real decreto 4/2010, do 8 de xaneiro, polo que se...
TRANSCRIPT
REAL DECRETO 4/2010, DO 8 DE XANEIRO, POLO QUE SE REGULA
O ESQUEMA NACIONAL DE INTEROPERABILIDADE NO ÁMBITO DA
ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA
(BOE núm. 25, do 29/01/2010)
(Última actualización do 08/11/2011: o texto foi actualizado polos equipos
lingüísticos da Administración de xustiza.)
• Inclúe a corrección de erros publicada no BOE núm. 61, do 11 de marzo de 2010.
ÍNDICE
Preámbulo
Cap. I. Disposicións xerais (arts. 1-3)
Art. 1. Obxecto
Art. 2. Definicións
Art. 3. Ámbito de aplicación
Cap. II. Principios básicos (arts. 4-7)
Art. 4. Principios básicos do Esquema Nacional de Interoperabilidade
Art. 5. A interoperabilidade como calidade integral
Art. 6. Carácter multidimensional da interoperabilidade
Art. 7. Enfoque de solucións multilaterais
Cap. III. Interoperabilidade organizativa (arts. 8-9)
Art. 8. Servizos das administracións públicas dispoñibles por medios
electrónicos
Art. 9. Inventarios de información administrativa
Cap. IV. Interoperabilidade semántica (art. 10)
Art. 10. Activos semánticos
Cap. V. Interoperabilidade técnica (art. 11)
Art. 11. Estándares aplicables
Cap. VI. Infraestruturas e servizos comúns (art. 12)
Art. 12. Uso de infraestruturas e servizos comúns e ferramentas xenéricas
Cap. VII. Comunicacións das administracións públicas (arts. 13-15)
Art. 13. Rede de comunicacións das administracións públicas españolas
Art. 14. Plan de direccionamento da Administración
Art. 15. Hora oficial
Cap. VIII. Reutilización e transferencia de tecnoloxía (arts. 16-17)
Art. 16. Condicións de licenciamento aplicables
Art. 17. Directorios de aplicacións reutilizables
Cap. IX. Sinatura electrónica e certificados (arts. 18-20)
Art. 18. Interoperabilidade na política de sinatura electrónica e de
certificados
Art. 19. Aspectos de interoperabilidade relativos aos prestadores de
servizos de certificación
Art. 20. Plataformas de validación de certificados electrónicos e de
sinatura electrónica
Cap. X. Recuperación e conservación do documento electrónico (arts. 21-24)
Art. 21. Condicións para a recuperación e conservación de documentos
Art. 22. Seguridade
Art. 23. Formatos dos documentos
Art. 24. Dixitalización de documentos en soporte papel
Cap. XI. Normas de conformidade (arts. 25-28)
Art. 25. Sedes e rexistros electrónicos
Art. 26. Ciclo de vida de servizos e sistemas
Art. 27. Mecanismo de control
Art. 28. Publicación de conformidade
Cap. XII. Actualización (art. 29)
Art. 29. Actualización permanente
Disposicións adicionais
Disposición adicional primeira. Desenvolvemento do Esquema Nacional
de Interoperabilidade
Disposición adicional segunda. Formación
Disposición adicional terceira. Centro Nacional de Referencia de
Aplicación das Tecnoloxías da Información e a Comunicación (TIC)
baseadas en fontes abertas
Disposición adicional cuarta. Instituto Nacional de Tecnoloxías da
Comunicación
Disposición adicional quinta. Normativa técnica relativa á reutilización de
recursos de información
Disposicións transitorias
Disposición transitoria primeira. Adecuación de sistemas e servizos
Disposición transitoria segunda. Uso de medios actualmente admitidos de
identificación e autenticación
Disposición derrogatoria única
Disposicións derradeiras
Disposición derradeira primeira. Título habilitante
Disposición derradeira segunda. Desenvolvemento normativo
Disposición derradeira terceira. Entrada en vigor
Anexo. Glosario de termos
REAL DECRETO 4/2010, DO 8 DE XANEIRO, POLO QUE SE REGULA
O ESQUEMA NACIONAL DE INTEROPERABILIDADE NO ÁMBITO DA
ADMINISTRACIÓN ELECTRÓNICA
(BOE núm. 25, do 29/01/2010)
(Última actualización do 08/11/2011: o texto foi actualizado polos equipos
lingüísticos da Administración de xustiza.)
• Inclúe a corrección de erros publicada no BOE núm. 61, do 11 de marzo de 2010.
RELACIÓN DE NORMAS MODIFICADORAS
• Real decreto 1495/2011, do 24 de outubro, polo que se desenvolve a Lei 37/2007, do 16 de novembro,
sobre reutilización da información do sector público, para o ámbito do sector público estatal.
PREÁMBULO
I
A interoperabilidade é a capacidade dos sistemas de información e dos
procedementos a que estes dan soporte de compartir datos e posibilitar o
intercambio de información e coñecemento entre eles. Resulta necesaria para
a cooperación, o desenvolvemento, a integración e a prestación de servizos
conxuntos polas administracións públicas; para a execución das diversas
políticas públicas; para a realización de diferentes principios e dereitos; para a
transferencia de tecnoloxía e a reutilización de aplicacións en beneficio dunha
mellor eficiencia; para a cooperación entre diferentes aplicacións que habiliten
novos servizos; todo iso facilitando o desenvolvemento da administración
electrónica e da sociedade da información.
No ámbito das administracións públicas, a consagración do dereito dos
cidadáns a se comunicar con elas a través de medios electrónicos comporta
unha obriga correlativa das administracións. Esta obriga ten como premisas a
promoción das condicións para que a liberdade e a igualdade sexan reais e
efectivas, así como a remoción dos obstáculos que impidan ou dificulten o
exercicio pleno do principio de neutralidade tecnolóxica e de adaptabilidade ao
progreso das tecnoloxías da información e das comunicacións, garantindo con
iso a independencia na elección das alternativas tecnolóxicas polos cidadáns,
así como a liberdade de desenvolver e implantar os avances tecnolóxicos nun
ámbito de libre mercado.
A Lei 11/2007, do 22 de xuño, de acceso electrónico dos cidadáns aos servizos
públicos, recoñece o protagonismo da interoperabilidade e refírese a ela como
un dos aspectos en que é obrigado que as previsións normativas sexan
comúns e debe ser, por tanto, abordado pola regulación do Estado. A
interoperabilidade recóllese dentro do principio de cooperación no artigo 4 e ten
un protagonismo singular no título cuarto dedicado á cooperación entre
administracións para o impulso da administración electrónica. No dito título o
aseguramento da interoperabilidade dos sistemas e aplicacións empregados
polas administracións públicas figura no artigo 40 entre as funcións do órgano
de cooperación nesta materia, o Comité Sectorial de Administración
Electrónica. A continuación, o artigo 41 refírese á aplicación por parte das
administracións públicas das medidas informáticas, tecnolóxicas e
organizativas, e de seguridade, que garantan un adecuado nivel de
interoperabilidade técnica, semántica e organizativa e eviten discriminación aos
cidadáns por razón da súa elección tecnolóxica. E, seguidamente, o artigo 42.1
crea o Esquema Nacional de Interoperabilidade, que comprenderá o conxunto
de criterios e recomendacións en materia de seguridade, conservación e
normalización que deberán ser tidos en conta polas administracións públicas
para a toma de decisións tecnolóxicas que garantan a interoperabilidade, entre
estas e cos cidadáns.
A finalidade do Esquema Nacional de Interoperabilidade é a creación das
condicións necesarias para garantir o adecuado nivel de interoperabilidade
técnica, semántica e organizativa dos sistemas e aplicacións empregados
polas administracións públicas, que permita o exercicio de dereitos e o
cumprimento de deberes a través do acceso electrónico aos servizos públicos,
á vez que redunda en beneficio da eficacia e a eficiencia.
II
O Esquema Nacional de Interoperabilidade ten presentes as recomendacións
da Unión Europea, a situación tecnolóxica das diferentes administracións
públicas, así como os servizos electrónicos existentes nelas, a utilización de
estándares abertos, así como, se é o caso, e de forma complementaria,
estándares de uso xeneralizado polos cidadáns.
A súa articulación realizouse atendendo á normativa nacional sobre acceso
electrónico dos cidadáns aos servizos públicos, protección de datos de carácter
persoal, sinatura electrónica e documento nacional de identidade electrónico,
accesibilidade, uso de linguas oficiais, reutilización da información no sector
público e órganos colexiados responsables da administración electrónica.
Tivéronse en conta outros instrumentos, tales como o Esquema Nacional de
Seguridade, desenvolvido ao abeiro do disposto na Lei 11/2007, do 22 de xuño,
ou antecedentes como os criterios de seguridade, normalización e
conservación das aplicacións utilizadas para o exercicio de potestades.
En termos das recomendacións da Unión Europea aténdese ao Marco Europeo
de Interoperabilidade, elaborado polo programa comunitario IDABC, así como a
outros instrumentos e actuacións elaborados por este programa e que inciden
nalgún dos múltiples aspectos da interoperabilidade, tales como o Centro
Europeo de Interoperabilidade Semántica, o Observatorio e Repositorio de
Software de Fontes Abertas e a Licenza Pública da Unión Europea. Tamén se
atende á Decisión 922/2009 do Parlamento Europeo e do Consello, do 16 de
setembro de 2009, relativa ás solucións de interoperabilidade para as
administracións públicas europeas, aos plans de acción sobre administración
electrónica en materia de interoperabilidade e de aspectos relacionados,
particularmente, coa política comunitaria de compartir, reutilizar e colaborar.
III
Este real decreto limítase a establecer os criterios e as recomendacións, xunto
cos principios específicos necesarios, que permitan e favorezan o
desenvolvemento da interoperabilidade nas administracións públicas desde
unha perspectiva global e non fragmentaria, de acordo co interese xeral,
natureza e complexidade da materia regulada, no ámbito da Lei 11/2007, do 22
de xuño, co obxecto de conseguir un común denominador normativo.
En consecuencia, o Esquema Nacional de Interoperabilidade atende a todos
aqueles aspectos que conforman de maneira global a interoperabilidade. En
primeiro lugar, aténdese ás dimensións organizativa, semántica e técnica a que
se refire o artigo 41 da Lei 11/2007, do 22 de xuño; en segundo lugar, trátanse
os estándares, que a Lei 11/2007, do 22 de xuño, pon ao servizo da
interoperabilidade así como da independencia na elección das alternativas
tecnolóxicas e do dereito dos cidadáns a elixir as aplicacións ou sistemas para
se relacionar coas administracións públicas; en terceiro lugar, trátanse as
infraestruturas e os servizos comúns, elementos recoñecidos de dinamización,
simplificación e propagación da interoperabilidade, á vez que facilitadores da
relación multilateral; en cuarto lugar, trátase a reutilización, aplicada ás
aplicacións das administracións públicas, da documentación asociada e
doutros obxectos de información, dado que a voz «compartir» se encontra
presente na definición de interoperabilidade recollida na Lei 11/2007, do 22 de
xuño, e xunto con «reutilizar», ambas son relevantes para a interoperabilidade
e encóntranse entroncadas coas políticas da Unión Europea en relación coa
idea de compartir, reutilizar e colaborar; en quinto lugar, trátase a
interoperabilidade da sinatura electrónica e dos certificados; por último,
aténdese á conservación, segundo o establecido na citada Lei 11/2007, do 22
de xuño, como manifestación da interoperabilidade ao longo do tempo, e que
afecta de forma singular o documento electrónico.
Nesta norma faise referencia á interoperabilidade como un proceso integral, no
cal non caben actuacións puntuais ou tratamentos conxunturais, debido a que a
debilidade dun sistema a determina o seu punto máis fráxil e, a miúdo, este
punto é a coordinación entre medidas individualmente adecuadas pero
deficientemente ensambladas.
A norma estrutúrase en doce capítulos, catro disposicións adicionais, dúas
disposicións transitorias, unha disposición derrogatoria, tres disposicións
derradeiras e un anexo cun glosario de termos.
O Esquema Nacional de Interoperabilidade remítese ao Esquema Nacional de
Seguridade para as cuestións relativas en materia de seguridade que vaian
máis alá dos aspectos necesarios para garantir a interoperabilidade.
Este real decreto apróbase en aplicación do disposto na disposición derradeira
oitava da Lei 11/2007, do 22 de xuño e, de acordo co disposto no artigo 42,
número 3, e disposición derradeira primeira da dita norma, elaborouse coa
participación de todas as administracións públicas ás cales lles é de aplicación,
a Comisión Permanente do Consello Superior de Administración Electrónica, a
Conferencia Sectorial de Administración Pública e a Comisión Nacional de
Administración Local emitiron informe favorable; e foi sometido ao previo
informe da Axencia Española de Protección de Datos. Así mesmo, someteuse
á audiencia dos cidadáns segundo as previsións establecidas no artigo 24 da
Lei 50/1997, do 27 de novembro, do Goberno.
Na súa virtude, por proposta da ministra da Presidencia, de acordo co Consello
de Estado e logo de deliberación do Consello de Ministros na súa reunión do
día 8 de xaneiro de 2010,
DISPOÑO:
CAPÍTULO I
Disposicións xerais
Artigo 1. Obxecto.
1. Este real decreto ten por obxecto regular o Esquema Nacional de
Interoperabilidade establecido no artigo 42 da Lei 11/2007, do 22 de xuño.
2. O Esquema Nacional de Interoperabilidade comprenderá os criterios e
recomendacións de seguridade, normalización e conservación da información,
dos formatos e das aplicacións que deberán ser tidos en conta polas
administracións públicas para asegurar un adecuado nivel de interoperabilidade
organizativa, semántica e técnica dos datos, informacións e servizos que
xestionen no exercicio das súas competencias e para evitar a discriminación
aos cidadáns por razón da súa elección tecnolóxica.
Artigo 2. Definicións.
Para os efectos previstos neste real decreto, as definicións, palabras,
expresións e termos entenderanse no sentido indicado no glosario de termos
incluído no anexo.
• Redactado consoante a corrección de erros publicada no BOE núm. 61, do 11 de marzo de 2010.
Artigo 3. Ámbito de aplicación.
1. O ámbito de aplicación deste real decreto será o establecido no artigo 2 da
Lei 11/2007, do 22 de xuño.
2. O Esquema Nacional de Interoperabilidade e as súas normas de
desenvolvemento prevalecerán sobre calquera outro criterio en materia de
política de interoperabilidade na utilización de medios electrónicos para o
acceso dos cidadáns aos servizos públicos.
CAPÍTULO II
Principios básicos
Artigo 4. Principios básicos do Esquema Nacional de Interoperabilidade.
A aplicación do Esquema Nacional de Interoperabilidade desenvolverase de
acordo cos principios xerais establecidos no artigo 4 da Lei 11/2007, do 22 de
xuño, e cos seguintes principios específicos da interoperabilidade:
a) A interoperabilidade como calidade integral.
b) Carácter multidimensional da interoperabilidade.
c) Enfoque de solucións multilaterais.
Artigo 5. A interoperabilidade como calidade integral.
A interoperabilidade terase presente de forma integral desde a concepción dos
servizos e sistemas e ao longo do seu ciclo de vida: planificación, deseño,
adquisición, construción, despregamento, explotación, publicación,
conservación e acceso ou interconexión con eles.
Artigo 6. Carácter multidimensional da interoperabilidade.
A interoperabilidade entenderase considerando as súas dimensións
organizativa, semántica e técnica. A cadea de interoperabilidade maniféstase
na práctica nos acordos interadministrativos, no despregamento dos sistemas e
servizos, na determinación e uso de estándares, nas infraestruturas e servizos
básicos das administracións públicas e na publicación e reutilización das
aplicacións das administracións públicas, da documentación asociada e
doutros obxectos de información. Todo iso sen esquecer a dimensión temporal
que debe garantir o acceso á información ao longo do tempo.
Artigo 7. Enfoque de solucións multilaterais.
Favorecerase a aproximación multilateral á interoperabilidade de forma que se
poidan obter as vantaxes derivadas do escalado, da aplicación das
arquitecturas modulares e multiplataforma, de compartir, de reutilizar e de
colaborar.
CAPÍTULO III
Interoperabilidade organizativa
Artigo 8. Servizos das administracións públicas dispoñibles por medios
electrónicos.
1. As administracións públicas establecerán e publicarán as condicións de
acceso e utilización dos servizos, datos e documentos en formato electrónico
que poñan á disposición do resto de administracións especificando as
finalidades, as modalidades de consumo, consulta ou interacción, os requisitos
que deben satisfacer os seus posibles usuarios, os perfís dos participantes
implicados na utilización dos servizos, os protocolos e criterios funcionais ou
técnicos necesarios para acceder aos ditos servizos, os necesarios
mecanismos de goberno dos sistemas interoperables, así como as condicións
de seguridade aplicables. Estas condicións deberán, en todo caso, resultar
conformes aos principios, dereitos e obrigas contidos na Lei orgánica 15/1999,
do 13 de decembro, de protección de datos de carácter persoal e a súa
normativa de desenvolvemento, así como ao disposto no Esquema Nacional de
Seguridade, e os instrumentos xurídicos que deberán subscribir as
administracións públicas requiridoras dos ditos servizos, datos e documentos.
Potenciarase o establecemento de convenios entre as administracións públicas
emisoras e receptoras e, en particular, cos nodos de interoperabilidade
previstos no número 3 deste artigo, co obxectivo de simplificar a complexidade
organizativa sen menoscabo das garantías xurídicas.
Co obxecto de dar cumprimento de maneira eficaz ao establecido no artigo 9
da Lei 11/2007, do 22 de xuño, no Comité Sectorial de Administración
Electrónica identificaranse, catalogaranse e priorizaranse os servizos de
interoperabilidade que deberán prestar as diferentes administracións públicas.
2. As administracións públicas publicarán aqueles servizos que poñan á
disposición das demais administracións a través da Rede de comunicacións
das administracións públicas españolas, ou de calquera outra rede equivalente
ou conectada a esta que garanta o acceso seguro ao resto de administracións.
3. As administracións públicas poderán utilizar nodos de interoperabilidade,
entendidos como entidades ás cales se lles encomenda a xestión de seccións
globais ou parciais da interoperabilidade organizativa, semántica ou técnica.
Artigo 9. Inventarios de información administrativa.
1. As administracións públicas manterán actualizado un inventario de
información administrativa, que incluirá os procedementos administrativos e
servizos que prestan de forma clasificada e estruturados en familias, con
indicación do seu nivel de informatización.
Así mesmo, manterán unha relación actualizada dos seus órganos
administrativos e oficinas de rexistro e atención ao cidadán, e as súas relacións
entre eles. Os ditos órganos e oficinas codificaranse de forma unívoca e esta
codificación difundirase entre as administracións públicas.
2. Cada administración pública regulará a forma de creación e mantemento
deste inventario, que se enlazará e interoperará co inventario da Administración
xeral do Estado nas condicións que determinen ambas as partes e no marco do
previsto neste real decreto; se é o caso, as administracións públicas poderán
facer uso do citado inventario centralizado para a creación e mantemento dos
seus propios inventarios. Para a descrición e modelización dos procedementos
administrativos e dos procesos que os soportan será de aplicación o previsto
sobre estándares no artigo 11.
CAPÍTULO IV
Interoperabilidade semántica
Artigo 10. Activos semánticos.
1. Establecerase e manterase actualizada a relación de modelos de datos de
intercambio que teñan o carácter de comúns, que serán de preferente
aplicación para os intercambios de información nas administracións públicas,
de acordo co procedemento establecido na disposición adicional primeira.
2. Os órganos da Administración pública ou entidades de dereito público
vinculadas ou dependentes daquela, titulares de competencias en materias
suxeitas a intercambio de información cos cidadáns e con outras
administracións públicas, así como en materia de infraestruturas, servizos e
ferramentas comúns, establecerán e publicarán os correspondentes modelos
de datos de intercambio que serán de obrigatoria aplicación para os
intercambios de información nas administracións públicas.
3. Os modelos de datos aos cales se refiren os números 1 e 2 axustaranse ao
previsto sobre estándares no artigo 11 e publicaranse, xunto coas definicións e
codificacións asociadas, a través do Centro de Interoperabilidade Semántica da
Administración, segundo as condicións de licenciamento previstas no artigo 16.
4. As definicións e codificacións empregadas nos modelos de datos aos cales
se refiren os números anteriores terán en conta o disposto na Lei 12/1989, do 9
de maio, da función estatística pública e o resto de disposicións que regulan a
función estatística.
CAPÍTULO V
Interoperabilidade técnica
Artigo 11. Estándares aplicables.
1. As administracións públicas usarán estándares abertos, así como, se é o
caso e de forma complementaria, estándares que sexan de uso xeneralizado
polos cidadáns, co obxecto de garantir a independencia na elección de
alternativas tecnolóxicas polos cidadáns e as administracións públicas e a
adaptabilidade ao progreso da tecnoloxía e de forma que:
a) Os documentos e servizos de administración electrónica que os órganos ou
entidades de dereito público emisores poñan á disposición dos cidadáns ou
doutras administracións públicas estarán, como mínimo, dispoñibles mediante
estándares abertos.
b) Os documentos, servizos electrónicos e aplicacións postos polas
administracións públicas á disposición dos cidadáns ou doutras administracións
públicas serán, segundo corresponda, visualizables, accesibles e
funcionalmente operables en condicións que permitan satisfacer o principio de
neutralidade tecnolóxica e eviten a discriminación aos cidadáns por razón da
súa elección tecnolóxica.
2. Nas relacións cos cidadáns e con outras administracións públicas, o uso en
exclusiva dun estándar non aberto sen que se ofreza unha alternativa baseada
nun estándar aberto limitarase a aquelas circunstancias en que non se dispoña
dun estándar aberto que satisfaga a funcionalidade satisfeita polo estándar non
aberto en cuestión e só mentres a dita dispoñibilidade non se produza. As
administracións públicas promoverán as actividades de normalización co fin de
facilitar a dispoñibilidade dos estándares abertos relevantes para as súas
necesidades.
3. Para a selección de estándares en xeral e para o establecemento do
catálogo de estándares en particular atenderase aos seguintes criterios:
a) As definicións de norma e especificación técnica establecidas na Directiva
98/34/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 22 de xuño de 1998, pola
que se establece un procedemento de información en materia das normas e
regulamentacións técnicas.
b) A definición de estándar aberto establecida na Lei 11/2007, do 22 de xuño,
anexo, letra k).
c) Carácter de especificación formalizada.
d) Definición de «custo que non supoña unha dificultade de acceso»,
establecida no anexo deste real decreto.
e) Consideracións adicionais referidas á adecuación do estándar ás
necesidades e funcionalidade requiridas; ás condicións relativas ao seu
desenvolvemento, uso ou implementación, documentación dispoñible e
completa, publicación, e gobernanza do estándar; ás condicións relativas á
madurez, apoio e adopción deste por parte do mercado, ao seu potencial de
reutilización, á aplicabilidade multiplataforma e multicanle e á súa
implementación baixo diversos modelos de desenvolvemento de aplicacións.
4. Para o uso dos estándares complementarios á selección indicada no número
anterior terase en conta a definición de «uso xeneralizado polos cidadáns»
establecida no anexo deste real decreto.
5. En calquera caso os cidadáns poderán elixir as aplicacións ou sistemas para
se relacionaren coas administracións públicas, ou se dirixiren a elas, sempre e
cando utilicen estándares abertos ou, se é o caso, aqueloutros que sexan de
uso xeneralizado polos cidadáns. Para facilitar a interoperabilidade coas
administracións públicas, o catálogo de estándares conterá unha relación de
estándares abertos e, se é o caso, complementarios aplicables.
• Apartado 4 redactado consoante a corrección de erros publicada no BOE núm. 61, do 11 de marzo
de 2010.
CAPÍTULO VI
Infraestruturas e servizos comúns
Artigo 12. Uso de infraestruturas e servizos comúns e ferramentas
xenéricas.
As administracións públicas enlazarán aquelas infraestruturas e servizos que
poidan implantar no seu ámbito de actuación coas infraestruturas e servizos
comúns que proporcione a Administración xeral do Estado para facilitar a
interoperabilidade e a relación multilateral no intercambio de información e de
servizos entre todas as administracións públicas.
CAPÍTULO VII
Comunicacións das administracións públicas
Artigo 13. Rede de comunicacións das administracións públicas
españolas.
1. Co obxecto de satisfacer o previsto no artigo 43 da Lei 11/2007, do 22 de
xuño, as administracións públicas utilizarán preferentemente a Rede de
comunicacións das administracións públicas españolas para comunicarse entre
si, para o cal conectarán a esta, ben as súas respectivas redes, ben os seus
nodos de interoperabilidade, de forma que se facilite o intercambio de
información e de servizos entre elas, así como a interconexión coas redes das
Institucións da Unión Europea e doutros Estados membros.
A rede SARA prestará a citada Rede de comunicacións das administracións
públicas españolas.
2. Para a conexión á Rede de comunicacións das administracións públicas
españolas serán de aplicación os requisitos previstos na disposición adicional
primeira.
Artigo 14. Plan de direccionamento da Administración.
As administracións públicas aplicarán o Plan de direccionamento e
interconexión de redes na Administración, aprobado polo Consello Superior de
Administración Electrónica, para a súa interconexión a través das redes de
comunicacións das administracións públicas.
Artigo 15. Hora oficial.
1. Os sistemas ou aplicacións implicados na provisión dun servizo público por
vía electrónica sincronizaranse coa hora oficial, cunha precisión e desfase que
garantan a certeza dos prazos establecidos no trámite administrativo que
satisfán.
2. A sincronización da data e a hora realizarase co Real Instituto e Observatorio
da Armada, de conformidade co previsto sobre a hora legal no Real decreto
1308/1992, do 23 de outubro, polo que se declara o Laboratorio do Real
Instituto e Observatorio da Armada como laboratorio depositario do patrón
nacional de tempo e laboratorio asociado ao Centro Español de Metroloxía e,
cando sexa posible, coa hora oficial a nivel europeo.
CAPÍTULO VIII
Reutilización e transferencia de tecnoloxía
Artigo 16. Condicións de licenciamento aplicables.
1. As condicións de licenciamento das aplicacións e da documentación
asociada e doutros obxectos de información dos cales as administracións
públicas sexan titulares dos dereitos de propiedade intelectual e que estas
poidan poñer á disposición doutras administracións públicas e dos cidadáns,
sen contraprestación e sen necesidade de convenio, terán en conta que o fin
perseguido é o aproveitamento e a reutilización, así como a protección contra a
súa apropiación en exclusiva por parte de terceiros, en condicións tales que
eximan de responsabilidade o cedente polo posible mal uso por parte do
cesionario, así como a non obriga á asistencia técnica ou ao mantemento por
parte do cedente, nin de compensación ningunha en caso de erros na
aplicación.
2. As administracións utilizarán para as aplicacións que declaren como de
fontes abertas aquelas licenzas que aseguren que os programas, datos ou
información que se comparten:
a) Se poden executar para calquera propósito.
b) Permiten coñecer o seu código fonte.
c) Se poden modificar ou mellorar.
d) Se poden redistribuír a outros usuarios con ou sen cambios sempre que a
obra derivada manteña estas mesmas catro garantías.
3. Para este fin procurarase a aplicación da licenza pública da Unión Europea,
sen prexuízo doutras licenzas que garantan os mesmos dereitos expostos nos
números 1 e 2.
Artigo 17. Directorios de aplicacións reutilizables.
1. A Administración xeral do Estado manterá o directorio de aplicacións para a
súa libre reutilización ao cal se poderá acceder a través do Centro de
Transferencia de Tecnoloxía.
2. As administracións públicas enlazarán os directorios de aplicacións para a
súa libre reutilización aos cales se refire o artigo 46 da Lei 11/2007, do 22 de
xuño, entre si, e con instrumentos equivalentes do ámbito da Unión Europea.
3. As administracións públicas deberán ter en conta as solucións dispoñibles
para a libre reutilización que poidan satisfacer total ou parcialmente as
necesidades dos novos sistemas e servizos ou a mellora e actualización dos xa
implantados.
4. As administracións públicas procurarán a publicación do código das
aplicacións, en desenvolvemento ou finalizadas, nos directorios de aplicacións
para a súa libre reutilización co fin de favorecer as actuacións de compartir,
reutilizar e colaborar, en beneficio dunha mellor eficiencia.
CAPÍTULO IX
Sinatura electrónica e certificados
Artigo 18. Interoperabilidade na política de sinatura electrónica e de
certificados.
1. A Administración xeral do Estado definirá unha política de sinatura
electrónica e de certificados que servirá de marco xeral de interoperabilidade
para a autenticación e o recoñecemento mutuo de sinaturas electrónicas dentro
do seu ámbito de actuación. Non obstante, esta política poderá ser utilizada
como referencia por outras administracións públicas para definir as políticas de
certificados e sinaturas a recoñecer dentro dos seus ámbitos competenciais.
2. As administracións públicas aprobarán e publicarán a súa política de sinatura
electrónica e de certificados partindo da norma técnica establecida para tal
efecto na disposición adicional primeira, que poderá convivir xunto con outras
políticas particulares para unha transacción determinada nun contexto
concreto.
3. As administracións públicas receptoras de documentos electrónicos
asinados permitirán a validación das sinaturas electrónicas contra a política de
sinatura indicada na sinatura do documento electrónico, sempre que esta
política de sinatura se encontre dentro das admitidas por cada Administración
pública para o recoñecemento mutuo ou multilateral con outras administracións
públicas.
4. Os perfís comúns dos campos dos certificados definidos pola política de
sinatura electrónica e de certificados posibilitarán a interoperabilidade entre as
aplicacións usuarias, de maneira que tanto a identificación como a sinatura
electrónica xerada a partir destes perfís comúns poidan ser recoñecidas polas
aplicacións das distintas administracións públicas sen ningún tipo de restrición
técnica, semántica ou organizativa. Os ditos certificados serán os definidos na
Lei 11/2007, do 22 de xuño, a Lei 59/2003, do 19 de decembro, de sinatura
electrónica e os seus desenvolvementos normativos.
5. A política de sinatura electrónica e de certificados, mencionada no punto
primeiro deste artigo, establecerá as características técnicas e operativas da
lista de prestadores de servizos de certificación de confianza, que recollerá os
certificados recoñecidos e interoperables entre as administracións públicas e
que se consideren fiables para cada nivel de aseguramento concreto, tanto no
ámbito nacional como europeo. A lista que estableza a Administración xeral do
Estado poderá ser utilizada como referencia por outras administracións
públicas para definir as súas listas de servizos de confianza para aplicación
dentro dos seus ámbitos competenciais.
6. As aplicacións usuarias de certificados electrónicos e sinatura electrónica:
a) Ateranse á política de sinatura electrónica e de certificados aplicable no seu
ámbito en relación cos diversos aspectos previstos e, particularmente, coa
aplicación dos datos obrigatorios e opcionais, as regras de creación e
validación de sinatura electrónica, os algarismos que se utilicen e lonxitudes de
clave mínimas aplicables.
b) Permitirán os mecanismos de acreditación e representación dos cidadáns en
materia de identificación e sinatura electrónica, previstos na normativa
correspondente.
Artigo 19. Aspectos de interoperabilidade relativos aos prestadores de
servizos de certificación.
1. De acordo co previsto no Real decreto 1671/2009, do 6 de novembro, polo
que se desenvolve parcialmente a Lei 11/2007, do 22 de xuño, sobre obrigas
dos prestadores de servizos de certificación, en relación coa interoperabilidade,
os ditos prestadores cumprirán co indicado nos puntos seguintes.
2. En relación coa interoperabilidade organizativa, os prestadores dos servizos
de certificación disporán do seguinte, descrito na súa declaración de prácticas
de certificación:
a) Establecemento dos usos dos certificados expedidos de acordo cun perfil
dado e os seus posibles límites de uso.
b) Prácticas ao xerar os certificados que permitan posteriormente a aplicación
duns mecanismos de descubrimento e extracción inequívoca dos datos de
identidade do certificado.
c) Definición da información dos certificados ou relacionada con eles que será
publicada por parte do prestador, debidamente catalogada.
d) Definición dos posibles estados en que un certificado se poida encontrar ao
longo do seu ciclo de vida.
e) Os niveis de acordo de servizo definidos e caracterizados para os servizos
de validación e de selaxe de data e hora.
3. En relación coa interoperabilidade semántica, os prestadores de servizos de
certificación aplicarán o seguinte, descrito na súa declaración de prácticas de
certificación:
a) A definición dos perfís de certificados que describirán, mediante mínimos, o
contido obrigatorio e opcional dos diferentes tipos de certificados que emiten,
así como a información acerca da sintaxe e semántica dos ditos contidos.
b) Establecemento dos campos cuxa unicidade de información permitirá o seu
uso en labores de identificación.
4. En relación coa interoperabilidade técnica, os prestadores dos servizos de
certificación aplicarán o seguinte, descrito na súa declaración de prácticas de
certificación:
a) Os estándares relativos a políticas e prácticas de certificación e xeración de
certificados electrónicos, estado dos certificados, dispositivos seguros de
creación de sinatura, programas controladores, dispositivos criptográficos,
interfaces de programación, tarxetas criptográficas, conservación de
documentación relativa aos certificados e servizos, límites dos certificados,
conforme o establecido no artigo 11.
b) A incorporación, dentro dos certificados, de información relativa aos
enderezos da internet onde se ofrecen servizos de validación por parte dos
prestadores.
c) Os mecanismos de publicación e de depósito de certificados e
documentación asociada admitidos entre administracións públicas.
Artigo 20. Plataformas de validación de certificados electrónicos e de
sinatura electrónica.
1. As plataformas de validación de certificados electrónicos e de sinatura
electrónica ofrecerán servizos de confianza ás aplicacións usuarias ou
consumidoras dos servizos de certificación e sinatura, proporcionando servizos
de validación dos certificados e sinaturas xeradas e admitidas en diversos
ámbitos das administracións públicas.
2. Proporcionarán, nun único punto de chamada, todos os elementos de
confianza e de interoperabilidade organizativa, semántica e técnica necesarios
para integrar os distintos certificados recoñecidos e sinaturas que se poden
encontrar nos dominios de dúas administracións diferentes.
3. Potenciarán a harmonización técnica e a utilización común de formatos,
estándares e políticas de sinatura electrónica e de certificados para as
sinaturas electrónicas entre as aplicacións usuarias, e doutros elementos de
interoperabilidade relacionados cos certificados, tales como a análise dos
campos e extracción unívoca da información pertinente. En particular, teranse
en conta os estándares europeos das organizacións europeas de
estandarización no campo das tecnoloxías de información e comunicación
aplicadas á sinatura electrónica.
4. Incorporarán as listas de confianza dos certificados interoperables entre as
distintas administracións públicas nacionais e europeas segundo o esquema
operativo de xestión correspondente da lista de confianza.
CAPÍTULO X
Recuperación e conservación do documento electrónico
Artigo 21. Condicións para a recuperación e conservación de
documentos.
1. As administracións públicas adoptarán as medidas organizativas e técnicas
necesarias co fin de garantir a interoperabilidade en relación coa recuperación
e conservación dos documentos electrónicos ao longo do seu ciclo de vida.
Tales medidas incluirán:
a) A definición dunha política de xestión de documentos en canto ao
tratamento, de acordo coas normas e procedementos específicos que se deban
utilizar na formación e xestión dos documentos e expedientes.
b) A inclusión nos expedientes dun índice electrónico asinado polo órgano ou
entidade actuante que garanta a integridade do expediente electrónico e
permita a súa recuperación.
c) A identificación única e inequívoca de cada documento por medio de
convencións adecuadas, que permitan clasificalo, recuperalo e referirse a el
con facilidade.
d) A asociación dos metadatos mínimos obrigatorios e, se é o caso,
complementarios, asociados ao documento electrónico, ao longo do seu ciclo
de vida, e incorporación ao esquema de metadatos.
e) A clasificación, de acordo cun plan de clasificación adaptado ás funcións,
tanto xerais como específicas, de cada unha das administracións públicas e
das entidades de dereito público vinculadas ou dependentes daquelas.
f) O período de conservación dos documentos, establecido polas comisións
cualificadoras que correspondan, de acordo coa lexislación en vigor, as normas
administrativas e obrigas xurídicas que resulten de aplicación en cada caso.
g) O acceso completo e inmediato aos documentos a través de métodos de
consulta en liña que permitan a visualización dos documentos con todo o
detalle do seu contido, a recuperación exhaustiva e pertinente dos documentos,
a copia ou descarga en liña nos formatos orixinais e a impresión en papel
daqueles documentos que sexan necesarios. O sistema permitirá a consulta
durante todo o período de conservación polo menos da sinatura electrónica,
incluído, se é o caso, o selo de tempo e dos metadatos asociados ao
documento.
h) A adopción de medidas para asegurar a conservación dos documentos
electrónicos ao longo do seu ciclo de vida, de acordo co previsto no artigo 22,
de forma que se poida asegurar a súa recuperación de acordo co prazo mínimo
de conservación determinado polas normas administrativas e obrigas xurídicas,
se garanta a súa conservación a longo prazo, se asegure o seu valor probatorio
e a súa fiabilidade como evidencia electrónica das actividades e
procedementos, así como a transparencia, a memoria e a identificación dos
órganos das administracións públicas e das entidades de dereito público
vinculadas ou dependentes daquelas que exercen a competencia sobre o
documento ou expediente.
i) A coordinación horizontal entre o responsable de xestión de documentos e os
restantes servizos interesados en materia de arquivos.
j) Transferencia, se é o caso, dos expedientes entre os diferentes repositorios
electrónicos para os efectos de conservación, de acordo co establecido na
lexislación en materia de arquivos, de maneira que se poida asegurar a súa
conservación e recuperación a medio e longo prazo.
k) Se o resultado do procedemento de avaliación documental así o establece,
borrado da información ou, se é o caso, a destrución física dos soportes, de
acordo coa lexislación que resulte de aplicación, deixando rexistro da súa
eliminación.
l) A formación tecnolóxica do persoal responsable da execución e do control da
xestión de documentos, como do seu tratamento e conservación en arquivos
ou repositorios electrónicos.
m) A documentación dos procedementos que garantan a interoperabilidade a
medio e longo prazo, así como as medidas de identificación, recuperación,
control e tratamento dos documentos electrónicos.
2. Para os efectos do disposto no número 1, as administracións públicas
crearán repositorios electrónicos, complementarios e equivalentes en canto á
súa función aos arquivos convencionais, destinados a cubrir o conxunto do
ciclo de vida dos documentos electrónicos.
Artigo 22. Seguridade.
1. Para asegurar a conservación dos documentos electrónicos aplicarase o
previsto no Esquema Nacional de Seguridade en canto ao cumprimento dos
principios básicos e dos requisitos mínimos de seguridade mediante a
aplicación das medidas de seguridade adecuadas aos medios e soportes en
que se almacenen os documentos, de acordo coa categorización dos sistemas.
2. Cando os citados documentos electrónicos conteñan datos de carácter
persoal seralles de aplicación o disposto na Lei orgánica 15/1999, do 13 de
decembro, e normativa de desenvolvemento.
3. Estas medidas aplicaranse co fin de garantir a integridade, autenticidade,
confidencialidade, dispoñibilidade, rastrexabilidade, calidade, protección,
recuperación e conservación física e lóxica dos documentos electrónicos, os
seus soportes e medios, e realizaranse atendendo aos riscos a que poidan
estar expostos e aos prazos durante os cales se deban conservar os
documentos.
4. Os aspectos relativos á sinatura electrónica na conservación do documento
electrónico estableceranse na política de sinatura electrónica e de certificados,
e a través do uso de formatos de sinatura lonxeva que preserven a
conservación das sinaturas ao longo do tempo.
Cando a sinatura e os certificados non poidan garantir a autenticidade e a
evidencia dos documentos electrónicos ao longo do tempo, estas sobreviranlles
a través da súa conservación e custodia nos repositorios e arquivos
electrónicos, así como dos metadatos de xestión de documentos e outros
metadatos vinculados, de acordo coas características que se definirán na
política de xestión de documentos.
Artigo 23. Formatos dos documentos.
1. Co fin de garantir a conservación, o documento conservarase no formato en
que fose elaborado, enviado ou recibido, e preferentemente nun formato
correspondente a un estándar aberto que preserve ao longo do tempo a
integridade do contido do documento, da sinatura electrónica e dos metadatos
que o acompañan.
2. A elección de formatos de documento electrónico normalizados e
perdurables para asegurar a independencia dos datos dos seus soportes
realizarase de acordo co previsto no artigo 11.
3. Cando exista risco de obsolescencia do formato ou ben deixe de figurar
entre os admitidos no presente Esquema Nacional de Interoperabilidade,
aplicaranse procedementos normalizados de copiado auténtico dos
documentos con cambio de formato, de etiquetaxe con información do formato
utilizado e, se é o caso, das migracións ou conversións de formatos.
Artigo 24. Dixitalización de documentos en soporte papel.
1. A dixitalización de documentos en soporte papel por parte das
administracións públicas realizarase de acordo co indicado na norma técnica
de interoperabilidade correspondente en relación cos seguintes aspectos:
a) Formatos estándares de uso común para a dixitalización de documentos en
soporte papel e técnica de compresión empregada, de acordo co previsto no
artigo 11.
b) Nivel de resolución.
c) Garantía de imaxe fiel e íntegra.
d) Metadatos mínimos obrigatorios e complementarios, asociados ao proceso
de dixitalización.
2. A xestión e conservación do documento electrónico dixitalizado atenderá á
súa posible existencia noutro soporte.
CAPÍTULO XI
Normas de conformidade
Artigo 25. Sedes e rexistros electrónicos.
A interoperabilidade das sedes e rexistros electrónicos, así como a do acceso
electrónico dos cidadáns aos servizos públicos, rexeranse polo establecido no
Esquema Nacional de Interoperabilidade.
Artigo 26. Ciclo de vida de servizos e sistemas.
A conformidade co Esquema Nacional de Interoperabilidade incluirase no ciclo
de vida dos servizos e sistemas, acompañada dos correspondentes
procedementos de control.
Artigo 27. Mecanismo de control.
Cada órgano ou entidade de dereito público establecerá os seus mecanismos
de control para garantir, de forma efectiva, o cumprimento do Esquema
Nacional de Interoperabilidade.
Artigo 28. Publicación de conformidade.
Os órganos e as entidades de dereito público das administracións públicas
darán publicidade, nas correspondentes sedes electrónicas, ás declaracións de
conformidade e a outros posibles distintivos de interoperabilidade de que sexan
acredores, obtidos respecto ao cumprimento do Esquema Nacional de
Interoperabilidade.
CAPÍTULO XII
Actualización
Artigo 29. Actualización permanente.
O Esquema Nacional de Interoperabilidade deberase manter actualizado de
maneira permanente. Desenvolverase e perfeccionarase ao longo do tempo, en
paralelo ao progreso dos servizos de Administración electrónica, da evolución
tecnolóxica e a medida que se vaian consolidando as infraestruturas que o
apoian.
DISPOSICIÓNS ADICIONAIS
Disposición adicional primeira. Desenvolvemento do Esquema Nacional
de Interoperabilidade.
1. Desenvolveranse as seguintes normas técnicas de interoperabilidade que
serán de obrigado cumprimento por parte das administracións públicas:
a) Catálogo de estándares: establecerá un conxunto de estándares que
satisfagan o previsto no artigo 11 de forma estruturada e con indicación dos
criterios de selección e ciclo de vida aplicados.
b) Documento electrónico: tratará os metadatos mínimos obrigatorios, a
asociación dos datos e metadatos de sinatura ou de selaxe de tempo, así como
outros metadatos complementarios asociados; e os formatos de documento.
c) Dixitalización de documentos: tratará os formatos e estándares aplicables, os
niveis de calidade, as condicións técnicas e os metadatos asociados ao
proceso de dixitalización.
d) Expediente electrónico: tratará da súa estrutura e formato, así como das
especificacións dos servizos de remisión e posta á disposición.
e) Política de sinatura electrónica e de certificados da Administración: tratará,
entre outras cuestións recollidas na súa definición no anexo, aquelas que
afectan a interoperabilidade incluíndo os formatos de sinatura, os algarismos
que se van utilizar e lonxitudes mínimas das claves, as regras de creación e
validación da sinatura electrónica, a xestión das políticas de sinatura, o uso das
referencias temporais e de selo de tempo, así como a normalización da
representación da sinatura electrónica en pantalla e en papel para o cidadán e
nas relacións entre as administracións públicas.
f) Protocolos de intermediación de datos: tratará as especificacións dos
protocolos de intermediación de datos que faciliten a integración e reutilización
de servizos nas administracións públicas e que serán de aplicación para os
prestadores e consumidores de tales servizos.
g) Relación de modelos de datos que teñan o carácter de comúns na
Administración e aqueles que se refiran a materias suxeitas a intercambio de
información cos cidadáns e outras administracións.
h) Política de xestión de documentos electrónicos: incluirá directrices para a
asignación de responsabilidades, tanto directivas como profesionais, e a
definición dos programas, procesos e controis de xestión de documentos e
administración dos repositorios electrónicos, e a documentación deles, que
desenvolverán as administracións públicas e as entidades de dereito público
vinculadas ou dependentes daquelas.
i) Requisitos de conexión á Rede de comunicacións das administracións
públicas españolas.
j) Procedementos de copiado auténtico e conversión entre documentos
electrónicos, así como desde papel ou outros medios físicos a formatos
electrónicos.
k) Modelo de datos para o intercambio de asentos entre as entidades rexistrais:
tratará de aspectos funcionais e técnicos para o intercambio de asentos
rexistrais, xestión de erros e excepcións, xestión de anexos, requirimentos
tecnolóxicos e transformacións de formatos.
l) Reutilización de recursos de información: tratará das normas comúns sobre a
localización, a descrición e a identificación unívoca dos recursos de información
postos á disposición do público por medios electrónicos para a súa
reutilización.
2. O Ministerio da Presidencia, por proposta do Comité Sectorial de
Administración Electrónica previsto no artigo 40 da Lei 11/2007, do 22 de xuño,
aprobará as normas técnicas de interoperabilidade e publicaraas mediante
Resolución da Secretaria de Estado para a función pública. Para a redacción e
o mantemento das normas técnicas de interoperabilidade indicadas no número
1 constituiranse os correspondentes grupos de traballo nos órganos colexiados
con competencias en materia de administración electrónica.
3. Desenvolveranse os seguintes instrumentos para a interoperabilidade:
a) Inventario de procedementos administrativos e servizos prestados: conterá
información dos procedementos e servizos, clasificada con indicación do seu
nivel de informatización, así como información acerca das interfaces co obxecto
de favorecer a interacción ou, se é o caso, a integración dos procesos.
b) Centro de interoperabilidade semántica da Administración: publicará os
modelos de datos de intercambio tanto comúns como sectoriais, así como os
relativos a infraestruturas e servizos comúns, xunto coas definicións e
codificacións asociadas; proporcionará funcións de repositorio, xeración de
formatos para procesamento automatizado, colaboración, publicación e difusión
dos modelos de datos que faciliten a interoperabilidade semántica entre as
administracións públicas e destas cos cidadáns; enlazarase con outros
instrumentos equivalentes das administracións públicas e do ámbito da Unión
Europea.
c) Directorio de aplicacións para a súa libre reutilización: conterá a relación de
aplicacións para a súa libre reutilización, incluíndo, polo menos, os datos
descritivos relativos a nome da aplicación, breve descrición das súas
funcionalidades, uso e características, licenza, principais estándares abertos
aplicados, e estado de desenvolvemento.
• Letra l) do apartado 1 engadida pola disposición derradeira 1.1 do Real decreto 1495/2011, do 24 de
outubro.
• Apartado 1.e) redactado consoante a corrección de erros publicada no BOE núm. 61, do 11 de
marzo de 2010.
Disposición adicional segunda. Formación.
O persoal das administracións públicas recibirá a formación necesaria para
garantir o coñecemento do presente Esquema Nacional de Interoperabilidade,
para cuxo fin os órganos responsables disporán o necesario para que esta
formación sexa unha realidade efectiva.
Disposición adicional terceira. Centro Nacional de Referencia de
Aplicación das Tecnoloxías da Información e a Comunicación (TIC)
baseadas en fontes abertas.
CENATIC, fundación pública estatal, constituída polo Ministerio de Industria,
Turismo e Comercio, a través de Red.es, poderá impulsar proxectos de
software de fontes abertas dirixidos á mellor implantación das medidas de
interoperabilidade previstas neste real decreto e, co obxecto de fomentar a
reutilización e facilitar a interoperabilidade, encargarase da posta en valor e
difusión de todas aquelas aplicacións que sexan declaradas de fontes abertas
polas administracións públicas.
Disposición adicional cuarta. Instituto Nacional de Tecnoloxías da
Comunicación.
INTECO, como centro de excelencia promovido polo Ministerio de Industria,
Turismo e Comercio para o desenvolvemento da sociedade do coñecemento,
poderá desenvolver proxectos de innovación e programas de investigación
dirixidos á mellor implantación das medidas de interoperabilidade previstas
neste real decreto.
Disposición adicional quinta. Normativa técnica relativa á reutilización de
recursos de información.
A normativa relativa á reutilización de recursos de información deberá estar
aprobada, como máis tarde, o 1 de xuño de 2012.
• Engadida pola disposición derradeira 1.2 do Real decreto 1495/2011, do 24 de outubro.
DISPOSICIÓNS TRANSITORIAS
Disposición transitoria primeira. Adecuación de sistemas e servizos.
Os sistemas existentes na data da entrada en vigor deste real decreto
adecuaranse ao Esquema Nacional de Interoperabilidade de forma que
permitan o cumprimento do establecido na disposición derradeira terceira da
Lei 11/2007, do 22 de xuño, de acceso electrónico dos cidadáns aos servizos
públicos. Os novos sistemas aplicarán o establecido neste real decreto desde a
súa concepción.
Se aos doce meses da entrada en vigor do Esquema Nacional de
Interoperabilidade houber circunstancias que impidan a plena aplicación do
exixido nel, disporase dun plan de adecuación, que marque os prazos de
execución os cales, en ningún caso, serán superiores a 48 meses desde a
entrada en vigor.
O plan indicado no parágrafo anterior será elaborado coa antelación suficiente
e aprobado polos órganos superiores competentes.
Disposición transitoria segunda. Uso de medios actualmente admitidos
de identificación e autenticación.
De acordo co previsto no artigo 19 da Lei 11/2007, do 22 de xuño, e na
disposición transitoria primeira do Real decreto 1671/2009, do 6 de novembro,
establécese un prazo de adaptación de vinte e catro meses no cal se poderán
seguir utilizando os medios actualmente admitidos de identificación e sinatura
electrónica.
DISPOSICIÓN DERROGATORIA
Disposición derrogatoria única.
Quedan derrogadas as disposicións de igual ou inferior rango que se opoñan
ao disposto neste regulamento.
DISPOSICIÓNS DERRADEIRAS
Disposición derradeira primeira. Título habilitante.
Este real decreto dítase en virtude do establecido no artigo 149.1.18ª da
Constitución, que atribúe ao Estado a competencia sobre as bases do réxime
xurídico das administracións públicas.
Disposición derradeira segunda. Desenvolvemento normativo.
Autorízase o titular do Ministerio da Presidencia para ditar as disposicións
necesarias para a aplicación e o desenvolvemento do establecido neste real
decreto, sen prexuízo das competencias das comunidades autónomas de
desenvolvemento e execución da lexislación básica do Estado.
Disposición derradeira terceira. Entrada en vigor.
Este real decreto entrará en vigor o día seguinte ao da súa publicación no
Boletín Oficial del Estado.
Dado en Madrid o 8 de xaneiro de 2010.
JUAN CARLOS R.
A vicepresidenta primeira do Goberno e ministra da Presidencia,
MARÍA TERESA FERNÁNDEZ DE LA VEGA SANZ
ANEXO
Glosario de termos
Aplicación: programa ou conxunto de programas cuxo obxecto é a resolución
dun problema mediante o uso de informática.
Aplicación de fontes abertas: aquela que se distribúe cunha licenza que permite
a liberdade de executala, de coñecer o código fonte, de modificala ou mellorala
e de redistribuír copias a outros usuarios.
Cadea de interoperabilidade: expresión da interoperabilidade no
despregamento dos sistemas e os servizos como unha sucesión de elementos
enlazados e interconectados, de forma dinámica, a través de interfaces e con
proxección ás dimensións técnica, semántica e organizativa.
Ciclo de vida dun documento electrónico: conxunto das etapas ou períodos
polos que atravesa a vida do documento, desde a súa identificación nun
sistema de xestión de documentos ata a súa selección para conservación
permanente, de acordo coa lexislación sobre arquivos de aplicación en cada
caso, ou para a súa destrución regulamentaria.
Custo que non supoña unha dificultade de acceso: prezo do estándar que, por
estar vinculado ao custo de distribución e non ao seu valor, non impide
conseguir a súa posesión ou uso.
Dato: unha representación de feitos, conceptos ou instrucións dun modo
formalizado, e adecuado para comunicación, interpretación ou procesamento
por medios automáticos ou humanos.
Dixitalización: o proceso tecnolóxico que permite converter un documento en
soporte papel ou noutro soporte non electrónico nun ou varios ficheiros
electrónicos que conteñen a imaxe codificada, fiel e íntegra do documento.
Documento electrónico: información de calquera natureza en forma electrónica,
arquivada nun soporte electrónico segundo un formato determinado e
susceptible de identificación e tratamento diferenciado.
Especificación técnica: unha especificación que figura nun documento no cal se
definen as características requiridas dun produto, tales como os niveis de
calidade, o uso específico, a seguridade ou as dimensións, incluídas as
prescricións aplicables ao produto no referente á denominación de venda, á
terminoloxía, aos símbolos, aos ensaios e métodos de ensaio, ao envasado, á
marcación e á etiquetaxe, así como aos procedementos de avaliación da
conformidade.
Especificación formalizada: aquelas especificacións que ou ben son normas no
sentido da Directiva 98/34 ou ben proceden de consorcios da industria ou
doutros foros de normalización.
Esquema de metadatos: instrumento que define a incorporación e xestión dos
metadatos de contido, contexto e estrutura dos documentos electrónicos ao
longo do seu ciclo de vida.
Estándar: véxase norma.
Estándar aberto: aquel que reúne as seguintes condicións:
a) Que sexa público e a súa utilización sexa dispoñible de maneira gratuíta ou
a un custo que non supoña unha dificultade de acceso.
b) Que o seu uso e aplicación non estea condicionado ao pagamento dun
dereito de propiedade intelectual ou industrial.
Familia: enténdese por tal a agrupación de procedementos administrativos
atendendo a criterios xenéricos de similitude por razón de esquema de
tramitación, documentación de entrada e saída e información, deixando á
marxe criterios de semellanza na materia obxecto do procedemento, órgano
competente, ou outra información análoga.
Sinatura electrónica: conxunto de datos en forma electrónica, consignados
xunto a outros ou asociados con eles, que poden ser utilizados como medio de
identificación do asinante.
Formato: conxunto de regras (algarismo) que define a maneira correcta de
intercambiar ou almacenar datos en memoria.
Ferramentas xenéricas: instrumentos e programas de referencia, compartidos,
de colaboración ou compoñentes comúns e módulos similares reutilizables que
satisfán as necesidades comúns nos distintos ámbitos administrativos.
Imaxe electrónica: resultado de aplicar un proceso de dixitalización a un
documento.
Índice electrónico: relación de documentos electrónicos dun expediente
electrónico, asinada pola Administración, órgano ou entidade actuante,
segundo proceda e cuxa finalidade é garantir a integridade do expediente
electrónico e permitir a súa recuperación sempre que sexa preciso.
Infraestruturas e servizos comúns: instrumentos operativos que facilitan o
desenvolvemento e despregamento de novos servizos, así como a
interoperabilidade dos existentes, creando escenarios de relación multilateral e
que satisfán as necesidades comúns nos distintos ámbitos administrativos; son
exemplos a Rede de comunicacións das administracións públicas españolas, a
rede transeuropea sTESTA, a plataforma de verificación de certificados
electrónicos.
Interoperabilidade: capacidade dos sistemas de información e, por tanto, dos
procedementos aos cales estes dan soporte, de compartir datos e posibilitar o
intercambio de información e coñecemento entre eles.
Interoperabilidade organizativa: é aquela dimensión da interoperabilidade
relativa á capacidade das entidades e dos procesos a través dos cales levan a
cabo as súas actividades para colaborar co obxecto de alcanzar logros
mutuamente acordados relativos aos servizos que prestan.
Interoperabilidade semántica: é aquela dimensión da interoperabilidade relativa
a que a información intercambiada poida ser interpretable de forma automática
e reutilizable por aplicacións que non interviñeron na súa creación.
Interoperabilidade técnica: é aquela dimensión da interoperabilidade relativa á
relación entre sistemas e servizos de tecnoloxías da información, incluíndo
aspectos tales como as interfaces, a interconexión, a integración de datos e
servizos, a presentación da información, a accesibilidade e a seguridade, ou
outros de natureza análoga.
Interoperabilidade no tempo: é aquela dimensión da interoperabilidade relativa
á interacción entre elementos que corresponden a diversas ondadas
tecnolóxicas; maniféstase especialmente na conservación da información en
soporte electrónico.
Licenza Pública da Unión Europea («European Union Public Licence-EUPL»):
licenza adoptada oficialmente pola Comisión Europea nas 22 linguas oficiais
comunitarias para reforzar a interoperabilidade de carácter legal mediante un
marco colectivo para a posta en común das aplicacións do sector público.
Lista de Servizos de Confianza (TSL): lista de acceso público que recolle
información precisa e actualizada daqueles servizos de certificación e sinatura
electrónica que se consideran aptos para o seu emprego nun marco de
interoperabilidade das administracións públicas españolas e europeas.
Marca de tempo: a asignación por medios electrónicos da data e, se é o caso,
da hora a un documento electrónico.
Medio electrónico: mecanismo, instalación, equipamento ou sistema que
permite producir, almacenar ou transmitir documentos, datos e informacións;
incluíndo calquera rede de comunicación aberta ou restrinxida como a internet,
a telefonía fixa e móbil ou outras.
Metadato: dato que define e describe outros datos. Existen diferentes tipos de
metadatos segundo a súa aplicación.
Metadato de xestión de documentos: información estruturada ou
semiestruturada que fai posible a creación, xestión e uso de documentos ao
longo do tempo no contexto da súa creación. Os metadatos de xestión de
documentos serven para identificar, autenticar e contextualizar documentos e,
do mesmo modo, as persoas, os procesos e os sistemas que os crean,
xestionan, manteñen e utilizan.
Modelo de datos: conxunto de definicións (modelo conceptual), interrelacións
(modelo lóxico) e regras e convencións (modelo físico) que permiten describir
os datos para o seu intercambio.
Nivel de resolución: resolución espacial da imaxe obtida como resultado dun
proceso de dixitalización.
Nodo de interoperabilidade: organismo que presta servizos de interconexión
técnica, organizativa e xurídica entre sistemas de información para un conxunto
de administracións públicas baixo as condicións que estas fixen.
Norma: especificación técnica aprobada por un organismo de normalización
recoñecido para unha aplicación repetida ou continuada cuxo cumprimento non
sexa obrigatorio e que estea incluída nunha das categorías seguintes:
a) norma internacional: norma adoptada por unha organización internacional de
normalización e posta á disposición do público,
b) norma europea: norma adoptada por un organismo europeo de
normalización e posta á disposición do público,
c) norma nacional: norma adoptada por un organismo nacional de
normalización e posta á disposición do público.
Política de sinatura electrónica: conxunto de normas de seguridade, de
organización, técnicas e legais para determinar cómo se xeran, verifican e
xestionan sinaturas electrónicas, incluíndo as características exixibles aos
certificados de sinatura.
Política de xestión de documentos electrónicos: orientacións ou directrices que
define unha organización para a creación e xestión de documentos auténticos,
fiables e dispoñibles ao longo do tempo, de acordo coas funcións e actividades
que lle son propias. A política apróbase ao máis alto nivel dentro da
organización, e asigna responsabilidades en canto á coordinación, aplicación,
supervisión e xestión do programa de tratamento dos documentos a través do
seu ciclo de vida.
Procedemento administrativo: proceso formal regulado xuridicamente para a
toma de decisións por parte das administracións públicas para garantir a
legalidade, eficacia, eficiencia, calidade, dereitos e intereses presentes, que
termina cunha resolución na cal se recolle un acto administrativo; este proceso
formal xuridicamente regulado impleméntase na práctica mediante un proceso
operativo que coincide en maior ou menor medida co formal.
Proceso operativo: conxunto organizado de actividades que se levan a cabo
para producir un produto ou servizo; ten un principio e un fin delimitados,
implica recursos e dá lugar a un resultado.
Repositorio electrónico: arquivo centralizado onde se almacenan e administran
datos e documentos electrónicos e os seus metadatos.
Selo de tempo: a asignación por medios electrónicos dunha data e hora a un
documento electrónico coa intervención dun prestador de servizos de
certificación que asegure a exactitude e integridade da marca de tempo do
documento.
Selaxe de tempo: acreditación a cargo dun terceiro de confianza da data e hora
de realización de calquera operación ou transacción por medios electrónicos.
Servizo de interoperabilidade: calquera mecanismo que permita ás
administracións públicas compartir datos e intercambiar información mediante o
uso das tecnoloxías da información.
Soporte: obxecto sobre o cal ou no cal é posible gravar e recuperar datos.
Trámite: cada un dos estados e dilixencias que cómpre percorrer nun negocio
ata a súa conclusión.
Uso xeneralizado polos cidadáns: usado por case todas as persoas físicas,
persoas xurídicas e entes sen personalidade que se relacionen ou sexan
susceptibles de se relacionaren coas administracións públicas españolas.