Maiz izan arren deabruaren

zaindari, abokatua,

konfesioen garaia heldu

ta hauxe nire pekatua:

jaiotzetiko paktua,

hautatu bako patua,

euskal herritar ta emakume

izan nintzela sortua,

bide malkar ta estua,

estutu nuen eskua,

hargatik ei naiz abokaturik

nahi ez duen deabrua.

Kafesne bat ta hiru zigarro,

zer dakarkigu Berriak?

Ez dira askoz okerragoak

atzo goizeko berriak:

sindikatuen egarriak,

ere ez dira berriak:

eraldaketa sozialerako

deiak eta aldarriak.

Greba osteko orriak,

pelotak, kasko gorriak,

horrela nola jarri litezke

herri baten oinarriak?

Angela Merkel, Susan Sarandon,

bi erpin ta bi fusio,

zinema gore ta beltza omen

kantzillerraren bizio,

lehen zituen bi zio,

eta hamaika misio:

burujabetzak, burukaltetza,

su guztiak, sumisio,

eta zientzia-fikzio

izanda ere berdin dio,

matxinatzea bihurtzen bada

herriaren adikzio.

Libanon, Gazan, guztiak dantzan,

zenbat odol, zenbat luto,

Chavezek eta Laura Mintegik

ez dute hau konponduko,

kafea hoztu orduko

kalea dugu hartuko,

antolatzen den herriak inoiz

ez du borroka galduko.

“Gaur ez zaitut libratuko,

infernura eta punto!”,

ta ziur bertan bakarrik inoiz

ez dudala gosalduko.

Doinua: Gure lurrean hedatua da (“El Desaparecido”-ren moldaketa, Manu Chao)