Manuel Curros Enríquez

(Celanova 1851- A Habana 1908)

Casa de Curros en Celanova (Ourense)

Hoxe Casa-Museo

Enterro multitudinario de Curros na Coruña o 2 de abril de 1908.

Asistiron 40.000 persoas

Curros con outros fundadores da RAG na Coruña en 1904

OBRA

LITERARI

A

Cántiga(1868)

A Virxe de Cristal Unha voda

en Einibó

O gueiteiro de Penalta

(1877)

Aires da miña terra

(1880)

O Divino Sainete

(1888)

17 poemas na primeira edición e 32 na 3ª

ESTRUTURA:

INTRODUCIÓN : Cristo das linguas.

ENCOMENDA FINAL: compromiso cívico do poeta.

TEMÁTICA:SOCIAL

INTIMISTA E DE CIRCUNSTANCIASCOSTUMISTA

POESÍA SOCIAL OU CÍVICA

Denuncia as INXUSTIZAS SOCIAIS:A

TIRANÍAO

FANATISMO

RELIXIOSO

OCACIQUIS

MO

A IGNORANCI

AA PENA

DE MORTE

O ABUSO DO

PODER

ETC.

POESÍA INTIMISTA OU DE

CIRCUNSTANCIASA maioría teñen a súa orixe nalgún ACONTECEMENTO PERSOAL:

O nacemento do seu primeiro fillo

A morte da súa nai

A morte do seu segundo fillo

Tamén sobre o seu agnosticismo relixioso

Poesía costumista

A VIRXE DE CRISTALO GUEITEIRO DE

PENALTA

UNHA VODA EN EINIBÓ

“Poetas, crebade as liras”

•Longo poema narrativo:512 tríades de versos octosílabos

•Parodia de: A Divina Comedia de Dante

ESTRUTURA:oINTRODUCIÓN

oOITO CANTOS

Contido satírico-burlesco

Curros xustifica a súa viaxe a Roma e anuncia o contido

dos seus versos

INTRODUCIÓN

“O inferno a min non me atrapa:Cómpreme unha pouca groriaE voulla mercar ao Papa”

“Triadas, miñas triadas,Que levades os tres fíosDas frechas envenenadas:Miñas triadas valentes,Rachade os aires fungandoComo fungan as serpentesLadrade, mordede, ride:Onde haxe virtú, bicade;Onde haxa vicio, feride”

Curros atopa en Madrid a Añón capitaneando a

procesión da Santa Compaña, este dille que o siga e lévao ata o tren dos

sete pecados

CANTO I

Añón cóntalle como morreu e se fixo capitán

da Santa Compaña e entran no vagón

primeiro: o da envexa

Canto ii

Entra no vagón segundo, o da envexa (no cal vai Emilia Pardo

Bazán). Despois entran no terceiro, a gula. Nel varios frades están comendo escritores como

Murguía, Pondal, Rosalía e ao propio Curros.

Canto iii

Entran no vagón da ira e chegan a Italia

Canto iv

Entran no vagón da luxuria, onde varias

beatas luxuriosas tratan de tentar a

Curros.

Canto v

Canto viEntran no vagón

sexto, a avaricia e no sétimo, a

soberbia

CANTO VII

Chegan a Roma e ven ao Papa na

Basílica de S. Pedro.

CANTO VIIIEncontro co Papa.

Pídenlle que abandone as riquezas

e promete facelo

“Perdóneme súa mercede-dixen entón-; pero coidoQue mentres a Santa SedeOs bens temporales ameE insulte coa súa riqueza Aos que se morren de fame (…)A obra papal será impía;Non de paz, de turbulencia;Non de orde, de tiranía”

LINGUA E ESTILOO seu léxico é dunha grande riqueza, abundando os xiros e modismos populares que constitúen unha característica fundamental da súa obra:

“ que o demo me leve” “morra o conto”

“cantan como Xan da Cova”“volver ao rego”

“deixa arar o gando”“quen teña tenda que a atenda”

“vaille rezar a outro santo”Etc.

O estilo caracterízase polo emprego de figuras de repetición, como anáforas e paralelismos. A nivel semántico destaca a ironía, a imaxe deformante e caricaturesca e o simbolismo inverso.

Carácter moralizante e didáctico da súa poesía.

“E…¿quen son eu? Un poeta,Ou, coma quen di, un paxaroA quen tallaron o bicoCando empezaba o seu canto;E que, dende aquela, mudo,Dos patrios eidos xotado,Por longas terras e maresArrastra as áas sangrando”

(fragmento do poema lido por Curros no acto de homenaxe de toda Galicia ao poeta, celebrado na Coruña o 21 de outubro de 1904)