OR

QU

ESTR

A S

INFÓ

NIC

A D

E G

ALI

CIA

PAB

LO G

ON

ZÁLE

ZD

IREC

TOR

AN

A I

BA

RR

ASO

PRA

NO

REAL FILHARMONÍA DE GALICIACONSORCIO DE SANTIAGO

AU

DIT

OR

IO D

E G

ALI

CIA

. X

OV

ES 1

8 D

E FE

BR

EIR

O D

E 20

10

21:0

0 h

OR

QU

ESTR

A S

INFÓ

NIC

A D

E G

ALI

CIA

Creada en 1992 polo Concello da Coruña, cidade en cuxoPalacio da Ópera ten a súa sede, a Orquestra Sinfónica deGalicia (OSG) é unha das agrupacións orquestrais de maiorproxección en España. Está financiada polo Concello daCoruña e a Xunta de Galicia.A OSG, cuxo director é Víctor Pablo Pérez, foi orquestraresidente do Festival Rossini de Pésaro de 2003 a 2005 edesde a súa creación en 1998 do Festival Mozart da Coruña.Ademais, realizou varias viaxes artísticas por Alemaña eAustria e unha recente presentación en América do Sur conconcertos en Chile, Arxentina, Brasil e Uruguai.A OSG conta habitualmente con solistas como MaurizioPollini, Krystian Zimerman, Gil Shaham, Sarah Chang,Grigory Sokolov, Leonidas Kavakos, Arcadi Volodos, MariaJoao Pires, F. P. Zimmermann, Mischa Maisky ou ChristianLindberg entre outros. Con ela cantaron Alfredo Kraus,Teresa Berganza, Plácido Domingo, María Bayo, AinhoaArteta, Juan Diego Flórez, Simon Lestes, Mirella Freni, AnneMurray, Amanda Roocroft, Ewa Podles, Ildar Abdrazakov,Hildegard Behrens, Eva Marton, Giuseppe Giacomini, PhilipLangridge, Carlos Chausson, Raúl Giménez, Isabel Rey, CarlosÁlvarez, Ana María Sánchez ou Giuseppe Sabbatini entreoutros moitos, sempre baixo a batuta de mestres comoDaniel Harding, Guennadi Rozdestvenski, Maurizio Pollini,James Judd, Jean-Pascal Tortelier, Stanislaw Skrowaczeski,Libor Pesek, Peter Maag, Jesús López Cobos, Osmo Vänskä,Alberto Zedda, Emmanuel Krivine, Yoav Talmi, RaymondLeppard, Gabriel Chmura, Jean-Jacques Kantorow, JosepPons, John Nelson, Gianandrea Noseda, Ron Goodwin ouManfred Honeck.Na súa discografía para firmas como DECCA, EMI, Koch,Naïve, BMG e Arts figuran nomes como os de Juan DiegoFlórez, Daniela Barcellona, Peter Maag, Antonio Meneses,Manuel Barrueco -con quen tivo unha nominación aoGrammy 2007 como mellor álbum clásico do ano-, KaoriMuraji, María Bayo, Plácido Domingo, Juan Pons ou EwaPodles entre outros.

I

JUAN VARA (1959)

Noche más allá de la noche*

(Tres cantos de Antonio Colinas)

ANA IBARRA, soprano

II

GUSTAV MAHLER (1860-1911)

Sinfonía núm. 5 en do sostido menorTrauermarsch. In gemessenem Schritt.Streng. Wie ein Kondukt(Con paso mesurado, austero. Comounha procesión)

Stürmisch Bewegt. Mit größter Vehemez(Movido tempestuosamente. Conmáxima vehemencia)

Scherzo. Kräftig, nicht zu schnell(Potente, non moi rápido)

Adagietto. Sehr langsam(Moi lento)

Rondo-Finale. Allegro

* Obra de encargo da OSG. Estrea absoluta

Duración aproximada do concerto: unha hora, corenta e cincominutos

Pregámoslle ao público que non faga fotografías e quedesconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc

PRO

GR

AM

A

Pablo González, directorPablo González será o novo directortitular da Orquesta Sinfónica deBarcelona e Nacional de Cataluña(OBC) a partir de setembro de 2010.É principal director invitado daOrquesta Ciudad de Granada desdeoutubro de 2008.Foi tamén director asistente daLondon Symphony Orchestra, Joven

Orquesta Nacional de España (JONDE), BournemouthSymphony Orchestra, e Bournemouth Sinfonietta.Dirixiu ademais a Orquestra de Cámara de Lausanne,Deutsche Radio Philharmonie, BBC Philharmonic, DanishRadio Sinfonietta, Filharmónica de Estrasburgo,Sinfónica de Basilea, City of London Sinfonia, WienerKammerorchester, Orquestra Nacional de Bélxica, RoyalFlemish Philharmonique, Sinfónica de Hamburgo,Filharmónica de Liexa, Radio Svizzera Italiana deLugano, Orquesta Sinfónica de Tenerife, OrquestaNacional de España, Orquesta Ciudad de Granada,Orquesta Sinfónica Nacional de Colombia, Orquesta deEuskadi, Orquesta Sinfónica de Bilbao, Orquesta deCadaqués, Orquestra Sinfónica de Galicia, WinterthurMusikkollegium, Orquesta Sinfónica del Principado deAsturias, Orquesta Sinfónica de Barcelona, Real OrquestaSinfónica de Sevilla, Real Filharmonía de Galicia,Orquesta Filarmónica de Gran Canaria, Orquesta deCórdoba, Oviedo Filarmonía, Orquesta Sinfónica delVallés, Camerata Siglo XXI, Orquesta de Extremadura,Orquesta Joven de Andalucía (OJA), Joven OrquestaInternacional Ciudad de Oviedo, etc.No ano 2000, traballando coa London SymphonyOrchestra, colabora con Sir Colin Davis na gravación deOs Troianos, de Berlioz, gañadora de dous premiosGrammy. Traballou con solistas como Maxim Vengerov, Truls Mork,Rudolf Buchbinder, Renaud Capuçon, Viviane Hagner,Javier Perianes, Eldar Nebolsin, Alban Gerhardtt, JacquesZoon, Ainhoa Arteta, Asier Polo ou David Fernández.En maio de 2006 gaña o Primeiro Premio no OctavoConcurso Internacional de Dirección de Orquesta deCadaqués. No 2000 gañou o Primeiro Premio (ex-aequocon François-Xavier Roth) no Donatella Flick ConductingCompetition. Tamén foi galardoado no “ I ConcursoNacional de Jóvenes Directores“ (Granada).En 2007 realizou unha viaxe artística por sete países

4

PAB

LO G

ON

ZÁLE

Z

asiáticos coa Orquesta de Cadaqués, dentro do cicloToyota Classics.Entre os seus próximos proxectos figuran actuacións coaLondon Symphony, Orchestre du Capitol de Toulouse,Filharmónica de Varsovia etc. así como unha gravacióncoa Deutsche Radio Philharmonie Saarbrücken-Kaiserslauten dun CD con música de Schumann. Ennovembro de 2009 dirixiu Don Giovanni na Temporadade Ópera de Oviedo.

Ana Ibarra, sopranoNaceu en Valencia e comezou os estudosmusicais de guitarra e órgano con seisanos. Posteriormente estudou a carreirade canto coa profesora Ana Luisa Chova,obtendo as máximas cualificacións.Fixo o seu debut operístico no ano 2000

no Teatro Cervantes de Málaga con Donna Elvira en DonGiovanni. Desde entón desenvolve a súa carreira a nivelinternacional colaborando habitualmente co Gran Teatredel Liceu de Barcelona e o Teatro Real de Madrid, asícomo na Monnaie de Bruxelas, Ópera de Toronto,English National Opera, Teatro Colón de Buenos Aires,Vlaamse Opera, Wielki Theater, Ópera de Oviedo, ACoruña, Santander, Xerez etc., participando en diversasproducións de Falstaff, Carmen, Orfeo ed Euridice,Otelo, Fausto, Cavalleria Rusticana, As vodas de Fígaro,Os contos de Hoffmann, Dido e Eneas, Babel 46, DonGiovanni, Das Rheingold, L’enfant et les sortileges, Afrauta máxica etc.Colabora tamén co Teatro de la Zarzuela en Madridonde participou nas producións de A Bruxa e Unha noitede zarzuela e cantou en diversas viaxes artísticas efestivais: Otello no Festival de Hong Kong, Goyescas noFestival de Savolinna e La vida breve en viaxe coaOrquesta Nacional de España.Combina as súas actuacións operísticas con concertos erecitais nas principais salas de concertos cun repertorioque inclúe Sieben Fruhe Lieder, Wesendonk Lieder, DasKnaben Wunderhorn, Cinco canciones negras e L’enfantprodige.As súas gravacións discográficas inclúen a versióncompleta da ópera Falstaff dirixida por Colin Davis e a

5

AN

A I

BA

RR

A

London Symphony Orchestra, que obtivo o PremioGrammy 2005 á mellor gravación operística; A l’ombradel Lledoner con música de Montsalvatge e Toldrá (RBAMúsica); Gala Lírica con Carlos Álvarez; e La conquista deGranada de Emilo Arrieta.Recentes e futuras actuacións inclúen Las Golondrinas naQuincena Musical Donostiarra, Faust Bal no Teatro Realde Madrid, Cavalleria Rusticana coa English NationalOpera así como diversos recitais e concertos. Foi galardoada co Premio Joven Ópera Actual 2003,xunto a Plácido Domingo.

Música desde o silencioJuan Vara (A Coruña, 1959)Á antiga definición da música como «arte de combinaros sons e o tempo» o meu sabio mestre de guitarraengadía sempre hai medio século: «e o silencio, fillo; e osilencio». Así aprendemos os seus discípulos que esteforma parte desde sempre dos materiais de construcióncon que se edifican desde os máis pequenos cuartos atéos maiores monumentos nesta arquitectura dos sons,nesta arte dos sentimentos e as emocións que chamamosmúsica. E é que o silencio non só é a pedra de toquesobre a que calquera son se mide e contrasta, senónalgo esencial e vital como o cálido e escuro útero do quetoda música nace. A obra de Vara, xunto o que o compositor chama «untransfondo lírico e misterioso», ten firme estrutura, sutilprotagonismo da melodía e fluidez nun discurso cheo decoherencia, que lle permiten a procura de contrastesemocionais entre o drama da existencia e o deleiteestético. Só así se entende a mestría con que plasma enpentagramas os interrogantes e inquietudes que expónaquel, como a súa música procura o logro deste e oporqué da súa feraz simbiose coa poesía. Se en 2008 asúa música se facía vehículo da palabra glosando edando ilación ao discurso poético en boca dun recitador,en Noche más allá de la noche dá o salto de traducir acanto as preguntas eternas do home, que o poetaAntonio Colinas formula nos cantos do seu poemariohomónimo.

6

NO

TAS

AO

PR

OG

RA

MA

Noche más allá de la noche (Tres cantos deAntonio Colinas) Preferido por Colinas de entre todos os seus, di del o seuautor: «é a columna vertebral dos catorce libros depoemas que escribín, de tal maneira que ben se podedicir que a miña obra poética se divide en dúas grandesetapas: antes e despois da creación dun libro comoNoche más allá de la noche». Consta de trinta e cincocantos nos que se poden atopar «culturas e temasconcretos, mensaxes e etapas do sentir e do pensarhumano, resonancias autobiográficas e unha grandeaspiración do autor a ir máis aló, un grande afán detranscendencia». A música baséase en tres dos cantos etócase sen solución de continuidade. As transicións dana lóxica discursiva en prol da intelixibilidade do texto,comentando a melodía da voz e, suxerindo cadaseguinte intervención, espertan unha certa intriga. O Canto I é para Colinas «un espazo moi concreto, ladeiraescabrosa á beira do mar, terra de límites». Musicalmente,desenvólvese a partir dunha atmosfera nocturna,misteriosa. O ambiente créase con trémolos sobre uncluster cromático das cordas, creando unha especialatmosfera en conxunto con arpa, piano e percusión. Nodiálogo entre soprano e óboe, de harmonía moienvolvente e sensual, a voz poética empeza a recoñecerque a súa propia grandeza está na música. E esta, no seudevir, envolve cada situación e ambiente do poema cooportuno clima sonoro, subliñando cada frase do textocos axeitados contrastes expresivos e texturais. De aí aalternancia de intervencións instrumentais a solo ou porseccións con tuttis ou momentos camerísticos, sempreorientada a resaltar cada momento lírico, dramático oumístico do poema. A escritura para voz é respectuosa coa respiración dacantante e coa prosodia do texto; co seu propio ritmointerior, que segue con naturalidade. Só tras unhatransición ao Canto II na que as cordas, en palabras deVara, «transportan enigmáticas e serenas», aparece oúnico melisma da obra. E a primeira sílaba da palabra«noche» parece entón lanzar a música cara á infinitudedo ceo estrelado, dando a razón ao poema cando a vozlles di ás estrelas: «un invisible fluido conduce haciavosotras mi música». E é entón cando, como di Colinas,«prodúcese unha inflexión da emoción ao pensamento;do sentimento ao metafísico». E a noite convértese en«o reverso da luz física e a interior; na escuridade dofirmamento cheo de segredos».

7

Pechando o seu universo circular, a obra de Vara péchaseco Post-scriptum do poemario. Aquí incídese notratamento camerístico con notábeis contrastestexturais, o óboe intervén como segundo solista esubliña o texto da cantante. O «adiós a la palabra» queVara fai repetir á soprano é comentado sucesivamentepor trompas e por un só de cello, antes de que asmadeiras fagan o propio co duro cualificativo «escoriade la luz». Esta última palabra, cantada tres veces polasoprano, ilumina por última vez a música nesta Nochemás allá de la noche para deixar que a orquestra vaiaabandonando o son na súa viaxe ao silencio.Non era por desexo de quen isto escribe, nin só polo seuconvencemento respecto diso, que este comentarioempezase -como acaba- considerando a transcendenciado silencio na música. Juan Vara sublíñaa na partitura enseis compases vitais –os dous iniciais e os catro finais-,para os que o autor indica en maiúsculas: «TUTTI ENSILENCIO MENTRES O DIRECTOR MARCA OS [DOUSPRIMEIROS ou CATRO ÚLTIMOS] COMPASES». Escoitemosen recollemento, pois, ese silencio. Porque só el,calándonos como choiva mansa e persistente, faráxermolar no noso espírito toda a profundidade damensaxe que músico e poeta fan emanar da súa obra.

Gustav Mahler (Kalischt [Bohemia, actualmente naRepública Checa], 07.07.1860; Viena, 18.05.1911)O 7 de novembro de 1901, día en que lle presentaron aAlma Schindler, é clave na vida de Mahler. Ademais deser o amor da súa vida, Alma é como a porta que seabre a un novo círculo de amizades artísticas no queMahler rompería o seu anterior illamento. Amante doseu profesor de composición, Alexander von Zemlinski,Alma seguía de preto a pista de Mahler, se cremos unhaentrada do seu diario que di literalmente: «El é o únicohome que pode dar sentido á miña vida, xa que superaa todos os que até agora coñecín».

Sinfonía núm. 5 en do sostido menorO encontro con Alma e a súa voda con ela son decisivospara esta Quinta sinfonía, que viña compondo desdehabía meses, no sentido dun impulso creativo que faríacambiar a estrutura mesma da obra, para dividila nastres partes que coñecemos. A primeira comprende osdous primeiros movementos, escritos, como o terceiro,no verán de 1901. O primeiro é unha marcha fúnebre(Trauermarsch) que Mahler, coa súa minuciosidade

8

habitual, marca In gemessenem Schritt. Streng. Wie einKondukt, é dicir, con paso mesurado, austero. Comounha procesión. O segundo é a explosión sonora:Stürmisch bewegt. Mit grösster Vehemenz (Movidotempestuosamente. Con máxima vehemencia). Oterceiro, un scherzo marcado Kräftig, nicht zu schnell(potente, non moi rápido), é a segunda parte da obra, oseu eixo central. Unha idea do scherzo como clave dearco da sinfonía que repetiría na segunda versión da súaSinfonía nº 6.A terceira parte comprende o Adagietto, sehr langsam(moi lento) e o Rondo finale (Allegro giocoso) Frisch(fresco). O delicado entretecido de fíos sonoros entre ascordas e a arpa do Adagietto é un canto de amordedicado a Alma como un agasallo de voda do seuhome. A multiplicidade de voces do Finale e a súamarabillosa e endiañada fuga mostran a habilidadecontrapuntística dun Mahler que, a pesar dela, di de simesmo: «Teño serias deficiencias nesta materia», pero,consciente da súa valía, declara a este respecto:«Certamente, nun caso como o meu, o intelecto sale enaxuda do compositor; pero o malgaste de enerxíanecesario para remediar este desequilibrio édesproporcionado». Na súa definición desta Sinfoníanúm. 5, Mahler manifesta sen falsa modestia: «Nonhaberá na miña obra elementos románticos ou místicos.Será, simplemente, a expresión dun poder senparalelismo posíbel, da actividade á luz do sol dun homeque alcanzou o seu clímax vital». E, saben? Tiña razón.

© Copyright by Julián Carrillo Sanz 2010

9

Noche más allá de la noche (Tres cantos deAntonio Colinas)

Textos: Antonio Colinas (La Bañeza -León-, 1946)Música: Juan Vara (A Coruña, 1959)

CANTO I

Oscuro oboe de bruma: cómo sepulta el martu solemne sonido que despierta a los muertos.Aquí, en esta ladera que cubre el olivar,sangre y labio repiten musicales conciertos.La ladera y sus soles que maduran los vinos,la tensión del azul volcado de los cielos,armonía y vacío en espacios divinos,horror al más allá tras las costas de Delos.Perdición, extravío de las horas oscurasdel corazón que sueña, en la luz, otros mundos,mientras la boca va desgranando las purasnotas de arte mortal en los hondos, inmundossocavones del mal. Pues, ¿por qué se da guerrajunto a amor y por qué la voz de la ebriedady el dolor infinito van girando en la tierra?Un año más se funden misterio y soledad.Y, sin embargo, tú, estrella de la tarde,ves llegar el final, los bordes del ocaso.¿Qué secretos oculta, arriba, el cosmos que ardesobre la muerte y qué nos reserva el acaso?Mas, en el hondo instante, la música revelala inmensidad del orbe, la dimensión del ser.Un aroma de azahar la angustia nos desvela.Horror y sed de dioses tras otro atardecer.Oscuro oboe de bruma: entreabre ya las venasdel mundo en esta paz y arrásanos la Historia.Vida y muerte se acercan, tal como olas serenas, al corazón que ahuyenta, soñando, la memoria.

10

CANTO II

Olvidaba el dolor y salía a la noche.Alcor, Mizar, estrellas clavadas en los huesos,guijarros de la luz en sombrías praderas,los infinitos hielos, destrozados, flotandoen el inmenso mar de la más negra pez.«¿Y yo quién soy?», pregunta en el centro del Todoun cuerpo que recuerda a la nada, materia deforme en ese curso de un dolor que corrompe.Estrellas, mis estrellas, un invisible fluidoconduce hacia vosotras mi música, y las vuestrasen mis venas revierte su fogosa crecida.Quiere el hombre subir allá arriba la roca de su dolor, lanzar desesperada flechaal mismo corazón de lo oscuro remoto,grita en lo alto de un monte y ve cómo le caenen el rostro los bosques petrificados, lluviasde piedras negras, luces como cardos u ortigas.Estrellas, mis estrellas, tantas vidas estánpartidas, trituradas en vosotras; sois polvodisperso entre la nada y el vacío, o acasoañicos de un espejo en que un dios se miró.Aun así se os siente como inmensa mareade intensísima música, sonido que nos hierey, al herir, dulcifica misterioso a ese serque se siente una parte del infinito cosmos.Por eso, la pregunta del hombre, «¿Y yo quién soy?»,con la noche profunda se funde, y es palabraarrojada y perdida en un pozo de música.

11

CANTO III

Oscuro oboe de bruma: cómo sepulta el martu solemne sonido que despierta a los muertos.Aquí, en esta ladera que cubre el olivar,sangre y labio retienen las horas fugitivas.Nada debe turbar tu pensamiento, nadaturbar tu corazón. Respirar y existir.El mundo y los humanos son de roca y de luz,se forman y deshacen quemados por el tiempo.Suena, oboe profundo, y deshaz pronto el nudo del trágico existir; suene intensa tu música,pues aún sigue la vida y yo a su luz me entrego.Adiós a la palabra, escoria de la luz.

12

ORQUESTRA SINFÓNICA DE GALICIA

Violíns I: Massimo Spadano***** , Ludwig Dürichen****Vladimir Prjevalski****, Ruslan AsanovIana Antonian, Caroline BournaudGabriel Bussi, Deborah HambugerVinka Hauser, Dominica Malec de MartínezDorothea Nicholas, Benjamin SmithStefan Utanu, Florian VlashiRoman Wojtowicz

Violíns II: Helena Satue Cuixart***, Fumika Yamamura***Lucica Trita*, Gertraud BrilmayerLylia Chirilov, Julián Gil RodríguezMarcelo González Kriguer, Virginia GonzálezEnrique Iglesias Precedo, Helle KarlssonGregory Klass, Stefan MarinescuRafael Muñoz Torrero-Santos

Violas: Eugenia Petrova***, Francisco Miguens Regozo***Andrei Kevorkov*, Raymond Arteaga MoralesAlison Dalglish, Despina IonescuJeffrey Johnson, Jozef KramarLuigi Mazzucato, Karen PogossianWladimir Rosinskij

Violoncellos: David Etheve***, Rouslana Prokopenko***Gabriel Tanasescu*, Mª Antonieta Carrasco LeitonBerthold Hamburger, Scott HardyVladimir Litvihk, Ramón Solsona MassanaFlorence Ronfort

Contrabaixos: Risto Vuolanne***, Diego Zecharies***Todd Williamson*, Douglas GwynnSerguei Rechetilov, Jose F. Rodrigues AlexandreMario J. Rodrigues Alexandre

Frautas: Claudia Walker***, Mª José Ortuño Benito**Juan Ibáñez Briz*

Óboes: Casey Hill***, David Villa Escribano**Scott MacLeod*

Clarinetes: Juan Antonio Ferrer Cerveró***Iván Marín García**, Pere Anguera Camós*

Fagotes: Steve Harriswangler***, Mary Ellen Harriswangler**Manuel Alejandro Salgueiro García*

***** Concertino / **** Axuda de concertino / *** Principal** Principal asistente / * Coprincipal

13

Trompas: David Bushnell***, José Vicente Castelló Vicedo***Miguel Angel Garza**, Manuel Moya Canós*Amy Schimmelman*

Trompetas: John Aigi Hurn***, Thomas Purdie**Michael Halpern*

Trombóns: Jon Etterbeek***, Petur Eiriksson***

Tuba: Jesper Boile Nielsen***

Percusión: Simon Levey***, José A. Trigueros Segarra**José Belmonte Monar*, Alejandro Sanz Redondo*

Arpa: Celine Landelle***

Músicos convidados

Violíns I: Mauro Rossi*****

Contrabaixo: Uxía Martínez Botana

Frautas: Samuel Muñoz Bernardeau*, Rosa Mª Sanz Redondo*

Trompas: Masalo Sawaga*, Jorge Ortega López*

Trompeta: Nicolau Rodríguez López*

Trombón: Santiago Blanco Cabaleiro*

Percusión: Noelia Arco Ramírez

Celesta: Ludmila Orlova***

14

AU

DIT

OR

IO D

E G

ALI

CIA

XO

VES

, 25

DE

FEBR

EIRO

DE

2010

,21:

00 h

PRÓ

XIM

O C

ON

CER

TO

REA

L FI

LHA

RM

ON

ÍA D

E G

ALI

CIA

A.

RO

S M

AR

BÀ

DIR

ECTO

R

AN

CA

SM

EUV

IOLÍ

N

BA

RB

AR

A S

WIT

ALS

KA

VIO

LON

CEL

LO

JOR

GE

FED

ERIC

O O

SOR

IOPI

AN

O

PRO

GR

AM

A

L. v

. B

EETH

OV

EN

Co

nce

rto

par

a vi

olín

, vi

olo

nce

llo e

pia

no

en

Do

mai

or,

op

. 56

“Tr

iple

co

nce

rto

”

H.

WO

LF

Sere

nat

a it

alia

na

F. M

END

ELSS

OH

N

Sin

fon

ía n

úm

. 4

en L

a m

aio

r, o

p.

90 “

Ital

ian

a”

Baixo o mecenado de:

TELEVÉS

DEPUTACIÓN DA CORUÑA

Avda. Burgo das Nacións, s/n15705 Santiago de CompostelaTelfs.: 981 552 290 / 981 574 152 / 981 574 153Venda telefónica: 981 571 026 / 981 573 979Fax: 981 574 250 / 981 572 292

www.auditoriodegalicia.orginfo@auditoriodegalicia.org