Download - POEMAS DE AMOR E DESAMOR
POEMAS DE
AMOR E
DESAMOR
Febreiro, 2013
I.E.S. EDUARDO BLANCO AMORCulleredo
Biblioteca escolar
-
Quéimame no peito un fogode amor, que na ausenza medra.
Lonxanía que me arredrade ti, mais me apreixa logo.
E niste amoroso xogopor esvaír teu engado
todo o que levo ganadoé queimarme neste fogo.Eduardo Blanco Amor
DeseoQue la vida no vaya más allá de tus brazos.
Que yo pueda caber con mi verso en tus brazos,que tus brazos me ciñan entera y temblorosa
sin que afuera se queden ni mi sol ni mi sombra.Que me sean tus brazos horizonte y camino,camino breve, y único horizonte de carne;
que la vida no vaya más allá... ¡Que la muertese parezca a esta muerte caliente de tus brazos!...
Dulce María Loynaz
Me gustas cuando dices tonterías,cuando metes la pata, cuando mientes,cuando te vas de compras con tu madre
y llego tarde al cine por tu culpa.Me gustas más cuando es mi cumpleaños
y me cubres de besos y de tartas,o cuando eres feliz y se te nota,
o cuando eres genial con una fraseque lo resume todo, o cuando ríes
(tu risa es una ducha en el infierno),o cuando me perdonas un olvido.
Pero aún me gustas más, tanto que casino puedo resistir lo que me gustas,cuando, llena de vida, te despiertasy lo primero que haces es decirme:
«Tengo un hambre feroz esta mañana.Voy a empezar contigo el desayuno».
Luis Alberto de Cuenca
Dixo: VoumeE tralas súas palabras,
suspendido no aire,quedou un silencio
que ía desfacéndose como unha flor.Eva Veiga
SucesivaDéjame acariciarte lentamente,
déjame lentamente comprobarte,ver que eres de verdad, un continuartede ti misma a ti misma extensamente.Onda tras onda irradian de tu frentey mansamente, apenas sin rizarte,
rompen sus diez espumas al besartede tus pies en la playa adolescente.
Así te quiero, fluida y sucesiva,manantial tú de ti, agua furtiva,música para el tacto perezosa.
Así te quiero, en límites pequeños,aquí y allá, fragmentos, lirio, rosa,
y tu unidad después, luz de mis sueños.
Gerardo Diego
Cando quero vivirdigo Moraima.Digo Moraima
cando semento a espranza.Digo Moraima
e ponse azul a alba.Cando quero soñar
digo Moraima.Digo Moraima
cando a noite é pechada.Digo Moraima
e ponse a luz en marcha.Cando quero chorar
digo Moraima.Digo Moraima
cando a anguria me abafa.Digo Moraima
e ponse a mar en calma.Cando quero surrir
digo Moraima.Digo Moraima
cando a mañá é crara.Digo Moraima
e ponse a tarde mansa.Cando quero morrer
non digo nada.E mátame o silencio
de non decir Moraima.Celso Emilio Ferreiro
Dame la mano y danzaremos, dame la mano y me amarás. Como una sola flor seremos, como una flor, y nada más. . .El mismo verso cantaremos,
al mismo paso bailarás. Como una espiga ondularemos,como una espiga, y nada más.Te llamas Rosa y yo Esperanza,
pero tu nombre olvidarás, porque seremos una danza en la colina y nada más...
Gabriela Mistral
Happy endingAunque la noche, conmigo,
no la duermas ya,sólo el azar nos dirá
si es definitivo.
Que aunque el gusto nunca másvuelve a ser el mismo,en la vida los olvidos
no suelen durar.Jaime Gil de Biedma
Voz sen verbas:silencio.
Mar sen auga: deserto.Sol sen raios:
misterio.Luz sen brillo:
coitelo.Man sen man:
un berro.Dor sen laios:
o tempo.Eu sen ti:inferno.
García Teijeiro
Esta será na mortea miña última palabra:quen me dera ser gatapara vivirte sete veces.
Olga Novo
Libre te quiero,como arroyo que brinca
de peña en peña.Pero no mía.
Grande te quiero,como monte preñado
de primavera.Pero no mía.
Buena te quiero,como pan que no sabe
su masa buena.Pero no mía.
Alta te quiero,como chopo que en el cielo
se despereza.Pero no mía.
Blanca te quiero,como flor de azahares
sobre la tierra.Pero no mía.Pero no mía
ni de Dios ni de nadieni tuya siquiera.
Agustín García Calvo
Where is my manNunca te tengo tanto como cuando te busco
sabiendo de antemano que no puedo encontrarte.Sólo entonces consiento estar enamorada.
Sólo entonces me pierdo en la esmaltada junglade coches o tiovivos, cafés abarrotados,
lunas de escaparates, laberintos de parqueso de espejos, pues corro tras de todo
lo que se te parece.De continuo te acecho.
El alquitrán derrite su azabache,es la calle movible taracea
de camisas y niquis, sus colores comparocon el azul celeste o el verde malaquita
que por tu pecho yo desabrochaba.Deliciosa congoja si creo reconocerte
me hace desfallecer: toda mi piel nombrándote,toda mi piel alerta, pendiente de mis ojos.Indaga mi pupila, todo atisbo comprueba,
todo indicio que me conduzca a ti,que te introduzca al ámbito donde sólo tu imagen
prevalece y te coincida y funda,te acerque, te inaugure y para siempre estés.
Ana Rossetti
Me gustas cuando callas porque estás como ausente,y me oyes desde lejos, y mi voz no te toca.Parece que los ojos se te hubieran voladoy parece que un beso te cerrara la boca.
Como todas las cosas están llenas de mi almaemerges de las cosas, llena del alma mía.Mariposa de sueño, te pareces a mi alma,
y te pareces a la palabra melancolía;Me gustas cuando callas y estás como distante.Y estás como quejándote, mariposa en arrullo.Y me oyes desde lejos, y mi voz no te alcanza:
déjame que me calle con el silencio tuyo.Déjame que te hable también con tu silencio
claro como una lámpara, simple como un anillo.Eres como la noche, callada y constelada.
Tu silencio es de estrella, tan lejano y sencillo.Me gustas cuando callas porque estás como ausente.
Distante y dolorosa como si hubieras muerto.Una palabra entonces, una sonrisa bastan.Y estoy alegre, alegre de que no sea cierto.
Pablo Neruda
AdolescenciaEn el balcón, un instante
nos quedamos los dos solos.desde la dulce mañana
de aquel día éramos novios.-El paisaje soñoliento
dormía sus vagos tonos,bajo el cielo gris y rosa
del crepúsculo de otoño-.Le dije que iba a besarla;
bajó, serena, los ojosy me ofreció sus mejillas
como quien pierde un tesoro.-Caían las hojas muertas,
en el jardín silencioso,y en el aire erraba aún
un perfume de heliotropos-.No se atrevía a mirarme;
le dije que éramos novios,...y las lágrimas rodaron de sus ojos melancólicos.Juan Ramón Jiménez
Antollouseme un tostador de panquero un obxeto que nos recorde
que vaia amarelando con nóscomo a natacha e collo rebandas do pan de onte
que me dixo miña avoa que se fai asíe téñoche as tostas listas para cando te ergas
¿e se te vasou mercas un coche?
e se te vas ou mercas un cocheeu sigo facendo tostas todas as mañáns
e énchoas de bicos e de natachae pégochas nos retrovisores
fíxenllo unha vez ó cura por berrarmeporque eu era así de baixiña e non lle chegaba á
auga benditae pagounas ca nai de meu pai e meu pai ofreceulle
unhas ostias ó curae botáronnos da iglesia de todase te vas ou mercas un coche
mellor leva contigo o tostador do pan.María lado
Mientras tú existas, mientras mi mirada
te busque más allá de las colinas, mientras nada
me llene el corazón, si no es tu imagen, y haya
una remota posibilidad de que estés viva en algún sitio, iluminada por una luz cualquiera...
Mientras yo presienta que eres y te llamas
así, con ese nombre tuyo tan pequeño,
seguiré como ahora, amada mía, transido de distancia,
bajo ese amor que crece y no se muere, bajo ese amor que sigue y nunca acaba.
Ángel González
Por una mirada, un mundo,por una sonrisa, un cielo,por un beso... yo no sé
qué te diera por un beso. Gustavo Adolfo Bécquer
Nada más El aire de los choposy vuelvo a recordarEn un día de marzote fuiste. Nada más.
Una sonrisa tuyao un gesto. Claridadcomo la de tus ojos
no he visto. Nada más.
Luego días de iradolor y adversidad.
Y en medio de la nochetu estrella. Nada más.
Por su fulgor perennecontra la eternidad
te ofrezco unas palabrasde amor. Y nada más.
José Agustín Goytisolo
Tan sencillo este amor,tan luminoso,
y tú no aciertas nuncaa saber de verdad lo que me pasa.
Lo que me pasa, amor,es que te quiero,
es que el aire se agrupa de corceles,golondrinas de mar,
garzas azules.Lo que te ocurre, amor,
es que eres tonto,que mi amor se ha quedado flotando entre los
brezosy tú no aciertas nunca
a saber de verdad lo que me pasa.Tú que lo sabes todo,
que todo lo adivinas y comprendes,¡Qué tonto eres, amor!
¡Qué tonto eres! Elsa López
Regreso ao teu corpono que me afundo
para esquecelo todo.
Afondo en ti,xa me levas
no claro día dos teus ollos.Mergúllome no mel
da túa herba e dos teus labios.
Sinto un ríode bolboretas lenes
enchendo as miñas veasmar arriba a desborda
Xulio L. Valcárcel
DEDICATORIASi alguna vez la vida te maltrata,
acuérdate de mí,que no puede cansarse de esperaraquel que no se cansa de mirarte.
Luis García Montero
Sé tú mi límiteTu cuerpo puedellenar mi vida,
como puede tu risavolar el muro opaco de la tristeza.
Una sola palabra tuya quiebrala ciega soledad en mil pedazos.Si tu acercas tu boca inagotable
hasta la mía, bebosin cesar la raíz de mi propia existencia.
Pero tú ignoras cuántola cercanía de tu cuerpome hace vivir o cuánto
su distancia me aleja de mí mismome reduce a la sombra.
Tú estás, ligera y encendida,como una antorcha ardiente
en la mitad del mundo.No te alejes jamás:
Los hondos movimientosde tu naturaleza son
mi sola ley.Retenme.
Sé tú mi límite.Y yo la imagen
de mí feliz, que tú me has dado.José Ángel Valente
Ondas do mar de Vigo,se vistes meu amigo!
E ai Deus, se verrá cedo!Ondas do mar levado,se vistes meu amado!
E ai Deus, se verrá cedo!
Se vistes meu amigo,o por que eu sospiro!
E ai Deus, se verrá cedo!Se vistes meu amado,
por que hei gran coidado!E ai Deus, se verrá cedo!
Martin Codax
R.I.P.Ese amor murió
sucumbióestá muerto
aniquilado fenecidofiniquitado
occiso perecidoobliterado
muertosepultadoentonces,
¿por qué late todavía?Cristina Peri Rossi
DOMINGO-18
Vou escribir un poema de amor.
Dígolle.Sentado á mesa.
Un folioen branco. E ela.
Tras de min.As súas mans polo meu pelo.Un bico leneno pescozo.
Un poema de amor, repítolleceibando un
sorriso.Bicámonos.
Pásame os brazos polo peito.
Achega a súa cara á miña
esi, un poema de
amor,dime.
Concéntrome.Miro á parede, ao
folio,ao lapis.
Mordo os beizos, as unllas,
o lapis. Pecho os ollos.Ela
segue tras de min.
A súa manno meu pelo.
Os seus peitosapreixándome.
Non cansa.Sinto
a súa linguana miña orella
esquerda,as súas unllas arrañándome
o peitoe
un calafrío molesto.Non
podo concentrarme.Ela.
Non me solta.Non me deixa
escribir.E agora a orella
dereita.Collo aire.Afástome.Que? Sorrí.
Veña, para xa, susurro.
Deixame escribir.Un poema de amor,
repite.Vale, mais bótate a
un lado.Como.
Que te botes a un lado,xa.
Que me deixes so.Que quero escribir.Que vaias dar unha
volta.Que estás
moipesadiña.
E marchou.
Kiko Neves
DISYUNTIVALa tentación se llama amor
o chocolate.Es mala la adicción.
Sin paliativos.Si algún médico, demonio o alquimista
supiera de mi mal cosa sería
de andar toda la vida por curarme.Pues tan sólo una droga,
con su cárceldel olvido me salva de la otra.
Y así, una vez más, es el conflicto:O me come el amor,
o me muero esta noche de bombones.Juana Castro
Quérote como as chourizasben feitas
docemente pero cun toque de picante
Raúl Gómez Pato
O amor foiun trallazo moi forte
que rompeu aventá. E quedou rota
para sempre. Eu limpieido chan
os cristais. Corteimecon eles
en tódolos dedos. Lupe Gómez
Hay dolores que se agrupan de costado.Hay dolores alegres de brillantes colores
que iluminan la casa y te inventan canciones.Y hay dolores oscuros de incalculables formas
que se filtran de día en las acerasy te impregnan de luto las alcobas.
El dolor que yo tengo tiene un nombre concreto.Se llama como tú y a ti se te parece.
Tiene tus mismos rasgos, tus mismas cicatrices,tu manera invencible de rasgarme la heriday dejarme las tardes y el domingo perdidos.
Elsa López
Nas leves tardes de Outono tan serenas, ateigadas de silencio e dozura
eu vou sentindo, amor, a túa tenruraigual que lume queimándome nas veas.
O son das aves, o vento e as sereas,a voz solemne do mar, rouca e escura,
é a voz do amor coa súa fondura,co seu incansábel ritmo de mareas.Eu quero vivir o outono na ribeira
para amistar coas gaivotas e embarcarnunha dorna xentil, ben mariñeira.
O meu desexo máis fondo é naufragar,¡ouh miña boa e sinxela compañeira!
no teu mar de tenrura. Só no teu mar. Manuel María
Están as nubes chorandopor un amor que morreuEstán as ruas molladasde tanto como choveu...
Lela, lela...Leliña por quen eu morro
Quero mirarmenas meniñas dos teus ollos
Non me deixese ten compasion de min
Sen ti non podosen ti non podo vivir
Dame alento das tuas palabrasdame celme do teu corazon
Dame lume das tuas miradasdame vida co teu dulce amor
Lela, lela ...Sen ti non podo
Sen ti non podo vivir ... Daniel R. Castelao
Ayer te besé en los labios. Te besé en los labios. Densos, rojos. Fue un beso tan corto,
que duró más que un relámpago, que un milagro, más. El tiempo
después de dártelo no lo quise para nada ya,
para nada lo había querido antes.
Se empezó, se acabó en él.Hoy estoy besando un beso;
estoy solo con mis labios. Los pongo
no en tu boca, no, ya no... -¿Adónde se me ha escapado?-.
Los pongo en el beso que te di
ayer, en las bocas juntas del beso que se besaron.
Y dura este beso más que el silencio, que la luz. Porque ya no es una carne ni una boca lo que beso,
que se escapa, que me huye. No.
Te estoy besando más lejos.Pedro Salinas
Desmayarse, atreverse, estar furioso, áspero, tierno, liberal, esquivo, alentado, mortal, difunto, vivo,
leal, traidor, cobarde y animoso; no hallar fuera del bien centro y reposo, mostrarse alegre, triste, humilde, altivo,
enojado, valiente, fugitivo, satisfecho, ofendido, receloso;
huir el rostro al claro desengaño, beber veneno por licor süave,
olvidar el provecho, amar el daño; creer que un cielo en un infierno cabe, dar la vida y el alma a un desengaño; esto es amor, quien lo probó lo sabe.
Félix Lope de Vega