12/01/2014

ANTONIO MANUEL FRAGA ESCRITOR

"Gusto dos personaxes extremos,

que axudan a tomar partido"

"NIN NOS MEUS MELLORES SOÑOS IMAXINABA QUE ÍA ACABAR 2013 CON DOUS LIBROS PUBLICADOS" /M.J.R./J.M.

eumés afincado naCoruña AntonioManuel Fraga viviuun uno 2013 para

non esquecer. 0 seu prlmeiro libroinfantil, Xildas, foi aceptado polaeditorial Rinoceronte para estrear oselo Sushi Books (xa está traducidoó catalán e en breve ó castelán e óéuscaro) e co segundo, O castañeirode abril, gañou o Premio Merlín queconvoca a editorial Xerais. Esteenxeñeiro técnico industrial come-zou o outono con d6as obras súasna rúa, facendo entrevistas, com-partindo horas cos henos lectoresnos colexios e abríndose ó mundoliterario do país. Un trasno perdidono mundo industrializado e unheno afouto nunha cidade crueldanlle aman nesta aventura.

Como vive esta irrupción na li-

teratura galega, o acontecidonos últimos meses?Vivino en diferentes fases. A primei-ra foi máis de sorpresa, porque hinnos meus mellores soños imaxinabaque fa acabar o 2013 con dous librospublicados e un premio tan impor-tante como o Merlín no andel damiña biblioteca. Despois chegou aparte da análise, de pensar unpouco no acadado; e agora, xa porfin san tanta música, estou gozandodo feito e traballando arreo.

Que resposta recibe dos seuslectores, sobre todo os henos?A resposta foi moi positiva. É tre-mendamente agradecido falar cosnenos, porque non teñen ningúnpudor á hora de preguntarche sobreo que leron, de gabar o que lles gus-tou, ou mesmo de criticar san nin-gún tipo de filtro o que lles desagra-dou. Polo de agora o que encontrei,principalmente, foi moita curiosi-dade sobre os mundos que describonas miñas historias.

A súa primeira historia publi-

cada foi Xildas, que quixo con-tar?

Quixen contar unha aventura e paraiso axudeime dunha motea de re-comos da infancia: lugares, circuns-tancias, leudas... Coloquei a unshenos normais, cos problemas e usimperfeeeións de calquera persoa,na situación extraordinaria de co-ñecer a un ser máxico como un tras-no. A narración avanza pola vonta-de de axudar que teñen eses henos,en especial Camxa, a súa protago-nista.

Que foi o que o animou a enviar

este escrito ás editorials?Comecei a escribir Xildas como unagasallo para a mifia sobrifia Icía.Ao principio estaba ideado comounha historia breve, mais foi me-drando devagar até convertersenun texto bastante longo. Penseidaquela que sería bonito que alguéno quixese publicar. Mandeillo a Ri-noceronte e, felizmente, conviñe-ron que encaixaría ben nun novoselo infantil que estaban a argallar,e que acabaría por ser Sushi Books.

Fala de 0 eastañeiro de abril

como dun "conto mol conto",con personaxes mal bos ou moimalos. Que é o que o atrae das-

te plantexamento?Gusto dunha tradición existente naliteratura infantil na que os perso-naxes son un pouco extremos, o queseu dúbida axuda a tomar partido.Os malvados son, moitas veces, ospersonaxes máis atractivos, e iso é oque procurei á hora de conformar ásxemelgas Carabullo, us míns tías doheno protagonista. Lin non hai mol-to que na ficción non deberían deter cabida actos tan reprobábeiscomo o maltrato infantil. Eston entotal desacordo con esa premisa queinvalida, por exemplo, a meirandeparte da obra de Charles Dickens ouRoald Dahl. Na ficción cabe todo, sóque non cabe de calquera xeito.

Neste caso conta con ilustra-

cións dun case veciño, o aresán

Antonio Seijas.

Foi unha inmensa sorte que alguénco talento de Antonio Seijas asumi-se o reto de ilustrar 0 Castañeiro deAbril. É unha persoa que procura aalma de cada proxecto e despois équan de plasmala en imaxes, xiran-do us múltiples lentes da súa imaxi-nación até atopar a axeitada paracada traballo. Estou moi contentoco resultado. Evocou a atmosferaperfecta para cada pasaxe e de-buxou os personaxes non só porfóra, senón tamén por dentro. Foiun encontro moi positivo tanto noeido do traballo como no persoal.

Cre que o non estar directa-

mente relacionado coas letras,por ser enxeñeiro, aporta algodistinto ou condiciónao dal-gunha maneira?

Talvez podería dicir que a mifia ex-periencia como enxeñeiro me apor-tou un exceso de celo á hora da pla-nificación, mais acho que iso xaformaba desde sempre parte damiña personalidade. Despois,poucomáis. Por ser alguén alleo ao mun-do das letras, procuro ser omáiscoidadoso e meticuloso posíbel áhora de escribir, xa que unha dasmifias principais eivas é, segura-mente, o non ter un dominio máisprofundo da lingua.

Que está a escribir agota?Estou cunha historia que leva a re-bulir na mifia cabeza desde o pasa-do verán e que non sei aínda como

se vai materializar nun libro. Estádestinada, en principio, para un pú-blico tamén hOyO, aínda que podeque non tanto como Xildas ou OCastañeiro de Abril. Mentres, comodescanso, escribo tamén algún rela-to. Goido que non son un bo relatis-ta, mais gústanme tanto que sempreteño algún pola cabeza.

Como efe que deberia ser a lite-ratura para os máis novos? Hal

algunha consideración espe-cial que teña en conta á hora deescribir?Sempre tento escribir us historiasque a ruin me gustaría ler e, en nin-gún caso, desprezar a intelixenciado lector, teña a idade que teña.Esas son us únicas regras que meimpoño á hora de escribir.

Pono nervioso que, despois do

premio, haxa certas expectati-vas sobre o seu traballo?

A verdade é que non. En lira/tome aescribir o mellor que sei, procuran-do sempre mellorar en cada traba-11o. Coido que asumir unhas expec-tativas que non me correspondensería como tentar coller auga cuncesto.

Como é o seu proceso de escri-ta? Que motiva que prenda

unha historia?

Escribo cun horario de oito horas,que rotan da mafiá á tarde segundoos meses, para así coincidir coa xor-nada de Paula, a mifia mullen Cal-quera cousa me pode servir de ma-terial, ás veces o fío da historiacomeza en algo anecdótico que leonas noticias ou alguén me conta.Despois apóiome nas lembranzas ena imaxinaeiÓn. Na casa si taño uncaderno onde apuntar us cousasque se me ocorren, mais fÓra em-prego as notas do móbil.

Hal algún autor que o teña mar-

cado como lector?Salinger e Cortázar, fundamental-mente; polo menos son aos quemáis veces volvo ao longo do ano.Mais a lista sería moi longa e nelaestarían moitos outros.

Que está a ler?Veño de rematar Os Ollos da Ponte,do eumés Ramiro Fonte, unba dé-beda que tiña como lector, e quegocei enormemente; e agora estoucomezando Non hai noite tan lon-ga, de Agustín Fernández Paz, outradas miñas devocións como lector.