúcese baixo a outra afúndese no manto e acaba fundíndose. Tamén poden darse nestes bordos os procesos de obducciónBordos con movemento lateral.- Son bordos pasivos xa que non se crea nin se destrúe litosfera.

7

Page 8: Biología  1º Bch.Tema 12

A DINÁMICA DAS PLACAS LITOSFÉRICASO motor das placasEl movimiento de las placas se debe seguramente a la liberación del calor de la Tierra. Las zonas calientes del interior de la Tierra evacuan el calor hacia el exterior, y a su vez, las zonas frías de la corteza se introducen en el manto, quizás de manera similar a la convección que se produce en los fluidos al calentarlos.

BORDOS DIVERXENTESAs dorsais oceánicaLas dorsales son elevaciones submarinas que tienen miles de kilómetros de longitud y están presentes en todos los océanos. En algunos puntos emergen fuera del océano, por ejemplo Islandia, y su altura va disminuyendo a medida que nos alejamos del eje. En el centro de la dorsal suele existir una depresión profunda y estrecha denominada rift (en la dorsal pacífica no existe), en donde existe una intensa actividad volcánica. Las dorsales están fracturadas mediante fallas transversales, llamadas fallas transformantes.Las dorsales se localizan en los límites de dos placas que se separan (límites divergentes).

A través del rift sale material procedente del manto, que va consolidando a uno y otro lado, y origina litosfera oceánica, esta litosfera empuja a la anterior y, como consecuencia, se produce la expansión del fondo oceánico y el desplazamiento de los continentes. Por todo ello, podemos decir que las dorsales son las zonas en las que se crea litosfera oceánica, por lo que a estos límites se les denomina límites constructivos.

Os rift intracontinentaisSe localizan en los bordes entre dos placas que forman parte de un mismo continente. Son grandes depresiones con bordes levantados y con una gran actividad volcánica.El ejemplo mas conocido de rift intracontinental es el que se formó al Este de Africa cuando se formó una fractura seguida de un hundimiento debido al movimiento opuesto de las placa africana y la placa arábiga.

8

Page 9: Biología  1º Bch.Tema 12

Orixen e evolución dos océanosA partir de una masa continental que en un momento dado es fracturada en dos bloques por tensiones a las que se ve sometida. En este proceso se diferencian las siguientes etapas:Abombamiento y fractura de una masa continental por emisión de lavas volcánicas.Distensión de la placa continental debida a la emisión de lava. Aparición de fosas (Rift-valey)Se genera un estrecho brazo marino con zonas centrales de corteza oceánica pero aún sin la formación de una dorsal. Se denomina a esta etapa, Etapa del Mar Rojo por considerarse a este ejemplo actual del proceso.La continua emisión de lava hace que el fondo oceánico se expanda a ambos lados de la fractura y se forme una auténtica dorsal. Esta etapa final en la actualidad es la que presenta el Océano Atlántico con su dorsal bien desarrollada.

BORDOS CONVERXENTESAs zonas de subducciónAs zonas de subducción son zonas nas que se destrúe litosfera oceánica en cantidade similar á que se crea nas dorsais, desta forma compénsase e non aumenta a superficie da Terra, cousa que ocorrería se non existisen as zonas de subducción. As zonas de subducción prodúcense, porque ó formarse litosfera oceánica nas dorsais aumenta a compresión, o que dá lugar a que a placa rompa pola zona máis débil, producíndose o choque entre dúas placas. Nas zonas de subducción chocan dúas placas e a menos potente e máis densa introdúcese por debaixo da outra (subduce), incorporándose á astenosfera.

9

Page 10: Biología  1º Bch.Tema 12

Nas zonas de subducción, unha das placas dóbrase e introdúcese por debaixo da outra (subduce), e faino seguindo un plano que ten unha inclinación duns 45º; a este plano, denomínaselle plano de Benioff. onde se localizan:Os hipocentros dos numerosos terremotos que ocorren nestas zonas, como consecuencia das friccións entre as dúas placas.O magmatismo debido ó aumento da temperatura se se produce polo rozamento durante a subducción. O aumento térmico funde as rochas y aparecen os magmas que ascenden ata a superficie formándose os volcáns

Tipos de converxencia entre placas

Segundo como sexan as placas converxentes, podemos diferenciar catros tipos de converxencia:

1. Cando converxen os bordos oceánicos de dúas placas. Neste caso, un deles dóbrase e subduce por debaixo do outro, nestes bordos fórmase un arco insular. Esta converxencia dáse na actualidade nas illas Aleutianas.

2. Cando converxen os bordos oceánicos de dúas placas e un deles está preto dun continente. O bordo oceánico da placa que non ten preto o continente subduce por debaixo do outro bordo oceánico. Neste caso fórmase un arco insular e entre dito arco e o continente fórmase unha conca marxinal ou mar interior. Esta converxencia estase dando na actualidade en numerosos puntos da costa pacífica de Asia (Filipinas).

3. Cando converxen o bordo oceánico dunha placa e o bordo continental doutra. Neste caso o bordo oceánico subduce por debaixo do continental. Nesta situación fórmase un oróxeno perioceánico. Dáse actualmente na costa pacífica de América do Sur.

10

Page 11: Biología  1º Bch.Tema 12

Os Andes constitúen un oróxeno perioceánico, Este oróxeno fórmase ó colisiona-la placa de nazca (oceánica) co bordo continental da placa sudamericana (mixta). A placa de nazca ó ser máis densa e menos potente subduce por debaixo da placa

sudamericana.

Debido a esta subducción, na zona de contacto fórmase unha fosa abisal que se dispón paralela á costa e na que se acumulan moitos sedimentos que, debido ó movemento das placas, comprímense e fractúrane elevándose lentamente. Desta maneira fórmase unha cordilleira no bordo da placa continental.

A forte fricción que se produce ó subduci-la placa de nazca fai que se funda, orixinándose magmas que ascenden. Algúns saen ó exterior producindo volcáns de tipo andesítico, outros arrefrían antes e forman grandes batolitos de rochas graníticas.Nestes oróxenos tamén existe unha elevada sismicidade asociada á subducción.

4. Cando converxen os bordos continentais de dúas placas. Neste caso ningunha das dúas subduce e fórmase unha cordilleira de colisión. Esta situación dáse na rexión do Himalaia.O Himalaia e os Pireneos son oróxenos de colisión, que se producen pola colisión de dous bloques continentais. No caso do Himalaia prodúcese ó converxe-la placa indoaustraliana coa eurasiática, e entrar en colisión a India con Asia. No caso dos Pireneos, a colisión é entre a placa ibérica e a placa eurasiática.En ámbolos casos, a cordilleira está formada polo pregamento e fractura dos bordos das dúas placas, xunto cos sedimentos situados entre elas. Nestas cordilleiras o vulcanismo non é frecuente.Na cordilleira do Himalaia, a India choca con Asia, despois dunha longa subducción

mediante a cal desaparece a litosfera oceánica que había entre ámbalas masas continentais. No caso dos Pireneos o movemento das placas é pequeno e non hai subducción.No Himalaia a colisión entre os bloques é frontal, mentres que nos Pireneos prodúcese por un xiro da placa ibérica.

11

Page 12: Biología  1º Bch.Tema 12

OS BORDOS PASIVOS E AS ZONAS DE INTRAPLACA

As fallas transformantesLas fallas transformantes son fallas que cortan transversalmente al eje de la dorsal. Estas fallas determinan que el eje de la dorsal no sea continuo, sino que presente desplazamientos laterales. Las fallas transformantes se forman bien por la diferente velocidad de emisión de los materiales volcánicos que presenta la dorsal en cada punto, o bien por la irregularidad de la ruptura inicial de la placa original. La parte activa de las fallas transformantes es la que se encuentra entre las crestas de la dorsal, ya que en estas zonas el sentido del movimiento relativo de ambas partes es opuesto. Esto produce tensiones que son las responsables de los numerosos terremotos que se originan aquí.Las fallas transformantes son los límites pasivos de dos placas, se denominan así porque en ellos ni se crea ni se destruye litosfera, las placas en esta zona se deslizan lateralmente una respecto a la otra.

A dinámica do interior das placasHai certas estructuras xeológicas que se orixinan no interior das placas como por exemplo as illas oceánicas volcánicas que su formación debese a existancia de puntos quentes nas zonas do interior da TerraOs puntos quentes Son zonas profundas del manto, donde se genera magma que asciende hacia la litosfera, en forma de columnas llamadas plumas. Muchos de los puntos calientes se sitúan en el interior de las placas, tanto en las áreas continentales como oceánicas. Las plumas o columnas de material ascendente del manto tienen cientos de kilómetros de diámetro, y conservan siempre la misma posición, su actividad origina conos volcánicos sobre los continentes o en los océanos. Esto, unido al movimiento de las placas, da como resultado una alineación de conos e islas volcánicas, que reflejan el paso de la placa por encima del punto caliente.Los puntos calientes pueden permanecer activos unos 100 m. a. Los materiales que expulsan son basaltos, aunque su composición es diferente a los que arrojan las dorsales, se piensa que proceden de zonas más profundas que la astenosfera.

CICLO DE WILSONEs un ciclo que explica de forma encadenada la fragmentación de un

continente la creación y destrucción de una cuenca oceánica,la formación de una cadena montañosa y la colisión de dos continentes.Etapas:1.-Un continente se fragmenta debido a procesos que tienen lugar en la Astenosfera bajo él.2.-En la línea de fragmentación se genera litosfera oceánica con lo que los dos fragmentos del continente inicial comenzarán a alejarse al mismo tiempo que se crea una cuenca oceánica entre ambos.

3.-Cuando la cuenca oceánica sea lo suficientemente antigua sus bordes comienzan a hundirse en zonas de subducción, convirtíéndose en bordes de placas y la cuenca oceánica deja de crecer y aparece una coordillera pericontinental.4.-De forma simultánea otras dorsales están actuando en otros puntos de la Tierra, debido a esto los continentes pueden ahora ser empujados en sentido contrario y la

12

Page 13: Biología  1º Bch.Tema 12

cuenca oceánica volverá a cerrarse, colisionando los continentes por un proceso de obducción, apareciendo una cordillera intercontinental.En este ciclo vemos que mientras los continentes son permanentes las cuencas oceánicas se crean y se destruyen

PROCESOS ENDÓXENOS E TECTÓNICA DE PLACAS.A deformación da litosferaDeformación elástica y plástica

Rotura Cuando aparece una fractura debida a un esfuerzo. La rotura en las rocas determina la aparición de fallas y diaclasas

Os pregamentosDeformaciones plásticas de las rocas como consecuencia de una compresión.

Características:Dirección.- Angulo que forma el eje del pliegue con la dirección del norte geográficoBuzamiento,.- Angulo que forman los flancos del pliegue con la horizontalVergencia.- Angulo que forma el plano axial con el plano vertical

Elementos del pliegue-Charnela.- zona de máxima curvatura del pliegue-Eje.- Es la unión de todos los puntos de charnela-Plano axial.- Es el plano que contiene todos los ejes de los distintos estratos.-Cresta y valle.- Son las líneas de mayor y menor altitud topográfica que recorre el pliegue a todo lo largo.-Flancos.- Son las partes laterales del pliegue, situadas a uno y otro lado del eje.

Clasificación dos pregamentosPor la disposición de los estratosAnticlinal.- los estratos mas antiguos se disponen en el núcleo del pliegueSinclinal.- los estratos mas modernos se disponen en el núcleo del plieguePor la vergenciaRecto.-InclinadoTumbado

As fallasSon fracturas con deslizamiento que se originan en las rocas poco plásticas al ser sometidas a esfuerzos de cualquier tipo.Elementos:Plano de Falla (estrías, espejo, brecha de falla)Labios de fallaSalto de falla = Escarpe

Relación de los labios con el plano-Muro.- Situado bajo el plano-Techo.-Situado sobre el planoClases de fallas

13

Page 14: Biología  1º Bch.Tema 12

-Normales. Techo =labio hundido, muro =labio elevado-Inversas. Techo =labio elevado, muro =labio hundido-Dirección-Tijera o rotación-De plano vertical

El plano de la falla viene definido por la Dirección o rumbo y el buzamiento o sentido.

Buzamiento =ángulo del plano de la falla y la horizontal Dirección y buzamiento dan como resultado el salto de la falla.

El buzamiento nos indica el alargamiento o acortamiento que se produce en la corteza según que la falla sea directa o inversa.

El buzamiento tiene dos componentes. Diferencia de altura topográfica y el alargamiento o acortamiento mencionado anteriormente.

As diaclasasSe definen como fracturas sin desplazamientoTipos:-Diaclasas de retracción.- Son las producidas por enfriamiento de un magma basáltico-Diaclasas ortogonales.-(ángulo recto) Típicas de las calizas.-Diaclasas de compresión.- Granito al ascender una masa plutónica.-Diaclasas de distensión.- Por enfriamiento de una roca perdiendo volumen.-Diaclasas de compresión y distensión orogénica.- Producidas en procesos de plegamiento orogénico tanto en zonas de charnela como en zonas de valle.

14

Page 15: Biología  1º Bch.Tema 12

15