FPG FRENTE POPULAR GALEGA

AOS CIDADÁNS DA REPÚBLICA PROLETARIA DE GALICIA

Xullo de 2003

Cidadáns, cidadás da República Proletaria de Galicia ¡Saúde!

Dicimos que para nós o século XXI comeza o 13 de novembro do 2003, pero todo estaba disposto de antemán.

En torno á década de 1840 xorden as reivindicacións en defensa da propia personalidade. Política e culturalmente coinciden cos movementos que en toda Europa e América, influídos polo romanticismo, potenciaron o estudio e a defensa dos elementos diferenciadores e identificadores das comunidades nacionais. O descubrimento de Galicia como unha unidade perfectamente diferenciable foi labor da xeración de 1846. Falta de industrialización, ruralización, atraso e illamento, excentralización..., foron as principais características e problemas que padeciamos. A primeira posta en práctica destas ideas manifestouse no pronunciamento encabezado por Miguel Solís contra o Goberno moderado de Narváez e propiciou a formación en Santiago dunha Xunta superior de Goberno de Galicia que denunciou a explotación que padecía o pobo galego e o desexo de rexenerar a súa riqueza e prestixio.

Un luns 7 de decembro de 1857, catro mil mulleres obreiras na fábrica da Palloza da Coruña erguéronse, arremetendo contra os patróns, destruíndo todo o tabaco, rompendo as máquinas, mobles, papeis, libros de caixa e efectos da dirección, tirando con todo para o mar. Son as ludistas galegas e o que se deu en chamar “violencia primitiva contra o capital”. Con elas irrompe na Historia o movemento obreiro en Galicia.

No 1864 fundouse en Londres a AIT. A FRE iniciou unha rápida expansión por todo o Estado español suscitando un forte temor nos empresarios e políticos moderados. A Comuna de París e o levantamento popular de Alcoi propiciaron a prohibición das actividades da Internacional. Malia todo, a FRE mantivo a súa actividade na clandestinidade e non foi disolta ata 1881. Entre nós foi poderosa a federación da Coruña.

A nosa particular epopea agraria acada no principio do XX o seu punto culminante. Redención dos foros, extirpación do caciquismo, mellora das comunicacións, fomento do turismo, desenvolvemento das industrias rurais, establecemento de Bancos e Caixas de Aforros agrícolas, Cooperativas e Montepíos... son as reivindicacións recollidas no “Decálogo de Acción Galega”

Ramón Cabanillas deixou escrito “ Antes de ser escravos /¡irmáns, irmáns galegos / Que corra o sangue a regos / dende a montaña ao mar”

Finalmente as mulleres arrancamos con decisión e firmeza contra a condición feminina de doces esposas e nais entregadas, contra a discriminación xurídica e

2

contra a discriminación laboral. Con Rosalía de Castro e Concepción Arenal iniciamos esta navegación.

Nós, o renacidos e renacidas o 13 de novembro nunha definitiva bandeira negra pero percorrida de oeste a leste por un océano azul non somos o Imperio, non somos consigna numérica, non formamos parte das masas-súbditas do Capital (unha rede de control biopolítico, na que a policía, non a política, o inclúe todo) desde logo non somos nin rendibles, nin tampouco analfabetos

Nós, escravos e escravas da terra (proletario/proletaria é a profesión de millóns de seres humanos privados realmente de todo dereito, un suxeito do dano) temos a palabra e temos o planeta. Soubemos e sabemos combater, sabemos situarnos nese cruce de camiños que é a evacuación de todos os lugares de opresión, na resistencia contra as horrendas condicións de explotación e na busca da liberdade, da xustiza e de novas condicións de vida

Somos esta mobilidade da forza de traballo e este éxodo nacional e político, porque atopamos camiños en todas partes, porque nada para nós é permanente, porque debemos abrirnos paso en calquera lugar, porque comezamos novamente, porque comezamos de cero. Porque desde o principio estivemos sós fronte ao que nos condena a non ter nunca un nome e sabemos que as loitas son ó tempo económicas, políticas e culturais e polo tanto son loitas biopolíticas.

Escolleremos sempre a posibilidade de vivir todas as descubertas; o pracer da innovación, o desexo non coutado, a vida como subversión. A Revolución é unha tarefa práctica. Non é unha elección: é unha necesidade. A nosa determinación é realizala

¡¡¡VIVA GALICIA CEIBE ANTIPATRIARCAL E COMUNISTA!!!

SAÚDE E REPÚBLICA

http://www.frentepopulargalega.org