O ESTUDO DAS CÉLULASO MICROSCOPIO

Microscopio

óptico electrónico

Célula

óseaMicroscopio

de

Hooke

Métodos de estudo da célula

Microscopia óptica En 1950, o holandés Janssen construíu o primeiro

microscopio óptico composto (M.O.C.)xa que utilizou un sistema de 2 lentes para ampliar imaxes.Consiste nun tubo provisto de 2 lentes: o obxectivo, situado cerca do obxecto a observar e o seu efecto é unha imaxe invertida e aumentada,a segunda é o ocular, colócase a unha distancia tal que o seu efecto sexa o aumento do tamaño da imaxe invertida, multiplicando o efecto do obxectivo.

O poder de resolución (PR), para os M.O.que traballan con luz visible, a resolución máxima que se pode ter é de 0,2µm (500 veces superior ao PR do ollo humano).

O PR,é a posibilidade de ver separados dous puntos ou dúas liñas moi próximos.

Microscopio óptico

Obxectivos Identificar as partes mecánicas e ópticas do microscopio composto. Comprender a función de cada parte do microscopio composto. Aprender a utilizar o microscopio óptico composto correctamente. Calcular  o aumento ou magnificación dun espécimen. Coñecer e practicar algunhas técnicas de preparación de mostras.  Precauciónes xerais:-Para transportar o microscopio colle o brazo do mesmo cunha man e con a outra sostén a súa base. Nunca transportes o microscopio invertido nin moi  inclinado xa que o lente ocular non está fixo e pode caer ao chan.-Non empregues o pano ou os dedos para limpar os lentes xa que pode raiar a superficie óptica. Sempre usa o papel para lentes.-Cando termines coas observacións apaga a fonte de luz e coloca o obxectivo de menor aumento na posición de observación. Nunca deixes o microscopio co obxectivo de maior aumento na posición de observación.

Parte mecánica:Tubo: proporciona sostén aos oculares e obxectivos e manteñen a uns e outros separados pola distancia de traballo correcta.Revolve r- portaobxectivos: permite colocar en posición de traballo alternativamente aos obxectivos con que conta o microscopio.Brazo: une ao tubo coa platina.Parafuso de cremalleira ou de avance rápido ou macrométrico: move o tubo cara arriba ou cara abaixo acercando rápidamente o obxectivo á distancia de traballo aproximada con respecto ao obxecto.Parafuso de axuste fino ou micrométrico: permite enfocar con precisión movendo moi lentamente o tubo cara arriba ou cara abaixo.Platina: sosténlas preparacións do obxecto a observar, que se coloca sobre unha perforación que ten no centro e que deixa pasar a luz que provén da lámpada de proxección.Pinzas: sosteñen a preparación con firmeza sobre a platina.Base: serve de soporte ao microscopio e polo seu peso da estabilidade ao aparato.

Parte óptica:Ocular: composto por lentes que multiplican o aumento, pode ser reemprazado por outro ocular de maior ou menor aumento.Obxectivo: composto por lentes de diferentes aumentos. Xeralmente o obxectivo máis curto é o de menor aumento (10X), e o máis longo é o de maior aumento. Ademais posúe un obxectivo de inmersión.Condensador: concentra o feixe luminoso na preparación.Diafragma: regula a cantidade de luz que vai a pasar a través da preparación.Espello: reflicte cara arriba a luz que haberá de atravesar o diafragma, a platina, a preparación e o sistema óptico do microscopio ata o ollo. Emprégase cando a fonte de luz non está incorporada ao microscopio.

Observación ao microscopioOs materiais a estudar xeralmente colócanse sobre un anaco de vidro de tamaño determinado chamado portaobxetco. Na maioría dos casos o material cóbrese cun pequeno e delgado anaco de vidro chamado cubreobxecto. Tanto o portaobxecto como o cubreobxecto deben estar tan limpos como sexa posible antes de usalos.Para limpar o portaobxectos, sostelos polos bordos entre o dedo índice e o polgar, e mergúllaos na auga. Enxógao e sécao usando un anaco de papel suave e limpo.Os cubreobxectos son moito máis fráxiles que os portaobxectos, sostéos polos bordos, usando o índice e o polgar dunha man e méteos na auga. Retira e seca cun trozo de papel limpo, realizando un movemento suave e circular, que é o máis efectivo. Evita tocar as superficies dos portaobxectos e cubreobxectos con os teus dedos. Manéxaos sempre polas súas beiras.

Coloca o anaco da mostra a observar no centro dun portaobxecto. Utilizando un contagotas, coloca unha soa pinga de auga sobre a mostral. Entón debe colocarse o cubreobxecto sobrea mostra. Se isto se fai apropiadamente, a auga sobrante extenderase nunha capa delgada e uniforme entre o portaobxecto  e o cubreobxeto.Se require certa habilidade para colocar o cubreobxecto sobre o portaobxecto, de tal maneira que non queden burbullas de aire na preparación. O mellor método é soster o cubreobxecto nun ángulo de arredorr de 45º con respecto ao portaobxecto, logo baixar o cubreobxecto ata que o bordo inferior toque a gota de auga. Continúa baixando o cubreobxecto lentamente ata que esté paralelo á superficie do portaobxecto.Se aínda quedan burbullas poden eliminarse golpeando suavemente o cubreobxecto coa punta dun lápis. Unhas poucas burbullas poden non interferir na súa observación.

EnfoqueColoca o portaobxecto co cubreobxecto sobre a platina do microscopio. Ubica o portaobxecto de maneira que a mostra quede no centro da abertura da platina. Emprega as pinzas da mesma para soster o portaobxecto en posición. Mirando ao microscopio desde un lado, e usando o parafuso macrométrico, baixa lentamente o tubo ata que o extremo inferior esté aproximadamente a 1 mm sobre a superficie superior do portaobxecto. Nunca permitas que o obxectivo entre en contacto coa preparación. Algúns microscopios están provistos de topes mecánicos que evitan estes inconvenientes.Agora mira a  través do ocular e eleva lentamente o tubo ata que a mostra se faga visible. Se todavía non ves ningunha imaxe, despois de elevar o obxectivo  máis  de 1 cm, é que pasou a posición de foco correcta.Volve a enfocar, mira o microscopio desde un lado, baixa o obxectivo a súa posición orixinal e proba de novo. Nunca baixes o tubo co parafuso macromético, mentres estás mirando polo ocular. Cando se ve unha imaxe do material, o parafuso micrométrico debe ser rotado adiante e atrás, para obter omellor foco posible. Un axuste adicional do diafragma, en moitos casos, mellorará a claridade da imaxe.

AumentoConsideremos agora o que queren dicir os térmos “pouco aumento” e “grande aumento”. Estes refírense ao grao de ampliación obtida. Cando se usa o microscopio é importante saber cántas veces está ampliado ol obxecto. Se un microscopio aumenta o obxecto 50 diámetros (50X) a imaxe que ves é 50 veces máis longa e ancha que o obxectivo observado a simple vista, a unha distancia de 25,4 cm.Grabado en cada  obxectivo e ocular hai un número que indica o grado de aumento que subministra. O aumento combinado, producido polo obxectivo e o ocular, é igual ao produto destes números. Se, por exemplo, o número do ocular é 5X e o do obxectivo de pouco aumento é de 12X, a ampliación combinada é 12 x 5 = 60 diámetros. 

Métodos de estudo da célula

Microscopía electrónica En 1931, Max Knole e Ernst Ruska constituiron o primeiro

microscopio electrónico que utiliza como fonte de iluminación un “feixe de electróns” en vez de raios de luz.

MET (microscopio electrónico de tranmisión):utilízase para observar seccións moi finas de mostras. O feixe de electróns require que haxa un baleiro dentro do aparato,incompatible coa presenza de auga na mostra. Para iso deben estar desecadas e non se poden visualizar células vivas.

MEB (microscopio electrónico de barrido): está destinado a examinar con gran claridade e detalle a superficie de mostras, sen seccionar, otamaño pode variar entre o dun virus ou da cabeza dun insecto. Permite observar obxectos enteiros. Os electróns non atravesan a mostra como no MET,que está recuberta por unha finísima capa de ouro. As imaxes obtidas dan unha apariencia “tridimensional” da superficie do material observado.

O ESTUDO DAS CÉLULASO MICROSCOPIO

MEV

MET

Característica MO MET MEB

Portátil SI NON NON

Aumento X 2500 X 500000 X 20000

Tamaño mínimo observable

120 nm 1 nm 10 nm

Fotografía B/N e color B/N B/N

Observación “in vivo”

SI NON NON

RESUMO COMPARATIVO DOS TIPOS DE MICROSCOPIOS