ALUMNOS/AS 2ºA . A.D.R. CASTELAO

Adaptación.

Hai uns seres que

viven nos soutos e

que ao naceren

son uns vermes.

Disque nacen

cando unha

fada boa

casa cun

trasno.

Botan en forma de

vermes hasta que

caian os primeiros

ourizos dos

castiñeiros.Logo

convértense en …

Preciosas

fadas, ou

en…

Simpáticos

trasnos.

Mouriño era un

destes vermes e

vivía na codia dun

castiñeiro

Mouriño era moi precavido.

Cando sentía algún ruído

agochábase debaixo das

follas do castiñeiro

Nos castiñeiros

había fermosos

ourizos que

acochaban no seu

interior castañas

aínda branquiñas.

Unha vez ,un destes ourizos

asomou o seu nariz

espinento para ver que

pasaba ao seu arredor e

descubriu a Mouriño.

Mouriño viña a

todo correr na

procura do seu

xantar, que eran as

follas do castiñeiro.

As follas tiñan

medo de ser

devoradas por

aquel verme e

os ourizos

comentaban

enfadados…

- Este verme vaille comer as follas ao noso

castiñeiro para que todos morramos sen chegar

a criar as nosas castañas.

- O que imos facer

é espetar as

nosas espiñas no

seu corpo mol-

falaba outro

ourizo.

- Mais para iso temos que agardar a

que pase por riba de nós , e nós non

nos podemos mover.

Quen nos

podería

axudar?

Daquela mesmo os ourizos escoitaron un

desagradábel berro que viña do aire.

Ollaron todos cara arriba e viron unha pega.

- Aquí me tedes para vos

axudar- berrou a pega do

alto.

- Vou cazar a Mouriño e vóullelo levar aos meus pitiños.

Mouriño , que escoitara a conversa pegou o seu corpo á parte

máis baixa dunha póla..

A pega dou voltas e máis

voltas para atopar o verme

pero Mouriño estaba moi

ben agochado.

O único que a pega viu, foi a un miñato que se acercaba ao castiñeiro.

A pega decidiu marchar para non ser o seu bocado .

A pega non logrou cazar a Mouriño e o miñato

tampouco.

Pasou o tempo e o castiñeiro sobrevivíu ao ataque do verme

Mouriño. As chuvias do outono fixeron medrar os cogomelos e o

vento abaneou as pólas do castiñeiro e caeron os primeiros

ourizos.

Os ourizos

observaron que

o Mouriño xa

non comía as

follas do

castiñeiro.

Mouriño non facía mais

que durmir.

A fada boa

mandou a

unha araña

para tecer

unha tea de

fíos de prata.

Co fío de prata cubriu todo o

corpo de Mouriño.

Mouriño durmiu días

e días.

Pasaron semanas e o

vento abaneou a caixiña

na que durmía Mouriño.

Os ourizos , moi atentos a aquela

caixiña, observaron como abría

pouco a pouco e quedaron

abraiados cando apareceu…

Unha

fermosísima

fada !

Era dunha beleza como ninguén vira

antes naquel souto

Todo o souto estaba abraiado

con aquela beleza.

A fada voaba dando voltas por

entre os castiñeiros.

Os primeiros en apañar as castañas naquel

souto foron as fadas e os trasnos.

Para celebrar o nacemento da fada

decidiron celebrar un MAGOSTO.

A fada Mouriña viveu para

sempre naquel souto e

coidou de todos os que

vivían nel.

FIN