dinamica dos ecosistemas bio 4eso tema 6
TRANSCRIPT
Un ecosistema é un sistema formado por unha comunidade natural que se estrutura cos compoñentes bióticos (seres vivos) e os compoñentes abióticos(o ambiente físico).
ProductoresSon os ORGANISMOS AUTÓTROFOS, constituen o primeiro alo (eslabón) da
cadea alimentaria. Poden ser:
Fotoautótrofos:
Son organismos FOTOSINTÉTICOS. Usan a luz do sol. Algas
verdeazuladas (bacterias fotosintéticas), algas eucariotas
unicelulares ( protozoos fotosintéticos) e pluricelulares e o
resto das plantas.
Quimioautótrofos:
Usan enerxía procedente de reaccions químicas
inorgánicas exotérmicas. Son as bacterias
nitrificantes, sulfobacterias, etc.
o Se caracterizan por usar a enerxía solar para producir moléculas orgánicas (por
exemplo hidratos de carbono) e outros compostos que logo serán transformados en
enerxía química.
o Os productores constituen o 99% de toda a materia orgánica do mundo vivo.
o Son organismos capaces de captar e aproveitar a enerxía solar ou lumínica (que é
prácticamente toda a enerxía exterior que recibe o ecosistema) para transformar
sustancias inorgánicas (auga, dióxido de carbono e sales minerais), pobres en
enerxía química, en sustancias orgánicas, ricas en enerxía química.
o Nos ecosistemas terrestres, os
principais productores primarios son
as plantas superiores, as
anxiospermas y ximnospermas.
o Os maiores productores primarios dos ecosistemas
acuáticos son as algas que a miudo forman o
fitoplancton nas capas superficiais dos océanos e
lagos.
Materia
inorgánicaMateria
orgánica
Necesidades
propias
Outros niveis tróficos
Respiración, crecemento,
etc
ConsumidoresEstos organismos aproveitan a materia orgánica dos productores para convertila en
materia orgánica propia.
Consumidores primarios: Se alimentan dos productores primarios e son os
denominados herbívoros.
• Na terra, os herbívoros típicos incluen insectos, reptiles, paxaros e
mamíferos.
• Nos ecosistemas acuáticos (de auga doce e salgada) os herbívoros son
típicamente pequenos crustáceos e moluscos. Estos, xunto cos protozoos
forman zooplancton, o cal se alimenta do fitoplancton.
Consumidores secundarios: Este nivel está constituido por animais que comen
outros animais, se alimentan dos herbívoros e polo tanto son carnívoros, por exemplo:
falcón, orca, carpa, etc.
Consumidores terciarios: Se alimentan dos consumidores secundarios, e polo tanto
tamén son carnívoros, por exemplo: león, cocodrilo, etc.
Saprófagos
É un tipo de consumidores. Alimentanse de materia orgánica morta, poden ser:
1) NECRÓFAGOS ou CARROÑEIROS. Se alimentan de cadáveres e materia
orgánica descomposta.
2) COPRÓFAGOS. Se alimentan de excrementos.
3) DETRITÍVOROS. Se alimentan de materia orgánica moi fragmentada, como
os pólipos e as miñocas.
Omnívoros
Outro tipo especial de consumidores. Usan máis dunha fonte de materia orgánica é
decir ocupan varios niveis tróficos
Descompoñedores
Son organismos que aproveitan a materia e a enerxía que ainda conteñen os
restos de seres vivos (corpos mortos, dexeccions, etc), descompoñendo a
materia orgánica en materia inorgánica (descompoñedores mineralizadores)
A este grupo pertencen os fungos, bacterias e outros microorganismos, que
segregan enzimas dixestivas sobre o material morto ou de desfeito e logo
absorben os productos da dixestión (descompoñedores saprofitos)
Os animais carroñeiros (boitres, alguns córvidos, ienas, etc.) non se consideran
descompoñedores, xa que aproveitan os restos de animais mortos.
Se alimentan do corpo morto de outros organismos ou dos
seus produtos de desfeito
Disipan enerxía e devolven nutrintes ao ecosistema para
a sua reciclaxe
DESCOMPOÑEDORES
macrodescompoñedores
microdescompoñedores
Colémbolos, ácaros, miriápodos, lombrices,
babosas, moluscos, cangrejos...
Bacterias e Fungos
Cervo Vermello No Parque Nacional
de Monfragüe que se encontra na provincia
de Cáceres.
O rotífero de Bdelloid Philodina roseola (aproximadamente 400 micrones); aliméntase de Fitoplacton (algas).TERRESTRE
ACUÁTICO
Raposo
Raia
TERRESTRE
ACUÁTICO
León
Quenlla
TERRESTRE
ACUÁTICO
Bacteria Bacteroidetes cunha ampla presencia no medio ambiente,
incluindo o chan, sedimentos, auga de mar e o tracto dixestivo dos animais
Niveis Tróficos dunha
Sabana. Distinguimos:
DESCOMPOÑEDORES
PRODUCTORES
CONSUMIDORES 1º
CONSUMIDORES 2º
CONSUMIDORES 3º
Redes tróficas
As múltiples interaccions existentes entre os
individuos impide definir individualmente cunha
claridad unha cadena trófica, xa que, segundo as
circunstancias, un depredador pode ao mesmo
tempo ser presa. Por elo é máis propio falar de
rede alimentaria ou trófica.
Nunha rede alimentaria cada individuo ocupa un
nudo nunha intersección de relacions tróficas.
Si un nudo desaparece (extinción dunha especie),
o ecosistema en conxunto reaxusta os seus
hábitos alimentarios, ainda que este proceso é
moi lento
Ciclo da materia• A materia é o vehículo da transferencia de enerxía, que se transforma continuamente
mediante reaccions químicas de OXIDO-REDUCCIÓN.
• Cando a materia se reduce, almacena ENERXÍA QUÍMICA e cando se oxida, a libera
en forma de ENERXÍA QUÍMICA ou CALOR.
• A diferencia da Enerxía, a Materia pode circular no ecosistema.
• La circulación consiste na transferencia dende os medios inertes onde adoita estar
OXIDADA, ata os seres vivos onde aparece REDUCIDA e de novo aos medios
inertes.
• Os procesos implicados nestas transformacions son A FOTOSÍNTESIS e a
RESPIRACIÓN.
• A circulación da materia nos ecosistemas é abierta, xa que sempre hai saida e entrada
de organismos, fixación de gases, pérdidas por erosión, precipitación, gasificación,
lixiviados...
• Nembargantes, si tenemos en conta o sistema TERRA, o CICLO da materia pode
considerarse PECHADO, ainda que alguns materiais poden quedar fora do circuito
durante moito tempo, permanecendo en xacementos.
Circulación da materia
Fluxo de enerxíaNos ecosistemas, a enerxía flue dun nivel trófico a outro de forma unidireccional, non
forma un ciclo pechado como o da materia. Da enerxía solar que chega á superficie
dun ecosistema so se aproveita un 1 % aproximadamente e se almacena mediante a
fotosíntesis.
No mesmo ecosistema hai pérdida de enerxía, porque cerca da metade da producción
primaria é gastada polos productores no seu metabolismo e se perde como calor, e só a
outra metade está dispoñible para os consumidores como alimento (carbohidratos,
celulosa, lignina, grasas, proteínas, etc.).
Na cadena trófica, ao pasar dun eslabón a outro, hai máis pérdida de enerxía a través
da respiración e os procesos metabólicos dos individuos, porque o manter vivo a un
organismo implica gastar, en forma de calor, parte da enerxía captada; as sustancias
non dixeribles, que son excretadas ou regurxitadas e descompostas polos detritívoros;
e a morte de individuos, que ocasiona pérdidas, pero a enerxía é devolta, en parte,
polos desintegradores.
Suponse que dun nivel trófico a
outro non pasa máis dun 10% da
enerxía do nivel anterior, e por iso as
cadeas tróficas non poden ter mais
de 4 ou 5 alos.
Nunha cadea trófica, a enerxía que entra é igual a acumulada en forma de materia
orgánica en cada nivel maís a desprendida en forma de calor, logo a enerxía se
conserva.
Fluxo de enerxía no ecosistema
Productores
Consumidores
primarios
Consumidores
secundarios
Consumidor final
Desco
mp
on
ed
ore
s
Calor
Enerxía solar
Calor
Calor
Calor
Calor
No fluo de enerxía e de nutrintes inorgánicos, é posible facer
algunhas xeneralizacions:
oA fonte primaria (na maioría dos ecosistemas) de enerxía é o
sol.
oO destino final da enerxía nos ecosistemas é perderse como
calor.
oA enerxía e os nutrintes pasan dun organismo a outro a través
da cadea alimenticia a medida que un organismo se come a
outro.
oOs descompoñedores extraen a enerxía que permanece nos
restos dos organismos.
oOs nutrintes inorgánicos son reciclados pero a enerxía non.
Desestabilización dos Ecosistemas. Ex: Monocultivos
Os brotes máis grandes de lagostas do deserto ocorreron entre 1987 e 1989. É tal a voracidade deste insecto que unha parte moi reducida da nube (ao redor dunha 1 t de lagostas) é capaz de consumir nun día a mesma cantidade de alimentos que 10 elefantes ou 2.500 persoas
VIDEO
Os Pulgóns actúan cravando un pico chupador e absorbendo a savia das follas. Causan así importantes danos.Tamén prexudica ao impedir a fotosíntesis.Os Pulgóns son os principais transmisores de virus. Pican nunha planta infectada e ao picar noutra sa, inxéctanlle o virus.
Esta enfermidade está causada polo fungo Plasmopara vitícola que apareceu en España 1880 en Barcelona.
Actúa como parásito obrigado, polo que parte do seu desenvolvemento ten que realizarse no interior das células dos tecidos dun hóspede. Cando os danos afectan aos racimos prodúcense importantes perdas na colleita.