Concha Blanco

CONCHA BLANCO naceu en Lires-Cee (A Coruña), mestra de profesión - desde 1970 exerce a docencia, estivo durante vinte anos no CEIP Eugenio López e na actualidade imparte Galego no IES Agra de Raíces (Cee). É unha autora xa recoñecida na literatura infantil e xuvenil. Ademais é coautora de varios libros de texto.Mereceu varios premios: na Agrupación O Facho, no "Barco de Vapor" e o "Lazarillo“ entre outros.

Nenos,nenas.Rapaces todos: Eu son un compañeiro de 6º, que cheguei ata aquí da man do voso mestre, que nos cursos pasados foi o meu profe, para presentarvos o meu libriño: "O NOSO PEPE", unha especie de diario que escribin cando foi o do accidente.

Suso ten trece anos. É un rapaz tímido e simpático que vai sentindo as transformacións de todo adolescente. Un día comezan a sucederlle estraños feitos: alucinacións, perdas, achádegos misteriosos... A explicación só pode darlla Antón, o irmán xémeo con quen nunca puido falar.

Aventuras da serea Antía e do neno Roi que, nun dos seus habituais paseos pola praia, descobre unha papoula nunha casa abandonada.

María, unha rapaza pequena da vila de Cee, iranos descubrindo todo o seu mundo. Así amósanos a súa familia, os seus amigos e a súa mestra, ademais de relatárnos os últimos contecementos máis salientables da súa vida.

Adrián, un neno que anda polos sete anos, vive unha vida un tanto dura para a súa curta idade: metido na camioneta familiar, vai de feira en feira vendendo quincalla, o que lles proporciona os cartos suficientes para poder vivir.

Adela estreara uns zapatos de charón polo día da festa do patrón e cando os quixo poñer de novo, dous meses despois, non lle entraban os pés neles.

Nacera un pucho moi churrusqueiro ao que lle puxeron de nome Serafín. Tiña un segredo no rabo... Pasados uns días déronse conta de que era femia e pasaron a chamarlle Palmira.

Berta, a protagonista encarna ás persoas de sexo feminino privadas de liberdade, mentres a súa filla Alba representa á muller con autonomía á que Berta quere acceder.

«O protagonista é Nano, un mozo que se pode identificar co inverno pola súa cor gris».

Nestas dúas obras, Concha amósanos amor e sensibilidade cara aos animais.

El era un rato. Tiña a cabeza pequena, os ollospequenos e as orellas pequenas. O rabo era longo. Pesaba coma unha pluma. Comía tan pouco que moitas veces se alimentaba só co cheiro. Nacera na casa dos de Eirín, dentro dun baúl vello. Todo ía ben, podíase dicir que era un máis da familia.

Fina, vive cos seus pais en Galicia e cóntanos as suas experiencias con “Tita”, unha asistenta que traballa na casa da familia desde hai moitos

Carlos Filgueira Capelo de nove anos e natural de Lires (Cee), a quen lle chaman Poti ( polos potitos dos bebés), quere que veñan os seus pais que están traballando en Suíza.