lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza · comprenden setenta e catro artigos,...

Lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza

Tramitación parlamentaria:Proxecto de lei, BOPG núm. 683, do 2.2.2001.Emendas á totalidade, BOPG núm. 703, do 26.2.2001.Emendas ó articulado, BOPG núm. 720, do 17.3.2001.Debate de totalidade, DSPG núm. 138, do 6.3.2001.Informe da Ponencia, BOPG núm. 767, do 25.5.2001.Dictame da Comisión, BOPG núm. 775, do 4.6.2001.Mantemento de emendas e votos particulares, BOPG núm. 779, do8.6.2001.Debate e aprobación polo Pleno, DSPG núm. 151, do 12.6.2001.

Publicación:Boletín Oficial do Parlamento de Galicia núm. 799, do 9.8.2001.Diario Oficial de Galicia núm. 171, do 4.9.2001.Boletín Oficial del Estado núm. 230, do 25.9.2001.

LEI 9/2001, DO 21 DE AGOSTO, DE CONSERVACIÓN DA NATUREZA

Lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza

A Constitución española de1978 recoñece no seu artigo 45.1que «Todos teñen o dereito a des-frutar dun medio ambiente ade-cuado para o desenvolvemento dapersoa, así como o deber de o con-servaren», e o seu artigo 149.1.23.ºestablece a competencia exclusi-va do Estado para a lexislación bá-sica sobre protección do medioambiente, sen prexuízo das facul-tades das comunidades autónomasde estableceren normas adicionaisde protección.

O Estatuto de autonomía deGalicia, aprobado mediante a Leiorgánica 1/1981, do 6 de abril, re-colle no seu artigo 27.30 a com-petencia exclusiva para dictar nor-mas adicionais de protección domedio ambiente e da paisaxe, nostermos do artigo 149.1.23.º daConstitución.

A preservación da diversidadebiolóxica, asumida polo Cume deRío de Xaneiro en 1992, incorpó-rase decisivamente ó dereito co-munitario a través da Directiva92/43/CEE, relativa á conserva-ción dos hábitats naturais e da flo-ra e fauna silvestres, ben que engran medida parte dos seus ob-xectivos estaban xa programados

a través de disposicións comuni-tarias anteriores.

A partir de 1987, coa entrada envigor da Acta única europea, con-solídase a base xurídica necesariapara o desenvolvemento da políti-ca de medio ambiente. O artigo174 dela establece os seguintes ob-xectivos:

• a conservación, a protección ea mellora da calidade do medioambiente;

• a protección da saúde das per-soas;

• a utilización prudente e racio-nal dos recursos naturais;

• a adopción de medidas a es-cala internacional destinadas a llesfacer fronte ós problemas rexio-nais do medio ambiente.

Así, entre os instrumentos quepermiten un adecuado desenvol-vemento da política de xestión am-biental do noso país, encóntranseos instrumentos xurídicos e técni-cos de planificación ambiental.Nesta liña, e no exercicio da com-petencia exclusiva recollida no Es-tatuto de autonomía de Galicia,


aprobáronse diversas normas au-tonómicas que tiñan por obxecti-vo evita-la deterioración dos equi-librios ecolóxicos.

Sen embargo, o núcleo e a xus-tificación última do sistema xurí-dico ambiental consisten na con-servación da natureza, o que setraduce na preservación das espe-cies e dos ecosistemas naturais, que,con terminoloxía recente, se resu-me no termo «biodiversidade».

Esta lei enfatiza a incorporaciónó dereito galego dos principiosemanados da Conferencia de Río,en canto á xestión sostible dos re-cursos naturais, coa asunción enespecial dos principios de subsi-diariedade, ó achega-las decisiónsó nivel máis próximo ó cidadán,sen implicar por iso unha perda deefectividade da política pública, ede responsabilidade compartida, óbuscar unha maior coordinacióndos axentes públicos e privados.

No dereito interno, dentro da le-xislación estatal, é a Lei 4/1989,do 27 de marzo, de conservacióndos espacios naturais e da flora efauna silvestres, a destinada a tras-poñer gran parte de tales funcións.Promulgada esta polas Cortes Xe-rais ó amparo da competencia ex-clusiva estatal para o establece-mento da lexislación básica sobreprotección do medio ambiente, ser-ve de marco no cal a ComunidadeAutónoma pode desprega-la súaespecífica competencia para dictarnormas adicionais de protección.

En Galicia, son exemplos noto-rios da política seguida en materiade medio ambiente a declaración,ata o momento, dos parques natu-rais de monte Aloia, illas Cíes,complexo dunar de Corrubedo elagoas de Carregal e Vixán, A Bai-xa Limia-Serra do Xurés, O In-vernadeiro, fragas do Eume, osmonumentos naturais do Souto deRozavales, Souto da Retorta, fra-ga de Catasós e costa de Dexo, asícomo a declaración de diversos es-pacios naturais en réxime de pro-tección xeral.

Sen embargo, Galicia, no mar-co dunha política global de medioambiente e co obxectivo principalde preserva-la biodiversidade daflora e fauna silvestres así comode establecer un réxime de seu deprotección dos recursos naturaisadecuado ó noso territorio, deman-da un instrumento xurídico xeralque asemade estableza un marcode protección referido ó conxuntodo territorio galego, permita o de-senvolvemento dos criterios orien-tadores para a defensa global danatureza e dos recursos e mais po-sibilite a conservación e xestiónespecífica dos espacios naturaisque o necesiten particularmente.

É por iso que ó amparo da súapotestade lexislativa na dita ma-teria se establece mediante estalei o réxime xurídico dos espa-cios naturais protexidos de Ga-licia e da flora e fauna silvestresautóctonas e mais dos seus há-bitats.


A lei divídese en tres títulos, quecomprenden setenta e catro artigos,nove disposicións adicionais, tresdisposicións transitorias, unha dis-posición derrogatoria e dúas dispo-sicións derradeiras.

O título preliminar define o ob-xecto e os principios inspiradoresda lei.

O título I, «Dos espacios natu-rais», define con carácter xeral osespacios naturais que deben con-siderarse merecedores dunha pro-tección especial, establece as súascategorías, regula o seu procede-mento de declaración e dispón oréxime xeral de protección da-queles, prevéndose a posibilidadede establecer réximes de protec-ción preventiva.

A lei prevé oito tipos de réximesde protección: reservas naturais,parques, monumentos naturais, hu-midais protexidos, zonas de espe-cial protección dos valores natu-rais, paisaxes protexidas, espaciosnaturais de interese local e espa-cios privados de interese natural,en atención ós recursos naturais oubiolóxicos e ós valores que con-teñan, e destaca a necesidade depromover e contribuír a unha me-llor conservación dos humidais ga-legos atendendo á súa especial fra-xilidade e valor desde o punto devista medioambiental.

Os instrumentos específicos daordenación medioambiental con-figúranse como plans de ordena-

ción dos recursos naturais, previs-tos na lexislación estatal con carác-ter de obrigatorios e executivos,como plans rectores de uso e xes-tión e como normas de protección,cos obxectivos, segundo os casos,de delimita-lo ámbito territorialó que se cinguirán e describi-lassúas características físicas e bioló-xicas, avaliando o estado de con-servación e establecendo regula-cións xerais e específicas que,respecto dos usos e das activida-des, se establezan en función daconservación dos espacios e dasespecies que hai que protexer,con especificación das distintaszonas se é o caso.

Esta lei consolida a competen-cia da Consellería de Medio Am-biente para propoñe-las normas deprotección dos espacios naturaispor protexer, xunto ás entidadeslocais e incluso ós cidadáns parti-culares, sen prexuízo da compe-tencia reservada ós órganos xes-tores dos parques naturais paraelaboraren os proxectos dos plansrectores de uso e xestión.

Introdúcense significativas no-vidades na organización admi-nistrativa dos espacios naturaisbaixo protección. Tras unha de-claración xenérica da tutela, queen todo caso haberá de exerce-laconsellería competente en materiade medio ambiente natural, perfí-lase o réxime de xestión corres-pondente para cada categoría deespacio protexido. Mantense aexistencia dun órgano colexiado


consultivo para canaliza-la parti-cipación dos intereses sociais eeconómicos afectados, excepto noscasos en que os servicios da con-sellería competente asuman direc-tamente a súa xestión.

O título II, «Da fauna e flora»,establece as medidas necesariaspara garanti-la conservación doshábitats naturais e das especies daflora e fauna, con especial aten-ción ás especies autóctonas e ásameazadas, para o que se crean oCatálogo galego de especies ame-azadas e o Rexistro de especies deinterese galego, de tal forma queo proceso de catalogación incor-pora medidas positivas por parteda Administración autonómica ga-lega para remedia-los factores deameaza sobre as especies de flo-ra e fauna silvestres.

Así mesmo, o interese científi-co, estético ou monumental e or-namental dalgúns espécimes decalquera especie botánica existen-tes en Galicia aconsella que as nor-mas protectoras deban facerse ex-tensivas a este tipo de árbores ouespécimes da flora.

O título III da lei, «Das infrac-cións e sancións», recolle un tra-tamento novo do réxime sancio-nador sobre espacios naturais.

Xa por último, prevese que osactuais espacios naturais protexi-dos manterán o réxime das súasdeclaracións respectivas no quenon se contradiga co que agora se

dispón, beneficiándose do novorango normativo que se lles outor-ga, iso sen prexuízo da súa recon-versión ás novas figuras definidaspola lei, de acordo coas súas ca-racterísticas específicas, se fosenecesario.

Por todo o exposto o Parlamen-to de Galicia aprobou e eu, de con-formidade co artigo 13.2 do Esta-tuto de Galicia e co artigo 24 da Lei1/1983, do 22 de febreiro, regula-dora da Xunta e do seu presidente,promulgo en nome de El-Rei a Leide conservación da natureza.

Título preliminar

Obxectivo da lei

Artigo 1. Obxecto.

Esta lei ten por obxecto esta-blecer normas encamiñadas á pro-tección, conservación, restauracióne mellora dos recursos naturais eá adecuada xestión dos espaciosnaturais e da flora e fauna silves-tres, ademais da xea da comuni-dade autónoma galega, á difusióndos seus valores, así como á súapreservación para as xeneraciónsfuturas.

Artigo 2. Principios inspiradores.

Esta lei inspírase nos seguintesprincipios:

a) A conservación da biodiver-sidade a través do mantemento dos


procesos ecolóxicos esenciais, ga-rantindo a conexión das poboaciónsde fauna e flora silvestres e preser-vando a diversidade xenética.

b) A subsidiariedade e o fo-mento da participación pública, através da cooperación e a colabo-ración activa dos sectores sociaise económicos implicados, asu-mindo unha responsabilidade com-partida na conservación.

c) A prevención e a planifica-ción para impedi-la deterioraciónambiental. As políticas sectoriaisintegrarán as consideracións me-dioambientais na súa planificacióne poñerán en marcha os mecanis-mos necesarios para evita-los da-nos ó medio ambiente.

d) A internalización dos custosmedioambientais, tendo en conta,no senso amplo, o principio de«quen contamina paga». As me-didas compensatorias ou actua-cións correctoras deberán ser asu-midas e programadas como unelemento máis do proceso pro-ductivo.

e) O desenvolvemento sostible,favorecendo os usos e aprovei-tamentos respectuosos co medio.Este uso debe ser compatible comantemento dos ecosistemas enon reduci-la viabilidade dos ou-tros recursos ós que se asociase,nin minguárlle-las posibilidadesde gozo deles ás xeracións vin-deiras. Procurarase a posta en va-lor dos compoñentes da biodi-

versidade, ás veces dificilmentetraducibles a valores de mercado,e tratarase de que os beneficiosxerados polo uso dos recursos re-vertan en favor dos axentes im-plicados.

Artigo 3. Deberes de conserva-ción.

1. Todos teñen o deber de res-pectaren e conservaren os espaciosnaturais e a obriga de repararen odano que causen.

2. Tódalas administracións, noámbito das súas competencias, ase-gurarán o mantemento, a protec-ción, a preservación e maila res-tauración dos recursos naturais,con independencia da súa titulari-dade ou réxime xurídico, garan-tindo que a xestión daqueles seproduza sen mingua da súa poten-cialidade e compatibilidade cosfins da súa conservación.

Título I

Dos espacios naturais

Capítulo I

Do planeamento dos recursos naturais

Artigo 4. Plans de ordenación dosrecursos naturais.

1. Coa finalidade de adecua-laxestión dos recursos naturais, e en


especial dos espacios naturais edas especies que hai que protexer,ós principios inspiradores sinala-dos no artigo 2 desta lei, a Xuntade Galicia planificará os recursosnaturais. As determinacións desaplanificación terán os efectos pre-vistos nesta lei.

2. Como instrumento desa pla-nificación configúranse os plansde ordenación dos recursos natu-rais, que, con independencia da súadenominación, terán os obxectivose contidos establecidos nos artigosseguintes.

Artigo 5. Obxectivos.

Os plans de ordenación dos re-cursos naturais son instrumentosde planificación que teñen os se-guintes obxectivos:

a) Definir e sinala-lo estado deconservación dos recursos naturaise ecosistemas dentro do seu ám-bito.

b) Establece-la regulación que,se é o caso, proceda aplicar nasdistintas áreas do espacio.

c) Fixa-lo marco para a ordena-ción dos espacios naturais prote-xidos incluídos no seu ámbito.

d) Determina-las limitaciónsque deban establecerse e o réxi-me de ordenación dos diversosusos dos recursos naturais e acti-vidades admisibles nos espaciosprotexidos.

e) Promove-la aplicación de me-didas de conservación, restaura-ción e mellora dos recursos na-turais.

f) Formula-los criterios orienta-dores das políticas sectoriais e or-denadoras das actividades econó-micas e sociais, públicas e privadas,para que sexan compatibles cos ob-xectivos dos plans de ordenacióndos recursos naturais.

Artigo 6. Efectos.

1. Os efectos dos plans de orde-nación dos recursos naturais teráno alcance que establecen as súaspropias normas de aprobación.

2. Os plans de ordenación dosrecursos naturais serán obrigato-rios e executivos en todo o queafecte a conservación, protecciónou mellora da flora, a fauna, a xea,os ecosistemas, a paisaxe e os re-cursos naturais.

3. Os plans de ordenación dosrecursos naturais a que se refire es-ta lei prevalecerán sobre calque-ra outro instrumento de ordenaciónterritorial ou física, constituíndoas súas disposicións un límite pa-ra este e as súas determinaciónsnon poderán alterar ou modificaraquelas e aplicaranse, en todo ca-so, prevalecendo sobre os instru-mentos de ordenación preexisten-tes.

4. As previsións dos plans de or-denación dos recursos naturais te-


rán carácter vinculante para cal-quera outra actuación, plan ou pro-grama sectorial en todo o relativoás materias a que se refire o apar-tado 2 deste artigo e revestiráncarácter indicativo en todo o de-mais.

Artigo 7. Formulación e vixencia.

1. Correspóndelle á Conselleríade Medio Ambiente a iniciativa,mediante resolución publicada noDiario Oficial de Galicia, a ela-boración e maila proposta de apro-bación dos plans de ordenacióndos recursos naturais.

2. A elaboración do plan de or-denación dos recursos naturaisincluirá a consulta previa ás ins-titucións e ós sectores sociais di-rectamente afectados.

3. Logo de elaborarse o plan deordenación dos recursos naturais,este someterase ós trámites de in-formación pública e audiencia dosinteresados que comparecesen noexpediente.

4. Á vista das observacións e dosinformes recibidos, e logo de in-forme do Consello Galego de Me-dio Ambiente, elevaráselle o planó Consello da Xunta de Galiciapara a súa aprobación mediantedecreto.

5. Os plans de ordenación dosrecursos naturais terán unha vi-xencia indefinida, agás indicaciónexpresa en contrario.

Capítulo II

Do réxime dos espacios naturaisprotexidos

Artigo 8. Concepto.

Defínense como espacios natu-rais protexidos aqueles espaciosque conteñan elementos ou siste-mas naturais de particular valor,interese ou singularidade, tantodebidos á acción e evolución danatureza coma derivados da acti-vidade humana, e que fosen de-clarados como tales.

Artigo 9. Categorías de espaciosnaturais protexidos.

1. En función dos bens e valo-res que hai que protexer, os espa-cios naturais protexidos reguladosnesta lei clasifícanse nas seguin-tes categorías:

a) Reserva natural.

b) Parque nacional.

c) Parque natural.

d) Monumento natural.

e) Humidal protexido.

f) Paisaxe protexida.

g) Zona de especial proteccióndos valores naturais.

h) Espacio natural de intereselocal.


i) Espacio privado de interesenatural.

2. No ámbito territorial dun es-pacio natural poderán coexistir dis-tintas categorías de protección dasprevistas no apartado anterior deasí o esixiren as súas particularescaracterísticas.

3. A declaración dun espacio na-tural protexido poderá incluí-la de-limitación de áreas de amortece-mento de impactos —que poderánter carácter descontinuo—, nas quese aplicarán medidas específicas.

Artigo 10. Rede galega de espa-cios protexidos.

1. Baixo a competencia da Co-munidade Autónoma de Galicia,créase a Rede galega de espaciosprotexidos, na que estarán repre-sentados os principais ecosiste-mas, paisaxes ou hábitats galegose que conterá aqueles lugares ne-cesarios para asegura-la súa con-servación.

2. A Rede galega de espaciosprotexidos estará constituída poraqueles espacios protexidos que sedeclaren nalgunha das categoríasdo artigo 8.1, excepto as dos apar-tados h) e i).

Capítulo III

Definicións

Artigo 11. Reserva natural.

1. As reservas naturais son espa-cios naturais dos que a declaraciónten como finalidade a protección deecosistemas, comunidades ou ele-mentos biolóxicos, que pola súarareza, fraxilidade, importancia ousingularidade, merecen unha va-loración especial.

Nas reservas estará limitada aexplotación de recursos, non sen-do naqueles casos en que esta ex-plotación se considere compatiblecoa conservación dos valores quese pretenden protexer. Con carác-ter xeral, estará prohibida a reco-lleita de material biolóxico ou xe-olóxico, con excepción daquelescasos en que por razóns de inves-tigación, educativas ou de conser-vación se permita esta, logo de au-torización administrativa.

2. Aquelas reservas naturais queconteñan ecosistemas ou comuni-dades en estado de conservaciónque requiran unha protección ab-soluta poderán ser declaradas re-servas naturais integrais. Nestaszonas está prohibido calquera tipode aproveitamento e restrinxiraseo acceso público, funcionando osistema coa mínima intervenciónexterior posible, quitando as ne-cesarias medidas de conservación,xestión e, se é o caso, investiga-ción.

Artigo 12. Parque.

1. Os parques son áreas naturais,pouco transformadas polas activi-dades humanas, que, en razón da


beleza dos seus sitios, da repre-sentatividade dos seus ecosistemasou da singularidade da súa flora,fauna ou formacións xeomorfoló-xicas, posúen uns valores ecoló-xicos, estéticos, educativos oucientíficos dos que a súa conser-vación merece unha atención pre-ferente.

2. Nos parques poderanse limi-ta-los aproveitamentos dos recur-sos naturais, prohibíndose en todocaso os incompatibles coas finali-dades que xustificasen a súa crea-ción.

3. Nos parques facilitarase a en-trada de visitantes coas limitaciónsque sexan precisas para garanti-laconservación dos valores naturais.

4. Os parques poderán ser natu-rais ou nacionais.

Artigo 13. Monumento natural.

1. Os monumentos naturais sonespacios ou elementos da nature-za constituídos basicamente porformacións de notoria singulari-dade, rareza ou beleza que mere-cen ser obxecto dunha protecciónespecial.

Considéranse tamén monumen-tos naturais as formacións xeoló-xicas e os demais elementos daxea, así como os xacementos pa-leontolóxicos, que reúnan un inte-rese especial pola singularidade ouimportancia dos seus valores cientí-ficos, culturais ou paisaxísticos.

2. Nos monumentos naturais sóse admitirán os usos ou as activi-dades que non poñan en perigo aconservación dos valores que mo-tivaron a súa declaración.

Artigo 14. Humidal protexido.

1. Entenderase por humidal pro-texido as extensións de marismas,pantanos, turbeiras ou superficiescubertas de auga, sexan estas de ré-xime natural ou artificial, perma-nentes ou temporais, estancadas oucorrentes, doces, salobres ou sal-gadas, incluídas as extensións deauga mariña nas que a profundida-de en marea baixa non exceda deseis metros, que á vez cumpran unhafunción de importancia internacio-nal, nacional ou autonómica na con-servación dos recursos naturais, eque sexan declaradas como tales.

Poderán comprender zonas ribei-regas, costeiras ou adxacentes, asícomo as illas ou extensións mariñasde profundidade superior ós seis me-tros en marea baixa cando estas seencontren dentro do humidal.

2. Nos humidais protexidos po-deranse limita-los aproveitamentosdos recursos naturais, prohibíndo-se en todo caso os incompatiblescoas finalidades que xustificasen asúa declaración.

Artigo 15. Paisaxe protexida.

1. As paisaxes protexidas son es-pacios que, polos seus valores sin-gulares, estéticos e culturais ou ben


pola relación harmoniosa entre o ho-me e o medio natural, sexan mere-cedores dunha protección especial.

2. O réxime de protección daspaisaxes protexidas estará dirixidoexpresamente á conservación dasrelacións e dos procesos, tanto na-turais coma socioeconómicos, quecontribuíron á súa formación e fanposible o seu mantemento.

Artigo 16. Zona de especial pro-tección dos valores naturais.

1. Considérase como zona de es-pecial protección dos valores na-turais aqueles espacios dos que,polos seus valores ou interese na-tural, cultural, científico, educa-tivo ou paisaxístico, sexa necesa-rio asegura-la súa conservación enon teñan outra protección es-pecífica, sen prexuízo do dispos-to no artigo 9 desta lei.

2. Nestas áreas poderanse seguirlevando a cabo de maneira orde-nada os usos e as actividades tra-dicionais que non vulneren os va-lores protexidos. Para o resto dasactuacións, incluíndo a realizaciónde edificacións, será precisa a au-torización da Consellería de Me-dio Ambiente.

3. Incluiranse tamén as zonasespeciais de conservación que con-forman a Rede Natura 2000, cre-ada ó amparo das directivas CEE79/409 e 92/43, e que non posúanoutra figura de protección das es-tablecidas nesta lei.

Artigo 17. Espacio natural de in-terese local.

1. Por petición do concello e lo-go de informe da Consellería dePolítica Territorial, Obras Públicase Vivenda, a Consellería de MedioAmbiente poderá declarar comoespacios naturais de interese localaqueles espacios integrados no seutermo municipal que polas súassingularidades sexan merecedoresdalgún tipo de protección dos seusvalores naturais.

2. A responsabilidade e compe-tencia na xestión destes espaciosserá municipal, e non se conside-rarán incluídos na Rede galega deespacios protexidos.

3. A súa declaración como talesnon implicará a asignación de re-cursos da Comunidade Autónoma,aínda que poderán ter preferenciana obtención de axudas para a súaconservación e xestión.

Artigo 18. Espacio privado de in-terese natural.

1. As institucións e os propieta-rios particulares dos terreos nosque existan formacións naturais,especies ou hábitats de flora e fau-na silvestres dos que se conside-re de interese a súa protección po-deranlle propoñer á Consellería deMedio Ambiente, mediante a pre-sentación dunha memoria sufi-cientemente motivada, a súa de-claración como espacio privado deinterese natural.


2. A declaración supón o com-promiso formal do promotor depoñer en práctica as medidasprecisas para a conservación dosvalores naturais que o motiva-ron.

3. Estes espacios non se in-cluirán na Rede galega de espaciosnaturais protexidos.

4. A súa declaración non impli-cará a obrigatoriedade, por parteda Consellería de Medio Ambien-te, de achegar recursos públicos,aínda que poderán ter preferenciana concesión de axudas e subven-cións.

Artigo 19. Denominacións.

As denominacións dos artigosprecedentes empregaranse uni-camente para os espacios natu-rais que cumpran as condicións ese tramiten a través dos procede-mentos establecidos por esta leiou as súas normas regulamenta-rias.

Capítulo IV

Da declaración de espacios naturais protexidos

Sección 1.ª

Procedemento

Artigo 20. Proposta de declara-ción de parque nacional.

A Comunidade Autónoma deGalicia poderalle propoñer ó Es-tado a declaración de parque na-cional daqueles espacios naturaisde alto valor ecolóxico e culturaldo territorio de Galicia dos que seconsidere a súa conservación deinterese xeral para a nación, deacordo co que se establece na Lei4/1989, do 27 de marzo, de con-servación dos espacios naturais eda flora e fauna silvestres, e na Lei41/1997, do 5 de novembro, polaque se modifica.

Artigo 21. Outras figuras de protec-ción de ámbito supraautonómico.

A Xunta de Galicia poderá pro-mover perante os organismos quecorrespondan a declaración dou-tras figuras de protección de ám-bito supraautonómico.

Artigo 22. Iniciativa.

Correspóndelle á Conselleríade Medio Ambiente a iniciación deoficio do procedemento de decla-ración dun espacio natural prote-xido. Para as categorías de espa-cio natural de interese local ouespacio privado de interese natu-ral, o procedemento iniciarase porinstancia de parte.

Artigo 23. Tramitación.

1. Correspóndelle á Conse-llería de Medio Ambiente a tra-mitación dos procedementos dedeclaración de espacios naturaisprotexidos.


2. A declaración das reservasnaturais e dos parques esixirá aprevia elaboración e aprobacióndo correspondente plan de orde-nación dos recursos naturais, se-gundo se especifica no capítulo IVdo título I desta lei.

Excepcionalmente poderán de-clararse reservas naturais e parquessen a previa aprobación do plan deordenación dos recursos naturaiscando existan razóns que o xusti-fiquen e que se farán constar ex-presamente na norma que os de-clare. Neste caso deberase tramitarno prazo dun ano, a partir da de-claración de parque ou reserva na-tural, o correspondente plan de or-denación.

3. Para os demais espacios in-cluídos na Rede galega de espa-cios protexidos, a Consellería deMedio Ambiente aprobará un plande conservación no prazo de dousanos desde a súa declaración.

4. En calquera caso, os instru-mentos de planificación dos espa-cios naturais protexidos serán so-metidos a información pública.

Artigo 24. Declaracións.

l. As reservas naturais serán de-claradas por lei do Parlamento deGalicia.

2. Os parques naturais, os mo-numentos naturais, as paisaxesprotexidas, os humidais protexi-dos e mailas zonas de especial pro-

tección dos valores naturais serándeclarados por decreto da Xuntade Galicia, por proposta da Con-sellería de Medio Ambiente.

3. Os espacios naturais de in-terese local e os espacios privadosde interese natural serán declara-dos por orde da Consellería de Me-dio Ambiente.

Sección 2.ª

Protección preventiva

Artigo 25. Réxime de protecciónpreventiva.

1. A iniciación dun procede-mento de declaración dun espacionatural protexido ou do procede-mento para a elaboración dalgúndos instrumentos de ordenaciónprevistos nesta lei determinará aprohibición de realizar actos quesupoñan unha transformación sen-sible da realidade física ou bioló-xica que dificulte ou imposibilitea consecución dos obxectivos dadeclaración de espacio natural pro-texido ou supoña un risco para osseus valores naturais.

2. En calquera caso, a iniciacióndo procedemento de aprobacióndun plan de ordenación dos recur-sos naturais determinará automa-ticamente a esixencia de informefavorable da Consellería de MedioAmbiente para calquera autoriza-ción, licencia ou concesión que ha-bilite para realizar transformacións


da realidade física ou biolóxica noámbito territorial ó que afecta oplan de ordenación dos recursosnaturais.

3. Por orde da Consellería deMedio Ambiente poderase esta-blecer un réxime preventivo deprotección para cada caso, no quese establecerán as medidas caute-lares que deban aplicarse a partirda iniciación do expediente de de-claración do espacio natural pro-texido ou durante o procedementode elaboración dos instrumentos deordenación previstos nesta lei.

4. A Consellería de Medio Am-biente poderalles aplica-lo réximede zona de especial protección dosvalores naturais de forma provi-sional ós espacios naturais candoconsidere que a súa conservaciónse encontra en perigo.

5. As medidas cautelares pre-vistas neste artigo terán unha vi-xencia máxima de tres anos.

Sección 3.ª

Efectos da declaración de espacios naturais protexidos

Artigo 26. Enumeración dos efec-tos.

A declaración de espacio naturalprotexido incluído na Rede gale-ga de espacios protexidos com-portará os efectos que se mencio-nan a continuación:

1) Declaración de utilidade públi-ca e interese social para efectos ex-propiatorios de tódolos bens e de-reitos incluídos dentro do seu ámbito.

2) Sometemento das transmi-sións onerosas e inter vivos de te-rreos á facultade da administraciónde exerce-los dereitos de tanteoe de retracto, consonte o previstono artigo seguinte.

3) Suxeición á servidume de ins-talación de sinais prevista no arti-go 28 desta lei.

4) Utilización dos bens com-prendidos nestes espacios consonteo previsto nesta lei e nos instru-mentos de ordenación estableci-dos nela.

5) Prioridade no desenvolve-mento de actuacións de melloradas condicións socioeconómicasda poboación residente.

6) Calquera outro que regula-mentariamente se determine.

Anualmente, a Consellería deMedio Ambiente establecerá asdotacións orzamentarias específi-cas para a planificación, a orde-nación, a protección, o uso e mai-la xestión da Rede de espaciosprotexidos de Galicia.

Artigo 27. Dereitos de tanteo e deretracto.

1. As transmisións onerosas in-ter vivos de bens inmobles situa-


dos total ou parcialmente no ám-bito dun espacio natural protexidoestán suxeitas ós dereitos de tan-teo e de retracto por parte da Ad-ministración autonómica. Quedanexcluídos os inmobles sitos no so-lo urbano, agás previsión expresaen contrario da norma de declara-ción do espacio natural ou do seuinstrumento de ordenación.

2. O prazo de exercicio do de-reito de tanteo será de tres meses,contados a partir da notificaciónprevia expresa da transmisión áConsellería de Medio Ambiente.Para estes efectos, a persoa trans-mitente notificaralle fidedigna-mente á Consellería de Medio Am-biente as condicións esenciais datransmisión pretendida.

3. O dereito de retracto poderaseexercer no prazo dun ano, contadoa partir do momento en que teñaconstancia fidedigna da transmisión.Para estes efectos, a Consellería deEconomía e Facenda deberalle co-municar á Consellería de MedioAmbiente, no prazo de tres meses,as transmisións dos bens e dereitosós que se refire este artigo.

4. En todo caso, será requisitonecesario para inscribi-la transmi-sión no Rexistro da Propiedade ocumprimento do deber de notifi-cación de que se trata nos aparta-dos anteriores.

Artigo 28. Servidume de instala-ción de sinais do espacio naturalprotexido.

1. Os terreos situados no inte-rior dos espacios naturais protexi-dos estarán suxeitos a servidumeforzosa de instalación de sinais in-dicadores desa condición e do seuréxime, consonte o previsto nesteartigo.

2. Para declarar e impoñe-lasservidumes será precisa a previainstrucción e resolución do expe-diente por parte da Consellería deMedio Ambiente, no que, con au-diencia dos interesados, se xusti-fique a conveniencia e necesidadetécnica do seu establecemento.

3. A servidume leva consigo aobriga dos predios serventes de darpaso e permiti-la realización dostraballos para o seu establecementoe conservación.

Artigo 29. Aproveitamento e usodos bens e recursos incluídos enespacios naturais protexidos.

1. O aproveitamento e o uso dosbens e recursos incluídos no ám-bito dun espacio natural protexidorealizaranse de maneira que resul-ten compatibles coa conservacióndos valores que motivaron a súadeclaración, tal e como se dispónnos instrumentos de planeamento.

2. As limitacións ó uso dos bense recursos derivadas da declara-ción de espacio natural protexidoou dos instrumentos de ordenaciónprevistos nesta lei poderán dar lu-gar a indemnización cando ase-made concorran estes requisitos:


a) Que incidan sobre dereitosefectivamente incorporados ó pa-trimonio do titular.

b) Que afecten usos ou apro-veitamentos legal e efectivamen-te exercidos no momento de im-posición da restricción.

c) Que se produza unha lesiónpatrimonial efectiva, actual e cuan-tificable en termos monetarios.

d) Que se trate de limitaciónssingulares non susceptibles de dis-tribución entre os afectados.

Artigo 30. Áreas de influencia so-cioeconómica.

1. Os procedementos de decla-ración do espacio establecerán, seé o caso, as áreas de influencia so-cioeconómica, nas que se poderánpreve-las medidas de compensa-ción pertinentes.

2. Para contribuír ás melloras decalidade de vida dos seus habitan-tes e ó desenvolvemento sostiblenestes ámbitos, a Xunta de Gali-cia propiciará o desenvolvementode actividades tradicionais e fo-mentará outras compatibles coaconservación do espacio de que setrate.

3. Para unha mellor aceptacióne participación social fomentara-se a integración dos habitantes dosterritorios afectados nas activida-des xeradas pola protección e xes-tión do espacio natural.

4. As produccións artesanais dasáreas de influencia socioeconómi-ca, sen prexuízo da lexislación es-pecífica, poderán establece-lo usodunha etiqueta de calidade deproductos referenciada na deno-minación do espacio natural pro-texido de que se trate.

Capítulo V

Da planificación dos espacios naturais protexidos

Sección 1.ª

Instrumentos de planificación

Artigo 31. Clasificación.

1. A planificación dos espaciosnaturais protexidos efectuarasemediante os seguintes instrumen-tos, que se enumeran conforme asúa prevalencia:

1) Plans de ordenación dos re-cursos naturais.

2) Plans rectores de uso e xes-tión.

3) Plans de conservación.

2. Nos parques naturais e nas re-servas naturais requirirase concarácter previo a aprobación dunplan de ordenación dos recursosnaturais. A súa xestión levarase acabo mediante plans rectores deuso e xestión.


3. Nas demais categorías seránecesaria alomenos a aprobaciónde plans de conservación, nun pra-zo non superior a dous anos.

Sección 2.ª

Plans de ordenación dos recursos naturais

Artigo 32. Contido.

1. Os plans de ordenación dosrecursos naturais terán alomenoso seguinte contido:

1) Memoria descritiva e xusti-ficativa, na que se incluirán, co-mo mínimo, os seguintes extre-mos:

a) A delimitación territorial doplan e maila descrición das súascaracterísticas físicas e biolóxi-cas.

b) O diagnóstico da situacióndos recursos naturais, ecosistemase paisaxes e maila previsión sobrea súa evolución futura.

2) Obxectivos.

3) Zonificación.

4) Establecemento de criteriosorientadores na formulación e exe-cución das diversas políticas secto-riais que inciden no ámbito territo-rial.

5) Directrices para a planificación.

6) Normas de aplicación direc-ta para a regulación de usos e ac-tividades, a conservación e mailaprotección dos recursos, os espa-cios e as especies que hai que pro-texer.

7) Réximes de protección que,se é o caso, deban aplicarse.

8) Análise da realidade socioe-conómica da área, con especifica-ción, se é o caso, da área de in-fluencia socioeconómica.

9) De se-lo caso, directrices ecriterios para a redacción de plansrectores de uso e xestión.

10) Réxime de avaliación am-biental.

2. Poderanse integrar nun mes-mo plan de ordenación dos recur-sos naturais varios espacios natu-rais cando existan circunstanciasque así o aconsellen.

Sección 3.ª

Plans rectores de uso e xestión

Artigo 33. Concepto.

1. Os plans rectores de uso exestión desenvolven as directricesemanadas do plan de ordenacióndos recursos naturais e establecenas previsións de actuacións da ad-ministración no seu ámbito deaplicación, e en particular a in-vestigación, o uso público e mai-


la conservación, protección e me-llora dos valores ambientais.

2. Estes plans prevalecerán so-bre o planeamento urbanístico e aordenación do territorio. Cando assúas determinacións sexan in-compatibles coas da normativa ur-banística en vigor, os órganoscompetentes revisarán esta de ofi-cio.

Artigo 34. Contido.

Os plans rectores de uso e xestiónterán alomenos o seguinte contido:

1) Memoria descritiva.

2) Zonificación do espacio deacordo co contido do plan de or-denación dos recursos naturais,con delimitación das áreas de di-ferentes usos.

3) Obxectivos.

4) Previsións de uso e aprovei-tamento.

5) Normas xerais de xestión, coainclusión, como mínimo, das rela-tivas á vixencia e revisión do plan.

6) Normas de regulación deusos e actividades, así como pa-ra a xestión, protección, conser-vación ou mellora dos recursosnaturais e dos valores ambientais,cando resulte preciso completarou desenvolve-las contidas noplan de ordenación dos recursosnaturais.

7) Normas relativas ás activi-dades de investigación.

8) Normas relativas ó uso pú-blico.

9) Programa económico-finan-ceiro.

10) Programación de actuaciónspara desenvolver no espacio natural.


1. Correspóndelle á Conselleríade Medio Ambiente a elaboracióndos plans rectores de uso e xestión,logo de informe das conselleríascon competencias en relación coámbito protexido e, en todo caso,informe da administración com-petente en materia de planificaciónterritorial e urbanismo.

2. Logo de elaborarse o planrector de uso e xestión, este serásometido a información públicae audiencia dos interesados quecomparecesen no expediente.

3. Á luz das observacións e dosinformes recibidos redactarase unhaproposta de plan, que se lle elevaráá Xunta de Galicia para a súa apro-bación mediante decreto.

4. Os plans rectores de uso exestión aprobaranse no prazo má-ximo de dous anos desde a entra-da en vigor da declaración do es-pacio natural protexido, logo deinforme, se é o caso, da xunta con-sultiva correspondente.


Artigo 36. Vixencia.

Os plans rectores de uso e xes-tión terán unha vixencia máximade seis anos. Estes plans deberan-se revisar ó termo de cada perío-do ou antes se fose necesario.

Sección 4.ª

Plans de conservación

Artigo 37. Concepto.

1. Os plans de conservación esta-blecerán o réxime de usos e activi-dades permisibles, así como as limi-tacións que se consideren necesariaspara a conservación do espacio.

2. A aprobación destes plans terálugar nun prazo non superior ósdous anos desde a declaración doespacio natural como protexido.

Artigo 38. Contido.

Os plans de conservación in-cluirán como mínimo:

1) A delimitación do seu ámbi-to de protección, que poderá serdescontinuo cando resulte nece-sario.

2) A identificación dos valoresque hai que protexer e dos posi-bles riscos que poidan afecta-losseus valores naturais.

3) As normas de uso e aprovei-tamento do solo e dos recursos na-

turais, destinadas a protexer e con-servar ou mellora-los valores am-bientais.

4) As normas relativas ó uso pú-blico, así como ás actividadescientíficas ou educativas.

Artigo 39. Efectos.

Os plans de conservación seránvinculantes, tanto para as admi-nistracións públicas coma para osparticulares, prevalecerán sobre oplaneamento urbanístico e a súaaprobación levará aparellada a re-visión dos plans territoriais ou sec-toriais incompatibles con eles.


A Consellería de Medio Am-biente formulará o plan de conser-vación, que someterá a informaciónpública e audiencia dos interesadosque comparecesen no expediente.Trala realización dos trámites refe-ridos elevaráselle ó Consello daXunta de Galicia para a súa apro-bación mediante decreto.

Capítulo VI

Da xestión dos espacios naturais protexidos

Artigo 41. Órganos de xestión.

1. A Consellería de Medio Am-biente será responsable da xestióndos espacios incluídos na Rede ga-lega de espacios naturais protexidos.


2. Para a xestión dos parques na-turais e das reservas, a Conselleríade Medio Ambiente designará undirector do espacio. Correspónde-lle ó director a xestión do espacionatural protexido, e, en particular,a elaboración e proposta dos or-zamentos e programas de xestióne maila execución e o desenvol-vemento do plan rector de uso exestión.

3. A xestión dos espacios de in-terese local corresponderalles ósconcellos dos termos municipaisonde estean asentados, e a xestióndas áreas privadas de interese na-tural corresponderalles ás entida-des ou ós particulares que propu-xesen a súa declaración. En todocaso, a Consellería de Medio Am-biente velará porque aqueles e es-tas cumpran as finalidades reco-llidas na declaración.

Artigo 42. Xunta consultiva.

1. Para colaborar na xestión dosespacios naturais protexidos e ca-naliza-la participación dos pro-pietarios e os intereses sociais eeconómicos afectados constituira-se, para cada parque natural ou re-serva, unha xunta consultiva, ór-gano colexiado, de carácter asesore adscrito á Consellería de MedioAmbiente.

2. A composición e o funciona-mento da xunta consultiva esta-bleceranse na norma de decla-ración de cada espacio naturalprotexido.

3. A xunta consultiva estarácomposta polo seu presidente e odirector do espacio natural prote-xido, asegurando, en todo caso, arepresentación de:

1) Os concellos onde se sitúa oespacio natural protexido.

2) Os propietarios dos terreosincluídos no espacio natural pro-texido.

3) As persoas ou entidades querepresenten intereses sociais, ins-titucionais ou económicos rele-vantes implicados.

4) As entidades que teñan ob-xectivos fundamentais coinciden-tes coa finalidade do espacio na-tural protexido.

Artigo 43. Funcións da xunta con-sultiva.

1. Correspóndelle ó órgano co-lexiado de cada espacio protexidoa colaboración na xestión dos es-pacios naturais protexidos a travésda súa función asesora e consulti-va mediante:

a) A aprobación e modificación doseu regulamento de réxime interior.

b) A emisión daqueles informesque lle sexan solicitados.

c) A proposta de actuacións einiciativas tendentes á consecucióndos fins do espacio natural prote-xido, incluíndo os de difusión e in-


formación dos seus valores, así co-mo os programas de formación eeducación ambiental.

d) A colaboración na promocióne proxección exterior do espacio na-tural protexido e dos seus valores.

e) En xeral, a promoción e rea-lización de cantas xestións consi-dere oportunas a prol do espacionatural protexido.

2. Deberá ser oído para a adop-ción das seguintes decisións:

a) A aprobación, modificacióne revisión da normativa relativaó espacio natural protexido e dosseus instrumentos de planificación.

b) A aprobación do orzamento dexestión do espacio natural protexido.

Título II

Da fauna e flora

Capítulo I

Disposicións xerais

Artigo 44. Principios xerais.

l. Nas súas actuacións, a Xuntade Galicia adoptará as medidas ne-cesarias para garanti-la conserva-ción, protección e recuperación dasespecies de flora e fauna que vivenen estado silvestre en Galicia, con es-pecial atención ás autóctonas.

2. Outorgaráselles preferenciaás medidas de conservación dasespecies nos seus hábitats naturais,considerando cando fose necesa-rio a adopción de medidas adicio-nais de conservación fóra dos di-tos hábitats.

3. Adoptaranse as medidas pre-cisas para regula-la introduccióne proliferación incontrolada no me-dio natural de especies distintas ásautóctonas, en especial cando poi-dan competir con estas e altera-lasúa pureza xenética ou os equili-brios e dinámica ecolóxicos.

4. Daráselles prioridade, nas ac-tuacións e nos plans de conserva-ción, ás especies endémicas e aaqueloutras cunha área de distri-bución moi limitada ou unha po-boación moi escasa, así como ásmigratorias.

Artigo 45. Conceptos.

Para os efectos desta lei, enten-derase por:

a) Especies de fauna e flora sil-vestres: as especies que manteñenpoboacións establecidas e viablesno medio natural.

b) Especies de fauna e floraautóctonas: as especies que cons-titúen poboacións establecidas nomedio natural de Galicia que for-man parte inveteradamente dos eco-sistemas naturais do territorio gale-go, sendo este parte da súa área dedistribución natural. Inclúense tamén


aquelas estacionais ou de paso e asque de estaren nalgunha das situa-cións anteriores se encontren ac-tualmente extinguidas en Galicia.

Artigo 46. Competencias.

1. Será competencia exclusivada Consellería de Medio Ambien-te a cría, a repoboación e mailareintroducción de especies catalo-gadas en Galicia.

2. A cría para reintroducción ourepoboación no medio natural deespecies silvestres non cataloga-das necesitará a autorización daConsellería de Medio Ambiente.

Artigo 47. Preservación da purezae diversidade xenética.

Non poderá autorizarse a libera-ción no medio natural de organis-mos modificados xeneticamentebaixo condicións en que poidan al-tera-la pureza e diversidade xené-tica das poboacións naturais das es-pecies autóctonas ou poñer en riscocalquera outro valor natural ampa-rado por esta lei. En todo caso, es-tablecerase un control específicopara os organismos transxénicos.

Capítulo II

Da catalogación de especies

Artigo 48. Instrumentos de catalo-gación.

1. Para a adecuada proteccióndas especies, as subespecies ou os

núcleos poboacionais de Galicia,créase o Catálogo galego de espe-cies ameazadas.

2. Créase o Rexistro de especiesde interese galego, no que poderánincluírse aquelas especies, subes-pecies ou núcleos poboacionaisnon catalogados, incluso aquelasás que se refire a disposición adi-cional segunda e nas que existansingularidades científicas, ecoló-xicas ou culturais que as fagan me-recedoras dunha atención especí-fica, con especial atención ósendemismos galegos.

3. Estes dous instrumentos, decarácter administrativo e depen-dentes da Consellería de MedioAmbiente, serán obxecto de de-senvolvemento regulamentario.

4. Poderanse incluír ou excluírdestes aquelas especies, subes-pecies ou poboacións para as quese xustifique que o seu status va-riou.

Artigo 49. Catálogo galego de es-pecies ameazadas.

As especies, as subespecies ouos núcleos poboacionais que seinclúan no Catálogo galego de es-pecies ameazadas deberán ser ca-talogados nalgunha das seguintescategorías:

a) En perigo de extinción, re-servada para aquelas que teñenunha supervivencia pouco pro-bable se os factores causantes da


súa actual situación seguen a ac-tuar.

b) Sensibles á alteración do seuhábitat, referida a aquelas cun há-bitat característico particularmen-te ameazado, en grave regresión,fraccionado ou moi limitado.

c) Vulnerables, destinada aaquelas que corren o perigo de pa-sar ás categorías anteriores nun fu-turo inmediato se os factores ad-versos que actúan sobre elas nonson corrixidos.

d) De interese especial, aque-loutras merecedoras de cataloga-ción e que teñan un grao de ame-aza insuficientemente coñecido.

Artigo 50. Plans de recuperación,protección, conservación e ma-nexo.

1. A Consellería de Medio Am-biente elaborará e aprobará osplans seguintes:

a) Plans de recuperación para asespecies en perigo de extinción, nosque se definirán as medidas nece-sarias para eliminar tal perigo.

b) Plans de reintroducción de es-pecies extinguidas en Galicia, sem-pre e cando os hábitats naturais eas condicións socioeconómicase culturais o permitan.

c) Plans de protección do hábi-tat, dirixidos ás especies sensiblesá alteración do seu hábitat.

d) Plans de conservación paraespecies vulnerables, que incluiránse é o caso a protección do seu há-bitat.

e) Plans de manexo para as es-pecies de interese especial, que de-terminarán as medidas necesariaspara garanti-la viabilidade das po-boacións.

2. Cando proceda, estes plansincluirán entre as súas determina-cións a aplicación dalgunha das ca-tegorías de espacios naturais pro-texidos, referida á totalidade ou aunha parte do hábitat no que vivea especie, subespecie ou poboa-ción.

3. A consellería adoptará as me-didas necesarias para mellora-locoñecemento ou a conservacióndas especies incluídas no Catálo-go galego de especies ameazadase no Rexistro de especies de inte-rese galego.

Artigo 51. Efectos da cataloga-ción.

1. A inclusión dunha especie ousubespecie no Catálogo galego deespecies ameazadas ou no Rexis-tro de especies de interese galegocomporta, agás autorización ex-presa da Consellería de Medio Am-biente, as seguintes prohibicións:

a) Ó tratarse de plantas, a de cal-quera actuación non autorizadaque se leve a cabo co propósito dedestruílas, mutilalas, cortalas ou


arrincar exemplares completosou parte deles, así como a collei-ta das súas sementes, pole ou es-poras, e, en xeral, a destrucción doseu hábitat.

b) Ó tratarse de animais, incluí-das as súas larvas, crías ou ovos,a de calquera actuación non au-torizada feita co propósito de dar-lles morte, capturalos, perseguilosou molestalos, e en particular nosseus niños, camas ou tobeiras eáreas de reproducción, invernada,muda, paso, repouso e alimenta-ción, así como a destrucción doseu hábitat.

c) En ámbolos casos, a prohi-bición de posuír, transportar, ven-der ou expoñer para a venda, im-portar ou exportar exemplaresvivos ou mortos, así como os seuspropágulos ou restos, non sendonos casos que regulamentaria-mente se determinen.

2. Para as especies catalogadascomo en perigo de extinción ousensibles á alteración do seu há-bitat queda prohibida, agás expre-sa autorización, a observación efilmación mediante o establece-mento de postos fixos a menordistancia da que se é o caso se de-termine.

3. Para as especies catalogadas,só en situacións excepcionais e confins científicos, culturais ou de con-servación, a Consellería de MedioAmbiente poderá concede-las au-torizacións previstas no artigo 53.3.

4. Sen prexuízo dos demais re-quisitos legais esixibles, para quese entenda autorizada a posesiónen catividade de exemplares defauna catalogada, será condiciónnecesaria que o seu posuidor poi-da acreditar fidedignamente a súaorixe legal.

Os posuidores de exemplaresen catividade de fauna cataloga-da deberanlle declara-la súa po-sesión á consellería. Para o efec-to de garanti-la súa identificaciónindividual, poderase marca-loanimal ou realizarlle as análisese probas precisas para permiti-loseu seguro recoñecemento no fu-turo.

Regulamentariamente poderan-se adopta-las disposicións preci-sas para que o medio e as condi-cións hixiénico-sanitarias e demantemento en catividade sexanas adecuadas.

5. A Consellería de Medio Am-biente unicamente poderá autori-za-lo cultivo en viveiro de espe-cies de flora catalogadas cando oseu fin sexa a restauración de po-boacións naturais, a conservaciónda especie, a educación, a investi-gación ou calquera outro estable-cido legal ou regulamentariamen-te.

6. A Consellería de Medio Am-biente poderá autoriza-las labou-ras silvícolas e fitosanitarias queprecisen as especies catalogadasde flora.


Artigo 52. Catálogo galego de ár-bores senlleiras.

Créase o Catálogo galego de ár-bores senlleiras de Galicia, no quese incluirán aqueles exemplares oumouteiras dos que, polos seus va-lores ou intereses natural, cultural,científico, educativo, estético oupaisaxístico, sexa necesario ase-gura-la súa conservación.

Nos exemplares ou mouteirasincluídos no catálogo poderanselevar a cabo, logo de autorizaciónda Consellería de Medio Ambien-te, todo tipo de tratamentos silví-colas e actuacións encamiñadas ásúa protección, conservación e me-llora.

Capítulo III

Da protección da fauna e flora silvestres

Sección 1.ª

Disposicións comúns

Artigo 53. Réxime xeral de pro-tección.

1. Queda prohibido dar mor-te, danar, molestar ou inquietarintencionadamente as especiesanimais obxecto desta lei, conespecial atención ás especiesautóctonas, así como capturalasen vivo e recolle-los seus ovosou crías.

2. Queda igualmente prohibi-do posuír, traficar e comerciarcon exemplares vivos ou mortosou cos restos de animais silves-tres, así como transportalos seno debido cumprimento dos re-quisitos esixidos pola lexislaciónvixente.

3. Excepcionalmente, e sempreque iso non supoña prexudica-lomantemento, nun estado de con-servación favorable, das poboa-cións da especie de que se tratenunha área de distribución natu-ral, poderán quedar sen efecto es-tas prohibicións, logo de autori-zación expresa da Consellería deMedio Ambiente, cando concorraalgunha das seguintes circuns-tancias:

a) Se da súa aplicación derivanefectos prexudiciais para a saúdee a seguridade das persoas.

b) Cando da súa aplicación de-rivan efectos prexudiciais para ou-tras especies protexidas ou os seushábitats.

c) Para previr prexuízos impor-tantes para os cultivos, o gando, osbosques, as pesqueiras e a calida-de das augas, así como para outrosusos da propiedade.

d) Cando sexa necesario porrazón de investigación, educa-ción, repoboación ou reintroduc-ción das ditas especies, ou candose precise para a cría en cativi-dade.


e) Para previr accidentes en re-lación coa seguridade aérea.

f) Por razóns imperativas de in-terese público de primeira orde.

g) Para permitir en condiciónsestrictamente controladas e me-diante métodos selectivos e tra-dicionais a captura, a retención oucalquera outra utilización discretade determinadas especies.

Artigo 54. Autorizacións.

1. As autorizacións adminis-trativas ás que se refire o aparta-do 3 do artigo anterior outorga-ranse no prazo máximo de tresmeses desde a súa solicitude,transcorrido este entenderanse de-negadas.

2. A solicitude, alomenos, es-pecificará:

a) O nome e documento na-cional de identidade da persoapeticionaria (ou, se é o caso, dainstitución á que representa) emaila relación nominal, os do-cumentos nacionais de identida-de e a cualificación dos membrosdo equipo encargado da reco-lleita.

b) O obxectivo ou a razón da ac-ción.

c) As especies a que se refira eo número máximo de exemplaresque se van recoller e tratar, agásno caso de invertebrados.

d) Os medios, sistemas ou mé-todos que se van empregar.

e) As condicións de risco e ascircunstancias de tempo e lugar.

f) Os sistemas de control que seexercerán.

3. A Xunta de Galicia, a travésda Consellería de Medio Ambien-te, comunicaralle ó Ministerio deMedio Ambiente, para efectos dasúa posterior notificación á Co-misión da Unión Europea, as au-torizacións acordadas segundo oprevisto neste artigo, sempre queafecten especies de interese co-munitario.

Artigo 55. Taxidermia e herbori-zación.

1. Prohíbese a disecación ou cal-quera outra clase de conservaciónde animais pertencentes ás espe-cies incluídas no Catálogo galegode especies ameazadas. Excep-cionalmente a Consellería de Me-dio Ambiente poderá autorizar,con fins científicos ou educativos,a disecación destes exemplares.Así mesmo requirirase autoriza-ción para a exhibición pública dosexemplares disecados.

2. En todo caso, a disecación, aherborización ou calquera outraclase de conservación dos exem-plares de especies incluídas no Re-xistro de especies de interese ga-lego, así como doutras especiesincluídas no réxime xeral de pro-


tección, necesitarán autorizaciónda Consellería de Medio Am-biente.

3. Créase o Rexistro de tallerestaxidermistas, dependente da Di-rección Xeral de Montes e MedioAmbiente Natural, no que deberáninscribirse as persoas físicas e xurí-dicas que practiquen estas activi-dades.

Sección 2.ª

Da fauna silvestre

Artigo 56. Introducción de espe-cies.

Co fin de garanti-la conserva-ción da diversidade xenética ouevita-la alteración de hábitats eequilibrios ecolóxicos, prohíbe-se con carácter xeral a introduc-ción non autorizada no medio na-tural de animais de especies defauna non autóctona no territoriode Galicia, excepto para aquelasespecies obxecto de aproveita-mento cinexético ou piscícola ex-cluídas na disposición adicionalsegunda.

Artigo 57. Autorizacións e controlde poboacións.

A Consellería de Medio Am-biente poderá autoriza-la posesión,o comercio, o tráfico e a exhibiciónpública de especies non autócto-nas, vivas ou mortas, comprendi-das as crías, os ovos, as partes e os

derivados delas, incluídas nos tra-tados e convenios internacionaisratificados por España ou en dis-posicións da Unión Europea.

As poboacións de especies sil-vestres poderán ser sometidas amedidas de control e mesma-mente de erradicación cando afec-ten de maneira negativa as pobo-acións de especies autóctonas,especialmente as catalogadas, oupoidan compromete-la súa con-servación.

Artigo 58. Centros de recupera-ción de fauna.

1. A Consellería de MedioAmbiente establecerá centros derecuperación de fauna, que teráncomo finalidade o coidado e arecuperación dos exemplares defauna silvestre autóctona que seencontren incapacitados, co ob-xecto de proceder á súa poste-rior devolución ó medio naturalcon posibilidade de superviven-cia.

2. Sen prexuízo da cooperacióne coordinación da Administraciónautonómica de Galicia coa Ad-ministración xeral do Estado namateria obxecto desta lei, a Con-sellería de Medio Ambiente pro-moverá a coordinación con cen-tros de recuperación doutrascomunidades autónomas ou es-tranxeiros.

3. Igualmente, poderá concertarcon institucións públicas ou pri-


vadas a recuperación de exem-plares de especies silvestres e omantemento de exemplares irre-cuperables.

Sección 3.ª

Da flora silvestre

Artigo 59. Medidas de conserva-ción.

A actuación da Xunta de Gali-cia en prol da preservación dostaxóns botánicos galegos baseara-se nos seguintes criterios:

a) Dar preferencia ás medidasde conservación e preservación dasespecies autóctonas nos seus há-bitats naturais, aínda que poderántomarse medidas complementariasfóra deles.

b) Conceder prioridade ás es-pecies autóctonas ó propoñer me-didas de fomento.

Artigo 60. Bancos xenéticos.

A Consellería de Medio Am-biente poderá establece-los viveirose bancos xenéticos que considereoportunos para a conservación daflora silvestre galega, aseguran-do o mantemento do seu acervoxenético, que poderán establecer-se tanto dentro coma fóra dos seushábitats.

A actividade destes centros de-berase planificar de acordo coas

necesidades de conservación dasespecies de flora silvestre, tanto incomo ex situ.

Título III

Das infraccións e sancións

Capítulo I

Das infraccións

Artigo 61. Natureza da responsa-bilidade e cualificación das in-fraccións.

1. Constitúen infraccións admi-nistrativas en materia de conser-vación da natureza as accións ouomisións que supoñan o incum-primento das obrigas establecidasnesta lei.

2. Para os efectos desta lei, as in-fraccións cualifícanse en leves, me-nos graves, graves e moi graves.

Artigo 62. Infraccións leves.

Serán infraccións leves os in-cumprimentos dos requisitos, dasobrigas ou das prohibicións esta-blecidas nesta lei, sempre que nonestean cualificadas como infrac-cións menos graves, graves ou moigraves.

Artigo 63. Infraccións menos gra-ves.

Serán infraccións menos graves:


1) A captura, posesión, dise-cación, destrucción, morte, dete-rioración, comercio, tráfico, exhi-bición ou naturalización nonautorizados de especies de faunasilvestre non catalogadas e que nonsexan susceptibles de aproveita-mento.

2) O transporte dos animais sil-vestres con vulneración dos re-quisitos establecidos pola lexisla-ción vixente.

3) Os danos ás especies de fau-na silvestre, fóra das excepciónsprevistas nesta lei.

4) O mantemento de exempla-res de fauna silvestre sen cumpri-las condicións adecuadas desde opunto de vista hixiénico-sanitarioe conforme as súas necesidadesetolóxicas.

5) A producción de ruídos in-necesarios que alteren a tranquili-dade habitual das especies de fau-na catalogada.

6) O tránsito, a acampada e oacendemento de lume nos lugaresexpresamente prohibidos nos ins-trumentos de planificación dos es-pacios naturais protexidos.

7) O incumprimento das condi-cións impostas nas autorizaciónse concesións administrativas a quese refire a lexislación ambiental oua normativa dos instrumentos deordenación do espacio natural pro-texido sen prexuízo da súa cadu-

cidade, revogación ou suspensión,cando exista risco ou dano para asespecies silvestres ou para os va-lores que levaron á súa declaracióncomo espacio.

8) A introducción non autoriza-da de especies de fauna silvestre.

9) A destrucción, deterioración,subtracción ou cambio de locali-zación dos sinais vinculados ós es-pacios protexidos regulados poresta lei.

10) A instalación de carteis depropaganda ou outros elementossimilares que rompan a harmoníada paisaxe ou desfiguren as pers-pectivas en espacios naturais ouno seu contorno, en contra do dis-posto nos instrumentos de orde-nación/planificación ambientalprevistos nesta lei.

11) O comportamento irrespec-tuoso que supoña risco para a con-servación dos valores ambientais oudificulte o seu gozo e utilización.

Artigo 64. Infraccións graves.

Serán infraccións graves:

1) A destrucción, morte, dete-rioración, recolleita, comercio,captura ou exposición para o co-mercio ou a naturalización non au-torizados de espécimes protexidos,catalogados como vulnerables áalteración do seu hábitat, ou de in-terese especial ou expresamenteidentificados para estes efectos nos


instrumentos de ordenación de es-pacios naturais, así como dos seuspropágulos ou restos.

2) A destrucción ou degradaciónsevera do hábitat de especies vul-nerables ou de interese especial,en especial dos lugares de repro-ducción, invernada, repouso ou ali-mentación incluídos nos espaciosnaturais protexidos.

3) A execución de obras, im-plantación de infraestructuras bá-sicas, usos ou actividades nas zo-nas suxeitas legalmente a algúntipo de limitación no seu destinoou uso conforme esta lei, sen a de-bida autorización administrativaou sen a obtención dos informesprevistos pola lexislación am-biental ou que incumpran as nor-mas dos instrumentos de ordena-ción dos espacios naturais.

4) A obstrucción ou resistenciaó labor inspector ou vixiante dosaxentes da autoridade no exerci-cio das súas funcións de protec-ción dos espacios naturais e da flo-ra e fauna silvestres regulados poresta lei.

5) O incumprimento das con-dicións impostas pola Conselleríade Medio Ambiente nas autori-zacións previstas nos artigos 51,53 e 57 desta lei, cando existiserisco ou dano para as especies,sen prexuízo da súa revogaciónou suspensión de inmediato e daesixencia das indemnizacións queprocedan.

6) A introducción non autoriza-da de especies de fauna silvestrenos espacios protexidos e fóra doslugares expresamente autorizados.

7) O abandono ou depósito deresiduos fóra dos lugares destina-dos para o efecto.

8) A circulación de vehículos demotor nas zonas reguladas por es-ta lei, agás que se conte con au-torización administrativa.

Artigo 65. Infraccións moi gra-ves.

Serán infraccións moi graves:

1) A utilización cando estiveseprohibida de productos químicos,a realización de verteduras ou oderrame de residuos que alteren ascondicións de habitabilidade dosespacios naturais protexidos da re-de galega con dano para os valo-res e as especies que motivaron asúa declaración.

2) A destrucción, morte, dete-rioración, recolleita, comercio,captura ou exposición ou natura-lización non autorizados de espé-cimes, catalogados como en peri-go de extinción ou sensibles áalteración do seu hábitat, así comodos seus propágulos ou restos.

3) A destrucción do hábitat deespecies catalogadas en perigode extinción ou sensibles á altera-ción do seu hábitat, que se encon-tren incluídos nos espacios natu-


rais protexidos, en particular osseus lugares de reproducción, in-vernada, repouso ou alimentación.

Artigo 66. Circunstancias para agraduación das sancións.

1. Serán circunstancias que ha-berá que ter en conta para a gra-duación das sancións que se poidanimpoñer polas distintas clases de in-fraccións:

a) A existencia de intencionali-dade.

b) A natureza e irreversibilida-de dos prexuízos.

c) A reincidencia pola comisiónnun prazo dun ano de máis dunhainfracción da mesma natureza can-do así fose declarado por resolu-ción firme.

d) A agrupación ou organiza-ción para comete-la infracción.

e) O beneficio económico per-seguido.

2. Se un só feito constitúe dúasou máis infraccións administrati-vas das previstas nesta lei, im-poñerase a sanción que corres-ponda á de maior gravidade.

3. A reincidencia en infracciónsda mesma categoría nun prazo in-ferior ó da súa prescrición equipa-rarase coa comisión dunha infrac-ción da categoría inmediatamentesuperior.

Artigo 67. Suxeitos responsables.

1. Para os efectos desta lei terána consideración de responsablesdas infraccións previstas nela:

1) Os autores materiais das ac-tuacións infractoras ou, se é o ca-so, as empresas ou entidades dasque dependen.

2) Os técnicos ou profesionaisque contribúan dolosamente á co-misión dunha infracción.

3) Cando se trate de actua-cións amparadas por autori-zacións ou licencias manifesta-mente ilegais, considérase taménresponsables:

a) Os funcionarios ou emprega-dos de calquera administración pú-blica que emitan informe favora-ble sobre o outorgamento docorrespondente título, que seránsancionados por falta grave en víadisciplinaria, logo do correspon-dente expediente.

b) As autoridades e os membrosde órganos colexiados de calque-ra corporación ou entidade públi-ca que resolvan ou voten a favordo outorgamento do título, de-soíndo informes preceptivos e uná-nimes nos que se advirta expresa-mente da ilegalidade, ou candonon se solicitasen os ditos infor-mes. A sanción será de multa nacontía que corresponda en cada ca-so por aplicación dos criterios des-ta lei.


2. Cando concorran diversaspersoas na comisión dunha mes-ma infracción, as sancións im-poñeranse con carácter solidario,a non ser que a actuación de cadaunha delas poida dar lugar a unhainfracción separada, e neste casoimpoñeranse sancións indepen-dentes.

Artigo 68. Prescrición.

1. As infraccións previstas nes-ta lei prescribirán nos seguintesprazos, contados desde a total con-sumación do feito:

a) As infraccións moi graves óscatro anos.

b) As infraccións graves ó cabode dous anos.

c) As infraccións menos gravesó ano.

d) As infraccións leves ós seismeses.

2. A obriga de restaura-lo medionatural ó estado anterior á comisiónda infracción non prescribe.

Capítulo II

Das sancións

Artigo 69. Sancións.

1. As infraccións tipificadas nes-ta lei sancionaranse coas seguin-tes multas:

a) Infraccións leves: multa de10.000 a 100.000 pesetas.

b) Infraccións menos graves:multa de 100.001 a 1.000.000 depesetas.

c) Infraccións graves: multa de1.000.001 a 10.000.000 de pese-tas.

d) Infraccións moi graves: mul-ta de 10.000.001 a 50.000.000 depesetas.

2. A infracción poderá levarparella unha indemnización, queserá como mínimo equivalente óvalor do beneficio económico con-seguido pola persoa infractora, in-dependentemente da cualificaciónda infracción ou de que a contíapoida supera-la cantidade máximaprevista para as infraccións moigraves.

3. A imposición da multa poderácomporta-lo comiso do obxecto dainfracción e o das artes de captu-ra ou morte e dos instrumentos conque se realizase.

Igualmente poderá comporta-lopechamento de locais, establece-mentos ou instalacións cando seincorra en infraccións graves oumoi graves.

4. Quen cace ou pesque espe-cies catalogadas non susceptiblesde aproveitamento cinexético oupiscícola será sancionado ademaiscon inhabilitación para cazar ou


pescar por un período de tres a oi-to anos.

5. Tanto o importe das multascoma o das responsabilidades ad-ministrativas poderán ser esixidospola vía administrativa de cons-trinximento.

Artigo 70. Responsabilidade civil.

1. Sen prexuízo da sanción queen cada caso proceda, a persoa in-fractora deberá repara-lo danocausado. A reparación e reposi-ción dos bens terá como finalida-de a restauración do medio natu-ral ó ser e estado previos ó feitode producirse a agresión, sempreque iso sexa posible. O órganocompetente para impoñe-la san-ción tamén o será para esixi-larestauración.

2. Se a persoa infractora nonprocedese a repara-lo dano causa-do no prazo que se lle sinale, a au-toridade sancionadora procederá áimposición de multas coercitivasreiteradas por lapsos de tempo su-ficientes para cumpri-lo ordenado;a súa contía non poderá supera-lo 20% da multa fixada para a in-fracción cometida.

3. A persoa responsable da in-fracción deberá indemnizar dos da-nos e perdas ocasionados logo datramitación do correspondente ex-pediente e con audiencia da per-soa interesada. A valoración des-tes faraa a Consellería de MedioAmbiente.

4. A utilización dos recursos xe-rados polas sancións que impoñaa administración deberanse desti-nar integramente a accións destina-das á conservación dos espaciosnaturais protexidos e da flora e fau-na silvestres.

Capítulo III

Do procedemento sancionador


1. A tramitación do expe-diente sancionador, no cal, entodo caso, se lle dará audienciaá persoa interesada, rexerase po-lo disposto no título IX da Leide réxime xurídico das admi-nistracións públicas e do proce-demento administrativo comúne na súa normativa de desen-volvemento.

2. A incoación dos correspon-dentes expedientes sancionadorescorrespóndelle ó delegado pro-vincial da Consellería de MedioAmbiente.

Artigo 72. Competencia sancio-nadora.

A competencia para a imposi-ción das sancións a que se refireesta lei corresponderalle:

1) No suposto de infraccións le-ves e menos graves, ó delegadoprovincial da Consellería de Me-dio Ambiente.


2) No suposto de infracciónsgraves, ó director xeral de Montese Medio Ambiente Natural.

3) No suposto de infracciónsmoi graves, ó conselleiro de Me-dio Ambiente.

Artigo 73. Ilícito penal.

Cando a xuízo da administra-ción as infraccións puidesen serconstitutivas de delicto ou falta, oórgano administrativo daralle tras-lado ó órgano xurisdiccional com-petente e absterase de prosegui-loprocedemento sancionador men-tres a autoridade xudicial non sepronunciase. A sanción da autori-dade xudicial excluirá a imposi-ción de multa administrativa. Denon se estima-la existencia de de-licto ou falta a administración po-derá continua-lo expediente san-cionador con base se é o caso nosfeitos que a xurisdicción compe-tente considerase probados.

Artigo 74. Da prescrición das san-cións.

1. As sancións previstas nestalei prescribirán: ós dous anos asimpostas por infraccións leves emenos graves, e ós catro anos asimpostas por infraccións gravese moi graves.

2. O prazo de prescrición co-mezará a contarse desde o día se-guinte a aquel en que adquira fir-meza a resolución pola que seimpoña a sanción.

3. Interromperá a prescrición ainiciación, con coñecemento dapersoa interesada, do procede-mento de execución.

Disposición adicional primeira.Confirmación.

Os espacios naturais protexidosxa declarados con anterioridadeá entrada en vigor desta lei man-terán o réxime das súas declara-cións respectivas no que non secontradiga co disposto nela, bene-ficiándose do rango normativo quea lei lles outorga.

Disposición adicional segunda.Ámbito.

Agás indicación expresa en con-tra, as previsións contidas no títu-lo II desta lei non lles serán apli-cables ós animais domésticos ousalvaxes en catividade ou aban-donados, de acordo co establecidona Lei 1/1993, do 13 de abril, deprotección dos animais domésti-cos e salvaxes en catividade; ósanimais criados para o aproveita-mento das súas produccións oucon fins de experimentación cientí-fica por organismos acreditadoscoa debida autorización, así comoá regulación dos aproveitamentosdas especies cinexéticas, piscíco-las ou calquera outra obxecto deregulación específica, incluíndoaqueles exemplares de especiesobxecto de cultivo agrícola ouaproveitamento forestal, que seránreguladas pola súa propia norma-tiva.


Disposición adicional terceira.Inspección ambiental.

1. A inspección, a vixilancia eo control da materia obxecto des-ta lei corresponderanlle á Conse-llería de Medio Ambiente, a calpromoverá os mecanismos de con-trol necesarios cos demais órganosda Administración autonómica deGalicia e o resto das administra-cións públicas.

2. No exercicio das súas funcións,os axentes forestais e os demais cor-pos de inspección, vixilancia e con-trol da Consellería de Medio Am-biente terán a consideración deaxentes da autoridade, sempre querealicen funcións de inspección econtrol en cumprimento desta leie acrediten a súa condición median-te a correspondente documentación.

Disposición adicional cuarta. Com-petencias doutros órganos e ad-ministracións.

As autorizacións a que se refireeste lei outorgaranse, se é o caso,sen prexuízo das que lles corres-pondan a outros organismos ouadministracións no exercicio dassúas propias competencias.

Disposición adicional quinta. Ac-tualización de multas.

A Xunta de Galicia poderá ac-tualiza-la contía das multas paraadecualas ás variacións do custoda vida, de acordo co índice xe-ral de prezos ó consumo.

Disposición adicional sexta. Du-ración máxima do procedemento.

Para os efectos previstos no ar-tigo 42.2 da Lei 30/1992, do 26 denovembro, de réxime xurídico dasadministracións públicas e do pro-cedemento administrativo común,o prazo máximo de aplicación ósprocedementos administrativos re-gulados nesta lei será o de tresanos, coa excepción do procede-mento sancionador, que se aterá ódisposto na dita Lei 30/1992 e noregulamento que a desenvolve.

Disposición adicional sétima. Des-cualificación dos espacios natu-rais protexidos.

1. Un espacio natural protexidoou unha zona del só poderá serdescualificada, coa conseguinteexclusión da rede, en virtudedunha norma de igual ou superiorrango ó da súa declaración, e deacordo co procedemento previstopara esta.

2. A descualificación só poderárealizarse se desaparecesen as cau-sas que motivaron a protección eestas non fosen susceptibles de re-cuperación ou restauración, e sem-pre que a desaparición daquelasnon estivese motivada por unha al-teración intencionada.

3. En todo caso, non poderá pro-cederse á descualificación e pos-terior exclusión da rede dun espa-cio natural protexido que foseafectado por un incendio forestal.


Serán nulos de pleno dereito os ac-tos administrativos de descualifi-cación e exclusión que fosen encontra deste precepto.

Disposición adicional oitava. Com-patibilidade coa declaración de bende interese cultural.

1. A declaración de espacio na-tural protexido será compatible coadeclaración de ben de interese cul-tural.

2. Nestes supostos, a Conselleríade Medio Ambiente e a Conse-llería de Cultura establecerán osmedios de coordinación necesa-rios para conseguir unha adecua-da planificación e financiamento.

Disposición adicional novena. Co-laboración entre os corpos de ins-pección.

Co obxecto de acadar unha pro-tección integral de patrimoniocultural e do medio ambiente, es-tablecerase a colaboración e coo-peración entre os distintos corposde inspección nesta materia.

Disposición transitoria primeira.Recualificación e adaptación.

1. Para os efectos da debida co-ordinación en canto á aplicaciónda normativa básica, denomina-ción e homologación internacio-nal se é o caso, a Consellería deMedio Ambiente procederá noprazo dun ano a recualifica-los es-pacios naturais protexidos que se

declarasen con anterioridade á da-ta de entrada en vigor desta lei eque se correspondan coas figurasreguladas naquela lexislación enesta lei.

2. A Consellería de MedioAmbiente propoñerá ou dictaráas normas oportunas para adap-ta-lo réxime dos espacios naturaisprotexidos xa declarados ó dis-posto nesta lei.

Disposición transitoria segunda.Publicación do catálogo.

No prazo de dous anos, a par-tir da entrada en vigor desta lei, aXunta de Galicia publicará o Catá-logo galego de especies ameaza-das da flora e fauna silvestres deconformidade co que determinanos artigos 48 e 49 dela.

Disposición transitoria terceira.Irretroactividade.

As infraccións e sancións rexe-ranse en canto ó seu procedemen-to e ós prazos de prescrición polalexislación aplicable no momentoen que se cometeu a infracción,sen prexuízo da retroactividade dadisposición máis favorable paraa persoa infractora.

Disposición derrogatoria única.Cláusula de derrogación.

Quedan derrogadas ou senaplicación no ámbito da Comu-nidade Autónoma de Galicia can-tas disposicións de igual ou infe-


rior rango se opoñan ó dispostonesta lei.

Disposición derradeira primeira.Habilitación.

Autorízase o Consello da Xun-ta para dictar cantas disposiciónssexan necesarias para o desen-volvemento e a aplicación destalei.

Disposición derradeira segunda.Entrada en vigor.

Esta lei entrará en vigor ó díaseguinte da súa publicación noDiario Oficial de Galicia.

Santiago de Compostela, 21 deagosto de 2001

Manuel Fraga IribarnePresidente

lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza · comprenden setenta e catro artigos,...

Documents