Unha vez oso pequeno pasou todo o díapescando no río, pero non colleu ningún peixe.Co caldeiro baleiro, os ósos cansos e sen asadono forno, o seu amigo tigre ía pasar fame.

–Tigre, non hai peixe. Hoxe non pesquei nada!

Entón oso pequeno coceu unha coliflor da horta,con patacas, sal e un pouco de manteiga.

–Sabes cal sería a mellor cousa do mundo? Ser rico! –dixo tigre pequeno–. Así hoxe poderías ter mercado dúas troitas,que son o meu prato favorito.

–Troitas! –berrou oso pequeno, que soñabacon pescar troitas.

Aínda non collera ningunhaporque as troitas non son parvas,non se deixan pescar.

–Asadas con manteiga, especias e améndoas!–berrou tigre pequeno, choutando de alegría.

–E de sobremesa, biscoito –dixo oso pequeno.

–Bis-coi-to –repetiu tigre pequeno–. Só de pensalo, póñenseme os dentes longos.

–Podía mercar unha barquiña. Faime falta.

–Máis falta me fai a min unha pa–berrou tigre pequeno–. A que teño renxe.Un día vaime volver tolo.

–Tamén quero un casco de piloto,unha lámpada vermella para a camae unhas botas de pel.

–Encargaremos uns traxes elegantese iremos a unha festa –dixo oso pequeno–.

Un tango fino, tigre, iso sería...

–Imos buscar un tesouro! –dixo tigre pequeno.