qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwerty

Anxos en tempos de chuvia

Juan Danilo Montoya García 2º ESO B

CAPITULO I

TI ES MONCHO

O protagonista é un irmán desconsolado pola morte da súa irmá Anxo,ten quince anos,a súa irma morreu nun accidente de tráfico xunto con tres adolescentes mais,quere encontrar a desposta do que lle pasou a Anxo,si ela era moi boa e nunca se metiu nun problema,Moncho no está dacordo ca hipòtese da policia de que viñan borrachos e drogados.El coñecía moi ben a súa irmá pero tiña duvidas se era que él non chegou a coñecer verdaderamente a súa irmá ,e entón entrou na sùa habitación e encontrou o seu diario.

CAPITULO II

LECTURA DO DIARIO DE ANXOS (I PARTE)

Moncho comenzou a ler o diario da súa irmá,empezouno a escribir cando cumpriu dezaoito anos, a ela gustáballe escribir no diario, non o facía diariamente,só poñía causas de cómo era ,o que pensaba, o que quería e de situación que lle pasaban e lle chamaban a atención.No diario falaba da insistencia dos seus país de que lle mandaban estudiar, que apagase a músicafala de Nando un chico que é membro dun grupo de rock que lle presentaron e axudouna a organizar a festa da parroquia incluso foi a tocar co grupo alí.O seu irmán lía detidamente sobre o que ela dicìa de Nando,non era guapo, non lle gustaba a súa música (según ela dicía) pero había algo nel que ela lle gustaba.Aquí o libro empeza un pouco aburrido pero bueno….seguimos lendo pouco a pouco a ver como termina a historia.

CAPITULO III

SOÑO REVELADOR

Moncho quedou durmido lendo o libro e empezou a soñar co que lle pasou aquela noite á súa irmá,era como ela lle intentase dicir algo ,vía coches con música a moito volume,risas…vía a un home alto que facía moito dano a súa irmá,e atragantábaa un po branco, Moncho pensaba que iso era droga. Tiña moitas dúbidas sobre aquilo, pero non podía deixarse levar por un soño pero algo lle dicía que iso non foi un accidente.Debía de ser o amor que lle tiña a súa irmá e os ganas de limpar a seu nome.

CAPITULO IV

A REVELACION

Moncho espertou e quedou asustado porque se acordaba do soño sobre todo da frase do diario que escribiu a súa irmá.Dubidaba se Anxo foi arrastrada ás drogas e o alcohol influencia de Nando ,tiña moitas dúbidas pero el quería limpar o nome da súa irmá ,ese diario podíao axudar moito según pensaba el.Aquí o libro xa me gustou máis a medida de que vai avanzando a historia pouse máis interesante.

CAPITULO V

INVESTIGACION SOBRE NANDO

Moncho é un chico moi popular no instituto aínda que tamén tiña moitos amigos por fóra.Moncho quería averiguar algo sobre el, e no enterro aproveito e falou coas amigas do súa irmá, Raquel e Mariña, preguntoulles que se Nando tiña algo que ver coas drogas,dixéronlle que no instituto todo mundo dicía que consumía e traficaba.Averiguo moito sobre a súa familia que non eran nada agradable,nin con moi boa fama.Eu creo que non ten porque ser as persoas malas por vivir nun barrio humilde.

CAPITULO VI

“MONCHO E SANDRA”

Neste capitulo Moncho coñece a Sandra , pois vai á casa de Nando,e como pobres que son sente un calor de fogar alí.Polo menos toman as cousas con naturalidade e aceptan a realidade que están vivindo ,a morte do seu irmán .Alí vaise dando conta de que Nando era un bo chico e non era drogadicto como dicían ,non se pode xulgar aos demais polas apariencias.Este capítulo foi un dos que máis me gustou ata o momento, xa que se ve que Sandra é unha rapaza sensata e intelixente e pode axudar a Moncho a investigar.

CAPITULO VII

“VISITA Ó HOSPITAL”

Neste capítulo Moncho e Sandra visitan a Alber, para min ese chico está moi mal, non lle deu importancia á morte de seu irmán ,debe ser por que esta concienciado de que el tamén vai morrer e dálle todo igual.

A súa forma de expresión, ten unha linguaxe marxinal, a forma como fala dos amigos da seu irmán.“Cada un de nós temos que aprender a afrontar as situación económica que nos toca, non por ser ricos somos malos, nin por pobres tampouco.

CAPITULO VIII

“A NAI DE XURXO”

Moncho e Sandra coñeceron a nai de Xurxo chámase Beti , era unha señora de alto nivel económico, destas nais que están todo o tempo traballando e non teñen tempo de coidar dos seus fillos.Cando unha nai non está cerca dos seus fillos non alcanza a coñecelos e non sabe como son; Danlles de todo pero non o máis importante “o cariño” que para min é o máis necesario para criar o nosos fillos.

CAPÍTULO IX

“ O CUARTO DE XURXO “

Neste capítulo o meu interese polo libro aumentou,xa que aquí demóstrase incluso o amor que se teñen entre os amigos, poder veros falar e como se estivesen vivos.O que dicía Nando na entrevista gustoume, cada cousa non é mellor que otra según o valor, senón que hai que valorar o que temos: a cultura nosa lingua, a familia , os amigos e a nós mesmos .Hai que mellorar no que non nos gusta e enriquecer coa alegría cada día o que xa temos.

CAPÍTULO X “ DEBATE SOBRE A RELIXIÓN “

Este capítulo non me gustou, máis ben durmiume,pareceume aburrido como mostran as gravacións de todos debatindo sobre o que opina cada un sobre a relixión, para min ese tema é moi grande por que cada un ten as crenzas que queira.

CAPITULO XI

“SOÑANDO CON DEUS”

Este capítulo è corto, fala dun soño na praía, alguén que o chamaba ,vía a un home con barbas e cría que era Deus.

CAPÍTULO XII“MUSICA E POESÍA”

Aquí Sandra e Moncho van ó taller onde ensaiaban os chicos, encontras notas de Nando, poemas que lle adicara a Anxo,pero o irmán e Sandra enfádanse un pouco era que Moncho tiña unha mala imaxe de Nando e os seus amigos.

A min paréceme de que Moncho non quería acabar de ler o diario de súa irmá para non darse conta de quen era verdadeiramente.Creo que as persoas non se lles pode xulgar á lixeira,os chicos non eran malas persoas , ao final Moncho deuse conta que esa imaxe sobre eses chicos era falsa.

CAPITULO XIII

“O CEO OU O INFERNO”

Eu estou dacordo con Sandra, sempre nos falan que todo o que more vai o o ceo, e que se porta mal vai ao inferno

É algo difícil de entender de que moita xente non estan dacordo.

CAPITULO XIV

DIARIO DE ANXOS ( 2º PARTE)

Neste capítulo relaciónanse temas como; o sexo e a relixión, problemas sentimentais de adolescentes.Anxos pensa que si se fai o acto sexual é pecado, eu penso que iso non se debe xulgar, só é cuestión persoal e íntima de cadaquén.Noutra parte do capítulo; Nando e Anxos pelexan xa que Nando di que ela xa non lle fai caso a el e anda máis con Dani e sospeita que hai algo entre eles.

Pareceume raro o de Anxos, Dani e Nando ,máis ben o que fixeron estes dous foi unha poprcallada.

CAPÍTULO XV

FALTA UNHA PEZA

Despois de Moncho ler o diario deuse conta que a súa irmá e os chicos eran persoas normais e aclarou todas as dúbidas que tiña cerca deles.Aceptou a morte da súa irmá como algo natural.O que máis me gustou foi que Sandra e el se bicaran e entendíanse bastante ben. Agora faltaba aclarar o último misterio (Dani).

CAPÍTULO XVI “ QUEN SON EU “

Visitaron ós pais de Dani, un chico estudoso, os pais non aceptaban a morte do seu fillo, pero esta visita encaixaba moi ben, porque o seu pai con todo isto que recompilaron Sandra e Moncho, ía coñecer verdaderamente o seu fillo.

COMENTARIO FINAL

Este libro por veces resulta un pouco pesado pero dános ensinanzas como despois da morte aprenden a coñecer as persoas verdaderamente como son, porque ás veces en vida nin temos tempo.Tamén a aceptar a morte como algo moi natural que nos vai a chegar a todos dunha forma ou outra.E sobre todo non xulgar aos demais sen coñecelos.

Juan Danilo Montoya García 2º ESO B