17º domingo toc 2013

Cando Xesús terminou de Cando Xesús terminou de orar, díxolle un dos seus orar, díxolle un dos seus discípulos:discípulos:

““Señor, ensínanos a orar, como Señor, ensínanos a orar, como ensinou Xoán aos seus discípulos”.ensinou Xoán aos seus discípulos”.

El díxolles:El díxolles:

““Cando oredes, dicide:Cando oredes, dicide:Pai, santificado sexa Pai, santificado sexa o teu Nome, veña o teu Reino. o teu Nome, veña o teu Reino. Dános cada día o noso pan Dános cada día o noso pan cotián, e perdóanos cotián, e perdóanos os nosos pecados porque os nosos pecados porque tamén nós perdoamos tamén nós perdoamos a todo o que nos debe,a todo o que nos debe,e non nos deixes caer na e non nos deixes caer na tentación”.tentación”. (Lc. 11, 1-13)(Lc. 11, 1-13)

Os amigos distínguennos Os amigos distínguennos por algunhas palabras ou xestospor algunhas palabras ou xestos

que nos caracterizan.que nos caracterizan.

Os discípulos de Xesús pertencían a un poboOs discípulos de Xesús pertencían a un pobo habituado á oración. Tamén eles sabían orar pero habituado á oración. Tamén eles sabían orar pero pedíronlle a Xesús que lles revelase a “súa” oración.pedíronlle a Xesús que lles revelase a “súa” oración.

O Nosopai revélanos:O Nosopai revélanos:

• como é o Deus de Xesús.como é o Deus de Xesús.

• como é a confianza de Xesús,como é a confianza de Xesús,

• cales son as características cales son as características do Reino de Deus,do Reino de Deus,

• que significa ser humanos,que significa ser humanos, necesitados e dependentes de necesitados e dependentes de

Deus.Deus.

É ademais unha oración-compromiso.É ademais unha oración-compromiso.É a oración da fraternidade e da comunidade.É a oración da fraternidade e da comunidade.

Confesamos a Deus como Pai universal.Confesamos a Deus como Pai universal.

E comprometémonos a considerar a todos E comprometémonos a considerar a todos coma irmáns.coma irmáns.

Non se pode dicir veña o teu Reino Non se pode dicir veña o teu Reino e quedar pasivamente coas mans cruzadase quedar pasivamente coas mans cruzadas.

Non se pode dicir:Non se pode dicir:

““Dános o teu Dános o teu perdón” perdón” e e gardárnolo gardárnolo

para nós, sen pasar para nós, sen pasar ese perdónese perdón

aos demais.aos demais.

Pedimos o perdón e Pedimos o perdón e comprometémonos a perdoar.comprometémonos a perdoar.

Non se pode dicir con honradez““dános hoxe o noso pan de cada día” dános hoxe o noso pan de cada día”

se non procuramos que os nosos irmáns dispoñan dos bens necesarios para vivir con dignidade de fillos de Deus.

““Pedide e recibiredes”.Pedide e recibiredes”.

““Buscade e acharedes”.Buscade e acharedes”.

“Chamade e abrirásevos”.

Un aviso para a persoa autosuficiente que se atribúe a si mesma o logro das metas.

O ser humano é buscador. O ser humano é buscador. El líbranos da desesperanza El líbranos da desesperanza

de quen considera absurda a vida.de quen considera absurda a vida.

Unha promesa que dá sentido a unha existencia crente.Unha promesa que dá sentido a unha existencia crente.El abriranos a porta da súa intimidade e da súa gloria.El abriranos a porta da súa intimidade e da súa gloria.

Señor Xesús, ti fuches Señor Xesús, ti fuches unxido e guiadounxido e guiadopolo Espírito de Deus.polo Espírito de Deus.

Coa confianza Coa confianza que aprendemos de ti, que aprendemos de ti, pedimos ao Paipedimos ao Paique nos faga partícipes que nos faga partícipes do teu mesmo Espírito.do teu mesmo Espírito.

Que El nos faga Que El nos faga testemuñas da súa vida. testemuñas da súa vida. Amén.Amén.

José Román Flecha Andrés Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007

Presentación: Antonia Castro Panero