as peregrinaxes

Realizado por as alumnas:

Elina Bardanca Sánchez

Alicia Bugallo Pérez

Inés Aldrey Teruel

1ºESO A

O Camiño de Santiago 1º ESO A

2


AS PEREGRINAXES As peregrinaxes son viaxes a santuarios ou lugares santos por motivos relixiosos. Estas viaxes son realizadas por crentes de distintas relixións e o desprazamento soe ser a pé. As peregrinacións pódense facer por fe relixiosa, para pedir perdón por algún pecado segundo a relixión practicada ou por peticiones feitas a unha figura religiosa. As 3 principais peregrinacións son: -A peregrinación dos musulmáns á Meca. -A peregrinación dos xudeus a Xerusalén. -A peregrinación dos católicos a Santiago de Compostela. Esta última peregrinación recibe o nome de Camiño de Santiago. Esta peregrinación comezouse a levar a cabo a partir do hallazgo do sepulcro do apóstol Santiago, no ano 814. Hai seis rutas distintas, pero a máis coñecida é o Camiño Francés, que entra en España por Roncesvalles e pasa polas comunidades autónomas de Aragón, Navarra, A Rioxa, Castela e León e Galicia. Outra ruta moi coñecida é o Camiño Inglés, que foi a máis transitada ata o século X. Os peregrinos do norte de Europa e das Illas Británicas facía a peregrinaxe polo mar e desembarcaban no porta de A Coruña ou de Ferrol e desde alí continuaban o Camiño a pé ata chegar á catedral.

3


O Códice Calixtino

O Códice Calixtino (ou Códex Calixtinus) é un arquivo de pergaminos con relación ao Camiño de Santiago. Recolle consellos, descripciones das rutas, etc. que lles serven de axuda aos peregrinos que fan o Camiño. Tamén contén sermóns, milagros e textos litúrxicos relacionados co Apóstol. Está escrito por peregrinos que fixeron o Camiño e data do século XII. O Códice componse de cinco libros e dous apéndices, cun total de 225 páxinas de pergamino escritas polas dúas carillas. Cada libro trata un tema distinto: -O primeiro é de carácter litúrxico.-O segundo é de carácter haxiográfico.-O tercero e o cuarto son de natureza histórica.-O quinto (o máis coñecido) é unha especia de guía para o peregrino. LIBRO I : O LIBRO DAS LITURXIAS Componse de: -17 sermóns para as festas de Santiago.-2 relatos do martirio do apóstol Santiago.-2 oficios: o da víspera da festa de Santiago (24 de xulio) e o das festas de Santiago (25 de xulio e 30 de decembro).-2 misas para os mesmos días: Misa da Vixilia de Santiago (24 de xulio) e Misa da festividade de Santiago (25 de xulio).

4


-Instrucciones para as misas de cada un dos días da octava das festas de xulio.-Unha misa para a festa dos milagros (3 de outubro).-Unha misa para a festa da translación (30 de decembro) e pezas extra para a octava de ésta. Ao final do libro atópase un suplemento que inclúe: -2 Benedicamus Domino-4 conductus-Unha Misa Farcida, para ser usada en calquera das festividades de Santiago.

LIBRO II : LIBRO DOS MILAGRES Contén unha colección con 22 milagres atribuidos ao Apóstol realizados en diversas rexiones europeas. É o segundo libro máis pequeno e só ocupa 16 folios. Antes dos milagres inclúe un prólogo escrito polo papa Calixto II e un índice. Narración dos 22 milagres: -Capítulo I: Dos vinte homes que liberou o Apóstolo do cativerio dos moabitas. (Papa Calixto) -Capítulo II: Do home a quen lle foi borrada a mención dun pecado por disposición divina sobre o altar de Santiago. (Beda o Venerable) -Capítulo III: Do neno que o Apóstolo resucitou de entre os mortos nos Montes de Oca. (Papa Calixto) -Capítulo IV: Dos trinta lorenses e do morto a quen o Apóstolo levou nunha noite desde os portos de Cize ata o seu mosteiro. (Mestre Huberto, cóengo de Besançon) -Capítulo V: Do peregrino colgado a quen Santiago salvou da morte, aínda que estivo pendente no patíbulo trinta e seis días. (Papa Calixto)

5


-Capítulo VIN: Do poitevino a quen o Apóstolo deu como axuda un anxo na figura dun asno. (Papa Calixto) -Capítulo VII: Do mariñeiro frisón, a quen vestido co seu casco e escudo sacou o Apóstolo do profundo do mar. (Papa Calixto) -Capítulo VIII: Do bispo que, salvado do perigo do mar, compuxo un responsorio a Santiago. (Papa Calixto) -Capítulo IX: Do soldado de Tabaria a quen o Apóstolo deu poder para vencer aos turcos e liberoulle dunha enfermidade e do perigo do mar. (Papa Calixto) -Capítulo X: Do peregrino caído ao mar a quen o Apóstolo levou ata o porto suxeitándolle pola caluga durante tres días. (Papa Calixto) -Capítulo XI: De Bernardo, a quen o Apóstolo sacou milagrosamente do cárcere. (Papa Calixto) -Capítulo XII: Do cabaleiro a quen o Apóstolo librou dunha enfermidade polo toque dunha cuncha. (Papa Calixto) -Capítulo XIII: Do cabaleiro Dalmacio, a quen o Apóstolo rendeu xustiza grazas ao peregrino Raimberto. (Papa Calixto) -Capítulo XIV: Do negociante a quen o Apóstolo librou do cárcere. (Papa Calixto) -Capítulo XV: Do cabaleiro a quen Santiago salvou na guerra, cando as súas os seus compañeiros estaban xa mortos ou feitos prisioneiros. (Papa Calixto) -Capítulo XVI: Do cabaleiro quen en agonía de morte e oprimido polos demos, liberou o Apóstolo por medio do báculo dun esmoleiro e o saquito dunha muller nova. (San Anselmo, arcebispo de Cantébury) -Capítulo XVII: Do peregrino que, por amor do Apóstolo, matouse por instigación do diaño, e que Santiago lle volveu da morte á vida, coa axuda da santa nai de Deus. (San Anselmo, arcebispo de Cantébury) -Capítulo XVIII: Do conde de San Gil, a quen o Apóstolo abriu as portas de ferro do seu oratorio. (Papa Calixto)

-Capítulo XIX: De Esteban, bispo grego, a quen Santiago se apareceu e revelou cousas futuras descoñecidas. (Papa Calixto) -Capítulo XX: De Guillermo, cabaleiro cativo, a quen un conde pegou coa súa espada no pescozo espido sen

6


poderlle ferir. (Papa Calixto) -Capítulo XXI: Do lisiado, a quen se apareceu o santo Apóstolo na súa basílica e deseguido lle devolveu plenamente a saúde. (Papa Calixto) -Capítulo XXII: Do home que foi vendido trece veces e outras tantas liberado polo Apóstolo. (Papa Calixto)

LIBRO III: TRASLADO DO CORPO A SANTIAGO É un libro moi breve con tan só 6 folios. Comeza cun prólogo e un sumario e ten 4 capítulos. Relata a evanxelización de España polo apóstol, o traslado do corpo de Xerusalén a Galicia e o seu sepulcro. Tamén fala da costume dos peregrinos de recoller cunchas nas costas galegas. A súa composición é a seguinte:

Índice: Índice dos 4 capítulos. Prólogo: Empeza o prólogo do bienaventurado papa Calixto sobre a gran translación de Santiago. Capítulo I: Empeza a translación do apóstolo Santiago irmán do apóstolo e evanxelista San Juán que se celebra o día trinta de decembro, de que xeito foi levado desde Xerusalén a Galicia. Capítulo II: Empeza a carta do papa San León achega do traslado de Santiago Apóstolo, que se celebra o día trinta de decembro. Capítulo III: Calixto, papa, acerca das tres solemnidades de Santiago. Capítulo IV: Acerca das cunchas de Santiago. Miniaturas: (aparición de Santiago a Carlomagno, escenas da crónica: saída cara a España, retorno a Aix a Chapelle).

7


LIBRO IV: CONQUISTAS DE CARLOMAGNO É o segundo libro en tamaño do códice, ten 28 páxinas repartidas en 26 capítulos. O libro foi arrancado do códice en 1609, aínda que na súa restauración en 1966 foi agregado de novo.

Contén os seguintes capítulos:

Prólogo: Carta de TurpínÍndice: Índice dos 26 capítulos

-Capítulo I: Da aparición do Apóstolo a Carlomagno.-Capítulo II: Das murallas de Pamplona, derrubadas por si mesmas.-Capítulo III: Dos nomes das cidades de España conquistadas.-Capítulo IV: Do ídolo Mahoma.-Capítulo V: Das igrexas que fixo Carlomagno.-Capítulo VI: De Aigolando.-Capítulo VII: Do exemplo da esmola do morto.-Capítulo VIII: Da batalla de Sahagún, na que floreceron as lanzas.-Capítulo IX: Da cidade de Agen.-Capítulo X: Da cidade de Saintes, na que floreceron as lanzas.-Capítulo XI: Dos soldados dos exércitos de Carlomagno.-Capítulo XII: Da controversia entre Carlomagno e Aigolando.-Capítulo XIII: Dos pobres.-Capítulo XIV: Da morte do rei Aigolando.-Capítulo XV: Dos cristiáns que volveron atrás en procura de botíns ilícitos.-Capítulo XVI: Da batalla con Furre.

8


-Capítulo XVII: Da batalla co xigante Ferragut e da excelente controversia de Rolando.-Capítulo XVIII: Da batalla das máscaras.-Capítulo XIX: Do concilio de Carlomagno.-Capítulo XX: Da persoa e fortaleza de Carlomagno.-Capítulo XXI: Da batalla de Roncesvalles, e da morte de Rolando e doutros combatentes.-Capítulo XXII: Da morte de Carlomagno.-Capítulo XXIII: Do milagre que Divos se dignó facer por mediación de Rolando na cidade de Gratianopolis (Grenoble).-Capítulo XXIV: Da morte de Turpín e do achado do seu corpo (Calixto, papa).-Capítulo XXV: De Almanzor de Córdoba (Calixto, papa).-Capítulo XXVI: Da cruzada de España (Carta do papa Calixto).

CAPÍTULO V: GUÍA DO PEREGRINO

Este libro presenta os lugares que deben visitarse ao largo da ruta e advirte ao viaxeiro dos perigos que atopará. Tamén describe a cidade de Santiago e a catedral con moito detalle.

Os capítulos do libro son:

Argumento do Santo Papa Calixto e índice dos 11 capítulos:-Capítulo I: Dos camiños de Santiago.-Capítulo II: Das xornadas do camiño de Santiago (Calixto, Papa).-Capítulo III: Dos nomes dos pobos do Camiño de Santiago.-Capítulo IV: Dos tres hospicios do mundo.-Capítulo V: Dos nomes dalgúns que repararon o camiño de Santiago. (Por Aimerico).-Capítulo VI: Dos bos e malos rios que se achan no camiño

9


de Santiago. (Calixto, Papa).

-Capítulo VII: Dos nomes das terras e das particularidades das xentes que se atopan no Camiño de Santiago.-Capítulo VIII: Dos corpos dos santos que descansan no camiño e que deben ser visitados polos peregrinos. Empeza o martirio de San Eutropio, bispo de Saintes e mártir.-Capítulo IX: Do carácter da cidade e da basilica de Santiago, apóstolo de Galicia. (Calixto, papa, e Aimerico, chanceler).Apartados:·Das igrexas da vila.·Da medida da igrexa.·Das fiestras.·Dos pórticos.·Da fonte de Santiago.·Do paraíso da cidade.·Da porta setentrional.·Da porta meridional.·Da porta occidental.·Das torres da catedral.·Dos altares da catedral.·Do corpo e do altar de Santiago.·Do frontal de prata.·Do ciborio do altar do Apóstolo.·Das tres lámpadas.·Da dignidade da igrexa de Santiago e das súas canonigos.·Dos canteiros da igrexa e do principio e fin da súa obra.·Da dignidade da igrexa de Santiago.-Capítulo X: Do numero de cóengos de Santiago.-Capítulo XI: De como debe ser acollidos os peregrinos de Santiago.Fin do quinto libro do apóstolo Santiago.

APÉNDICE I: OBRAS POLIFÓNICAS É un cuadernillo de 6 folios que contén 22 obras polifónicas e probablemente foi escrito pouco despois do corpo do

10


códice pero antes de 1180. É a parte máis importante do códice desde o punto de vista musical. APÉNDICE II Está composto por cinco folios e foi incorporado ao códice despois da redacción orixinal deste, posiblemente na encuadernación reliazada no século XII. Está copiado por diferentes escribas e contén diferentes textos, como algúns milagres atribuidos ao apóstolo Santiago e o himno dos peregrinos de Santiago.

11


LENDAS DEL CAMIÑO DE SANTIAGO : Isto acontece e contan especialmente en Oban (Navarra). Felicia peregrinos Aquitania xacobitas, retornando de Compostela renuncia á súa vida de nobreza e decide ficar en Amocaín a dedicar a súa vida aos pobres. O seu irmán, o duque Guillerme, da audición desta decisión é para ela. Furioso com a negativa da súa irmá a retornar á súa patria, a facadas e felicidade morre. O duque, cheo de remorsos, confesou o seu pecado, en Roma. A penitencia é imposta peregrinación a Santiago. No seu retorno a partir desta peregrinación, tamén renuncia á súa vida anterior e permanecer na Oban e penitente ao lado da capela da Nosa Señora do Monte Arnotegui. Posteriormente será St William eo santuario está dedicado ao seu nome. Esa lenda é simuladas na praza da cidade, na segunda metade de agosto. A imaxe da Virxe (século XIII) nesta capela está preservada na parroquia. Poyo de Roldán [editar] Sobre o Camiño de Santiago e A Rioxa, Navarrete e pasado Tricio, é o Poyo de Roldán. Está no camiño certo e é un outeiro (banca) que ten a súa pé: "No castelo vivía Nájera Farragut ou Ferragut, descendente de sirios xigante Golias

FONTE RENEGA :

A acción ten lugar no Alto do Perdón, a poucos quilómetros de Pamplona. Un peregrino chega ao cume esgotado pola sede. O diaño, disfrazado de camiñante, ofrécese a indicarlle unha fonte oculta, a condición de que renegue de Deus, da Virxe ou de Santiago. Pero o peregrino mantén a súa fe custe o que custe, aínda cando se atopa exhausto. É entón cando se aparece Santiago vestido de peregrino, recolle ao moribundo e lévalle á escondida fonte, dándolle de beber coa súa vieira.

12


O Misterio de Obanos :

Sucede y se cuenta sobre todo en Obanos (Navarra).Felicia de Aquitania, peregrina jacobea, al regresar de Compostela renuncia a su vida de nobleza y decide quedarse en Amocaín para dedicar su vida a los pobres. Su hermano, el duque Guillermo, al enterarse de tal decisión viene a buscarla. Furioso ante la negativa de su hermana de volver a su patria, la apuñala y Felicia muere.El duque, lleno de remordimientos, confiesa en Roma su pecado. La penitencia que le imponen es peregrinar a Santiago. A su regreso de esta peregrinación, renuncia también a su vida anterior y se queda en Obanos como penitente junto a la ermita de la Virgen, en el monte Arnótegui. Más tarde será San Guillermo y la ermita se dedicará a su nombre. Esta leyenda se escenifica en la plaza del pueblo en la segunda quincena de agosto. imagen de la Virgen (del siglo XIII) de aquella ermita se conserva en la parroquia.

Poyo de Roldan : Polo Camiño de Santiago, xa na Rioxa, pasado Navarrete e Tricio, áchase o Poyo de Roldán. Queda á dereita da estrada e trátase dun outeiro (poyo) que ten a súa lenda: «No castelo de Nájera vivía Farragut ou Ferragut, xigante sirio descendente de Goliat e máis forte que el. Combateu e venceu aos mellores guerreiros de Carlomagno, excepto a Roldán, que un día desde o poyo divisou ao xigante sentado á porta do seu castelo. Roldán colleu unha pedra redonda que pesaba dúas arrobas e tirouna en dirección ao xigante, ao que deu na fronte, caendo derrubado. Desde entón o cerro chámase Podium ou Poyo de Roldán».

13


O xigante Farragut ou Ferragut e Roldán son dous personaxes que están sempre presentes en lendas e capiteis ao longo deste tramo do Camiño, desde Roncesvalles a Ponte a Raíña. O Misterio do galo e da galiña :

Sucedeu en Santo Domingo da Calzada, na Rioxa. No século XIV peregrina a Compostela Hugonell, un mozo alemán de 18 anos que vai acompañado polos seus pais. No mesón onde se hospedan traballa unha rapariga nova que se namora del e requírelle de amores, ao que o raparigo négase. Resentida e con ansias de vinganza, garda no zurrón do mozo unha copa de prata e logo acúsalle de roubo. O mozo Hugonell e os seus pais disponse a partir para seguir a peregrinaxe, cando chega a xustiza e comproban a acusación rexistrando o zurrón do raparigo. Decláranlle culpable e é condenado á forca. Os pais non poden facer nada por el máis que rezar a Santiago. Ao achegarse ao corpo aforcado do seu fillo para despedirse ouven como este lles fala desde a forca e dilles que está vivo pola graza do Santo. Felices e contentos van comunicar a noticia ao corrixidor que, xusto nese momento, está a cear opíparamente unhas aves. O corrixidor naturalmente búrlase do que ouve e lanza a frase coñecida: «O voso fillo está tan vivo como este galo e esta galiña que me dispuña a comer antes de que me importunarais». E nese momento, as aves saltan do prato e ponse a cantar e cacarear alegremente. Desta lenda naceu o devandito popular: «En Santo Domingo da Calzada, cantou a galiña despois de asada».

14


O paxaro e a galiña : Foi o que pasou na cidade de Puente la Reina, onde se funden as dúas estradas que veñen dos Pirineos: o Somport e Roncesvalles. Sobre a ponte dos peregrinos, que foi mandada construír pola raíña Mayor, muller Sancho III o Grande, de Navarra, nun lugar de difícil acceso, era unha imaxe da Virxe. As datas en que realizou algo importante para a cidade ou para o resto de Navarra foi un paxariño que dicir as súas ás no río e lavou a imaxe e, a continuación, eliminar o lixo pico restantes. Os Pastores da Estella :

No pé da montaña Puy moitas veces se atopaban os pastores coas súas ovellas. Un día na cimeira vi moitas estrelas caeron. Eles foron ó lugar e atoparon unha cova e dentro dela unha imaxe da Virxe. Moi feliz para manter contacto coa parroquia do evento. Cando o padre e todo o grupo quería tirá-lo, viron que non podían mover unha polegada, algunha forza misteriosa impedía. Virxe quería estar alí, entón eles construíron un santuario no lugar da aparición. Isto foi 1085, co rei Sancho Ramírez, que decidiu fundar unha cidade alí: Estella.

15


RUTAS DEL CAMINO DE SANTIAGO

Camino Francés

Ten 31 etapas:

1ª: S.Jean Pied de Port-Roncesvalles 2ª:Roncesvalles-Zubiri 3ª:Zubiri-Pamplona/Iruña 4ª:Pamplona/Iruña-Puente la Reina/Gares 5ª:Puente la Reina/Gares-Estella/Lizarra 6ª:Estella/Lizarra-Torres del Río 7ª:Torres del Río-Logroño 8ª:Logroño-Nájera 9ª:Nájera-Sto. Domingo de la Calzada 10ª:Sto. de la Calzada-Belorado 11ª:Belorado-Agés 12ª:Agés-Burgos 13ª:Burgos-Hontanas 14ª:Hontanas-Boadilla del Camino 15ª:Boadilla del Camino-Carrion de los Condes 16ª:Carrion de los Condes-Terradillos de los Templarios 17ª:Terradillos de los Templarios-El Burgo Ranero 18ª:El Burgo Ranero-León 19ª:León-San Martín del Camino 20ª:San Martín del Camino-Astorga 21ª:Astorga-Foncebadón 22ª:Foncebadón-Ponferrada 23ª:Ponferrada-Villa Franca del Bierzo 24ª:Villa Franca del Bierzo-O Cebreiro 25ª:O Cebreiro-Triacastela 26ª:Triacastela-Sarria 27ª:Sarria-Portomarín 28ª:Portomarín-Palas de Rei 29ª:Palas de Rei-Arzúa

16

http://cvc.cervantes.es/actcult/camino_santiago/imagenes/mapa_detalle.jpg%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5


30ª:Arzúa-Pedrouzo 31ª:Pedrouzo-Santiago de Compostela Camino Aragonés

Ten 6 etapas:

1ª:Somport-Jaca 2ª:Jaca-Arrés 3ª:Arrés-Ruesta 4ª:Ruesta-Sangüesca 5ª:Sangüesca-Monreal 6ª:Monreal-Puente la Reina-Gares

Camino Primitivo Ten 11 etapas:

1ª:Oviedo-Grado 2ª:Grado-Salas 3ª:Salas-Tineo 4ª:Tineo-Borres 5ª:Borres-Pola de Allande 6ª:Pola de Allande-La Mesa 7ª:La Mesa-Grandas de Salime 8ª:Grandas de Salime-Fonsagrada 9ª:Fonsagrada-Cádavo Baleira 10ª:Cádavo Baleira-Lugo 11ª:Lugo-Pales de Rei

Camino Vasco Ten 8 etapas:

1ª:Irún-Hernani 2ª:Hernani-Tolosa 3ª:Tolosa-Zerain 4ª:Zerain-Salvatierra

17

http://www.jaca.tv/imagenes/CaminoSantiagoVisual.png%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5

http://www.elcaminoasantiago.com/mapas/MapadelosCaminosengaliciaPueblos480x503.gif%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5

http://www.caminosnorte.org/camino.jpg%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5


5ª:Salvatierra/Agurain-Vitoria/Gasteiz 6ª:Vitoria/Gasteiz-La Puebla de Arganzón 7ª:La Puebla de Arganzón-Haro 8ª:Haro-Santo Domingo de la Calzada Camino del Norte Ten 32 etapas: 1ª:Irún-San Sebastian/Donostia 2ª:San Sebastian/Donostia-Zarautz 3ª:Zarautz-Deba 4ª:Deba-Zenarruza 5ª:Zenarruza-Gernika 6ª:Gernika-Lezama 7ª:Lezama-Bilbao 8ª:Bilbao-Portugalete 9ª:Portugalete-Muskiz 10ª:Muskiz-Castro Urdiales 11ª:Castro Urdiales-Laredo 12ª:Laredo-Guemes 13ª:Guemes-Santander 14ª:Santander-Queveda 15ª:Queveda-Comillas 16ª:Comillas-Unquera 17ª:Unquera-Llanes 18ª:Llanes-Ribadesella 19ª:San Esteban-Sebrayo 20ª:Sebrayo-Gijon 21ª:Gijon-Aviles 22ª:Aviles-Soto de Luiña 23ª:Soto de Luiña-Cadavedo 24ª:Cadavedo-Luarca 25ª:Luarca-La Caridad 26ª:La Caridad-Ribadeo 27ª:Ribadeo-Lourenzá 28ª:Lourenzá-Abadín 29ª:Abadín-Vilalba 30ª:Vilalba-Baamonde 31ª:Baamonde-Sobrado dos Monxes

18

http://ultimatumalatierra.files.wordpress.com/2009/08/cnorte.jpg%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5


32ª:Sobrado dos Monxes-Arzúa Vía de la Plata Ten 26 etapas: 1ª:Sevilla-Guillena 2ª:Guillena-Castiblanco de los Aroyos 3ª:Castiblanco de los Aroyos-Almadén de la Plata 4ª:Almadén de la Plata-Monesterio 5ª:Monesterio-Fuente de Cantos 6ª:Fuente de Cantos-Zafra 7ª:Zafra-Almendralejo 8ª:Almendralejo-Mérida 9ª:Mérida-Alcuéscar 10ª:Alcuéscar-Valdesalor 11ª:Valdesalor-Casar de Cáceres 12ª:Casar de Cáceres-Cañaveral 13ª:Cañaveral-Galisteo 14ª:Galisteo-Cáparra 15ª:Cáparra-Baños de Monte Mayor 16ª:Baños de Monte Mayor-Fuente Roble de Salvatierra 17ª:Fuente Roble de Salvatierra-San Pedro de Rozados 18ª:San Pedro de Rozados-Salamanca 19ª:Salamanca-El Cubo de la Tierra del Vino 20ª:El cubo de la Tierra del Vino-Zamora 21ª:Zamora-Montamarta 22ª:Montamarta-Granja de Moruela 23ª:granja de Moruela-Benavante 24ª:Benavante-Alija del Infantado 25ª:Alija del Infantado-La Bañeza 26ª:La Bañeza-Astorga Camino Sanabrés

19

http://www.hermanosdalton.com/wp-content/uploads/mapa_viag.jpg%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5


Ten 13 etapas: 1ª:Granja de Moreruela-Tábara 2ª:Tábara-Santa Croya de Tera 3ª:Santa Croya de Tera-Río Negro del Puente 4ª:Río negro del Puente-Puebla de Sanabla 5ª:Puebla de Sanabla-Lubián 6ª:Lubián -A Gudiña 7ª:A Gudiña-Laza 8ª:Laza-Xunqueira de Ambia 9ª:Xunqueira de Ambia-Ourense 10ª:Ourense-Cea 11ª:Cea-A Laxe 12ª:A Laxe-Outeiro 13ª:Outeiro-Santiago Epílogo a Fisterra Ten 3 etapas: 1ª:Santiago de Compostela-Negreira 2ª:Negreira-Olveiroa 3ª:Olveiroa-Finisterre

Camiño Inglés:

Ten 5 etapas:

1ª:Ferrol-Pontedeume2ª:Pontedeume-Betanzos3ª:Betanzos-Bruma

20

http://www.peregrino.pwp.blueyonder.co.uk/camino/images/fonseca/fonseca.gif%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5

http://www.revistaviajar.es/especial/paradores/img/fisterramapa1.jpg%00%E5%A1%B9%EF%92%81%E1%B4%BB%E4%A1%BF%E2%B2%AF%E5%B6%82%E8%97%84%E6%8C%A7%00%00%EA%AE%A5


4ª:Bruma-Deixebre5ª:Deixebre-Santiago de Compostela

21


A arte Románico ten varias características comúns independentemente de onde se desenvolva: 1) É unha arte funcional. 2) É unha arte do material. 3) É unha arte do sagrado. Arquitectura en España Como a metade Sur dá península estaba baixo a cultura musulmá, ou arte románico limitar á zona cristiá, atravesada polos camiños de peregrinación a Santiago. As liñas de penetración do románico en España van de leste a oeste, sendo vos primeiros edificios que se constrúen vos de Cataluña. Nos anos sesenta ou estilo europeo instaurar en Castela-León, culminando esta penetración do estilo europeo en Santiago co inicio dá construción dá catedral non ano 1075. SANTIAGO DE COMPOSTELA Catedral de Santiago de Compostela A fachada do Obradoiro da catedral de Santiago de Compostela, realizada por Fernando de Casas e Novoa cara a 1750, domina a monumental praza do Obradoiro, centro da vida pública da capital galega. Tras ela ábrese o espectacular pórtico da Gloria, que recibe ao peregrino antes da súa entrada ao templo románico. Construción da basílica As obras iniciáronse en 1075 e a pesar de dúas

22


interrupcións, termináronse trinta anos despois; foi consagrada no ano 1105 polo arcebispo Diego Gelmirez. O códice Calixtino anota que iniciou as obras Bernardo o Vello. Aparte da súa categoría estética, Santiago constitúe un exemplar único en tres aspectos fundamentais: a creación dun espazo para a circulación de masas, como correspondía á igrexa que era meta final de peregrinacións; o carácter de compendio do prerrománico e as súas innovacións.

Coa súa planta de cruz latina, girola con capelas radiais e tres naves que continúan no cruceiro atopamos unha vez mais o esquema das denominadas igrexas de peregrinación, concibidas para que os fieis poidan efectuar un itinerario desde a entrada e contornear na girola o sepulcro do santo titular. Pero o que supera ás fábricas precedentes é a dimensión do cruceiro, con seis tramos en cada brazo e a mesma lonxitude que a distancia axial entre o tramo central do cimborrio e o primeiro da nave central, onde se levanta o Pórtico da Gloria.

23


Porta de Platerías A porta de Platerías, aberta ao cruceiro da catedral de Santiago de Compostela, conserva os elementos orixinais do edificio medieval. O seu nome deriva da praza que a circunda, antigo emprazamento do gremio de prateiros composteláns.

CATEDRAL A actual catedral de Santiago o Maior ou Zebedeo en Compostela é resultado de mil anos de evolución e múltiples proxectos, engadidos e modificacións. Trátase en realidade da terceira edificación construída no mesmo lugar e co mesmo propósito. -Orixe

24


A primeira edificación foi unha sinxela igrexa prerrománica erixida por Afonso II o Casto; a segunda, unha basílica románica de certo relevo, promovida por Afonso III ; a terceira e definitiva, unha gran igrexa e despois catedral románica, do tipo denominado igrexa de peregrinación, iniciada a fins do século XI. En esencia, o conxunto presente, culminación da terceira edificación, é mestura dun proxecto románico, iniciado en 1075 e consagrado en 1211, e outro barroco, dos séculos XVII e XVIII, que alterou enormemente, entre outras cousas, a fisionomía da fachada oeste, que dá á Praza do Obradoiro e é hoxe a máis rechamante e visitada. -O proxecto románico (1075-1211)

Arrasada a cidade e a segunda igrexa de Santiago en agosto de 997 pola o-Mansur, o bispo Pedro de Mezonzo salvou as reliquias. Habería de transcorrer case un século ata que o bispo Diego Peláez iniciase as obras da nova basílica, impulsadas decisivamente polo seu sucesor na sede compostelá, o carismático arcebispo Diego Gelmírez. O traslado do obispado de Iria Flavia a Compostela e o seu conversión case inmediata en arcebispado baixo Gelmírez, todo encadrado na crecente popularidade da peregrinación xacobea, fixeron que as pretensións da nova igrexa, moi pronto catedral, superasen amplísimamente as do edificio anterior.Ambos os corpos contan cunha nave central de bóveda de canón e dous laterais de bóveda de aresta.

25


Os arquitectos foron sucesivamente (segundo o Códice Calixtino) Bernardo o Vello e Roberto na primeira etapa (ata 1140), e Esteban e Bernardo o Mozo, neto do Vello, na segunda (ata 1188). Na segunda etapa enmárcase a achega do mestre Mateo, xenial escultor románico artífice do Pórtico da Gloria e do coro pétreo, actualmente no subsolo. A gran remodelación barroca da portada occidental, do Obradoiro, respondeu de feito á necesidade de solucionar non só problemas estruturais, senón tamén a deterioración do Pórtico da Gloria. O conxunto románico medía 100 x 70 metros. Presentaba dez portas, tres maiores, profusamente decoradas con esculturas, relevos e capiteis (norte, oeste e sur; prazas do Paraíso ou Azabachería, do Obradoiro e de Platerías respectivamente), e sete menores, así como nove torres, dúas en cada fachada e tres no cruceiro, xunto con 120 fiestras. Da cabeceira sobresaían cinco capelas radiais, cadrada a primeira (notable particularidade), e dúas en cada brazo do transepto. As reliquias do primeiro apóstolo mártir, situadas baixo a Capela Maior da ábsida, dispuñan por fin dun mausoleo acorde coa súa importancia como centro de peregrinación de máximo nivel, xunto con Xerusalén e Roma, da cristiandad. Meta da peregrinación O peregrino chegaba á catedral pola porta norte, francígena ou da Azabachería. Realizaba as últimas ablucións na fonte da praza Paraíso, e accedía ao templo. A continuación o peregrino percorría pola dereita todo o perímetro interior ata chegar á cabeceira. Logo viña o abrazo ao santo, sendo habitual durmir polo menos a primeira noite no templo de aí a función antiolor do botafumeiro.

26


Era posible subir ao tellado e observar a cidade desde as alturas. Nun pilón cunha cruz encima, a Cruz dúas Farrapos, queimábanse as roupas vellas (harapos) e renacíase simbólicamente. Máis da metade dos peregrinos morría no camiño. A igrexa de Santiago dispensaba vida eterna, pero tamén, masivamente, morte na terrea.

27

as peregrinaxes

Documents