ciencias para o mundo contemporáneo

Severo Ochoa

James Thomson

MACARENA RUIBAL COUSO 1ºB BAC.

Severo Ochoa de Albornoz

(Luarca, 24 de setembro de 1905- Madrid, 1 de novembro de 1993)

BIOGRAFÍA

Severo Ochoa foi un científico español con proxeccióninternacional que recibiu o Nobel de Fisioloxía eMedicina no ano 1959.

Naceu en Asturias en 1905, pero tras a morte do seupai (Severo Manuel Ochoa) cando el tiña só 7 anostrasladouse coa súa nai (Carmen de Albornoz) aMálaga.

Foi en Málaga onde estudou secundaria e bacharelatoe xa entón comezaba a mostrar interese polo estudo dometabolismo enerxético.

Iniciou un proxecto para traballar no metabolismo dacreatinina da e viaxou a Glasgow para perfeccionalo.

Cando regresou a España describiu o seu métodoxunto a Valdecasas para o “Journal of BiologicalChemistry”; o cal foi moi aceptado pola comunidadecientífica.

En 1928 licenciouse en medicina e en 1929 uniuse aolaboratorio de Otto Meyerhoff, en Berlín.

Posteriormente regresou a España para rematar a súatese doutoral e despois viaxou a Londres para realizarun estudo sobre a vitamina B1.

En 1936 foise ao exilio, en gran parte debido ao inicioda Guerra Civil, e afincouse definitivamente enEstados Unidos no ano 1940, adquirindo máis tarde adobre nacionalidade.

Unha vez en Estados Unidos traballou en variasuniversidades pero seguiu coas súas investigacións.

En 1971 creouse para el o Centro de Bioloxía Molecularen Madrid; aínda que en 1974 nomeárono InvestigadorDistinguido no Instituto Roche de Bioloxía Molecularen Nova Jersey.

Dende 1977 comezou a compaxinar o seu traballo nosdous centros citados no punto anterior e en 1985trasladouse definitivamente a España.

No ano 1987 pasou a formar parte da Real AcademiaNacional de Medicina e nomeárono presidente daFundación Jiménez Díaz.

O seu último traballo publicouno no ano 1986.

Faleceu o 1 de novembro de 1993, pero deixou escrito oseu desexo de crear a Fundación Carmen e SeveroOchoa, que hoxe en día segue en funcionamento, e naque traballan moitos dos seus discípulos.

INVESTIGACIÓN

O traballo máis destacado de Severo Ochoa foi odescubrimento da polinucleótido fosforilasa, unhaenzima que lle permitiu sintetizar por primeira vezARN e, posteriormente, a clave xenética.

En 1959 déronlle o Premio Nobel de Fisioloxía eMedicina xunto co seu discípulo Arthur Kornberg polocitado descubrimento.

Pero ademais da fosforilasa, as investigacións deOchoa tiveron moitos máis resultados importantespara a ciencia. Algúns deles foron:

Un método para medir pequenas cantidades decreatinina muscular.

As etapas fundamentais na replicación dos virus cuxomaterial xenético se atopa no ARN.

Os factores máis importantes da tradución do ARN paraa síntese de proteínas.

As enzimas citrato-sintetasa e purivato-deshidroxenasa, que permitiron coñecer mellor o ciclode Krebs (unha serie de reaccións químicas que formanparte da respiración celular).

PREMIOS Ademais do Premio Nobel, Severo Ochoa obtivo

moitos recoñecementos polo seu traballo; como por exemplo:

Títulos honoríficos de diversas universidades.

Medalla Neuberg en bioquímica (1951).

Medalla da Universidade de Nova York (1959)

Medalla da “Société de Chimie Biologique” (1959).

“National Medal of Science” dos Estados Unidos (1979).

Incluso chegaron a editarse selos coa súa fotografía enEspaña e nos Estados Unidos.

BIBLIOGRAFÍA Os seus artigos máis importantes son:

“Malic Dehydrogenase from Pig Heart” (1955).

“Malic Enzyme” (1955).

“Biosynthesis of Dicarboxylic Acids by Carbon DioxideFixation .1. Isolation and Properties of an Enzyme fromPigeon Liver Catalyzing the Reversible OxidativeDecarboxylation of L-Malic Acid” (1948).

“Isocitric Dehydrogenase System (TPN) from PigHeart” (1955).

“Enzymic Synthesis of Polynucleotides .1.Polynucleotide Phosphorylase of ‘Azotobactervinelandii’ ”(1956).

James Alexander Thomson

(20 de decembro de 1958)

BIOGRAFÍA James Thomson é coñecido internacionalmente por ser

o primeiro científico que investigou o campo dascélulas nai humanas.

Graduouse en biofísica no ano 1981 pola Universidadede Illinois e entrou no Programa de Entrenamento deCientíficos Veterinarios na universidade dePensilvania, doutorándose en 1985 e en bioloxíamolecular en 1988.

Actualmente é director de bioloxía rexenerativa noInstituto de Morgridge (Wisconsin) e profesor naUniversidade Madison-Winconsin.

Tamén é socio do Centro de Xenomas de Wisconsin.

INVESTIGACIÓN

James Thomson é coñecido fundamentalmente polasúa investigación con células nai. Estas células nonestán especializadas, polo que se poden transformar encalquera outra célula do corpo.

Thomson comezou por dirixir o primeiro grupo decientíficos capaz de illar liñas de células naiembrionarias de primates non humanos en 1995.

Posteriormente, en 1998, o seu equipo por finconseguiu illar liñas de células embrionarias deprimates non humanos.

No ano 2007 conseguiu modificar células cutáneashumanas para que parezan células embrionarias senselo.

BIBLIOGRAFÍA O 6 de novembro de 1998 os resultados da súa

investigación sobre células nai de embrións humanosforon publicados na revista “Science”.

O 22 de novembro de 2007 o periódicoestadounidense “New York Times” publicou unhareportaxe na que se explicaba o traballo de Thomsoncoas células cutáneas e, posteriormente, publicouse oseu traballo na citada revista.

BIBLIOGRAFÍA DO TRABALLO Para realizar este traballo axudeime de páxinas web

como:

www.google.es

www.wikipedia.es

www.monografias.com

www.biografíasyvidas.com