Algunhas cousas sobre

OURENSE

Ourense é unha das catro provincias de Galicia. Está situada ao sureste de Galicia. Ao norte limita coas provincias de Lugo e Pontevedra, ao oeste limita con Pontevedra e Portugal, ao sur limita con Portugal e ao leste limita coa Comunidade Autóno-ma de Castela e León. O río máis importante de Galicia, o río Miño, atravesa a cidade. Ourense é a terceira cidade galega por poboación tras Vigo e a Coruña, é a máis poboada do interior de Gali-cia, con 108.673 habitantes.

A orixe da cidade é romano, aínda que existen dúbidas so-bre a etimoloxía do topónimo Ourense. A primeira teoría sinala que foi bautizada polos romanos como “A cidade do ouro “ (Auriense) pola abundancia deste metal, que se po-día encontrar no curso do río Miño . Outra teoría di que o nome da cidade ven do latín “aquae urente “ ( augas abrasadoras ), ou do xermánico “ warmse” (lago quente), polas súas coñecidas fontes de au-gas termais, coñecidas como as Burgas.

Tres cousas hai en OurenseTres cousas hai en OurenseTres cousas hai en OurenseTres cousas hai en Ourense que non hai en España, O Santo que non hai en España, O Santo que non hai en España, O Santo que non hai en España, O Santo Cristo, a Ponte Romana e a Burga Cristo, a Ponte Romana e a Burga Cristo, a Ponte Romana e a Burga Cristo, a Ponte Romana e a Burga fervendo auga.fervendo auga.fervendo auga.fervendo auga.

FESTAS

ENTROIDO

Do 10-12 ao 28 de febreiro. A cidade de Ou-rense e o resto da provincia vístense de festa para celebrar o Entroido .Onde destaca a orixinalidade dos disfraces, e os productos gastronómicos. Existen dous días especiais: O xoves de co-madres, (é o xoves de dúas semanas antes do Entroido.),os nenos fan unhas bonecas, chamadas comadres, que logo as nenas te-ñen que intentar collerllas aos nenos e rom-pelas. O xoves de compadres(celébrase o xoves seguinte),neste caso son as nenas ou mozas as que fan os bonecos ,que se cha-man compadres,e son os rápaces os encar-gados de collerllos ás nenas e rompelos. O último boneco que queda sin romper cada día resérvase para o ano seguinte.

O entroido na provincia de Ourense é un dos máis importantes de E spaña. Como disfraces tipicos temos : as Pantallas de Xinzo de Limia, asi como os Peliqueiros de Laza, os Cigarróns de Verín. Con respecto á gastronomia destaca o postre: Orellas de Carnaval.

O MAGOSTOO MAGOSTOO MAGOSTOO MAGOSTO O magosto é unha festa que se celebra en no-vembro (día 11, San Martín), de longa tradición en Ourense. Ten unha orixe moi antiga relacio-nada co ciclo das colleitas. Ásanse e cómense as castañas, xógase e cántase. Hai a crenza de que despois da festa as ánimas van quentarse ás brasas das fogueiras e hai que que deixarlles algunhas castañas para elas.

ADIVIÑAS

Alto pimpín, ruín cabaleiro, Alto pimpín, ruín cabaleiro, Alto pimpín, ruín cabaleiro, Alto pimpín, ruín cabaleiro, pégalle unha risada e perde pégalle unha risada e perde pégalle unha risada e perde pégalle unha risada e perde o diñeiro.o diñeiro.o diñeiro.o diñeiro.

(Ourizo da castaña ) (Ourizo da castaña ) (Ourizo da castaña ) (Ourizo da castaña ) A un alto cabaleiro dalle a risa e perde o diñeiro.A un alto cabaleiro dalle a risa e perde o diñeiro.A un alto cabaleiro dalle a risa e perde o diñeiro.A un alto cabaleiro dalle a risa e perde o diñeiro. (Ourizo da castaña) (Ourizo da castaña) (Ourizo da castaña) (Ourizo da castaña)

Ten pelexo como a xente e Ten pelexo como a xente e Ten pelexo como a xente e Ten pelexo como a xente e é moi boa para comer; chega polo mes de Santos e é moi boa para comer; chega polo mes de Santos e é moi boa para comer; chega polo mes de Santos e é moi boa para comer; chega polo mes de Santos e todo o ano a tes. (A castaña) todo o ano a tes. (A castaña) todo o ano a tes. (A castaña) todo o ano a tes. (A castaña) No alto estou de ouro vestido, por unha regaña No alto estou de ouro vestido, por unha regaña No alto estou de ouro vestido, por unha regaña No alto estou de ouro vestido, por unha regaña perdín os meus fillos. (O ourizo da castaña)perdín os meus fillos. (O ourizo da castaña)perdín os meus fillos. (O ourizo da castaña)perdín os meus fillos. (O ourizo da castaña)

No aire se cría, no arie ten, bota unha risada e perde No aire se cría, no arie ten, bota unha risada e perde No aire se cría, no arie ten, bota unha risada e perde No aire se cría, no arie ten, bota unha risada e perde canto ten. (O ourizo da castaña)canto ten. (O ourizo da castaña)canto ten. (O ourizo da castaña)canto ten. (O ourizo da castaña)

REFRÁNS

O que non sabe mañas non come castañas. A castaña no agosto quere beber e no setembro co-mer. A castaña no Nadal sabe ben e parte mal. A castaña e o besugo en febreiro non ten zugo. Temperá é a castaña que por setembro regaña. Non quero peral, quero castiñeiro, para ter castañas para o ano enteiro.

TRONCO DE CASTAÑAS INGREDIENTES para 4 persoas 100 gr. de azucre 100 gr. de fariña 4 ovos Vainilla en po Manteiga 300 gr. de marmelada de castañas 150 gr. de requeixo 3 culleradas de brandi

PREPARACIÓN Montar as xemas co azucre ata obter unha escuma clara, en-gadimos as claras a punto de neve, a fariña e a vainilla. Verter a mestura sobre a placa do forno forrada con papel de alumi-nio enmanteigado. Cocer ao forno 200º C 8 minutos. Desmol-dar a pasta sobre un pano húmido, retirar o bizcoito polo lado máis ancho. Mesturar 150 gr. de marmelada co requesón e o brandi. Abrir o bizcoito e untalo coa mestura. Enrodelar de novo, colocalo sobre unha bandexa e untalo con marmelada.

OS

MAIOS

A principios do mes de maio, as flores son as protagonistas; os ornamentos florais desfilan po-las rúas da cidade para celebrar a primavera. O elemento fundamental das festas son chamados “maios” que son composicións de flores, musgo e “ carrabouxos” que representan monumentos e elementos cotiáns da vida ourensá. Xunto co maio, o segundo elemento característico da festa é a “copla” (Composición satírica sobre aspectos da sociedade e da política).

EDIFICIOS

RELIXIOSOS

CATEDRAL DE SAN MARTÍNCATEDRAL DE SAN MARTÍNCATEDRAL DE SAN MARTÍNCATEDRAL DE SAN MARTÍN: REEDIFICACIÓN: século XII – século XIII ESTILO ARQUITECTÓNICO: Románico e Gótico.

IGLESIA DA SANTÍSIMA TRINIDADIGLESIA DA SANTÍSIMA TRINIDADIGLESIA DA SANTÍSIMA TRINIDADIGLESIA DA SANTÍSIMA TRINIDAD:

CONSTRUCIÓN: Século XII – século XVI ESTILO ARQUITECTÓNICO: Gótico

IGLESIA DE SANTA MARÍA NAI:IGLESIA DE SANTA MARÍA NAI:IGLESIA DE SANTA MARÍA NAI:IGLESIA DE SANTA MARÍA NAI:

CONSTRUCIÓN: Século XI e reconstruiuse no século XVIII

ESTILO ARQUITECTÓNICO: Barroco

CAPELA DA NOSA SEÑORA DOS REMEDIOS:CAPELA DA NOSA SEÑORA DOS REMEDIOS:CAPELA DA NOSA SEÑORA DOS REMEDIOS:CAPELA DA NOSA SEÑORA DOS REMEDIOS:

CONSTRUCIÓN: Século XVI

Na fachada hai unha portada de estilo plateresco

IGLESIA DE SANTA EUFEMIAIGLESIA DE SANTA EUFEMIAIGLESIA DE SANTA EUFEMIAIGLESIA DE SANTA EUFEMIA

CONSTRUCIÓN: Construida polos Jesitas en 1653. Fixeronselle añadidos

posteriores nos séculos XVIII e XIX.... Planta de cruz latína con tres na-

ves lonxitudinais e dúas laterais, destaca polo seu gran volumen, moi

propio da idea Barroca.

PONTES

DE

OURENSE

A PONTE VELLA.- É unha ponte de orixe romano.

PONTE NOVA.-Diseñouna Martín Díez de la Banda. As obras desta ponte terminaron no ano 1918.

PONTE DO MILENIO.-Inaugurado no 2001, foi diseñado polo arquitecto Álvaro Varela.

VIADUCTO.-Aínda que o ferrocarril chegou a Ourense no ano 1881, non sería ata o ano 1958 cando finalizou a construcción desta ponte que permitía cruzar o río para que o tren chegara a outras partes de Galicia.

PONTE NOVÍSIMA.-Entra en funcionamento no ano 1971.

PASARELA DO VAO.-Esta pasarela peatonal inaugurouse no ano 2003 cumunicando o barrio da Ponte co centro da cidade a través do centro comercial.

Traballo realizado polas alumnas de alternativa á relixión de 4º B: Nerea Nóvoa Álvarez Érica Silva Bilhoto Lucía Martínez-Risco Pereira