mystique colección cgac, arco/ifema

2
A obra Mystique de Carles Congost abre esta exposición que pretende dialogar coa igrexa, a través dunha serie de obras de arte contemporánea que nos levan a ese concepto tanto relixioso como filosófico e literario que é o místico: experiencia moi difícil de acadar na que se chega ao grao máximo de unión da alma humana co Sagrado. Na nave central da igrexa recreouse un cubo branco a modo de sala de exposición convencional onde preside a fotografía La última cena-Gaza do artista multimedia hindú Vivek Vilasini, que recrea a bíblica escena protagonizada por mulleres ataviadas co shador para chamaren a nosa atención sobre a súa problemática social. A fotografía de Jorge Barbi recolle a súa intervención dun minarete que se fusiona coas torres da catedral no ceo compostelán. Manuel Vilariño debuxa unha gran cruz de pemento, cruz efémera e olorosa pola que serpea a pegada dun réptil; símbolo dunha mística pagá. Maria Pia Oliveira fotografa unha instalación monocromática de algodón creando así sensacións de levidade e ascensión. Sofia Jack, cunha pequena escultura de aceiro inoxidable, ironiza sobre a muller de hoxe en día representándoa como unha deusa Shiva de múltiples brazos e múltiples tarefas. Richard Orjis & Anthony Goicolea nun repetitivo autorretrato deste último, para representar unha comunidade relixiosa cuxos membros acaban sendo moi similares entre si. Saíndo da sala e dialogando cos altares das naves laterais podemos ver Aura, a escultura lumínica de Brigitte Kowanz que se xunta coa instalación de Carlos Pazos, un curioso bodegón tridimensional titulado La flor de los errores. Cunha estética pop, a acuarela de Jiri Georg Dokoupil representa unha escena de iluminación relixiosa. O maletín de Antoni Tàpies Amic i amat reinterpreta aquela obra de Llull en que o amigo é o crente e Deus o amado. Na capela, Isaque Pinheiro recrea o mito do milagre das rosas (uns pans que se transforman milagrosamente en rosas protagonizado pola raíña Sabela de Portugal) cun despregamento de elementos de porcelana que forman unha gran rosa. Outra transformación de tipo máis naturalista pero non por iso menos milagroso, énos suxerida Din Matamoro coa súa obra El agua se agitó y se puso blanca, unha interesante pintura plana que adquire relevo coa distancia. No altar maior, Reliquaire de Christian Boltanski composto por caixas ocas de metal que van subindo en forma piramidal e salpicadas La obra Mystique de Carles Congost abre esta exposición que pretende dialogar con la iglesia a través de una serie de obras de arte contemporáneo que nos llevan a ese concepto tanto religioso como filosófico y literario que es lo místico: experiencia muy difícil de alcanzar en la que se llega al grado máximo de unión del alma humana con lo Sagrado. En la nave central de la iglesia se ha recreado un cubo blanco a modo de sala de exposición convencional donde preside la fotografía La última cena-Gaza del artista multimedia hindú Vivek Vilasini, que recrea la bíblica escena protagonizada por mujeres ataviadas con el shador para llamar nuestra atención sobre su problemática social. La fotografía de Jorge Barbi recoge su intervención de un minarete que se fusiona con las torres de la catedral en el cielo compostelano. Manuel Vilariño dibuja una gran cruz de pimentón, cruz efímera y olorosa por la que serpentea la huella de un reptil; símbolo de una mística pagana. Maria Pia Oliveira fotografía una instalación monocromática de algodón creando así sensaciones de levedad y ascensión. Sofia Jack con una pequeña escultura de acero inoxidable, ironiza sobre la mujer de hoy día representándola como una diosa Shiva de múltiples brazos y múltiples tareas. Richard Orjis & Anthony Goicolea en un repetitivo autorretrato de este último, para representar una comunidad religiosa cuyos miembros acaban siendo muy similares entre sí. Saliendo de la sala y dialogando con los altares de las naves laterales podemos ver Aura, la escultura lumínica de Brigitte Kowanz que se junta con la instalación de Carlos Pazos, un curioso bodegón tridimensional titulado La flor de los errores. Con una estética pop, la acuarela de Jiri Georg Dokoupil representa una escena de iluminación religiosa. El maletín de Antoni Tàpies Amic i amat reinterpreta aquella obra de Llull donde el amigo es el creyente y Dios el amado. En la capilla, Isaque Pinheiro recrea el mito del milagro de las rosas (unos panes que se transforman milagrosamente en rosas protagonizado por la reina Isabel de Portugal) con un despliegue de elementos de porcelana que forman una gran rosa. Otra transformación de tipo más naturalista pero no por ello menos milagroso, nos la sugiere Din Matamoro con su obra El agua se agitó y se puso blanca, una interesante pintura plana que adquiere relieve con la distancia. En el altar mayor, Reliquaire de Christian Boltanski compuesto por cajas huecas de metal que van subiendo en forma piramidal y salpicadas IGREXA DA UNIVERSIDADE 1 decembro 2011 / 7 xaneiro 2012 Horario: de luns a sábado 11:00-14:30 h e 17:00- 20:30 h Colección CGAC, ARCO/IFEMA

Upload: gloria-oliveira

Post on 28-Mar-2016

226 views

Category:

Documents


6 download

DESCRIPTION

Folleto da exposición celebrada na Igrexa da Universidade (USC) do 1 de decembro 2011 ao 7 de xaneiro 2012

TRANSCRIPT

Page 1: Mystique colección CGAC, ARCO/IFEMA

A obra Mystique de Carles Congost abre esta exposición quepretende dialogar coa igrexa, a través dunha serie de obras dearte contemporánea que nos levan a ese concepto tanto relixiosocomo filosófico e literario que é o místico: experiencia moi difícilde acadar na que se chega ao grao máximo de unión da almahumana co Sagrado.

Na nave central da igrexa recreouse un cubo branco a modo desala de exposición convencional onde preside a fotografía La últimacena-Gaza do artista multimedia hindú Vivek Vilasini, que recrea abíblica escena protagonizada por mulleres ataviadas co shador parachamaren a nosa atención sobre a súa problemática social. Afotografía de Jorge Barbi recolle a súa intervención dun minarete quese fusiona coas torres da catedral no ceo compostelán. ManuelVilariño debuxa unha gran cruz de pemento, cruz efémera e olorosapola que serpea a pegada dun réptil; símbolo dunha mística pagá.Maria Pia Oliveira fotografa unha instalación monocromática dealgodón creando así sensacións de levidade e ascensión. Sofia Jack,cunha pequena escultura de aceiro inoxidable, ironiza sobre a mullerde hoxe en día representándoa como unha deusa Shiva de múltiplesbrazos e múltiples tarefas. Richard Orjis & Anthony Goicolea nunrepetitivo autorretrato deste último, para representar unha comunidaderelixiosa cuxos membros acaban sendo moi similares entre si.

Saíndo da sala e dialogando cos altares das naves lateraispodemos ver Aura, a escultura lumínica de Brigitte Kowanz que sexunta coa instalación de Carlos Pazos, un curioso bodegóntridimensional titulado La flor de los errores.

Cunha estética pop, a acuarela de Jiri Georg Dokoupilrepresenta unha escena de iluminación relixiosa. O maletín deAntoni Tàpies Amic i amat reinterpreta aquela obra de Llull en queo amigo é o crente e Deus o amado.

Na capela, Isaque Pinheiro recrea o mito do milagre das rosas (unspans que se transforman milagrosamente en rosas protagonizado polaraíña Sabela de Portugal) cun despregamento de elementos deporcelana que forman unha gran rosa. Outra transformación de tipomáis naturalista pero non por iso menos milagroso, énos suxerida DinMatamoro coa súa obra El agua se agitó y se puso blanca, unhainteresante pintura plana que adquire relevo coa distancia.

No altar maior, Reliquaire de Christian Boltanski composto porcaixas ocas de metal que van subindo en forma piramidal e salpicadas

La obra Mystique de Carles Congost abre esta exposición quepretende dialogar con la iglesia a través de una serie de obras dearte contemporáneo que nos llevan a ese concepto tanto religiosocomo filosófico y literario que es lo místico: experiencia muy difícil dealcanzar en la que se llega al grado máximo de unión del almahumana con lo Sagrado.

En la nave central de la iglesia se ha recreado un cubo blanco amodo de sala de exposición convencional donde preside la fotografía Laúltima cena-Gaza del artista multimedia hindú Vivek Vilasini, que recrea labíblica escena protagonizada por mujeres ataviadas con el shador parallamar nuestra atención sobre su problemática social. La fotografía deJorge Barbi recoge su intervención de un minarete que se fusiona con lastorres de la catedral en el cielo compostelano. Manuel Vilariño dibuja unagran cruz de pimentón, cruz efímera y olorosa por la que serpentea lahuella de un reptil; símbolo de una mística pagana. Maria Pia Oliveirafotografía una instalación monocromática de algodón creando asísensaciones de levedad y ascensión. Sofia Jack con una pequeñaescultura de acero inoxidable, ironiza sobre la mujer de hoy díarepresentándola como una diosa Shiva de múltiples brazos y múltiplestareas. Richard Orjis & Anthony Goicolea en un repetitivo autorretrato deeste último, para representar una comunidad religiosa cuyos miembrosacaban siendo muy similares entre sí.

Saliendo de la sala y dialogando con los altares de las naveslaterales podemos ver Aura, la escultura lumínica de Brigitte Kowanzque se junta con la instalación de Carlos Pazos, un curioso bodegóntridimensional titulado La flor de los errores.

Con una estética pop, la acuarela de Jiri Georg Dokoupilrepresenta una escena de iluminación religiosa. El maletín de AntoniTàpies Amic i amat reinterpreta aquella obra de Llull donde el amigoes el creyente y Dios el amado.

En la capilla, Isaque Pinheiro recrea el mito del milagro de las rosas(unos panes que se transforman milagrosamente en rosas protagonizadopor la reina Isabel de Portugal) con un despliegue de elementos deporcelana que forman una gran rosa. Otra transformación de tipo másnaturalista pero no por ello menos milagroso, nos la sugiere Din Matamorocon su obra El agua se agitó y se puso blanca, una interesante pinturaplana que adquiere relieve con la distancia.

En el altar mayor, Reliquaire de Christian Boltanski compuesto porcajas huecas de metal que van subiendo en forma piramidal y salpicadas

IGREXA DA UNIVERSIDADE1 decembro 2011 / 7 xaneiro 2012Horario: de luns a sábado11:00-14:30 h e 17:00- 20:30 h

Colección CGAC, ARCO/IFEMA

Page 2: Mystique colección CGAC, ARCO/IFEMA

XUNTA DE GALICIAPresidente da Xunta de GaliciaAlberto Núñez Feijóo

Conselleiro de Cultura e TurismoRoberto Varela Fariña

Director xeral do Patrimonio CulturalJosé Manuel Rey Pichel

UNIVERSIDADE DE SANTIAGO DE COMPOSTELA (USC)Reitor da Universidade da Santiago de CompostelaJuan Casares Long

Vicerreitor de Estudantes, Cultura e Formación ContinuaFrancisco Ramón Durán Villa

Director Área de CulturaPablo Sampedro Magán

Subdirectora Área de CulturaMercedes Rosón Ferreiro

CENTRO GALEGO DE ARTE CONTEMPORÁNEA (CGAC)DirectorMiguel von Hafe Pérez

XerenteManuel Arroyo Núñez

EXPOSICIÓNComisariadoChristina Ferreira Andrade

MontaxeCarlos Fernández Freire, David Garabal Barreiro (CGAC)

Oficial de servizoEloy Blanco Posada (USC)

DeseñoCecilia Labella Lozano

RexistroTeresa Jácome Feijóo

RestauraciónThaïs López Morán

Iluminación (USC)David Nespereira Ulla

TraduciónJesús Riveiro Costa

En colaboración coa Universidade de Santiago (USC), o Centro Galego deArte Contemporánea (CGAC) presenta unha exposición na Igrexa daCompañía cunha serie de obras da Colección Fundación ARCO, ColecciónIFEMA e Colección Permanente CGAC.En colaboración con la USC, el CGAC presenta una exposición en la Iglesiade la Compañía con una serie de obras de la Colección Fundación ARCO,Colección IFEMA y Colección Permanente CGAC.

CGGACCENTRO GALEGO DE ARTE CONTEMPORÁNEARamón del Valle Inclán s/n 15704 Santiago de Compostela

[email protected] / www.cgac.org

aberto de martes a domingo de 11 a 20 h [luns pechado]

de curiosas caixas de luz que iluminan uns vellos retratos fotográficos.A peza Hole de Jack Leirner, forma tres ocos minimalistas onde serecollen os restos e detritos de papeis, deseños e marcas.

Asentada fronte ao altar maior, Marriage, unha obra irónica elitúrxica de Elmgreen & Dragset.

A obra de Mónica Alonso, Color de carne triste 2 forma parte daserie TrB (transplantes de beleza) coa que investiga as diferentescalidades psicolóxicas das cores. Observando no seu contorno áspersoas que sofren de tristeza, angustia ou marxinación, trata deplasmar esas tonalidades apagadas que adquire a pel con esasemocións. Unha carcasa baleira, como pegada da carne, subliña esatristeza, ese baleiro emocional.

Marie-Jo Lafontaine móstranos nun fermoso vídeo a súacontemporánea visión da paixón, mentres Joan Fontcuberta enlazaunha antiga técnica de representación como é o mosaico coafotografía dixital e internet para, recrear a obra de Gustave Courbetde 1866.

A exposición remata coa peza Santiago, unha fotografía daintervención de George Rousse realizada no vestíbulo do CGAC,na que o artista representa o plano topográfico do Fujiyama, unlugar de peregrinación xaponés que dialoga con outro lugar deperegrinación como Santiago.

de curiosas cajas de luz que iluminan unos viejos retratos fotográficos. Lapieza Hole de Jack Leirner, forma tres oquedades minimalistas donde serecogen los restos y detritus de papeles, diseños y marcas.

Asentada frente al altar mayor, Marriage, una obra irónica y litúrgicade Elmgreen & Dragset.

La obra de Mónica Alonso, Color de carne triste 2 forma parte de laserie TrB (transplantes de belleza) con la que investiga las diferentescualidades psicológicas de los colores. Observando en su entorno a laspersonas que sufren de tristeza, angustia o marginación, trata de plasmaresas tonalidades apagadas que adquiere la piel con esas emociones.Una carcasa vacía, como huella de la carne, subraya esa tristeza, esevacío emocional.

Marie-Jo Lafontaine nos muestra en un hermoso vídeo sucontemporánea visión de la pasión, mientras Joan Fontcuberta enlazauna antigua técnica de representación como es el mosaico con lafotografía digital e internet para, recrear la obra de Gustave Courbetde 1866.

La exposición finaliza con la pieza Santiago, una fotografía dela intervención de George Rousse realizada en el vestíbulo delCGAC, en la que el artista representa el plano topográfico delFujiyama, un lugar de peregrinación japonés que dialoga con otrolugar de peregrinación como Santiago.