1. ISTORIOTXOEN LAPURRA Orain kontatuko dizuedan istoriotxoa, Gabonetakooporretan gertatu zen ELUR MENDIA deitzen zen herritxotxikitxo baten. Herri horretako biztanle guztiek lantegi berberean lanegiten zuten. Urte horretan lantegiko buruzagiak aste betekooporrak eman zizkien langileeei beraien seme-alabeiipuintxoak eta istoriotxoak kontatzeko. Baina, beti bezala, bazegoen gizon zahar eta humoretxarreko bat dena bertan behera bota nahi zuena. Gizonizu hau erdi sorgina zenez patu bat egin zuen: gurasobakoitzak ipuin edo istoriotxo bat kontatu behar zuenbakoitzean hitz horiek ez ziren entzuten, hau da, ahotik ezzen soinurik ateratzen eta hitz horiek ahoaren hormetanitsatsita gelditzen ziren edota airean dantzatzen zuten;ipuinak irakurtzen bazituzten hitzak atzekoz aurrez jartzenziren eta ez zuten zentzurik. Astea bukatu zen eta gurasoek lantegira bueltatubehar zuten, umeak istoriotxo eta ipuinik gabe geldituziren. Umeen artean bazegoen neskatxa bat izugarri atseginzituenak liburuak irakurtzea. Berak bazeukan etxeanliburutagi zahar bat liburuz josita eta han hasi zen liburuguztiak arakatzen ea baten bati sorginkeriak ez zion ikutu. Bapatean, han topatu zuen bat ondo idatzita zegoena.Liburuan istorio zoragarriak zetozen eta birritan pentsatugabe gizon zahar eta humore txarrekoa etxeko teilaturaigotzea bururatu zitzaion eta liburu horretan zeudenistorioak irakurtzen hasi zen. 2. Istorioak jauzika sartu ziren etxe triste hartatik etazabaltzen joan ziren etxeko zokondo ilun guztietatik gizonzaharraren bihotzeraino heldu arte...zerbait aldatu zenberarengan: ipuinetako hizkiak askatzen ari ziren umeenetxeetako hormetatik; hizki guztiak bere tokian jarri zireneta idatzitako orrialdeetara bueltatu ziren. Istorio guztiakgizon zahar eta humore txarreko buruan sartu ziren.Aurrerantzean ipuinak entzuteko irrikitan zeuden umeguztiei kontatzeko jardunzuen.JUNE APARICIO MOLINA LAURO IKASTOLA 9 URTE