p h ecosistema · no último tramo español do limia, no suroeste da provincia de ourense, forma...

Páxina 1

A Demarcación Hidrográfica do Miño­Sil agrupaa parte española dos territorios drenados polasconcas dos ríos Miño e Limia.

Na conca do Miño predominan os ecosistemasacuáticos propios do clima atlántico, con espazosfluviais de alto valor ecolóxico coma o LICParga­Ladra­Támoga ou a ZEPA do Estuariodo Miño, hábitats de grande importancia para asaves, anfibios e mamíferos que habitan na conca.

Na conca do Limia son habituais os ambentesacuáticos e boscosos, destacando a serra de OXurés que, polo seu alto valor ecolóxico, integra oParque Natural de Baixa­Limia­Serra doXurés.

EcosistemaCa

derno

sdoM

iño-Si

lPlanificación Hidrolóxica

O río Miño nace ao noroeste da provincia deLugo, na Serra de Meira, percorre de norte a sur aprovincia de Lugo conformando un ecosistemahúmido de grande relevancia, integrado por unhaextensa rede de cauces, lagoas e terreos inundados­explotados como pastos e zonas agrícolas­bosques autóctonos e bosques de ribeira benconservados nos que se atopan amieiros, freixos,carballos, uces e turbeiras.

Nos ríos da conca alta do Miño atópanse especiespiscícolas como a troita, a anguía, o cacho ou aboga. Nas ribeiras é frecuente a presenza dodesmán dos pirineos e a lontra.

Despois de atravesaren de este a oeste asprovincias de Ourense e Pontevedra, o Miñodesemboca entre as localidades de A Guarda eCaminha. Os derradeiros 76 Km do río Miñoconforman o LIC Baixo Miño, un espazotransfronteirizo ­compartido con Portugal­ queculmina no Estuario do Miño.

Durante o invierno este estuario alberga moitasaves acuáticas coma o porrón moñudo, atarambola dourada, a tarámbola gris e a o chorlitodourado, o chorlito gris e o abibe. Entre asespecies piscícolas destacan o salmón e a troita, alamprea, o sábalo ou a anguía.

Páxina 2

Cadernos do Miño-SilO río Sil é o afluente máis importante do Miño. Nace nosmontes de Somiedo (Asturias). Percorre as comarcasleonesas de La Laciana e O Bierzo e en Galicia sirve comofronteira natural entre as provincias de Lugo e Ourense.No Alto Sil predominan os bosques de carballos,castiñeiros, abelairas e acivros, xunto con bosques aluviaisde ameneiros, freixos e bidos. A elo úneselle unha grandediversidade de fauna salvaxe coma o oso, o urogalo, olobo ou o gato salvaxe. Destaca a presenza de aves rapacescomo a aguia real, o búho real ou o falcón pelegrín.

O Sil circula polo corazón de Galicia, encaixado entre mon­tañas, dando forma a paisaxes tan características coma oEstreito de Covas (no Parque Natural da Enciña daLastra) ou os Cañóns do Sil e do Cabe. Ditos “Cañóns”conforman un ecosistema único no que destaca a presenzade vexetación propia do clima mediterráneo, conmatorrais, bosquetes de sobreiros e encinares. Nas ribeirasdo río crecen bosques de salgueiros, ameneiros e aveleiras. "A difícil accesibilidade dos cañóns favoreceu a presenza de

lobos, xabaríns, raposas, algarias, gatos monteses, corzos e avesrapaces coma a aguia reale o falcón pelegrín"

No Limia pode observarse avifauna como a cegoña branca,olcernícalo, o alcaraván, e aves rapaces coma o búho real ou o

aguilucho.

O río Limia nace no monte Talariño (Vilar de Barrio) epercorre, no seu curso alto, a comarca de A Limia, onde aplanicie do terreo favorece a formación de humedaisrodeados de montes que superan os 1.000 m de altitude. Asveigas do Limia son representativas do ecosistema agrarioque circundaba a anterga Lagoa de Antela, onde os pasti­zais adicados á explotación pastoril convivían con grandesbosques de carballos.

No último tramo español do Limia, no suroeste daprovincia de Ourense, forma parte do Parque NaturalBaixa Limia­Serra do Xurés, no que os hábitats rochososalternanse con extensas zonas de matorral, uceiras y bos­ques de carballos e castiñeiros. Un entorno natural quealberga especies coma o gato salvaxe ou o lobo.

ESPECIES EXÓTICAS INVASORAS. Os hábitats acuáticos son propicios á incorporación de especies exóticas, que nonson propias do hábitat en cuestión, e que en ocasións están a desprazar e poñen en perigo a conservación das especiesautóctonas. Supoñen un risco para a conservación dos ecosistemas fluviais e o seu control e erradicación son un obxectivoprioritario para a Confederación Hidrográfica do Miño­Sil.

No ámbito da DHMS identificáronse especies piscícolas invasoras coma o lucio, a perca americana ou a troita arcoiris. Entrea vexetación "invasora" xa é frecuente a presenza da mimosa, a acacia negra, a falsa acacia, o bambú amarelo, a tritonia, acañavera, o bambú xaponés, a orella de gato, o fento de auga ou a unha de gato.