NIRE EGUNEROKOAEguneroko maitea, nire bizitzari buruz hitz egitea erabaki dut egunero gertatzen denaz idazten. Nire izena Edward Sandler da eta 12 urte ditut. Liverpoolen bizi nahiz nire aita, ama eta 3 anai-arrebekin, eta ni txikiena naiz. 6 urte nituenean lanean hasi nintzen ,eta orain harte jarraitu dut berdina egiten Liverpooleko fosforo industrian.

1782-ko apirilaren 18ª ( Astelehena)

Gaur 5.etan altxatu nahiz beti bezala eta oso nekatuta nago, igandeak lana egiten igarotzen ditudalako ere. Lanean 6-etan hasten nahiz eta gaur 5 minutu berandu heldu naizenez, buruzagiak ordu bateko epean, arezko zaku bat lepoari lotuta eramatea agindu dit. Ez nahiz bakarra izan, nire lagun Bridget eta Peterrekin. Nire lagunek entzun dutenez, zigorren izena `` be weighted´´ da eta horrek geure hazkuntza eragiten zigula eta bizkarrean min handiak. Gaur egia dela konturatu nahiz, markak ditut oraindik lepoan.

Baina nahiago izan dut zigor hau Claudineri gertatu zaiona ikustean. Goizean, 15 minutuko deskantsuan jateko, oso txarto sentitzen zela esan dit, oso gutxi jan zuelako eta 10 ordu lanean ezingo zituela eutsi aipatu dit. Egia esanda oso gutxi jaten dugu egiten dugun esfortzurako eta ordaintzen diguten miseriarako. Bere kasuan, hain logura handia zuenez, makinara lokartuta erori da eta hile gin da. Oso txarto sentitu nahiz baina alakoak gertatzea oso normala izaten da. Pasadan astean Cameron hil egin zen arnastu zuen aire lizun horrengatik , eta Connie ( ni baino 3 urte gehiago dituen neska bat) hortzak ustelduta ikusi nizkion egiten zuen lanaren ondorioz.

Ni, beti bezala beldurrez arritu nahiz zotzak fosforo elementuan sartzen eta kontu handiz ez gertatzeko nire lagunei gertatutakoa.

Etxera gose itzelarekin heldu naiz eta amak sopa prest zeukan mahai gainean, Oso gozoa zegoen, baina aita lanetik heltzerakoan afaririk ez zeukala ikustean, pena handia sortu zait. Daukaten ia guztia geurei ematen digute. Baina erabaki bat hartu dut, ez nahiz inoiz berandu iritziko lanera buruzagiak ondo tratatzeko, ez kaleratzeko eta lana mantendu ahal izateko eurek ere gu bezala jateko. Nahiz eta nagusiei gehiago gehiago ordaindu eta guri 113, ahal dudan guztia egingo dut familia pobreziatik ateratzeko!