presentación uxío novoneyra

Uxío NovoneyraDía das Letras Galegas 2010

Biografía (I)

1930 Nace na aldea de Parada do Courel, nunha familia labrega acomodada.

1936-1939 Guerra Civil

1945 Trasládase a Lugo para estudar bacharelato. Coñece a Manuel María e a María Mariño.

1949 Comeza en Madrid a licenciatura de Filosofía e Letras. Comeza a escribir e a dar recitais.

1952 Volve a Galicia para facer o servizo militar. Coñece a Carlos Maside, a Ramón Piñeiro e a R. Otero Pedrayo.

1953 Regresa a Parada, tendo que gardar repouso a causa dunha pleuresía.

1955 Publica Os eidos (Vigo).

1962 Vai vivir a Madrid e traballa na radio e na tv, en programas relacionados coa poesía.

1966 Elegías del Caurel (Madrid, bilingüe).

1966 Retorna ao Caurel, debido á enfermidade dos seus pais.

1973 Casa con Elba Rei, coa que terá tres fillos.

Biografía (II)

1974 Publica Os eidos 2 (Vigo).

1979 Publica Poemas caligráficos (Madrid).

1982 É elixido presidente da Asociación de Escritores en Lingua Galega.

1983 Afíncase definitivamente en Compostela.

1986 Publica Muller pra lonxe (Lugo).

1991 Publica libros infantís, como O cubil do xabarín (Zaragoza).

1999 Morre en Santiago (69 anos)

Biografía (III)

Obra poética

A súa poesía presenta tres liñas temáticas:

– A paisaxística, centrada na natureza do Courel (Os eidos)

– A sociopolítica (Os eidos 2, Poemas caligráficos).

– A amorosa (Muller pra lonxe).

O seu estilo caracterízase por dous trazos esenciais:

– A súa lingua reflicte a lingua oral con trazos dialectais do Courel.

– Nos seus poemas adquiren gran importancia os elementos visuais (disposición dos versos) e fónicos (aliteración ou fonosimbolismo).

Obra poética

A paisaxística, centrada na natureza do Courel (Os eidos)A sociopolítica (Os eidos 2, Poemas caligráficos).

A amorosa (Muller pra lonxe).

Cousos do lobo!Cavorcos do xabarín!Eidos solosonde ninguén foi nin ha d’ir!O lobo! Os ollos o lombo do lobo!

Baixa o lobo polo ollo do boscomovendo nas flairas dos teixosruxindo na folla dos carreirosen busca de valgada máis sola e

máis medosa…

Rastrexapárase e ventafinca a pouta, ergue a testa e oulaca noite na boca…

“O lobo”

Panos brancos esfiañados da tebraouveando polos vales polos soutos i as devesas marelasen busca dun cavorco ou dunha valiña outa que os acollai os faga acougar!

Fiañas da nebra rubindo e baixando á gaiola do airepolas serras érmedas e polos soutos despidos do Nadal!

“A néboa”

O Courel

Noutras palabrasNoutras palabras