O Rifante

• 0 "Rifante" era un mariñeiro que ganaba pesos que na súa bulsa gardábanse talmente como auga nunha pene¡ra. En terra o Rifante non tiña caletre ningún; en canto poñía pé no seu barco, trocábase nun sabio. Tiña moitos fillos e moitos netos e todos a gastar a barullo porque o mar daba para todo.

• Ninguén lle negou o creto de bo patrón e de bo cristiá que tiña; mais ás veces parecía ter tratos co demo. Habían de larga-lo aparello outros mariñeiros e non habían de coller ren; chegaba o "Rifante" e collía unha fartura de peixe.

• 0 "Rifante" era farturento de seu. Estando a pique de morrer afogado ofreceuse a Nosa Señora e regaloulle un manto de seis mil reáis, ademais da misa cantada, música, foguetes, traxes novos e comida a fartar.

• 0 "Rifante" tiña fe na súa fada. Unha vez enfermouse e fixo de patrón o fillo máis vello. En canto volveu do mar, o fillo achegouse ó leito do pai e tatexando de medo contoulle que o aparello quedara trabado nunhas pedras. 0 "Rifante" dixo simplemente: "Non teñas medo, Ramón; o mar levouno, o mar dará para outro". E despois calou e virouse cara á parede.

• ¡Que confianza tiña o "Rifante" no mar

O Rifante• Pero tanta fartura minguou de súpeto e a farne foi entrando en

tódolos fogares. Tal aconteceu cando as traíñas mataron o xeito.0 "Rifante" apareceu un día diante do rneu pai, amigo seu dende nenos e adernais conselleiro.-¿Sabes unha cousa? -dixo-. Hai fame, ¡fame!, na casa do "Rifante". Ti xa sabes que nunca pedín nada a ninguén; mais agora veño petar na túa porta para que me emprestes mil reás. Quero botarlle un balcón novo á miña casa, ¿sabes?, e así a xente que vexa que ando en obra non pensará que os meus non teñen que levar á boca.Meu pai, que percorreu moito mundo, aseguroulle que a farne cúrase con pan; rnais o "Rifante" púxose teso e volveu a falar.-A vergonza é pior que a fame.E seguro meu pai de non convencer en terra a un home que somentes ten intelixencia no mar, abreu a gabeta e colleu mil reás; pero o "Rifante" atallouno:-Non, agora non mos deas; xa virei por eles.Na noite daquel día velaí se sinteu unha tropa na nosa casa. Era o "Rifante" que viña coa muller, os fillos, os xenros, as noras e os netos; todos en procura dos mil reás.A patulea do "Rifante" encheu a casa toda e daba medo pensar cómo formarían roda dernandando pan ó seu Patriarca.0 "Rifante", coa gorra encachada até as orellas, pideulle os cartos a meu pai e, ó recibilos das súas mans, descubreuse relixiosamente e, amostrándollos a todos, dixo con solenidade:-Miña muller e meus fillos, se morro, xa sabedes que se lle deben cincoenta pesos a iste horne.E sen decir outra verba, tapou a cabeza e foise diante de todos, escaleira abaixo.  

Imaxe do Rifante

Estampa de nos

• Canto pesa e como fede

• A muller ten que levar o lombo unha caixa dun difunto e pesalle moito e aparte cheira a morto porque debe de levar xa uns días morto

Estampa Nos• Non me fan xusticia señor

A este home debéronlle de facer algo malo e esta rezando para que lle salga algo ven na vida e se lle faga xusticia como o resto das persoas

Estampa Nos• — Por iso se papai vivise

non lle gustaría que mamai casase con outro

• A muller quedou viuda e a filla dille a un amigo que si seu pai ainda vivira non lle gustaría ver a sua nai nas mans de outro home.

Estampa Nos

• — ¿Qué comerá o rey?— Comerá... comerá... zucre.

Naquela época non sa elexía a comida porque non habia os suficientes cartos para poder ter a liverdade de elixir se tiñas un prato de comida na mesa non te queixabas que xa era de abondo porque moitas familias non tiñan nin eso.

Estampa Nos

• — O escolante díxonos que o mundo é redondo. ¿Ti créelo?

• Porque naquel tempo a xente pensaba que a terra non era redonda e quen o dixera podían chegar asta a matalo

•

Galicia Martir• A derradeira lección do

mestre

Galicia Martir• Non enterra sementes enterra

cadáveres

Galicia Martir

• E meu irmanciño terá de sair da casa

Galicia Martir

• Arriba os pobres do mundo

Galicia Martir

• E para que queres largar da terra

• _¿non temos pan no forno?

Os vellos non deben Namorarse

• Por que non lle dás de comer o can?.-Para o que traballa...-Pois entón, Por que non o matas?-Para o que come.

Os vellos non deben Namorase

(Así aprenden a non ter ideas)

Os vellos non deben Namorarse

• Viaxeiro: a galiña choca e a que fai mellor caldo

Os vellos non deben Namorarse

os vellos non deben Namorarse

Can: domestícate home e veras que vida mas regalada

Raposo: non che nacín para can

Cousas

• -A mi gustas una barbaridá, sabes?, pero como eres can de palleiro...

• -Vaites, Vaites,...

Cousas

• -Vostede terá moito dereito; pero eu teño moita razón

Cousas• -Que me das e son

teu mozo?

• -Eu?, Eu douche unha labazada.

Cousas• Pobriña!!morreulle o

canciño que se chamaba ‘fifi”

Cousas

• -O meu neto morre, que xa mo dixo o médico.

• -Non fagas caso. Se cho dixese un abogado, aínda....

Cousas• Ela non me quería e

mateina