formulacion inorganica

XA

Z n

m+

XA

Z n

m-

Notación Xeneraliza dun Elemento

X SÍMBOLO DO ELEMENTO

Z NÚMERO ATÓMICO (número de protóns do núcleo)

A NÚMERO MÁSICO (protóns do núcleo + nº neutróns)

n Número de átomos do agregado que se presenta.

m Carga absoluta se se trata dun ión.

Se a particula esta cargada negativamente

Formulación e nomenclatura en Química Inorgánica

A fórmula química é unha representación simbólica da molécula ouunidade estrutural dunha substancia. Contén os símbolos dos elementosque forman o composto e, xunto a eles, uns subíndices que indican onúmero de átomos deses elementos.

A nomenclatura é o conxunto de regulamentos mediante os cales senomean os compostos.

Sistemas de nomenclaturas

Sistemática: [proposta pola IUPAC]. utiliza os prefixos mono (1), di (2), tri (3), tetra(4), penta (5), hexa (6),hepta (7), para indicar o número de átomos correspondentesaos elementos que forman o composto.

Pódese prescindir do prefixo mono cando non sexa necesario (elemento que ten un sónúmero de oxidación), e, adoita indicarse cando a proporción é 1:1

Stock: nome do composto (entre paréntese e en números romanos o número deoxidación do elemento diferenciador do composto).

Tradicional: o sistema máis antigo], só a utilizaremos na nomenclatura dos oxiácidos edas oxisales

CONCEPTOS BÁSICOS

Valencia: É o poder de combinación dun átomo para

unirse con outros e formar un composto. Nos compostosiónicos é igual á carga iónica. Nos compostos covalentesé igual ao número de unións formadas.

Número de oxidación: É un número enteiro que

representa o número de electróns que un átomo pon enxogo cando forma un composto determinado.

É positivo se o átomo perde electróns, ou os

comparte cun átomo que teña tendencia a

captalos. E será negativo cando o átomo gañe

electróns, ou os comparta cun átomo que teña

tendencia a cedelos.

Regras para determinar o número de oxidación

1) Nun elemento en estado puro o índice de oxidación é cero. Na , Cl2, é 0.

2) Nun ión o número de oxidación coincide coa súa carga. No CsF: Cs+ e F .

3) O número de oxidación do hidróxeno é +1 (Agás nos hidruros metálicos

onde o Hidróxeno actúa con -1).

4) O número de oxidación do osíxeno é -2 (Agás nos peróxidos e

hiperóxidos onde es -1 e -1/2, respectivamente)

6) A suma dos números de oxidación de cada un dos átomos que constitúen

un composto neutro é cero.

5) O número de oxidación do fluor é sempre 1.

7) Nos ións poliatómicos, a suma dos números de oxidación dos átomos é

igual a carga neta do ión.

(O número de oxidación escribese en números romanos (lembrao no uso danomenclatura de Stock: +I, +II, +III, +IV, -I, -II, -III, -IV, etc). Pero para facilitarcálculos tamén se usan caracteres arábigos : +1, +2, +3.., -1, -2, -3, etc).

Li Be

Na Mg

K Ca

Rb Sr

Cs Ba

V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn

Ag Cd

Au Hg

B C N O F

Al Si P S Cl

Ga Ge As Se Br

In Sn Sb Te I

Tl Pb Bi Po At

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17

3 4 3 2 1

+1 +2 +5 +6

+3

+2

+7

+6

+4

+3

+2

+2

+3

+2

+3

+2

+3

+1 +2 +3 +4 +5

+3

+1

+6

+4

+2

+7

+5

+3

+1

Outros números de oxidación

números de oxidación negativos

2º

Números de oxidación máis usuais

3º

4º

5º

6º

números de oxidación positivos

Cu+2

Au+3

Hg+1

H1ºElementos que, con estes

nº de oxidación , dan lugar a ácidos oxiácidos.

co H e cos metais

TIPOS DE SUBSTANCIAS

SUBSTANCUIAS

SIMPLES

COMPOSTOS BINARIOS

HIDRÓXIDOS

E

CIANUROS

OXIÁCIDOS

OXISALES

SUBSTANCIAS SIMPLES

Trátanse de combinacións de átomos dun só elemento.

Algunhas substancias simples formúlanse co símbolo doelemento e un subíndice que indica o número de átomosque as forman: H2, F2, Cl2, Br2, I2, N2, O2, O3, P4, As4, S8, Se8.

Outras substancias simples forman redes tridimensionais,nos que en cada vértice do cristal se encontra un átomounido ao resto mediante enlace covalente, como no Si (silicio)e o C (diamante e grafito), o enlace metálico, como nosmetais Fe, Au, Sn, …

Os gases nobres son monoatómicos, polo que se representanmediante o símbolo do elemento.

Composto N. Sistemática N. Tradicional

H2 dihidróxeno hidróxeno

F2 diflúor flúor

Cl2 dicloro cloro

Br2 dibromo bromo

I2 diiodo iodo

O2 dioxíxeno oxíxeno

O3 trioxíxeno ozono

S8 octaxofre xofre

P4 tetrafosforo Fósforo (branco)

Todas estas substancias noméanse pola nomenclatura sistemática.

C Carbono (diamante, grafito)

Ar

Fe

Argon

Ferro

SUBSTANCIAS BINARIAS

Son aquelas substancias que están formadas pordous elementos.

1. Nas fórmulas químicas colócase en primeiro lugar o elemento máiselectropositivo e logo o máis electronegativo. Como regra xeral paraaplicar a norma anterior, o elemento que se nomea en primero lugarcolócase en segundo lugar e a inversa.

2. No caso dos compuestos binarios entre elementos non metálicos,escribese primeiro o elemento situado máis a ezquerda na siguienteserie (ainda que hai que dicir que esta serie non segue estrictamente aorde crecente de electronegatividade establecido por Pauling):

B, Si, C, Sb, As, P, N, H, Te, Se, S, I, Br, Cl, O, F

(Obsérvese que, salvo o H e o O, seguen a orde inversa dos grupos doselementos non-metálicos do sistema periódico).

3. Como en todo composto químico neutro, a carga total debe ser nula, onúmero de oxidación aportado pola parte electropositiva debecoincidir en valor absoluto co número de oxidación da parteelectronegativa. Actuarase en consecuencia:

A B-y+x

A B-y+x

xyy(+x) + x(-y) = 0

4. Toda fórmula química salvo lixeiras excepcións, que indicaremos, debesimplificarse ao máximo, é dicir, os subíndices deben ser primos entresi.

6. Para nomealos cítase primeiro o elemento máis electronegativoterminado en “uro”, salvo se se trata dun composto con oxíxeno que seutiliza a palabra “óxido”.

5. Utilizaremos para escribir os seus nomes a nomenclatura de Stock e asistemática.

máis electronegativo

nº oxidación negativo

CLASIFICACIÓN DAS SUBSTANCIAS BINARIAS

ÓXIDOSPERÓXIDOS

EHIPEROXIDOS

HIDRUROS SALES BINARIOS

Básicos

metal+oxíxeno

Ácidos

N.metal+oxíxeno

Metálicos

metal+hidróxeno

Non metálicos

N.metal+hidroxeno

grupos 13, 14,15hidruros volátiles

grupos 16, 17haluros dehidróxeno

Sales neutros

metal+N. metal

Sales volátiles

N.metal+N.metal

COMBINACIÓNS BINARIAS DO OXÍXENO

Son tres as combinacións que pode formar o oxíxeno: os óxidos, osperóxidos e os hiperóxidos ou superóxidos.

Os ÓXIDOS son combinacións do oxíxeno (O2-) con outro elemento. Osóxidos pódense clasificar en función das súas propiedades ácido-base, deacordo co seu comportamento fronte a auga; es dicir:

oxíxeno + metal óxido básico

oxíxeno + non metal óxido ácido

M2Om

Formula xeral

N2On

A nomenclatura de Stock, é a nomenclatura recomendada para os óxidosbásicos.

A nomenclatura sistemática, é a nomenclatura recomendada para osóxidos ácidos.

Os PERÓXIDOS son combinacións dun metal (do grupo: 1, 2, 11 e 12),oudo hidróxeno, co grupo peróxido (O2

2-), onde cada osíxeno ten número deoxidación -1, polo que estes compostos non se poden simplificar ossubíndices. A fórmula xeral : X2 (O2)n .

Se utilizamos a nomenclatura sistemática, noméanse igual que no casodos óxidos. Se utilizamos a nomenclatura de Stock, noméanse igual queno caso dos óxidos, cambiando a palabra óxido por peróxido.

Os HIPERÓXIDOS OU SUPERÓXIDOS son combinacións dun metal co grupo

hiperóxido (O21-). A nomenclatura recomendada é a de Stock, cambiando a palabra

óxido por hiperóxido (ou superóxido). Exemplos son:

KO2 Hiperóxido de potasio BaO4 Hiperóxido de bario

Na2O2Peróxido de sodio

Sistemática De Stock

Dióxido de disodio

MgO2Dióxido de magnesio Peróxido de magnesio

Cu2O2Dióxido de dicobre Peróxido de cobre (I)

CuO2Dióxido de cobre Peróxido de cobre (II)

H2O2Dióxido de dihidróxeno Peróxido de hidróxeno

Composto

COMBINACIÓNS BINARIAS DO HIDRÓXENO

O hidróxeno pode combinarse co resto dos elementos da táboa periódica.Actúa co número de óxidación. -1 se se combina cos elementos situados asúa esquerda e con +1 si se combina cos elementos situados á dereita,segundo a ordenación establecida por la IUPAC.

As combinacións a queda lugar son:

B, Si, C, Sb, As, P, N, H, Te, Se, S, I, Br, Cl, O, F

Formula xeral

hidróxeno + metal

HIDRURO

METÁLICO MHn

Nos hidruros metálicos recoméndase a nomenclatura de Stock.

FeH2Hidruro de ferro (II)


Dihidruro de ferro

Fe2H3Trihidruro de diferro Hidruro de ferro (III)

ZnH2Dihidruro de cinc Hidruro de cinc

Composto

hidróxeno + n. metal (G. 16,17)HALURO DE HIDRÓXENO HnX

S, Se, Te F, Cl, Br, I

HF Ácido fluorhídrico

Sistemática Tradicional

Fluoruro de hidróxeno

HCl Cloruro de hidróxeno Ácido clorhídrico

H2S Sulfuro de hidróxeno Ácido sulfhídrico

H2Se Seleniuro de hidróxeno Ácido selenhídrico

Composto

Nos haluros de hidróxeno recoméndase a nomenclatura sistemática. A de Stock nonse usa.

Formula xeral

A nomenclatura tradicional está admitida pola IUPAC. Hai que ter en conta que asdisolucións acuosas destes compuestos teñen carácter ácido (ácidos hidrácidos), poloque se nomean coa palabra ácido e o nome do elemento acabado en hídrico.

Na nomenclatura sistemática, non é necesario poñer os prefixos numerais antes dohidróxeno, ao ter os elementos non metálicos un único n.o. negativo.

Para distinguir entre os haluros de hidróxeno, gasosos ou disoltos en auga, adoitaacompañarse fórmula a expresión entre parénteses: (aq), que significa acuoso: cloruro dehidrógeno(gas) HCl; ácido clorhídrico(acuoso) HCl(aq) .

hidróxeno + n. metal (G. 13,14,15)HIDRUROS VOLÁTILES

Formula xeral

XHn

B C, Si N, P,As,Sb

Nos hidruros volátiles recoméndase a nomenclatura sistemática, aindaque a IUPAC acepta os nomes comúns da tradicional. A nomenclatura deStock non se utiliza.

BH3Borano

Sistemática Tradicional

Trihidruro de boro

CH4Tetrahidruro de carbono Metano

SiH4Tetrahidruro de silicio Silano

NH3Trihidruro de nitróxeno Amoníaco

PH3Trihidruro de fósforo Fosfina

Composto

AsH3Trihidruro de arsénico Arsina

SbH3Trihidruro de antimonio Estibina

Existen outros hidruros volátiles como a hidracina N2H4, o diboranoB2H6, que non se simplifican.

SALES BINARIOS

Son a combinación de dous elementos que non sexan hidróxeno e oxíxeno.

As combinacións a queda lugar son:

metal + N. metal SAL NEUTRO

Formula xeral

MXXn

N. metal + N. metal SAL VOLÁTIL AbBa

Nos sales neutros recomendase a nomenclatura de Stock.

Nos sales volátiles recomendase a nomenclatura sistemática.

Para a formulación dos sales volátiles conven recordar que a IUPAC establece quese coloque a esquerda o (elemento máis electropositivo) o símbolo do elemento quefigure antes na relación: B<Si<C<Sb<As<P<N<Te<Se<S<I<Br<Cl<F

Fe2S3Sulfuro de ferro (III)


Trisulfuro de diferro

AuCl Monocloruro de ouro Cloruro de ferro (I)

Cu2C Carburo de dicobre Carburo de cobre (II)

PCl3 Tricloruro de fósforo Cloruro de fósforo (III)

PCl5 Pentacloruro de fósforo Cloruro de fósforo (V)

Composto

CS2Disulfuro de carbono Sulfuro de carbono (IV)

HIDRÓXIDOS E CIANUROS

Os hidróxidos e os cianuros son compostos ternarios, e dicir, soncompuestos formados por tres elementos diferentes.

Os HIDRÓXIDOS fórmanse a partir do anión poliatómico OH , aniónhidróxido, e un catión metálico. Formúlanse e nomeánse seguindo as regrasxa dadas. O anión OH ten número de oxidación igual a súa carga, e decir, -1.

Fe(OH)3Hidróxido de ferro (II)


Trihidróxido de ferro

Pb(OH)4Tetrahidróxido de chumbo Hidróxido de chumbo (IV)

AuOH Monohidróxido de ouro Hidróxido de ouro (I)

Composto

Nos hidróxidos recoméndase a nomenclatura de Stock

Os CIANUROS son os compostos formados polo anión poliatómico CN ,ión ciano, e os catións metálicos, seguen as regras que xa coñecemos

NaCN Cianuro de sodio

(NH4)CN Cianuro amónico

ÁCIDOS OXIÁCIDOS

Son compostos formados poa unión do oxíxeno, o hidróxeno e un nonmetal (ou un metal, como o cromo, o manganeso ou o vanadio, en altoestado de oxidación).

A súa fórmula xeral é:

H X Oa b c

+1 +x 2

Números de oxidación

Para formulalos escribiremos o símbolo do hidróxeno, á dereita o do nonmetal ou metal de transición, e a continuación o símbolo do osíxeno.

Encima de cada un dos elementos anteriores ,os seus números de oxidación.A continuación escribiremos o número de oxíxeno necesario para quemultiplicado polo seu número de oxidación (-2) supere no mínimo aonúmero de oxidación do non metal. Por último, a diferenza entre os dousvalores anteriores a cubrimos co hidróxeno.

Cando se encontran en disolución acuosa, deixan protóns (H+) en liberdade,conferindo propiedades ácidas as disolucións.

A fórmula resultante depende só do número de oxidación de X, polo que éposible agrupar as estruturas segundo o número de oxidación.

As estruturas presentan certas regularidades segundo o elemento central Xempregue número de oxidación par ou impar.

A continuación formúlanse os ácidos correspondentes ao cloro (n.o. +5) e oxofre (n.o. +6):

Cl

+5

O

2

Cl

+5

O

2

+5 6

ClO3 H++ ClO3 Cl O3H

S

+6

O

2

S

+6

O

2

4

+6 8

S O4

2

2H++SO

4

2

S O4

H2

3

Anións poliatómicos oxiácidos

Carga do anión

Carga do anión

Formulando os demais ácidos, con números de oxidación impares: +1,+3, e +7, temos as seguintes fórmulas:

+1

+3

+5

+7

HXO3

HXO2

HXO1

HXO4


Formulando os demais ácidos, con números de oxidación pares: +2, +4, e+6, temos as seguintes fórmulas:

+2

+4

+6

H2XO3

H2XO2

H2XO4


Os ácidos que proveñen de números de oxidación impares teñen só un H,mentres os que proveñen de números de oxidación pares teñen 2 H.

Todas as formas, tanto con números de oxidación consecutivos par ou impar,diferencianse nun oxíxeno.

Para nomear a estes compostos, pola nomenclatura tradicional, séguenseas siguintes regras :

a)

b)

c)

d)

Hipo-

…..

………

Per-

-oso

-oso

-ico

-ico

I. Os non metais, que teñen catro números de oxidación, que son oshalóxenos, utilizan as catro regras anteriores.

II. Os non metais, que teñen tres números de oxidación, qu son osanfíxenos, e nitroxenoideos, utilizan as regras “a”, “b” e “c”. Omanganeso utiliza as regras “b”, “c” e “d”.

III. Os non metais que teñen dous números de oxidación, algúnnitroxenoideo (As, Sb), utilizan as regras “b” e “c”.

IV. Os non metais que teñen un só número de oxidación, carbonoideos(empregan aquí só o +4), o boro e o cromo utilizan a regra “c”.

Para nomerar os oxiácidos empreganse tres nomenclaturas: a sistemática, afuncional (ou de Stock) e a tradicional. Nesta presentación só veremos asistemática e a tradicional.

prefixo sufixo

Raiz do non

metal

Unha forma sinxela de aprender esta nomenclatura é a seguinte:

Aprendemos de memoria o nome dos seguintes ácidos:

Cl O3H S O4

H2Ácido clórico Ácido sulfúrico

Serve para calquera elemento, non metálico, de número de

oxidación impar +5

Serve para calquera elemento, non metálico, de número de

oxidación par +6

1. Os ácidos que seguen as formas anteriores, noméanse acabando en “ico” onome de elemento correspondente.

2. Diminuíndo o subíndice do osíxeno nunha unidade (equivale a quitar unátomo), obtemos outras formas que se nomean coa terminación “oso”.

3. Diminuíndo en dous os osíxenos, obtemos outras formas que se nomean coprefixo “hipo” e a terminación “oso”.

4. Aumentando o subíndice do oxíxeno, nunha unidade obtemos outras formasque se nomean co prefixo “per” e a terminación “ico”.

Para sistematizar o estudo dos oxiácidos, imos a fixarnos nogrupo do elemento non metálico.

Oxiácidos do grupo dos halóxenos

Nestes compostos o non metal pode ser: Cl, Br e I con n.o. +1, +3, +5, +7. O flúornon forma oxiácidos.

HClO ácido hipocloroso


oxoclorato(I) de hidróxeno

dioxoclorato(III) de hidróxeno ácido clorosoHClO2

trioxoclorato(V) de hidróxeno ácido clóricoHClO3

tetraoxoclorato(VII) de hidróxeno ácido perclórico

Composto

Para nomear a estes compostos, pola nomenclatura sistemática, comézasepolo prefixo numeral (mono, di, tri, tetra,…), que indica o número deoxíxenos, seguido por –oxo- (de oxíxeno), o nome do átomo centralterminado en –ato e o seu número de oxidación entre paréntese e ennúmeros romanos, por último engádese de hidróxeno.

HClO4

Oxiácidos do grupo dos anfíxenos

Nestes compostos o non metal pode ser: S, Se e Te con n.o. +2, +4, +6.

H2SO2ácido hiposulfuroso


dioxosulfato(II) de hidróxeno

trioxosulfato(IV) de hidróxeno ácido sulfurosoH2SO3

tetraxosulfato(VI) de hidróxeno ácido sulfúricoH2SO4

Composto

De forma análoga procederíase para o selenio e para o teluro.

Oxiácidos do grupo dos nitroxenoideos

Nestes compostos o non metal pode ser: N e P con n.o. +2, +3, +5, As e Sb (amboscon n.o. +3, +5).

HNO ácido hiponitroso


oxonitrato(I) de hidróxeno

dioxonitrato(III) de hidróxeno ácido nitrosoHNO2

trixonitrato(V) de hidróxeno ácido nitricoHNO3

Composto

O (P), (As) e (Sb) poden formar máis dun oxiácido co mesmo n.o. Así, utilizase oprefixo meta- para identificar o oxiácido que se obten seguindo a regra deformulación anterior, o prefixo orto- para o ácido que se obten ao sumar unhamolécula de auga a forma meta. O prefixo di- (piro-) fai referencia ao grao depolimerización do ácido respectivo. Esta polimerización pode ser maior (tri-, tetra-,…). Como regra xeral, elimínase unha molécula de auga menos que o número queindica o grado de polimerización do ácido.

oxiácido “meta” + H2 O oxiácido “orto”

2 oxiácido “orto” H2 O oxiácido “di” ou “piro”

Para o caso do P con n.o. +5:

HPO3ácido metafosfórico


trioxofosfato(V) de hidróxeno

tetraoxofosfato(V) de hidróxeno ácido ortofosfóricoH3PO4

heptaoxodifosfato(V) de hidróxeno ácido difosfóricoH4P2O7

Composto

H5P3O10decaoxotrifosfato(V) de hidróxeno ácido trifosfórico

3 H3PO4 2 H2 O H5P3O10

Oxiácidos do grupo dos carbonoideos

Nestes compostos o non metal puede ser: C e Si con n.o. +4 (non existe o oxiácidode C con n.o. +2). O oxiácido de C, o ácido carbónico, é inestable descompoñendoseen dióxido de carbono e auga. Sen embargo, ten importancia pois del derivan oscarbonatos.

No caso do silicio, existen tres oxiácidos, como ocurría co P:

H2SiO3ácido metasilícico


trioxosilicato(IV) de hidróxeno

tetraoxosilicato(IV) de hidróxeno ácido ortosilícicoH4SiO4

heptaoxodisilicato(IV) de hidróxeno ácido disilícicoH6Si2O7

Composto

H2CO3trioxocarbonato(IV) de hidróxeno ácido carbónico

Oxiácidos do boro

Nestes compostos, o boro actúa co n.o. +3. Pódense formular os seguintescompostos:

HBO2ácido metabórico


dioxoborato(III) de hidróxeno

trioxoborato(III) de hidróxeno ácido ortobóricoH3BO3

Composto

Oxiácidos do manganeso

Oxiácidos de metais en alto estado de oxidación (Estes ácidos non existen nanatureza, pero son importantes xa que si se coñecen as súas sales).

Nestes compostos o Mn pode ter n.o. +4, +6 e +7. As terminacións son: -oso, -ico e per- …-ico, enon hipo-…-oso, -oso e –ico, como cabería esperar para un con elemento con tres n.o.

H2MnO3ácido manganoso


trioxomanganato(IV) de hidróxeno

tetraoxomanganato(VI) de hidróxeno ácido mamgánicoH2MnO4

tetraxomanganato(VII) de hidróxeno ácido permangánicoHMnO4

Composto

Oxiácidos do cromoNestes compostos o Cr actúa co n.o. +6 , ademáis o cromo forma tamén o ácido dicrómico,

ácido de grande importancia en química polas sales a que da lugar.

H2CrO4ácido crómico


tetraxocromato(VI) de hidróxeno

heptaoxodicromato(VI) de hidróxeno ácido dicrómicoH2Cr2O7

Composto

Oxiácidos do vanadio

trioxovanadato(V) de hidróxeno ácido metavanádicoHVO3

tetraoxovanadato(V) de hidróxeno ácido ortovanádicoH3VO4

Nestes compostos o V actúa co n.o. +5 , ademáis forma tamén o ácido ortovanádico.

NOMENCLATURA DOS IÓNS

1. Para os anións monoatómicos: cítase o nome do elemento acabado en “uro”,agas se se trata do oxíxeno que se nomea como “óxido”.

2. Para os catións monoatómicos: indícase simplemente o nome do elementoutilizando a nomenclatura de Stock.

3. Entre os ións poliatómicos (anións e catións) temos o OH- : ión hidróxido;NH4

+ : ión amonio.

4. Os oxianións son ións poliatómicos que proceden dos correspondentesoxiácidos, que perderon un ou máis hidróxenos. A carga negativa resultantecoincide con número de H perdidos.

Na nomenclatura sistemática ss oxianións noméanse igual que o ácido deque proceden, pero suprimindo a expresión de hidróxeno e sustituíendo apalabra ácido por ión

Na nomenclatura tradicional noméanse sustituíndo a palabra ácido por ión eas terminacións –oso por –ito e –ico por –ato. Para os ións ácidos colocase oprefixo que indique o número de hidróxenos do anión.

Fe2+

Sistemática tradicional

Ión ferro(II)

Ión calcio Ión calcioCa2+

Ión amónioNH4+

Ión oxónio

Composto

H3O+

Ión dioxonitrato(III) Ión nitritoNO2-

Ión trioxocarbonato(IV) Ión carbonatoCO32-

Ión heptaoxodicromato(VI) Ión dicromatoCr2O72-

Ión cloruro Ión cloruroCl-

Ión sulfuro Ión sulfuroS2-

Ión dihidróxenotetraoxofosfato(V) Ión dihidróxenofosfatoH2PO4-

Para os catións metálicos recomendase a nomenclatura de Stock.

Para os anións monátómicos recoméndase a nomenclatura tradicional.

Para os oxianións recoméndase a nomenclatura tradicional.

OXISALES

Son compostos formados poa un non metal, osíxeno, e un metal queproceden da reacción de neutralización entre un oxiácido e un hidróxidometálico.

A efectos de formulación, as oxisales poden considerarse como compostosbinarios formados por un catión metálico (provinte da base) e un oxianión(provinte do ácido)

As oxisales, pola nomenclatura sistemática, noméanse de maneiraparecida ao oxiácido de procedencia, substituíndo a palabra hidróxenopolo nome do metal correspondente e o n.o. co que actúa entreparénteses. Comezase polo anión e se termina polo catión.

Cando o anión ten subíndices, tamén se pode nomear mediante os prefixosgregos bis-, tris-, tetrakis-, pentakis- …, e neste caso non é necesarioindicar o número de oxidación do metal.

HClO3 + NaOH NaClO3 + H2O

oxisal

Na nomenclatura de Stock e tradicional aceptada, substitúense asterminaciones –oso/-ico do oxiácido de procedencia por –ito/-ato,respectivamente; os prefixos hipo-/per-, se os tuviera o ácido do queprocede, manteñense e, a continuación, figuran o nome do metal e onúmero de oxidación co que actúa entre parénteses, sempre cando teñamáis de un.

Para os oxisales recoméndase a nomenclatura deStock e tradicional aceptada.

AgNO3Nitrato de prata

Sistemática Stock-tradicional aceptada

trioxonitrato(V) de prata

Tetraoxosulfato(VI) de níquel(III) Tris-tetraoxosulfato(VI) de niquel

Sulfato de níquel(III)Ni2(SO4)3

Composto

NiSO4Tetraoxosulfato(VI) de níquel(II) Sulfato de níquel(II)

Pb3(PO4)4Tetraoxofosfato(V) de chumbo(IV)

Tetrakis- tetraoxofosfato(V) de chumboFosfato de chumbo(IV)

(NH4+)2CO3

Trioxocarbonato(IV) de amonio Carbonato de amonio

SALES ÁCIDOS

Son sales que conteñen átomos de hidróxeno na súa estructura. Pódenseconsiderar como derivados de oxiácidos polipróticos (con máis dunhidróxeno), nos que se substitúe algún/s hidróxenos por catiónsmetálicos.

Formúlanse igual que os oxisales, comezando polo catión seguido polooxianión, que contén un o máis hidróxenos.

Tamén se consideran sales ácidos aquelas que proceden de substituir unhidróxeno nos ácidos hidrácidos .

NaHCO3Hidroxenocarbonato de sodi


Hidróxenotrioxocarbonato(IV) de sodio

Dihidróxenotetraoxofosfatofato(V) de ferro(II)

Bis- dihidróxenotetraoxofosfato(V) de ferro

Dihidróxenofosfato de ferro(II)Fe2(H2PO4)2

Composto

Cr(HSO3)3

Hidróxenotrioxosulfato(IV) de cromo(III)

Dihidróxenosulfito de cromo(III)

Cr(HSO3)3Hidróxenosulfuro de litio Hidróxenosulfuro de litio

SALES BÁSICOSSon sales que se orixinan cando nuha reacción de neutralización existe un excesode hidróxido con respecto do ácido. Son compostos que posúen algún grupo OHna súa estrutura.

Na nomenclatura sistemática, noméanse como as sales neutras, antepondo ao nomedo anión o termo hidroxi, precedido dos prefixos numerais, segúndo o número degrupos OH - presentes no sal.

Na nomenclatura de Stock e tradicional aceptada, noméanse citando, en ordealfabética, o nome do anión e o termo hidróxido unido por un guión. A palabrahidróxido leva anteposto un prefixo que indica o número deles presente na fórmula.

MgNO3OH Hidroxeno-nitrato de magnesio


Hidróxitrioxonitrato(V) de magnesio

Dihidróxitetraoxosulfato(V) de cobre(II) Dihidróxido-sulfato de cobre(II)Cu2(OH)2SO4

Composto

CdBrOH Hidroxibromuro de cadmio Bromuro-hidroxido de cadmio

Para formulalos escríbese primeiro o catión e logo os anións en orde alfabética

SALES DOBRES (TRIPLOS)..

Son sales nas que os catións ou os anións son de varios tipos. Na fórmula, ossímbolos dos catións poñense en orde alfabética.

Na nomenclatura sistemática, noméanse como as sales neutras, empezando polo/osnomes dos anións e terminando co/os dos catións, indicando o número delesmediante un prefixo (di-, tri-, tetra-,...

Carbonato(dobre) de litio-sodo


Trioxocarbonato(IV) de litio e sodio

Tetraoxoarseniato(V) de amonio e magnesioArseniato (dobre)de amonio

magnesioMgNH4AsO4

Composto

LiNaCO3

Disulfuro de rubidio e trisodioSulfuro (dobre) de rubidio e

trisodio

Na nomenclatura de Stock e tradicional aceptada noméansen citando, en ordenalfabética, o nome do anión/anións e logo do catión/catións (que poden serdistinto ao da fórmula), como nos sales neutros, intercalando as palabras dobres,triplos, entre paréntese, en función do número de catións.

Na3RbS2

formulacion inorganica

Documents